ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 268

ตอนที่ 268 เวินอ๋องสู่ขอ

เรื่องอภิเษก? ดล่หวินหลานส่ายหัวเบาๆ “ยังเลย แต่ก้เร็วๆนี้ ฮ่องเต้แคว้นเซิ่งโจวได้ส่งสาสน์มาเร่ง อาลั่วหลันมาที่นี่ก็จะเดือนนึงแล้ว แต่กลับไม่เห็นท่าทีว่าจะมีงานอภิเษก จึงร้อนรน”

โล่หวินหลานกล่าวกับอาลั่วหลันว่า นางต่างหากที่เป็นองค์หญิงตัวจริง ถึงแม้ว่านางจะมาแทนที่ในนามองค์หญิง แต่เจ้าแห่งแคว้นก็ยังเป็นพ่อของนาง

“นี่เป็นเรื่องธรรมดา แต่เขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ท้องฟ้ากว้างใหญ่ไพศาลฮ่องเต้ดูแลไม่ถึงตรงนี้หรอก ฮ่องเต้เจียเฉิงอยากได้อะไรก็ต้องได้” หมิงซีกล่าวเสียงเรียบ

โล่หวินหลานกลับส่ายหน้าอีก “ไม่กี่วันก็จะรู้เอง อาลั่วหลันเป็นผู้ที่จะมาเชื่อมความสัมพันธ์ แล้วทำไมถึงมีองค์หญิงที่เชื่อความสัมพันธ์แต่ไม่อภิเษก? เจ้าแห่งแคว้นเซิ่งโจวได้ส่งจดหมายมาเร่งแล้ว ฮ่องเต้เจียเฉิงไม่สนคงจะไม่ได้ ยังไงการเชื่อมความสัมพันธ์นี้ก็เพื่อความสงบสุขของทั้งสองแคว้น”

ฮ่องเต้เจียเฉิงไม่ใช่คนโง่ ไม่มีทางทำลายความสงบสุขของทั้งสองแคว้นแน่นอน

“ก็จริง เสี่ยวฮัว แล้วสิ่งที่เจ้าต้องการ...” หมิงซีพูดแค่ครึ่งหนึ่ง แล้วก็หยุดไป

รอจนถึงวันที่นางแต่งงานกับโม่ฉีหมิง หน้าที่ของเขาก็สิ้นสุดลง กลับไปอยู่กับท่านอาจารย์ที่กลางหุบเขาดังเดิม

“สบายใจได้ สิ่งที่ข้าต้องการนั้นง่ายดาย ข้าทำได้อยู่แล้ว” ที่โล่หวินหลานกังวลที่สุดคืออาลั่วหลัน

ตอนนี้อาลั่วหลันไม่สามารถกลับเซิ่งโจวได้ มาที่แคว้นโม่ฉีก็ไร้คู่อภิเษก และหมิงซีก็ไม่ชอบนาง ถ้าหากปล่อยไป นางก้คงหายไปกับสายลม หาตัวไม่เจอแน่นอน

นางไม่อยากให้เหตุการณ์เป็นเช่นนี้ และไม่อยากให้อาลั่วหลันจากไป แต่สิ่งที่หมิงซีต้องการนางก็ไม่อยากจะปล่อยปะละเลย ที่สำคัญคือต้องอาศัยความร่วมมือจากทั้งสอง

อาลั่วหลันลูบคางไม่รู้ว่านางคิดอะไรอยู่ แววตาล่องลอย ปนความหม่นหมอง

“อาลั่วหลัน ถ้าหากแม่ทัพจื๋อเอ่อพานางกลับไปแคว้นเซิ่งโจว เจ้าจะกลับไปกับเขาไหม?” โล่หวินหลันหันกลับไปถาม

หากนางเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว ทหารที่ตามมากับแม่ทัพก็ต้องพากันกลับเซิ่งโจวไป ไม่สามารถให้อาลั่วหลันอยู่ต่อได้

พูดจบ อาลั่วหลันรีบส่ายหน้า “ไม่ ข้าไม่กลับ กลับไปก็ไปอยู่ในวังไม่ได้ คนที่รู้จักข้ามีมากมาย ถ้าหากกลับไป ก้ต้องมีคนไปฟ้องท่านพ่อ แล้วท่านพ่อก็จะจัดการข้า”

เรื่องมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด โล่หวินหลานเครียด ไม่รู้ว่าจะจัดแจงอาลั่วหลันอย่างไรดี

“เจ้าอยู่ที่โม่ฉีได้ แต่ที่นี่นางไร้ญาติขาดมิตร ข้ากลัวว่านางจะเหงา จึงแนะนำให้นางกลับไป แล้วแม่ทัพจื๋อเอ๋อเขาก็ดีกับเจ้ามาก” โล่หวินหลานมองไปที่อาลั่วหลาน ที่นางพูดล้วนเป็นความจริง ตั้งแต่ครั้งแรกที่เข้าไปในค่ายกับจื๋อเอ๋อนางก็พอจะรู้ได้

พูดถึงจื๋อเอ๋อ อาลั่วหลันก้เครียดขึ้นมา

หันกลับไปดุ เพิ่งเห็นว่าโล่หวินหลานและหมิงซีจ้องนางอยู่ คงจะรู้ความสัมพันธ์ของนางกับจื๋อเอ่อแล้ว

“จื๋อเอ๋อดีกับข้ามาก แต่ข้าคิดกับเขาแค่พี่น้อง ไม่ได้เป็นความรักแต่อย่างใด ถ้าหากข้าอยู่กับเขา มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้” โล่หวินหลันบึนปาก

เมื่อก่อนตอนที่อยู่แคว้นเซิ่งโจว จื๋อเอ๋อก็เคยบอกกับนางแล้วครั้งหนึ่ง ว่าถ้าหากเป็นไปได้ เขาจะมาสู่ขอนางกับท่านพ่อ

ตอนนั้น อาลั่วหลันไม่เข้าใจความคิดของจื๋อเอ๋อ แค่รู้สึกว่าเขาเคร่งขรึมเกินไป ไม่สดใส เย็นชาราวกับน้ำแข็ง ถึงแม้ว่าปกติจะดีกับนาง แต่ทุกครั้งที่นางเจอเขา กลับรู้สึกกลัว

ดังนั้น นางยังไม่ได้แม้แต่จะคิดที่จะปฏิเสธ

คิดไม่ถึง หลังจากที่ปฏิเสธจื๋อเอ๋อได้เพียงสองวัน นางก็ได้ข่าวว่าจะโดนส่งตัวมาเจริญไมตรีของทั้งสองแคว้นที่โม่ฉี ไม่รู้ว่าสวรรค์กลั่นหรือคนแกล้ง หรือว่าเป็นความตั้งใจของจื๋อเอ๋อ ท้ายที่สุดการขัดขืนของนางก็ไม่เป็นผล

“เอาเถอะ ยังไงก้ยังพอมีเวลา ถ้าหากเจ้าอยากกลับเซิ่งโจว หรืออยากจะอยู่ที่โม่ฉี ข้าก้จะดูแลให้เรียบร้อย” โล่หวินหลานเผยรอยยิ้มอบอุ่นออกมา

แต่ว่านาง ใช้ฐานะของเอมาเป็นตัวเอง และไม่ได้สนใจความรู้สึกของนางเลย หรือจะให้นางอยู่ที่นี่ต่อไป?

ท้องฟ้าด้านนอกบอกว่าใกล้เวลากลางวันแล้ว หิมะค่อยๆหยุดตก หลังจากออกมาจากการเข้าราชการเช้า ฮ่องเต้เจียเฉิงได้เรียกองค์ชายทั้งสี่มาที่ห้องหนังสือโม่ฉีซิว โม่ฉีหมิง เวินอ๋อง และอ๋องยี่

เรื่องราวก็คงเป็นเรื่องไหนไม่ได้นอกจากเรื่องอภิเษกขององค์หญิงเหอซื่อ ยังไงก็ตามจะช้าจะเร็วก็ต้องเลือกองค์ชายมาอภิเษกหนึ่งคน และเจ้าแห่งแคว้นเซิ่งโจวได้ส่งสาสน์มาเร่ง เรื่องนี้ไม่สามารถยืดเยื้อต่อไปได้แล้ว รีบๆทำให้จบเสียดีกว่า

“พวกนางก็รู้ ว่าวันนี้ที่ข้าเรียกมานั้นเรื่องอะไร?” ฮ่องเต้เจียเฉิงพุดเป็นปริศนาแก่องค์ชาย ต่อให้เป็นโล่เขลาก้พอรู้ได้ว่าตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดในวังคือเรื่องอะไร

“ท่านพ่อ ถ้าหากลูกเดาไม่ผิด ต้องเป็นเรื่องอภิเษกขององค์หญิงเหอซื่อแน่ๆ เรื่องที่ไม่กี่วันก่อนที่แคว้นเซิ่งโจวได้ส่งสาสน์มาเร่ง ต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้แน่นอน” ฮ่องยี่ครุ่นคิด แล้วจึงตอบขึ้นมา

องค์ยี่เป็ลนูกชายคนที่สองของฮ่องเต้เจียเฉิง เขาไม่ได้เก่งเกาจเท่าเวินอ๋อง แต่ที่อ่องเต้เจียเฉิงรักเขาก็เพราะนิสัยที่มีความเมตตาอาทรของเขา และยังเป็นที่รู้จักมากขึ้นทุกวันๆ

“ที่เจ้าพูดมาก็ถูก พวกนางมีแผนการอะไร? องค์หญิงเหอซื่อมาที่นี่ก็จะหนึ่งเดือน ข้าต้องอาศัยช่วงเวลานี้รีบแต่งนางออกไป แต่ว่าข้ากังวลเรื่องไม่มีคนให้เป็นตัวเลือก ไม่รุ้ว่าพวกนางหรือไม่?” ฮ่องเต้คิดถึงเรื่องอภิเษก แล้วก็รู้สึกกังวลใจ

เดิมทีอยากจะส่งองค์ชายใครก็ได้สักคนไปอภิเษก แต่นางเป็นถึงองค์หญิง จะเลือกมั่วๆแบบนั้นไม่ได้

จนถึงตอนนี้ในใจของฮ่องเต้เจียเฉิงก็ยังหานคนที่เหมาะสมไม่ได้

เหล่าขุนนางในวังก็เลือกต่างกันไป จากสาสน์ฉบับนั้นจากแคว้นเซิ่งโจว ทำให้เหล่าขุนนางระส่ำระส่ายไม่เป็นท่า ไม่รู้จะเลือกใครดี