ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 269

ตอนที่ 269 เร่งรีบ

“น้องหก องค์หญิงเหอซื่อนั้นเป็นเพียงสิ่งที่แคว้นเซิ่งโจวไม่เอาแล้วถึงโยนมา ทำไมเจ้าจะต้องแต่งกับนางให้ได้ล่ะ? การรักษาตัวเองให้ดีนั้นดีที่สุดไม่ใช่หรือ? และถ้าชายาเวินรู้เข้า นางต้องโกรธมากแน่ๆ” โม่ฉีหมิงเดินเหยียบพื้นหิมะหนาๆอย่างมั่นคง ราวกับกำลังย่างก้าวด้วยความหนักอึ้ง

เวินอ๋องนั้นระมัดระวังมาโดยตลอด จะได้ไม่มีเรื่องอะไรสาวถึงตัวเขาได้ โดยเฉพาะหลังจากอภิเษกกับเย่เซียวหลัวแล้ว เขายิ่งไม่สนใจเรื่องอะไรอีกเลย

ตอนนี้ ทำไมถึงยอมละทิ้งเย่เซียวหลัวไปอภิเษกกับองค์หญิงที่ไม่ถูกรักล่ะ?

หากไม่ใช่เพราะ เขารู้ฐานะที่แท้จริงขององค์หญิง

“แล้วพี่สี่ล่ะว่ายังไง?” เวินอ๋องหันไปถามโม่ฉีหมิง สายตานั้นมองผ่านลำแสง ราวกับมองทะลุตัวเขาไป

สายตาที่โม่ฉีหมิงมองเขา ในฤดูหนาวเช่นนี้ ทำให้หนาวมากขึ้นกว่าเดิม ทั้งสองไม่มีใครยอมใคร ต่างจ้องกันไปมา

เป้าหมายของทั้งสองนั้นชัดเจนมาก ในเมื่อโม่ฉีหมิงไม่ได้พูดอะไรต่อหน้าฮ่องเต้เจียเฉิง แต่เวินอ๋องรู้สิ่งที่เขาคิดต่อองค์หญิงเหอซื่อแล้ว นั่นก็แสดงว่าเวินอ๋องได้ไปรู้อะไรมา

“น้องสี่ น้องหก พวกเจ้ากำลังพูดถึงอะไรกัน? เมื่อกี้เดินออกมาจากห้องหนังสือ ก็ไม่เจอพวกเจ้า ที่แท้เดินมาถึงตรงนี้แล้ว” อ๋องยี่กับองค์รัชทายาทเดินมาจากด้านหลัง ทั้งสองคนยิ้มบางๆ ราวกับคำพูดของฮ่องเต้เจียเฉิงเมื่อครู่ไม่ได้ระคายเคืองพวกเขา

“ด้านนอกลมหนาวพัดแรง งั้นข้าขอตัวไปกับพี่สี่ก่อน” เวินอ๋องไม่ต้องการให้พวกเขารับรู้เรื่องที่เขากำลังแก่งแย่งกับโม่ฉีหมิงอยู่ จึงยิ้มแล้วตอบออกมา

อ๋องยี่มองเวินอ๋องด้วยความสงสัย “น้องหก ปกติข้าไม่เคยเห็นเจ้าชอบหญิงสาวคนไหนเท่านี้มาก่อน ท่านเจอกับองค์หญิงเหอซื่อมากี่ครั้งแล้ว ทำไมถึงได้ขอให้ท่านพ่อจัดงานอภิเษกให้”

เขาเป็นคนปากไวใจไว ไม่รู้จักการไตร่ตรอง คิดอะไรก็พูดเช่นนั้น ไม่รู้จักคิดถึงใจของผู้อื่น ถ้าเขามีเรื่องสงสัยก็คงจะถามต่อหน้าจนคำตอบ

“พี่สอง ในเมื่อองค์หญิงเหอซื่อมาถึงโม่ฉีแล้ว จะให้นางอยู่แต่ในวังคงไม่ได้ ข้าเห็นพี่น้องคนอื่นก็ไม่มีใครอยากอภิเษกกับนาง ข้าจะขอให้ท่านพ่อส่งพวกข้าออกไปเที่ยวกัย จะได้เปิดโอกาสให้พวกเจ้าได้เข้าใกล้เผือกร้อน พี่สองว่าอย่างไร?” เวินอ่องมองไปที่อ๋องยี่นิ่งๆ สีหน้าของเขาเหมือนกำลังแสดงออกแทนท่าทางของเขา

อ๋องยี่ไม่สนใจ เมื่อเขาได้ยินเวินอ๋องพูดเช่นนั้น จึงรีบพยักหน้า “น้องหก แล้วชายาของน้องจะไม่ว่าอะไรหรือ? ข้าเห็นว่าปกติชายาก็…”

เขาไม่ได้ใส่ใจจริงๆ อ๋องยี่พูดถึงตรงนี้แล้วเพิ่งรู้ว่าตัวเองพูดผิดไป จืงหยุดลง

เงยหน้าดูสีหน้าของเวินอ๋อง ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เหมือนปกติทุกอย่าง เพียงแต่มีรอยยิ้มเบาๆที่มุมปาก

อ๋องยี่โล่งอกไป แค่เวินอ๋องไม่โมโหก็พอแล้ว

ถึงแม้เขาจะเป็นพี่สอง แต่เขารู้ดี ว่ามันเป็นแค่ในนามเท่านั้น แม้กระทั่งคำพูดของคนใช้ข้างกายเวินอ๋องยังมีคนฟังมากกว่า

ไม่รู้ว่าทำไมฮ่องเต้เจียเฉิงถึงเรียกเขามาครั้งนี้ ทั้งที่ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาด้วยซ้ำ

“พี่สอง ที่พี่พูดก็ถูก เย่เซียวหลัวนั้นนิสัยตรงไปตรงมา อารมณ์ไม่ค่อยดี แต่ถ้าพูดเรื่องนี้ให้นางเข้าใจ นางก็คงเข้าใจได้” เวินอ๋องคลายความสงสัยในใจอ๋องยี่ และเป็นการกำจัดอุปสรรค์การอภิเษกของเขาและองค์หญิงเหอซื่อ

ในเมื่อเวินอ๋องพูดเช่นนี้แล้ว อ๋องยี่ก็คงไม่พูดอะไรอีก เขาพยักหน้า แล้วก็ขอตัวไปก่อน

องค์รัชทายาทยืนดูการกระทำของทั้งสองอย่างเงียบๆ รู้สึกว่าเรื่องราวนั้นไม่ได้ง่ายอย่างที่เขาคิด

องค์หญิงเหอซื่อคือเผือกร้อนหรือไม่ ถ้าหากใช่ ทำไมเวินอ๋องถึงอยากอภิเษกกับนาง? ถ้าหากไม่ใช่ พวกเขาก็ไม่รู้จริงๆว่าการอภิเษกกับองค์หญิงเหอซื่อนั้นดีอย่างไร?

“ชายาของน้องหกจะเข้าใจหรือไม่ คงไม่ได้เป็นไปตามที่เวินอ๋องพูดหรอกใช่ไหม?” สีหน้าของโม่ฉีหมิงเรียบเฉย แล้วมองเขาด้วยแววตาเย็นชา

ทั้งสองจ้องกันจนไฟแทบลุก องค์รัชทายาทมองออกอย่างชัดเจน ถ้าหากเวินอ๋องมีปัญหา โม่ฉีหมิงก็คงมีปัญหาแบบเดียวกัน

ทั้งสองคงไม่ได้ทะเลาะกันเพื่อแย่งองค์หญิงเหอซื่อหรอกใช่ไหม?

“พี่สี่ เรื่องก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นตามที่พี่พูด ชายาของข้าต้องรู้อยู่แล้ว ถ้ากหากท่านต้องการเช่นนี้ ข้าก็ไม่มีวิธี” เวินอ๋องสายตาแข็งกร้าว ไร้อารมณ์

องค์รัชทายาทมีลางสังหรณ์ ว่าสองคนนี้ต้องมีปัญหากัน

ปกติสองคนนี้ค่อนข้างสนิทกัน และไม่มีการกระทำแบบนี้ เกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเขากันแน่?

“พี่ใหญ่ ลาก่อน” เวินอ๋องไม่อยากจะทะเลาะแบบนี้ต่อไปไม่สิ้นสุด เขาจึงโค้งคำนับองค์รัชทายาทแล้วขอตัว

ลมหิมะด้านนอกเริ่มจะหนักขึ้นเรื่อยๆ โม่ฉีหมิงกลับมาที่เรือน เย่หวินรับผ้าคลุมเขามาแขวนไว้ ในห้องนั้นอบอวลไปด้วยไออุ่นจากฟืน โม่ฉีหมิงที่สีหน้าสู้ดีนักนั่งลงตรงเก้าอี้หลัก สีหน้าเคร่งเครียด

“ท่านอ๋อง เกิดอะไรขึ้นหรือ?” เย่หวินเติมฟืนพลางถามขึ้น

โม่ฉีหมิงจิบชาอึกหนึ่ง คิ้วที่ขมวดอยู่ยังไม่คลาย

“เช้านี้ ท่านพ่อเรียกองค์ชายเข้าวังไป พูดเรื่องอภิเษกกับองค์หญิงเหอซื่อ เวินอ๋องกล้าที่จะขอท่านพ่อให้อภิเษกกับหวินหลาน ถ้าเขาได้ดั่งที่ขอ ก็คงไม่ดีนัก” โม่ฉีหมิงจิบน้ำอุ่น รู้สึกว่าเรื่องนี้นั้นรังควานใจนัก

เย่หวินใจกระตุกไป “เวินอ๋อง? ทำไมเขาถึงมายุ่งเรื่องนี้?”