ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 327

ตอนที่327 เปลี่ยนแขกเป็นนาย

“พระชายา เสื้อชุดนี้มีปัญหาอะไรหรือเพค่ะ?” ไซ่เย่วดูท่าทีโล่หวินหลาน สงสัยถามว่า

เสื้อชุดนี้ดูจากภายนอกไม่มีปัญหาอะไร แต่ว่าถ้ามีคนเจตนาไม่ดีทำอะไรลงไปบนเสื้อ หากไม่ดูอย่างละเอียดก็ไม่เห็นอะไรเลย

“จริงๆแล้วเสื้อผ้าไม่มีปัญหาอะไร แต่กลัวใจคนคิดไม่ดี เรื่องงานแต่งสำคัญขนาดนี้ ควรระมัดระวังหน่อยก็ย่อมดี” ใบหน้าของโหล่หวินหลานยิ้มอ่อนๆขึ้นมา

เพิ่งพูดเสร็จ ทันใดนั้นสีหน้าก็เปลี่ยน ไซ่เย่วเห็นสถานการณ์แล้วหวัดกลัว แต่เห็นเพียงแค่นางเอามือสะบัดเสื้อเบาๆ แค่เพียงแวบเดียว ก็เห็นร่องร้องแล้ว

“พระชายา เย็บปักถักร้อยเอวนี้คืออะไร? เหตุใดจึงมีเส้นผม? สีหน้าของไซ่เย่วดูไม่ดีเลยหันไปดูเอวเสื้อ สามารถเอาของออกได้ไม่ใช่เรื่องดี

สีหน้าของโล่หวินหลานดูซีด ในเวลานี้ได้เห็นเสื้อผ้านี้แล้วก็สงบใจมากขึ้น

สิ่งที่ควรมีไม่ขัดเเม้เเต่นิด ทั้งหมดอยู่ในการทำนายของนาง คิดไปคนพวกนั้นคงให้ความสำคัญกับนางมากเกินไป ก็คงต้องใช้วิธีนี้จัดการนาง

“ไซ่เย่ว นางดึงดู”โล่หวินหลานยยื่นมือเอาเสื้อให้กับไซ่เย่ว ส่งสัญญาณให้นางดึงผม

ไซ่เย่วสงสัยมองหน้านาง ถึงเเม้ในใจจะสับสน แต่ยังคงเป็นไปตามอย่างที่โล่หวินหลานสั่งให้ยืดมือดึงสายหัว

คาดไม่ถึง เส้นผมที่สั้นเล็กๆถูกนางแตะเบาๆ ก็โผล่ออกมาหมด เหมือนกับเส้นใหม แต่ไม่ทันไหน ก็แตกจนหมด

“นี่……”ไซ่เย่วยกเสื้อผ้าขึ้นมาอีกครั้ง

เมื่อกี้ชุดแต่งงานยังคงเป็นอยู่ดีๆ แต่ตอนนี้กลายเป็นสองส่วนแล้ว

ทำเรื่องเช่นนี้ใส่ชุดเเต่ง แค่ต้องการอยากให้นางเสียหน้าในวันเเต่งงาน มันเป็นเรื่องละอายยิ่งนัก ดังนั้นจะให้หน้าของตำหนักเวินกับแคว้นเซิ่งโจวไม่มีที่วางเลยรึ

คนที่เสียหายที่สุดก็คือชื่อเสียงของโล่หวินหลานอยู่ดี

ยุคสมัยนี้ เสื้อผ้าแต่งกายไม่เรียบร้อยต่อให้ผู้คนมากมาย ก็จะมองว่าเป็นนางบำเรอ แล้วนางบำเรอ จะแต่งเข้าไปในตำหนักเวินอย่างดูดีได้อย่างไร?

มิพูดมิได้ คนที่คิดเรื่องนี้ออก มีใจยิ่งนัก

“องค์หญิงเพค่ะ พวกหล่อนกำลังจะทำลายชื่อเสียงของท่าน ให้ท่านเสียหน้าในเวลาเเต่งงาน ดูถูกเหยียบย่ำกันเช่นนี้ ยิ่งน่าโกรธ” ในใจไซ่เย่วเกิดความหวาดกลัวขึ้นมา เส้นทางข้างหน้าก็ยากเย็นแน่เลย

“ตราบใดที่ ข้าไม่ได้เป็นพระชายาเวิน มีความจำเป็นต้องป้องกัน จากนั้นรอให้พวกข้ามีสิ่งต่างๆมากขึ้น นี้ไม่ใช่ของอะไรที่หายาก” โล่หวินหลานรู้วิธีของพวกเขา

เพื่อไม่ให้นางแต่งงานกับเวินอ๋อง เพื่อไม่ให้นางเหมาะกับการแต่งงานกับเวินอ๋อง ในวันข้างหน้ายังคงมีวิธีชั่วร้ายอีกขึ้น

“ดังนั้นองหญิงก็คงอันตรายใช่หรือไม่?เรื่องนี้บอกให้หมิงอ๋องคงจะดีกว่า หักเขาได้รับการปกป้องท่านไว้ จะสงบใจมากขึ้น!” ในใจไซ่เย่วเกรงกลัวไม่รู้ว่าการต่อสู้ในวังน่ากลัวมาก

ในเมื่อรู้จุดประสงค์ของพวกเขา จะลงมือเวลานี้ ก็สามารถป้องกัน บอกเขาว่าไร้ประโอยชน์” โล่หวินหลานเเค่ไม่อยากเขากังวล

ถ้าเป็นเพราะสิ่งนี้ทำให้เจ่กังวลกับตัวเอง หรือเเม่หยุดตัวเอง นั่นไม่ดีรึ?

“ใครบอกไร้ประโยชน์?” เสียงผู้ชายเย็นฉับดังขึ้นนอกประตู

โล่หวินหลานก็เงยหน้าขึ้นมา แม้ว่าเขายืนอยู่นอกประตูเป็นเวลานานข้าก็มิรู้ ทันทีเงยหน้าขึ้น เขาก็เดินเข้ามาเเล้ว

ร่างกายที่สูงใหญ่เเล้วปิดกั้นเเสงเเดดเเล้วยืดไปด้านหน้าของโล่หวินหลาน ขนคิ้วปิดอย่างแน่นหนาสีหน้าไม่ดีมากไม่ค่อยดีอีกด้วย

เมื่ออยู่ด้านหน้าของโล่หวินหลาน ก็ยกมือขึ้นทดสอบหน้าผากของนาง ดูอุณหภูมิของนางปกติ สีหน้าซีดและหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะโกรธ

“กินยาหรือย?” เสียงของเขาต่ำมากไม่สามารถฟังเเล้วเกิดอารมณ์

ความอบอุ่นข้างในใจของโล่หวินหลาน กลับไปจับมือของเขา รู้สึกว่าเขาตื่นตระหนกตกใจ “ทานยาเเล้ว ข้าก็คือหมอ ข้ารู้……”

“

“หุบปาก อย่าพูดว่าตัวเองว่าเป็นหมอเถิด หมอที่ไหนไม่ดูเเลร่างกายของตน? นี้ก็ถึงเทศกาลเเล้ว เตาไฟในวังมีอย่างเพียงพอเเล้ว เพราะอะไรทำไมถึงได้ไม่สบายล่าว?” เมื่อโม่ฉีหมิงพูดสิ่งนี้เขาก็มีน้ำเสียงสักถาม ในที่สุดก็หันมองไปในที่ไซ่เย่ว

ไซ่เย่วหายใจเข้า “ทุกวันนี้องค์หญิงกังวลกับเรื่องการแต่งงาน นอนไม่หลับ อาจเพราะได้รับลมก็มิรู้”

นิสัยของเขาก็มักจะระคายเคือย อารมณ์นั้นเล็กกว่าคนอื่นเล็กน้อยตราบใด้ที่บุคคลที่เขาใส่ใจได้รับผลเสียนางเองก็เหมือนกับรู้สึกไม่ดี

“ไซ่เย่ว หล่อนออกไปก่อน ข้าพูดคุยกับหมิงอ๋องก่อน” โล่หวินหลานเป็นผู้นำให้กับไซ่เย่ว

เมื่อเห็นไซ่เย่วแล้ว ก็ออกไปทันที เมื่อได้รับฟังจากโล่หวินหลาน ทันทีเมื่ออดใจรอไม่ไหวก็ปิดประตู

“แต่ทุกคนจะป่วย เจ้าไม่ต้องตระหนักใจ เจ้าเข้ามาได้อย่างไร? ทหารข้างนอกไม่ได้หยุดเจ้าไว้รึ?” โล่หวินหลานได้เปลี่ยนคำถาม

โม่ฉีหมิงยื่นมือเคาะศีรษะจองโล่หวินหลาน ทำอะไรไม่ถูก “ตอนนี้เป็นเวลาดี ข้าจะเดินเข้าทางหลังอย่างซื่อสัตย์อย่างอย่างไร? มันจะเป็นปัญหาให้กับเจ้าไม่ใช่รึ?”

โล่หวินหลาน “อืม” พูดว่า “เจ้าไม่เข้าจากประตูหลัก หรือว่าปีนต้นไม้เข้ามาหรือ?”

ปรากฏว่ายังมีงานเบาที่สะดวกสบาย โล่หวินหลานก็ลืมเสียเเล้ว

ดูเขายักคิ้วเล็กน้อย โล่หวินหลานกำลังคิดที่อยากจะใช้มือเขียนคิ้ว ใครจะไปรู้ เขาหยิบชุดเเต่งงานบนเตียงขึ้นมา