ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 408

ตอนที่ 408 งานอภิเษกถูกก่อกวน

สีหน้าของโม่ฉีหมิงยังคงนิ่งเฉยเช่นทุกครั้ง เขากระโดดลงจากม้า แล้วเดินเข้าประตู แม่สื่อร้องตะโกนบอกให้คนด้านในเตรียมตัว

หลังจากที่ไซ่เยว่เอาผ้าคลุมสีแดงมาปิดหน้าของโล่หวินหลานไว้แล้วนั้น ก็พูดกับนางเสียงเบา “พระชายาเพคะ องค์รัชทายาทมาถึงแล้วเพคะ"

ไซ่เยว่พยุงตัวโล่หวินหลานเอาไว้ ส่วนแม่สื่อที่อยู่ด้านข้างก็ร้องอวยพรไม่ขาดสาย

เปิดประตูออกไป ลมเย็นๆพัดเข้ามา จนทำให้หัวใจนั้นชุ่มฉ่ำ

สีหน้าของโม่ฉีหมิงไม่ได้แสดงอาการมากมาย แต่แววตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความอบอุ่น เขามองดูคนที่ตนเฝ้าคอยมาตลอดค่อยๆย่างกายเข้ามาหา ภาพทุกอย่างมันช่างคุ้นเคยยิ่งนัก

ตอนนั้น นางก็เป็นเช่นนี้ นางสวมชุดเจ้าสาวสีแดงค่อยๆก้าวเข้ามาหาเขา

เวลานั้นไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เขา หญิงที่เข้าร่วมพิธีกับเขาก็มักจะถูกหลินอ๋องมาก่อนแต่เขาก็ไม่ได้สนใจ นอกจากนาง

ภาพเหตุการณ์ในตอนนั้นหวนกลับมา นางเกือบจะฆ่าหลินอ๋องเพื่อปกป้องตนเองและปกป้องเขาด้วย

ไม่คิดเลยว่าเวลาจะผ่านไปรวดเร็วราวกับสายน้ำเช่นนี้ เขาและนางจะอยู่ด้วยกันมานานหลายปี พรหมลิขิตนี้ ช่างยากที่จะอธิบาย

ชั่วพริบตา แม่สื่อก็นำมือของโล่หวินหลานมาวางไว้ตรงมือของเขา พร้อมพูดขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “พระชายาขึ้นเกี้ยว"

เสียงกลองตีดังสนั่น โม่ฉีหมิงจับมือนางแน่น มือหนาจากร่างใหญ่ทำให้นางรู้สึกอบอุ่นยิ่งนัก ราวกับว่าทั้งคู่จะครองรักด้วยกันตราบนานเท่านาน

เมื่อขึ้นเกี้ยว รถเกี้ยวก็ได้มุ่งหน้าไปยังตำหนักองค์รัชทายาท

ตอนนี้ฟ้ายังไม่สว่างนัก แต่บนท้องถนนกลับเต็มไปด้วยผู้คนที่มาแสดงความยินดี ผู้คนมากมายเดินกันขวักไขว่ไม่ขาดสาย ล้วนเป็นชาวบ้านที่มายินดีกับการอภิเษกขององค์รัชทายาท

โม่ฉีหมิงก็ได้รับสั่งแต่แรกแล้ว หากที่ใดที่มีผู้คน ก็ให้โปรยเงินและลูกอมนำโชค และมามาแต่ละคนก็ได้เตรียมถุงเงินและลูกอมนำโชคไว้แล้วเช่นเดียวกัน ตลอดทางพวกนางก็ได้โปรยออกไปไม่ขาดสาย

คนที่เห็นว่าเป็นเงินก็รีบเข้าไปแย่ง ผู้คนดูสนุกสนานและครึกครื้น

ขบวนเสด็จยังคงเดินหน้าไม่หยุด สองฟากถนนเต็มไปด้วยความครื้นเครง

เพียงแต่ ท่ามกลางชาวบ้านนั้นมีดวงตาเย็นยะเยือกคู่หนึ่ง ที่จ้องมองไปตามขบวนเสด็จ ใบหน้าที่ถูกปิดเอาไว้จึงไม่อาจรู้ว่าเขาแสดงสีหน้าอย่างไร มีเพียงดวงตาคู่นั้น ที่จ้องเขม็งราวกับจะฆ่าโม่ฉีหมิง

เขาจับดาบข้างกายไว้แน่น และเดินผ่านชาวบ้านไป

ขบวนเสด็จมาถึงตำหนักรัชทายาท แม่สื่อต่างก็ร่วมแสดงความยินดีและรับเจ้าสาวเข้าตำหนัก

โล่หวินหลานนั่งอยู่ในเกี้ยวอยู่นาน ไม่ได้ยินเสียงของแม่สื่อ แอปเปิ้ลที่นางถือเอาไว้ในมือก็เริ่มที่จะช้ำเพราะนางถือแน่นมาก ขณะที่นางกำลังจะเอ๋ยถามนั้น เกี้ยวก็ถูกวางลง

นางตัวเอียงไปเล็กน้อย เกือบที่จะเปิดผ้าคลุมหน้าออก

กะละมังไฟถูกเตรียมเอาไว้ รอเพียงให้โล่หวินหลานก้าวข้าม

จากนั้นใครบางคนก็ช่วยพยุงโล่หวินหลานลงจากเกี้ยว นางก้มหน้า ก็เห็นกะละมังไฟ

"เจ้าสาวข้ามกะละมังไฟ หลังจากวันนี้เป็นต้นไปชีวิตก็จะรุ่งเรือง！”

เรียวขายาว ก้าวข้ามกะละมังไฟ

"เจ้าสาวเหยียบกระเบื้องให้แตก หลังจากวันนี้อายุยืนยาวร่างกายแข็งแรง！”

นางใช้แรงเหยียบไปครั้งหนึ่ง จนกระเบื้องแตก

พิธีจบลงอย่างสมบูรณ์ โม่ฉีหมิงยื่นมือออกไปรับนาง ทั้งสองเดินเคียงคู่เข้าไปยังห้องโถงใหญ่

ฮ่องเต้เจียเฉิงเองก็มาถึงที่ตำหนักแล้ว วันนี้เป็นวันมงคลใหญ่ขององค์รัชทายาท เขาที่เป็นถึงฮ่องเต้และพ่อ จะไม่มาได้อย่างไร

มีเพียงชิวโม่ไป๋นั้นยืนอยู่ด้านข้างแล้วยิ้มอย่างมีความสุข มองดูหลานสาวของตนแต่งงาน เขารู้สึกชื้นใจอย่างบอกไม่ถูก

หรือจะมีเพียงเวลานี้ ที่บาดแผลในใจของเขาทั้งหมดจะถูกรักษาแล้ว

"กราบไหว้ฟ้าดิน！”

ฮ่องเต้เจียเฉิงมองดูพวกเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม นี่เป็นเรื่องมงคลเรื่องเดียวที่เกิดขึ้น ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา

ทั้งสองโค้งคำนับ

"กราบไว้ผู้อาวุโส！"

ฮ่องเต้ยื่นมือออกไปให้พวกเขาลุกขึ้น

"เจ้าบ่าวเจ้าสาว......"

ยังไม่ทันพูดจบ ก็มีเสียงหนึ่งพูดแทรกขึ้นมา “พี่สี่อภิเษกกับชายาของข้าในวันนี้ ไม่คิดที่จะเชิญข้ายกน้ำชาบ้างหรือ?"

เสียงที่คุ้นหูอย่างหาไม่ได้ ไม่ต้องเงยหน้าพวกเขาก็รู้ว่าเสียงนี้เป็นใคร

เวินอ๋องที่มองดูเหตุการณ์เบื้องหน้า ตอนนี้เขาพึ่งรู้อย่างแจ่มแจ้ง ว่าเหตุผลที่นางอภิเษกกับเขานั้นก็เพื่อแผนการเท่านั้น แต่เขากลับยังคงรักนางมาจนถึงทุกวันนี้

ช่างน่าขันนัก！