ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 334

ตอนที่334 ยากที่จะบันทึก

“ท่านแม่ ท่านสับสนไปแล้ว”รัชทายาทมองฮองเฮาเย่แบบนึกไม่ถึงและไม่มีทางอะไรเลย

ก้าวไปมาในห้องจะพูดก็ไม่พูด แต่สุดท้ายก็ห้ามไปหยุด “ท่านแม่ สรุปท่านทำเพื่อข้าหรือเพื่อตัวเอง ตำแหน่งรัชทายาทอันนี้ ข้าไม่ต้องการตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ถ้าท่านทำเพื่อข้างั้นมันก็ไม่จำเป็น”

ฮองเฮาเย่ฟังคำตำหนิของเขา ทำให้เหนื่อยใจเหมือนมีก้อนหินมาอุดอยู่ถอยหลังไปทีละก้าวทีละก้าว

“นาย รัชทายาทพูดคำแบบนี้ออกมาไม่มีความเห็นอกเห็นใจกันเลย ข้าเป็นสภาพแบบนี้ไง ตอนนี้นายไม่มีความรู้สึกขอบคุณกลับมาตำหนิข้า?นายนายเป็นลูกข้าจริงหรือป่าว?” หัวใจของฮองเฮาเย่เจ็บเหมือนใจสลาย

ได้ยินนางพูดแบบนั้น ในใจรัชทายาทก็ไม่ใช่ไม่มีความรู้สึกอะไร เขากระแทกกับเก้าอี้ด้านข้างจนเก้าอี้อันนั้นหักเป็นสามสี่ท่อน

“ ท่านแม่ ข้าไม่ควรพูดแบบนี้ ข้ารู้ว่าท่านทำเพื่อข้าแต่……”รัชทายาทเอามองจับหัวไว้ทั้งสองข้างไม่รู้จะพูดอะไรดี

ลูกตัวเองตัวเอง รู้ดีในใจ ฮองเฮาเย่ไม่คิดที่จะหวังพึ่งอะไรรัชทายาท แต่ความแค้นครั้งนี้นางต้องแก้แค้นแน่นอน

“รัชทายาท ครั้งนี้ข้าถูกคนทำร้ายเข้าตำหนักเหลิ่งกง ก็ไม่ได้คิดที่จะออกไป ถึงตัวข้าอยู่ที่นี้ แต่คนที่ทำร้ายข้าต้องได้รับผลที่เขาก่อ หรงฝินกับอ๋องหลัวข้าไม่ปล่อยให้พวกเจ้าอยู่ดีมีสุขแน่”

ฮองเฮาเย่ใช้มือข้างหนึ่งตบลงบนโต๊ะ ใช้สายตาเย็นชาจ้องมองที่พื้นมือค่อยๆกำแน่น

ไม่หลงเหลือความเป็นฮองเฮาแล้ว เหลือเพียงคนธรรมดาที่คิดแต่จะแก้แค้นอย่างเดียว

รัชทายาทด้านหลังนางเห็นสภาพนางแบบนี้ ริมฝีปากซีดสักครู่ จากนั้นมันจะกลับสู่ปกติในไม่ช้า

“ท่านแม่ ท่านว่า จะทำยังไง?”รัชทายาทค่อยๆปล่อยมือทั้งสองออก มองด้านหลังฮองเฮาเย่อย่างเป็นห่วง

เขาสามารถทำให้นางได้แค่นี้ แล้วช่วยนางแก้แค้นทำให้ใจเย็นลง

ร่างกายของฮองเฮาเย่หันกลับมา มีคำใบ้ที่ชื่นชมในดวงตา

ลมข้างนอกค่ำคืนนี้นั้น เย็นสดชื่นพัดจนคนเย็นเยือกๆ

วิชาตัวเบาของฉินหยิ่นนั้นดีมาก จับมือของนางก็สามารถทำให้นางบินอยู่บนหลังคาได้

โล่หวินหลานค่อยๆลืมตาดูเห็นหลังคาที่ผ่านไปแว๊บๆ รู้สึกไม่ค่อยน่าเชื่อตัวเองบินขึ้นมาอยู่ข้างบน

ยังไม่ทันเห็นชัดเจนตัวเองก็ลงมาอยู่บนพื้นแล้ว

“องค์หญิง ท่านอ๋องรอท่านอยู่ด้านในห้อง”ฉินหยิ่นชี้เข้าไปด้านใน

หลังจากที่โล่หวินหลานยื่นคงที่แล้ว มองไปรอบๆตัวหนึ่งทีที่ นี้คือตำหนักอ๋องหมิงไม่ใช่หรอ?

ที่นี่กับตำหนักเวินอ๋องก็มีระยะห่างกันมาก ถ้านางอยู่ที่นี่นานจะกลับไปยังไง?

ผลักประตูออก โล่หวินหลานที่ยังไม่ทันตั้งตัวก็ถูกร่างเสื้อดำคนนึงกอดไว้ ในอกแน่นกลิ่นบนตัวเขาลอยเข้าจมูกของนางทำให้กลิ่นนี้ทำให้นางวางใจมาก

โล่หวินหลานค่อยๆกอดเอวของเขา ได้กอดกับอ้อมกอดนี้เหมือนเรื่องยากแค่ไหนก็ไม่หนักแล้ว

ขอแค่เขาอยู่ข้างข้างนางก็พอแล้ว

“คืนนี้ไม่ต้องกลับไปแล้ว ดีไหม?”โม่ฉีหมิงค่อยๆปล่อยตัวนางออก ก้มหัวลงถามนาง

“ยังไงยาก็วางแล้ว กลับไม่กลับก็มีค่าเท่ากัน”โล่หวินหลานยิ้มโบกมืออย่างทำอะไรไม่ได้

โม่ฉีหมิงใจเต้นกำลังจะจูบนาง แต่ยังไม่ทันโดนริมฝีปากนางริมฝีปากของตัวเองก็ถูกมือเย็นๆข้างนึงปิดไว้

“เดี๋ยว ที่นายให้ฉินหยิ่นไปอยู่บนหลังคา คงไม่ใช่แค่ให้เขาพาข้ามาที่นี่ใช่มั้ย?”โล่หวินหลานเอนตัวไปด้านหลักเล็กน้อย

ใบหน้าของโม่ฉีหมิงถูกโล่หวินหลานปิดปังอยู่ สีหน้าของเขาดูไม่ค่อยดี เอามือของนางออกแล้วพูด “แน่นอนว่าไม่ใช่อยู่แล้ว ให้ดูไว้ข้าไว้ใจมากกว่า ไม่สามารถอยู่ข้างๆนางตลอดเวลา ก็ต้องหาคนควบคุมเขาทุกย่างก้าว ไม่สามารถปล่อยให้เขาใช้ประโยชน์จากเจ้า”

โม่ฉีหมิงดึงนางให้มานั่งที่เตียง สะดวกต่อการพูดคุยกัน

“แต่ยานี้ก็ไม่สามารถวางได้ทุกวัน ไม่ช้าหรือเร็วเขาก็ต้องรู้ และไม่สามารถให้ฉินหยิ่นอยู่บนหลังคาต่อไปได้ มันอันตรายหาก ไม่ทันระวังก็จะมีคนสังเกตเห็นได้”

และเวินอ๋องก็ไม่ได้จัดการง่ายๆ ไม่ช้าหรือเร็วก็ต้องพบเห็นแน่ๆ

“วางใจได้ วิชาตัวเบาของฉินหยิ่นดีมาก ไม่พบง่ายๆหรอก แต่ที่นางพูดก็ถูก ทำแบบนี้ทุกวันไม่ได้ ต้องทำโดยด่วนรีบทำรีบเสร็จ”โม่ฉีหมิงขมวดคิ้วคิดคิดว่า จะทำยังไงเรื่องนี้จะได้จบลงโดยด่วน

โล่หวินหลานพยักหน้า “ข้าจะเริ่มค้นหาตั้งแต่วันพรุ่งนี้ เรื่องแรกเลยก็คือต้องให้เย่เซียวหลัวยอมรับว่าฆ่าข้า และต้องให้เวินอ๋องได้ยิน จากนั้นก็คือต้วนกุ้ยเฟย ตั้งแต่ที่ฮองเฮาเย่ถูกส่งไปตำหนักเหลิ่งกง อำนาจทั้งหมดก็อยู่ในมือนาง ตอนนี้จะจับผิดของนาง มันเป็นเรื่องง่ายๆ”

ขอแค่พบหลักฐานจะล้มตำหนักเวินอ๋องหรือตระกูลเย่มันก็ไม่ใช่เรื่องยาก

ใบหน้าของโล่หวินหลานมีรอยยิ้มที่หายาก เริ่มจัดการทุกอย่างให้เสร็จก็จะได้อยู่กับโล่ฉีหมิงอย่างสบายใจ

“เรื่องนี้ข้าจะช่วยเจ้าอยู่ห่างๆ ไม่ให้เจ้าต้องไปเสี่ยงอันตรายแน่นอน แต่คืนวันนี้หลินอ๋องได้ทำอะไรเจ้าหรือเปล่า”โม่ฉีหมิงแค่คิดถึงหลินอ๋อง หน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธแค้น

แต่ก่อนฮองเฮาเย่มีอำนาจเหมือนฟ้าตระกูลเย่ยิ่งใหญ่ ในวังมีเพียงเขาและต้วนกุ้ยเฟยที่หารชุปกันถ้วยสองคนได้