ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 376

ตอนที่ 376 แผนการที่ทำให้ตกอยู่ในบ่วง

หิมะตกหนักก็หยุดลงในทันที หิมะข้างนอกได้รับการทำความสะอาดจักคนรับใช้ในราชวังและคราบเลือดเมื่อคืนนี้ก็ถือว่าทำความสะอาดได้สะอาดสะอ้าน

ดูเหมือนว่าเมื่อวานไม่มีอะไรเกิดขึ้น

โล่หวินหลานแต่งตัวตอนเช้า ด้านหนึ่งช่วยนางรวบผมด้านหนึ่งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทำเป็นกระซิบ เจ้าหญิง เวินอ๋องกลับมาเมื่อคืน ดูเหมือนว่าได้รับบาดแผล เชิญคุณหมอเฉินมาตรวจแผล หลังจากตรวจเสร็จคุณหมอนั้นก็กลับไป

ได้รับบาดเจ็บ?นั่นหมายความว่าเขาได้ลงมือทำเมื่อคืนที่ผ่านมาเวินอ๋องจะเป็นคนที่ชนะหรือคนที่แพ้?

หมิงอ๋องมีข่าวอะไรไหม?โล่หวินหลานกระแทกเสียงต่ำลง

พึ่งพูดได้ไม่นาน ข้างหลังก็ได้ยินเสียงเบาๆพูดออกมาว่า”หมิงอ๋องฝั่งนู้นมีข่าวอะไรบ้าง ที่น่าสนใจ? บอกมาให้พระมหากษัตริย์ฟังหน่อย ”

ได้ยินที่คุ้นเคย ทำให้ตกใจ หวีบนมือก็กลับไปอยู่ในผม โล่หวินหลานเครียดแล้วเครียดอีก ให้มันออกไป

“ท่านอ๋องทำไมถึงเข้ามาไม่ให้สุ้มให้เสียง？”โล่หวินหลานทำหน้าตาพยายามยิ้ม ”ข้ากับไซ่เยว่รอบที่แล้วอยู่ในตลาดโดนขโมยกระเป๋าตัง หมิงอ๋องก็มาเห็นพอดี เขาบอกว่าให้คนไปจับ ผ่านมาหลายก็ไม่มีข่าวเลย เพราะฉะนั้นต้องไปถามไซ่เยว่ ”

นางพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเอง และสายตาก็เหลือบไปมองโม่ฉีหานเหมือนเช่นเคย เขาโล่งอกมากขึ้น แต่สีหน้าก็ยังดูไม่ดี อาจเป็นเพราะเรื่องเมื่อวาน

โม่ฉีหานนั่งกับที่ แล้วถาม “ในตลาดทำไมไม่ให้คนไปตาม? ถ้าเกิดโดนทำร้ายจะทำยังไง? ส่วนฝั่งหมิงอ๋องเดี๋ยวข้าจะไปขอบคุณเอง แล้วตำหนักเวินอ๋องก็ไม่ได้สนใจกับเงินแค่นี้ ”

ใช้โอกาสนี้ดูว่านางจะโกหกหรือเปล่า

“ข้าเข้าใจแล้ว ”โล่หวินหลานพยักหน้า

ดูมือขวาของเวินอ๋องที่ประคองมือข้างซ้ายของเขา ดูแล้วน่าจะบาดเจ็บทางด้านซ้ายของร่างกาย ตอนเขาดื่มชา มือซ้ายของวางไว้บนตักเขาตลอด เห็นได้อย่างชัดว่ามีบางอย่างต้องการให้ช่วย

บาดเจ็บแล้ว แต่ก็ต้องมาเรือนวี่หยวน เห็นชัดว่ามีเรื่องจะมาบอก

พึ่งเดาได้สักพัก ก็ได้ยินเสียงที่ไม่แยแส “เมื่อคืนเกิดเรื่องนิดหน่อย ช่วงนี้ข้ายุ่งมาก เลยมาดูเจ้าไม่ได้ ขณะที่งานยังเคลียร์ไม่เสร็จ เจ้าห้ามออกไปไหน ต้องอยู่ตำหนักดีดี เข้าใจหรือเปล่า ? “

นั้นไง เขาก็เริ่มที่จะต่อสู้กับโม่ฉีหมิงแล้วหรอ?

วันสองวันนี้เขาจะไม่อยู่ในราชวัง โล่หวินหลานยิ่งมีโอกาสอยู่ข้างนอกและก็ร่วมมือกับโม่ฉีหมิง เอาเรื่องที่โม่ฉีหานอยากทำพูดออกมาจนหมด

“เข้าใจแล้ว ท่านอ๋องคือคนที่ทำการใหญ่ ข้าจะไม่เพิ่มความวุ่นวายให้ท่านอ๋อง ”โล่หวินหลานเป็นคนพูด

ได้ข่าวว่า ในสายตาที่ท่านอ๋องถูกใจ ถ้าเปลี่ยนเป็นเย่เซียวหลัว มันจะไม่มีความสงบ

แม้เหอซื่อจะช่วยอะไรเขาไม่ได้ แต่ถ้าเจอนาง ก็จะรู้สึกถึงความสบายใจ อย่างน้อยนางเชื่อฟัง มันจะไม่เพิ่มความวุ่นวายให้กับตัวเอง

คำนี้ยิ่งฟังอยู่รู้สึกสบาย เวินอ๋องอารมณ์เริ่มดีขึ้น หน้าเขาก็จะไม่เหมือนกับน้ำแข็งที่ไม่มีวันละลายอีกต่อไป

“เยี่ยม ”เวินอ๋องนั่งได้ไม่นาน ก็ลุกขึ้น

มองดูเงาของเวินอ๋องตอนจากลา หวีบนมือโล่หวินหลานยิ่งจับยิ่งแน่น

“เจ้าไปถามเรื่องเมื่อคืนที่ตำหนักหมิงอ๋องสิ โม่ฉีหานน่าจะเข้าวังแล้ว เจ้าไปเตือนหมิงอ๋องให้ระมัดระวังด้วย ”

ไซ่เยว่ตอบรับ แล้ววิ่งออกจากเรือนวี่หยวนอย่างรวดเร็ว

ออกมาจากเรือนวี่หยวน สีหน้าของโม่ฉีหานดูดีขึ้น แต่เดินไปได้ครึ่งทาง ก็หยุดเดินกะทันหัน ความสับสนภายในหัวยังไม่เลือนหายไป

“เจ้าไปติดตามการเคลื่อนไหวของพระสนม มีอะไรผิดปกติก็รายงานกับข้า ”โม่ฉีหานสั่งแบบกระซิบ

คนนั้นพยักหัว แล้วจากนั้นก็หลบเข้าหลังระเบียง

โม่ฉีหานกำหมัดแน่นขึ้น ไม่ใช่ว่าเขาไม่เชื่อใจเหอซื่อ เพียงแค่ว่าในโลกนี้ เขาก็ไม่เคยเชื่อใจใครมาก่อนเลย

เนื่องจากภารกิจเมื่อคืนล้มเหลว เชื่อว่าข้อมูลนี้จะเข้าหูของฮ่องเต้เจียเฉิงแบบรวดเร็ว เขาต้องรีบพบกับต้วนก้วยเฟย เพื่อปรึกษาภารกิจต่อไป

เข้าวังตั้งแต่เช้าตรู่ ที่สวนดอกไม้นั้นเงียบมาก โม่ฉีหานเข้าไปในห้องโถง แต่ก็มีสาวใช้บอกว่าต้วนก้วยเฟยอยู่ที่วัด โม่ฉีหานจึงเคลื่อนตัวไปที่วัด

“ท่านแม่ครับ ”เสียงของโม่ฉีหานฟังดูเศร้ามาก จึงทำให้รู้ผลตั้งแต่ได้ยินเสียง

ในวัดมีกลิ่นหอมของธูปอบอวลไปหมด ประกายไฟสว่างบ้างดับบ้าง แสงนอกหน้าต่างส่องผ่านม่านที่ทำด้วยกระดาษเข้ามาในวัด ทำให้มีความปริศนา

ต้วนก้วยเฟยคุกเข่าอยู่หน้าพระพุทธรูป ในกำมือนั้นก็เล่นลูกประคำ

“ตั้งแต่เมื่อคืน ข้าก็สวดมนต์ขอพรให้เจ้า หวังว่าเจ้าจะทำสำเร็จ ”ต้วนก้วยเฟยหลับตาแล้วพูดไป

หัวของโม่ฉีหานก็ยิ่งก้มตํ่าลง นํ้าเสียงถึงกับสั่นคลอ “ข้า ทำไม่สำเร็จ！”

“เพล้ง”เสียงดังลั่นภายในวัด ลูกประคำตกลงพื้นที่ล่ะเม็ดสองเม็ด ต่อจากนั้นก็คือเสียงของต้วนก้วยเฟย

“ล้มเหลว？”นางไม่อยากจะเชื่อ หันหลังแบบงงงัน “ล้มเหลวได้ยังไงกัน？เรื่องนี้เตรียมมาอย่างดีแล้ว ถึงแม้ว่าจิ่นชื่อจะไม่ให้นางกินยาพิษ เจ้าก็ควรจะฆ่าเขาสิ！”

แต่ถ้าเป็นอย่างนี้แล้วก็ ปล่อยไปเลย

โม่ฉีหานแหงนหน้ามองที่คานเรือน แล้วก็พูดว่า “จิ่นชื่อทรยศกลางคัน โดนข้ายิงตกเหว โม่ฉีหมิงได้รับข้อมูลแล้วมาช่วยคนพอดี หลายร้อยนักฆ่าที่ข้าพาไป ไม่รอดสักคน ”

ต้วนก้วยเฟยตาทั้งสองข้างพลิก จนเกือบจะสลบไป

ดีที่โม่ฉีหานประคองไว้ได้ทัน

ความหวังสุดท้ายก็ได้ดับสิ้นไป ต้วนก้วยเฟยรู้สึกว่าไม่มีอะไรเหลือแล้ว จึงมองท้องฟ้าแบบเศร้าสลด

“จิ่นชื่อทรยศก็ยังมีเหตุผลอยู่ อยู่กับองค์รัชทายาทตั้งแต่เช้ายันเย็น เป็นไปได้ที่เขาจะเปลี่ยนฝั่ง

แต่โม่ฉีหมิงรู้แผนของพวกข้าได้ยังไงกัน？ภารกิจที่เป็นความลับขนาดนี้ มีแค่ข้าและเจ้าที่รู้ แปลกจริงๆเลย

ต้วนก้วยเฟยยันตัวขึ้นแบบลำบาก แล้วปริปากแบบเชื่องช้า

พูดเยอะขนาดนี้ นางรู้สึกเหนื่อยแล้ว

แต่ที่เหยื่อยกว่านั้น ก็คือหัวใจ

“ท่านแม่ครับ ความหมายของท่านก็คือ โม่ฉีหมิงมีสายลับข้างๆตัวข้า？”โม่ฉีหานพูดแบบตื่นตระหนก

ต้วนก้วยเฟยพยักหัว สายตามองไปที่หน้าต่าง

“ถ้าไม่ใช่แบบนี้ ก็คือว่าเขาสามารถทำนายอนาคตได้ล่ะ ”