ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 55

ตอนที่55 การผ่าตัด

บรรยากาศภายในฟ้องมีความกดดัน บานหน้าต่างปิดแน่น โล่หวินหลานมองดูโม่ฉีหมิงที่อยู่บนเตียง ยื่นมือไปถอดเสื้อตัวนอกออก แล้วจึงถอดกางเกง ใช้ผ้าสีขาวในการบังร่างเขาไว้ มีเพียงส่วนขาที่โผล่พ้นออกมา

ตรงข้อเท้าที่มีการฉีกขาดของเส้นประสาทมีเนื้อเชื่อมติดประสานเรียบร้อย ขึ้นมาบิดๆเบี้ยวๆ ดูจากภายนอกมีเพียงส่วนที่ปูดโปนออกมา

หากจะทำการรักษา ต้องจัดการกรีดเนื้อที่ขึ้นใหม่ หาจุดตำแหน่งที่บาดเจ็บแล้วเย็บติดให้ประสานกัน

“พระราชา เสื้อปลอดเชื้อโรคมาแล้วขอรับ” ฉินหยิ่นขนเสื้อสีฟ้าเข้ามาข้างใน และยังมีหมวกกับผ้าปิดปากที่เข้าชุดอีก

“ทุกคนหยิบเอาไปใส่คนละหนึ่งชุด ต้องใส่หมวกและหน้ากากด้วยนะ” โล่หวินหลานพูดพลาง ใส่เสื้อและหมวกกับผ้าปิดปากจนปิดบังทั้งหน้าเห็นคาดวงตาคู่สวย

สวินม่ได้แต่จับเนื้อผ้าของเสื้อปลอดเชื้อโรคไม่รู้ว่าทำมาจากอะไร รู้แต่ว่าไม่ใช่ผ้าธรรมดา พระราชาคนนี้ มีความสามารถขนาดไหนกัน?

“ไปปิดประตู อย่าให้ใครเข้ามาได้ และก็ห้ามออกไปไหน” โล่หวินหลานสั่งเสร็จ ก็เริ่มฉีดยาชาให้โม่ฉีหมิง

ในมือนางไม่มียาชา โชคดีท่สวินโม่เอาหมาฝอซ่านมาด้วย ตอนนี้ได้ทำโม่ฉีหมิงหลับเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“สวินโม่ หมาฝอซ่าน นี่คือมีดผ่าตัด คีม กรรไกร คีมจับเส้นเลือด เข็มเย็บแผล หากข้าต้องการอะไร ให้เจ้าหยิบให้ข้า” โล่หวินหลานแนะนำอุปกรณ์ทีละอย่างในกล่อง ตอนที่เริ่มประดิษฐ์ของพวกนี้เข้าก็ได้บอกให้สวินโม่แล้ว พูดทบทวบอีกหนึ่ฃรอบเพื่อให้จำแม่นขึ้น

สวินโม่พยักหน้า คิ้วพลัยยกขึ้นมาหนึ่งที จ้องไปที่กล่องอุปกรณ์การแพทย์ข้างหน้าอย่างตั้งใจจดจำ

โล่หวินหลานยื่นมือไปสัมผัสบริเวณข้อเท้าของโม่ฉีหมิงไปมา พอเขาโดนหมาฝอซ่านเข้าไปก็ทำให้เขาหลับใหลไปเลย สองตาที่เย็นชาและดุดันได้ปิดสนิทอย่างอ่อนโยน

นางสูดหายใจเข้าลึกๆหนึ่งที จับโดนเส้นเอ็นถึงได้หยุดลง น้ำเสียงเรียบเย็นเอ่ยขึ้น “มีดผ่าตัดที่ฆ่าเชื้อมาแล้วหยิบให้ข้า”

นางได้แนะนำขั้นตอนการฆ่าเชื้อให้สวินโม่ฟังอย่างละเอียดแล้ว สวินโม่ไม่ทำมั่ว นำมีดผ่าตัดใส่เข้าไปในแอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อแล้วส่งให้นาง

นางกดตรงเส้นเอ็นบนผิวหนัง แล้วใช้มีดกรีดลงไป ทันใดก็มีเลือดไหลออกมาอย่างรวดเร็ว นางมองอย่างไม่คาดสายตา สั่งเสียงเย็นเฉียบ “สำลีชุบแอลกอฮอล์”

เช็ดแผลจนสะอาดเสร็จ นางค่อยคลำหาจุดที่เส้นเอ็นขาด แล้วพูด “เข็มเย็บแผล ด้ายไส้แกะ”

โล่หวินหลานค่อยๆรำลึกเห็นห้องผ่าตัดในโลกอนาคต พลางใช้เข็มรีบเย็บจุดที่เส้นเอ็นฉีกขาดให้ประสานกัน

เหงื่อเริ่มผุดบนหน้าผากนางเยอะขึ้นเรื่อยๆ ใช้ไหล่บางเช็ดปาดเหงื่อบ้างในบางเวลา ยังไม่ทันที่นางจะพูด ผ้าผืนนิ่มก็โป๊ะลงตรงหน้าผากนางแล้ว เช็ดอย่างแผ่วเบา

นางหันหลับไปมอง คือสวินโม่

“ขอบใจ” โล่หวินหลานพูด ความรู้สึกที่มีผู้ช่วยช่างดีจริงๆ

พอจัดการเย็บเสร็จ โล่หวินหลานก็เริ่มผ่าตัดเย็บเชื่อมเท้าอีกข้างทันที จากนั้นก็พันด้วยผ้าพันแผล

พอเสร็จเรียบร้อย นางก็สายตาที่ตกตะลึงมองมาที่นาง ที่แท้ก็สามารถกรีดเนื้อ แล้วเย็บเชื่อมประสานทุกอย่างเองได้

เย่หวินมองเหตุการณ์ที่มีเลือดนองแล้ว เทียบกับการฆ่าฟันที่เจียงหู่น่ากลัวกว่ามาก ฝืนให้ร่างกายแข็งแกร่ง ไม่พูดอะไรสักคนจนโล่หวินหลานผ่าตัดสำเร็จ

ท้องฟ้าข้างนอกก็เริ่มมืดลงแล้ว เริ่มเข้าสู่กลางคืน

โล่หวินหลานก็ฉีดยาปฏิชีวนะให้โม่ฉีหมิงอีกหนึ่งเข็ม ก็เดินออกจากห้องไป

“พระราชา เหนื่อยแล้วล่ะสิ ข้าไปตักน้ำอุ่นให้ท่านล้างหน้า” เย่หวินเห็นโล่หวินหลานพิงเอนตัวลงที่เก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า รีบวิ่งออกไปทันที

“พระราชา คิดไม่ถึงจริงๆว่าในโลกนี้ยังมีวิธีการรักษาคนอย่างนี้อยู่ ข้าค่อยหาวิธีรักษาท่านอ๋องมาตลอด

แต่ก็หาวิธีจะรักษาไม่ได้สักที” สวินโม่ยอมรับจริงๆว่านางเก่งมาก เมื่อกี้ตอนที่โล่หวินหลานอยู่ในห้องผ่าตัด ความตั้งใจมุ่งมั่น ทำให้เขาจดจำไว้ในสมอง

“นี่เป็น สิ่งท่านแม่ข้าสอน บวกกับข้าใช้เวลาอยู่ในห้องหนังสือซะส่วนใหญ่ ข้างในมีการรักษาด้วยวิธีนี้อยู่ ก็เลยกล้าลองสักตั้ง” โล่หวินหลานไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแม่นางในยุคนี้หน้าตาเป็นยังไง เลยหาเหตุผลมั่วๆขึ้นมา

ถ้าจะบอกว่านางไม่ใช่คนของยุคนี้ ไม่เพียงจะไม่มีใครเชื่อ กลัวจะหาว่านางเป็นสติไม่ดีอีก

สวินโม่พยักหน้า ในใจรู้สึกชื่นชมขึ้นมาอยู่บ้าง

“หลังจากรักษาเสร็จ ท่านอ๋องก็จะเดินได้เลยใช่ไหม?” สวินโม่สงสัย แล้วก็เทน้ำให้นางหนึ่งแก้ว

โล่หวินดื่มน้ำไปหนึ่งอึก ให้ในคอได้พอชุ่มชื่นบ้าง เมื่อกี้ตอนผ่าตัดไม่กล้าหายใจแรง แล้วก็ไม่ได้ดื่มน้ำในคอรู้สึกฝืดๆนิดหน่อย

“ยังไม่ได้ จะต้องพักผ่อนอีกหลายวัน แล้วก็ค่อยๆใช้ไม้เท้าค้ำยันค่อยๆเดิน ถ้าถนัดแล้วก็เดินได้ปกติเอง แต่ถ้าหากพบเจอในวันที่ฝนตกอากาศชื้นหลีกเลี่ยงไม่ได้ต้องเจ็บอยู่พอควร” โล่หวินหลานกล่าว

ในมือมีคราบเลือดติดอยู่นิดหน่อย มีกลิ่นแรงอยู่พอตัว นางให้คนปิดประตูห้องของโม่ฉีหมิง เปิดบานหน้าต่างรับอากาศเข้ามา

พอดีกับที่เย่หวินยกน้ำอุ่นเข้ามา ให้นางได้ล้างหน้า และล้างมือที่เปื้อนคราบเลือด ทำให้นางรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง

ตอนนี้ขอแค่รักษาอาการบาดเจ็บที่ขาของโม่ฉีหมิงให้หาย นางยังต้องฟื้นฟูใบหน้าเดิมของเขาให้กลับมาเหมือนเดิม ใช้ชีวิตให้เหมือนคนปกติ

สวินโม่พยักหน้า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ขอให้แค่เขาไม่ต้องใช้รถเข็นอีก ต่อให้ต้องทำอะไรเขาก็ยอม

โมฉีหมิงเหมือนสัตว์ประหลาด ตอนนี้อาการบาดเจ็บที่ขารักษาหายแล้ว หลังจากนี้ก็สามารถดูแลงานข้างหลังได้อย่างเต็มที่แล้ว กลับมามีอำนาจอีกครั้ง ทั่วทั้งแผ่นดินก็อยู่ในกำมือเขา