ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 38

ตอนที่ 38 คุก

โม่ฉีสิงพูดเสียงเข้มว่า “สวินเทียน? หากข้าจำไม่ผิด สวินเทียนเป็นคนของจวนเวินอ๋องไม่ใช่หรอ” เขามองไปที่ต้วนกุ้ยเฟย สายตาของเขาไม่มีอารมณ์ความรู้สึกอะไร

ต้วนกุ้ยเฟยเห็นฮ่องเต้มองมาที่นาง คิดว่ายังไงก็หนีไม่พ้นแล้ว ยังไงก็จะให้เรื่องนี้โยงไปถึงเวินอ๋องไม่ได้

ต้วนกุ้ยเฟยยิ้มแล้วพูดว่า “ฝ่าบาท สวินเทียนเป็นคนในจวนหานเอ๋อจริงๆนั่นแหละ แต่ว่ามันจะสื่ออะไรได้ล่ะ?”

ฮองเฮามองไปที่เยนเยว่กับสวินเทียน วินาทีนั้นเขาแทบอยากจะฆ่าพวกเขาทิ้งซะ น้ำเสียงของนางไม่ค่อยดีนัก “สวินเทียน เจ้าสั่งให้เยนเยว่ไปวางยารัชทายาทงั้นหรอ?”

“ถูกต้อง ข้าเอง ข้าคือสวินเทียน” สวินเทียนตอบ

“เจ้ามีความแค้นอะไรกับรัชทายาท ทำไมถึงต้องสั่งเยนเยว่ให้มาวางยารัชทายาทด้วย?” ฮองเฮาถามต่อ

ตอนนี้โม่ฉีหานที่กลับมาจากห้องขังก็เข้ามาเห็นเข้าพอดี เขาพอดีมาได้ยินคำพูดที่ทำให้เขาเดือดร้อนจนถึงที่สุด

“เวินอ๋องสั่งให้หม่อมฉันไปสังหารรัชทายาท” สวินเทียนพูดแบบไม่มีความรู้สึกอะไร จากนั้นไม่ว่าใครจะถามอะไรเขา เขาก็ไม่ตอบอะไรทั้งนั้น

ต้วนกุ้ยเฟยยืนฟังอยู่ข้างๆ ถึงกับยืนแทบไม่อยู่ เกือบจะเป็นลมไป ยังดีที่โม่ฉีหานเข้ามาพยุงไว้พอดี

โม่ฉีสิงจ้องไปที่โม่ฉีหานที่เข้ามาพอดี สายตาของเขาเยือกเย็นมาก ต้วนกุ้ยเฟยสะบัดมือของโม่ฉีหานที่พยุงนางไว้ แล้วไปจับที่ชายเสื้อของโม่ฉีสิง

“ฝ่าบาท ไม่ใช่อย่างนั้นนะเพคะ” นางหันไปมองโม่ฉีหาน “หานเอ๋อ เจ้ารีบอธิบายกับเสด็จพ่อสิ ว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น”

โม่ฉีหานไม่พูดอะไร เขารู้ว่าตอนนี้พูดอะไรไป ก็ไม่มีประโยชน์ เขาไม่อยากอธิบาย เพราะคิดว่ายังไงซะเรื่องนี้เขาก็หนีไม่พ้นแล้ว

ดีไม่ดีเขาอาจจะได้ชื่อว่าเป็นคนฆ่าพี่ฆ่าน้องของตัวเองก็ได้ ต่อไปหากอยากครองบัลลังก์นั้นก็ยาก ดังนั้นเพื่อแผนการระยะยาว ตอนนี้สิ่งที่เขาควรทำคือ นิ่งไว้เป็นดีที่สุด

ตอนนี้โม่ฉีสิงแค่เห็นสายตาของต้วนกุ้ยเฟยเขาก็รังเกียจ เขาสะบัดชายเสื้อขึ้น จากนั้นก็ผลักต้วนกุ้ยเฟย “เจ้าสั่งสอนลูกชายของเจ้าอย่างนี้หรอ”

ต้วนกุ้ยเฟยเริ่มร้องไห้ โม่ฉีสิงไม่อยากมองหน้านาง เขาออกคำสั่งทันที “ทหาร จับตัวเวินอ๋องโม่ฉีหานกับพวกไปขังที่คุก ต้วนกุ้ยเฟยกักบริเวณในตำหนักหย่งฝูกง ไม่มีคำสั่งของข้า ห้ามออกจากตำหนักแม้แต่ก้าวเดียว” พอพูดจบ เขาก็เดินไปเลย พอเดินผ่านหน้าหมิงอ๋อง เขาก็พูดกับหมิงอ๋องว่า “ในเมื่อความจริงทุกอย่างปรากฏแล้ว หมิงอ๋องเจ้าไปรับชายาของเจ้าออกมาจากคุกได้แล้ว”

หลังจากโม่ฉีสิงไปแล้ว โม่ฉีหานถูกทหารเอาตัวไป ต้วนกุ้ยเฟยเห็นลูกชายถูกจับเข้าคุก วินาทีนั้นนางสับสนมาก ไม่คิดว่าแผนการของนาง จะทำให้โม่ฮีหานถูกซ้อนแผนแบบนี้

ในตอนนี้สายตาของฮองเฮานั้นแปรเปลี่ยนไปเป็นความแค้น “ข้าเชื่อใจเจ้า แต่เจ้ากลับทำกับข้าแบบนี้”

โม่ฉีหานถูกจับไปขังวันที่สาม โม่ฉีสิงก็ได้ข่าวมาจากในคุกหลวงว่า เยนเยว่ฆ่าตัวตายเพราะกลัวความผิด ส่วนสวินเทียนพอได้สติก็เริ่มปฏิเสธข้อกล่าวหา

วันนั้นหลังจากสวินเทียนถูกจับมาขังก็สลบไป จนกระทั่งเยนเยว่ฆ่าตัวตาย เขาถึงได้ฟื้นขึ้นมา

เยนเยว่ไม่ได้ฆ่าตัวตาย แต่ว่าโม่ฉีหมิงใช้ศพเยนเยว่ที่ตายไปก่อนหน้านี้สลับตัวกับเย่หวิน หรือก็คือในคืนที่เย่หวินกลับมา สวินเทียนก็ฟื้นขึ้นมาเผชิญหน้ากับโม่ฉีหาน

สวินเทียนจำอะไรไม่ได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น เขาจำได้แค่ว่าท่านอ๋องให้เขาไปหาเยนเยว่ แต่หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น เขาจำไม่ได้เลย

“ท่านอ๋อง ทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี่? ข้าน้อย ...... แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น?” สวินเทียนเห็นเจ้านายของตัวเองถูกขังรวมอยู่กับเขา คิดยังไงก็คิดไม่ออกว่ามันเกิดอะไรขึ้น

โม่ฉีหานมองมาที่สวินเทียน เขาไม่เคยสงสัยในความพักดีของสวินเทียนเลย แต่เขาก็ไม่รู้เหมือนกันมันกลายมาเป็นแบบนี้ได้ยังไง

“สวินเทียน เจ้าจำอะไรไม่ได้เลยหรอ?” โม่ฉีหานถามด้วยความสงสัย

“ท่านอ๋อง เรามาอยู่ในคุกนี่ได้ยังไง?” สวินเทียนรู้สึกว่าที่โม่ฉีหานตกอยู่ในสภาพนี้ เหมือนจะเกี่ยวกับตัวเขา

“เยนเยว่บอกว่าเจ้าเป็นคนสั่งให้นางไปสังหารรัชทายาท จากนั้นเจ้าก็ยังบอกอีกว่า ข้าเป็นคนสั่งให้ไปสังหารรัชทายาท” โม่ฉีหานพูดอย่างเรียบๆ

“ทำไมเป็นอย่างนี้?” สวินเทียนบ่นกับตัวเอง “ข้าน้อยจะทำเรื่องที่ให้ร้ายท่านอ๋องแบบนั้นได้ยังไง”

จะต้องเกิดความผิดพลาดอะไรแน่ๆ

“สวินเทียน ตอนที่เจ้าไปกาเยนเยว่เจ้าเจอใครบ้างไหม?” หรือว่ามีใครทำอะไรกับเขา

สวินเทียนส่ายหน้า “ท่านอ๋อง ข้าน้อยจำอะไรไม่ได้เลย”

โม่ฉีหานยิ้มแล้วพูดกับสวินเทียนว่า “สวินเทียน พวกเรานายบ่าว คงได้ไปยมโลกเป็นเพื่อนกันแล้วล่ะ”

สวินเทียนมองไปที่เจ้านายของเขา สายตาจริงจังแล้วพูดกับเวินอ๋องว่า “ท่านอ๋อง ข้าน้อยไม่มีทางให้ท่านเดือดร้อนแน่นอน ข้าน้อยติดตามท่านมาตั้งแต่อายุ 7 ขวบ ท่านอ๋องเป็นคนที่ต้องทำการใหญ่ ข้าน้อยจะทำทุกวิถีทางให้ท่านอ๋องอยู่รอดปลอดภัย”