ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 256

ตอนที่ 256 พบเบาะแส

อากาศในหน้าหนาวมีลมพัดค่อนข้างเย็น และหิมะที่ตกลงมา ทำให้คนที่ได้สัมผัสหนาวเย็นไปถึงกระดูก

โม่ฉีหมิงนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร บนโต๊ะมีอาหารที่คุ้นเคย เขาจ้องไปที่อาหารบนจาน เขาอดไม่ได้ที่หยิบมันขึ้นมา แต่แล้วก็วางมันลงอีก

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ฉินหยิ่นเดินอุ้มนกพิราบเข้ามา ในมือมีม้วนกระดาษสีเหลืองขนาดเล็ก

“ท่านอ๋อง มีข่าวมาจากในวังหลวง” ฉินหยิ่นยื่นกระดาษไปให้โม่ฉีหมิง

ในที่สุดเวลาที่โม่ฉีหมิงรอคอยก็มาถึงจนได้ เขาค่อยๆเปิดกระดาษออก แล้วอ่านสารในตัวของเขาทั้งหมด

สายตาของเขาค่อยๆอ่อนลง เขายิ้ม สายตาของเขาไม่ได้อ่อนโยนแบบนี้มานานมากแล้ว

“ท่านอ๋อง ในจดหมายเขียนอะไร? องค์หญิงเหอซื่อเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า?” ฉินหยิ่นถามด้วยความสงสัย จดหมายอยู่ในมือของเขาก็จริงแต่ว่าเขาก็ไม่คิดจะเปิดอ่าน

ปกติแล้วความคิดของโม่ฉีหมิงค่อนข้างเดาได้ยาก ฉินหยิ่นก็ไม่ได้ไปเดาว่าเป็นยังไง แต่ว่าเขาไม่ค่อยได้เห็นสายตาของโม่ฉีหมิงมีรอยยิ้มแบบนี้มาก่อน

“ไม่ใช่ นางกำนัลที่ข้าส่งเข้าไปในวังหลวงถูกจับได้แล้ว นางรู้แล้วว่าข้าเดาฐานะนางออกแล้ว” โม่ฉีหมิงไม่รู้ทำไมเหมือนกันว่า ทำไมในใจของเขามีความรู้สึกดีใจมาก

รู้ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องเจอหน้าก็เหมือนไม่รู้จักกัน เอาแต่เดาอย่างเดียว ปลอบใจตัวเองไปอย่างนั้น

ความดีใจมากๆในใจของโม่ฉีหมิง ไม่รู้เหมือนกันว่านานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้รู้สึกแบบนี้

หลังจากที่โล่หวินหลานตายจากเขาไปแล้ว เหมือนกับว่าพระอาทิตย์ขึ้นมาแล้วมันมืดมนไปหมด หรือว่าสวรรค์เห็นใจเขาเห็นว่าเขาเหมือนตกนรกทั้งเป็น ดังนั้นเลยให้โล่หวินหลานกลับมาหาเขาอีก

ฉินหยิ่นยังไม่ค่อยอยากจะเชื่อ “ท่านอ๋อง ทำไมอาศัยแค่ขนมถั่วเหลืองกับกระดูกหมูน้ำแดงก็พิสูจน์ว่าองค์หญิงเหอซื่อก็คือพระชายาล่ะ? เกิดว่า องค์หญิงท่านก็ทรงชอบกินของพวกนั้นล่ะ?”

ไม่ว่ายังไงก็ตาม ฉินหยิ่นจะไม่เชื่อว่าคนที่ตายไปแล้ว อีกทั้งถูกไฟคลอกตายจะเกิดใหม่ได้

ต่อให้วิญญาณแค่ออกจากร่าง มันก็น่าแปลกอยู่ดี

“ไม่ใช่แค่อาหารสองอย่างนี้หรอก ก่อนหน้านี้ข้าหยั่งเชิงนางมาแล้ว ค่อนข้างมั่นใจ นางก็คือโล่หวินหลาน” โม่ฉีหมิงพูดอย่างมั่นใจ การตัดสินใจของเขาไม่เคยผิดพลาดมาก่อน

ต่อให้ฉินหยิ่นจะเชื่อมั่นในตัวของโม่ฉีหมิงแค่ไหน แต่ว่าเรื่องนี้มันเกินกว่าที่จะเชื่อได้ เพราะเรื่องแบบนี้มันแทบจะเกิดขึ้นไม่ได้เลย

แต่ว่า ยังไงซะวันหนึ่งเรื่องนี้ก็ต้องกระจ่างขึ้น

“ท่านอ๋อง จะตอบจดหมายไหม?”

โม่ฉีหมิงส่ายหน้า “ไม่ต้อง ไซ่เยว่แค่รายงานให้เรารู้เท่านั้น หากตอบจดหมายกลับจะทำให้คนสงสัยได้”

ก็จริง เดิมพวกเขาไล่คนของรัชทายาทออกไป แล้วเปลี่ยนคนใหม่ทั้งหมด ก็เสียแรงไปมากแล้ว หากตอบจดหมายไปอีกจะทำให้คนสงสัยได้

ฟ้าด้านนอกมืดแล้ว ฟ้ามองไม่ค่อยออก โม่ฉีหมิงยืนขึ้น แสงไฟในห้องส่องมาที่เขา

“เก็บของพวกนี้ซะ ต่อไปทุกเย็นให้ส่งขนมถั่วเหลืองกับกระดูกหมูน้ำแดงเข้าวังด้วย” โม่ฉีหมิงสั่งเสร็จก็เดินเข้าห้องไป

ฉินหยิ่นพยักหน้า หันหลังแล้วเดินไปสั่งห้องเครื่องทันที

ดูท่าทางสวรรค์จะเห็นใจคนที่น่าสงสาร ท่านอ๋องของพวกเขาตกนรกทั้งเป็นมานาน ตอนนี้เห็นพระชายากลับมาใหม่อีกครั้ง เรื่องนี้ถือเป็นเรื่องดี

โล่หวินหลานเข้าใจแล้วว่านางกำนัลที่มาใหม่ทั้งหมดใครเป็นคนทำ นอกจากโม่ฉีหมิงแล้ว นางคิดไม่ออกแล้วว่าใครจะมีความสามารถและสติปัญญาที่จะทำแบบนี้ได้อีก

ไซ่เยว่เป็นคนของโม่ฉีหมิง

“ไซ่เยว่ เจ้าไปสืบมาทีว่าวันนี้พระชายาเวินอ๋องเข้าวังมาหรือเปล่า” โล่หวินหลานกินข้างเช้าเสร็จ ก็นั่งดื่มชา

ในเมื่อรู้แล้วว่าไซ่เยว่เป็นคนของโม่ฉีหมิง นางก็สามารถใช้งานได้อย่างดี คนที่สามารถอยู่ข้างกายของโม่ฉีหมิงได้ จะต้องไม่ธรรมดา

ไซ่เยว่มือสั่น นางไม่เคยคิดเลยว่าโล่หวินหลานจะให้นางไปทำอะไรพวกนี้ เพราะนางเป็นนางกำนัลที่เพิ่งมาใหม่ แล้วทำไมถึงเอางานสำคัญแบบนี้ให้นางไปทำล่ะ มันทำให้นางหวาดกลัว

“เพคะ องค์หญิง” ไซ่เยว่พยักหน้า แล้วก็ออกไป

เสียงลมจากด้านนอกดังขึ้นมา หมิงซีอาการหนักขึ้นทุกวัน หากไม่มีเหตุผลที่เหมาะสมทางสำนักหมอหลวงคงไม่มีทางเอายาให้ ใครวางยาหมิงซีก็จะสืบไม่ได้ว่าใครเป็นคนทำ

หลายเรื่องทับถมมาบนตัวโล่หวินหลาน ทำให้นางหายใจไม่ออก

ยังดีที่โม่ฉีหมิงจัดคนเขามาให้ใหม่ ก็สามารถใช้งานได้อย่างสบายใจแล้ว

เสียงลมจากภายในนอกพัดแรงมาก โล่หวินหลานเดินไปที่ริมหน้าต่าง แล้วเปิดหน้าต่างออก ลมหิมะพัดโชยมา

หิมะลอยมาปิดถาดถ่านในห้องจนมิด

“องค์หญิง ระวังสุขภาพด้วยเพคะ ลมหิมะข้างนอกพัดแรงมาก ท่านปิดหน้าต่างดีกว่า” นางกำนัลด้านหลังเตือน

ลมหิมะแรงมาก แต่ว่าทำแบบนี้แล้วมันทำให้นางสงบลงได้