ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 85

ตอนที่ 85 พิรุธ

ในจวนอ๋องเงียบมาก พวกเขาเดินกลับจวนอ๋องอย่างเงียบๆ แล้วตรงไปที่ห้องหนังสือเลย

ละครในวันนี้ถือว่าดำเนินไปได้อย่างราบรื่น ทำให้คนที่เป็นผู้ชมสัมผัสถึงอารมณ์ได้อย่างแท้จริง นางเองผู้น่าสงสาร ถูกคนหลอกใช้ยังไม่รู้ตัว

โม่ฉีหมิงเรียกฉินหยิ่นกับเย่หวินเข้ามา โล่หวินหลานยืนอยู่ข้างๆเขาไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร เลยมองเขาอย่างงงๆ

“ฉินหยิ่น เย่หวิน พวกเจ้าไปปล่อยข่าวในจวนให้ทั่ว ว่ารัชทายาททรงบาดเจ็บที่สนามม้า มีอันตรายถึงชีวิต ตอนนี้รักษาจวนอยู่ที่จวน” โม่ฉีหมิงพูดเรียบๆ

ฉินหยิ่นกับเย่หวินไม่มีความสงสัยอะไรเลย พวกเขารับคำ แล้วก็ออกไป

มีเพียงโล่หวินหลานคนเดียวที่ยืนไม่เข้าใจอยู่ข้างๆเขา รัชทายาทออกมาจากส่วยซินเก๋อ เพราะจับได้เรื่องความสัมพันธ์ของเย่เซียนหลัวกับเวินอ๋อง ไม่ได้บาดเจ็บอะไรนี่นา

“ฉีหมิง ทำไมต้องปล่อยข่าวแบบนี้ในจวนด้วย?” โล่หวินหลานขมวดคิ้ว

ไม่รู้ว่าคนในจวนมีความสัมพันธ์อะไรกับรัชทายาท ทำไมต้องโกหกว่ารัชทายาทบาดเจ็บหนักด้วย?

โม่ฉีหมิงมองนางแล้วยิ้ม เขาจับมือของนางแล้วลูบไปลูบมา มือของนางเรียวยาวมันสวยมาก แล้วพูดว่า “เดี๋ยวเจ้าก็รู้”

ทำเป็นลึกลับ? โล่หวินหลานดึงมือของนางกลับมา หันหลังแล้วเดินไป วันนี้นางดื่มเหล้าดอกเหมยไป รู้สึกมึนหัวอยากนอนมาก ใครจะรู้ว่า เขากลับดึงนางมากอดไว้

“ทำให้ใครบางคนเผยพิรุธออกมา” โม่ฉีหมิงพูด แล้วก็กอดโอบนางเอาไว้

โล่หวินหลานเอามือจับไปที่มือของเขา ยิ้มแล้วถามว่า “ใครกัน?”

“หรูซู”

หัวของนางเหมือนจะระเบิด หรูซูคือคนที่นางช่วยชีวิตเอาไว้แล้วให้เข้าจวนมา ตอนนั้นเพราะสงสารเห็นว่านางไม่มีที่ไป นางทำงานดีมาตลอด แต่หลายวันก่อนถูกโม่ฉีหมิงไล่ไปห้องซักล้าง นางถึงได้รู้สึกว่าคนๆนี้มีปัญหา

ตอนนี้รัชทายาทกับเวินอ๋องมีปัญหากัน สิ่งแรกที่เขาทำคือการสืบหาหนอนบ่อนไส้ หากหรูซูคือหนึ่งในคนที่พวกเขาส่งมาจริง ถ้าอย่างนั้นเป้าหมายของพวกเขาคืออะไร?

นางจิกนิ้ว ผ้าเช็ดหน้าในมือขาดเป็นรู หรูซูคนนั้นนอกจากเสียงจะคล้ายนางแล้ว อย่างอื่นก็ไม่เห็นมีอะไร ที่ให้นางเข้ามาในจวนหมิงอ๋องหรือเพื่อให้คนในจวนฟังแล้วสับสน?

หากเป็นหรูซูจริง ถ้างั้นเขาจะทำอะไรกับนางล่ะ?

หลังจากนั้นในจวนก็ถูกประโคมข่าวขึ้นมา ทุกคนต่างพูดกันว่ารัชทายาทป่วยหนัก ตอนนี้กำลังตามหมอไปรักษา หมอพวกนั้นก็จนปัญญา แม้แต่เย่ฮ่องเฮาก็ออกจากวังหลวงมาเยี่ยมเขา

หลังจากที่โล่หวินหลานกลับไปถึงห้องแล้ว นางคิดว่าจะพักงีบสักประเดี๋ยว แต่ใครจะคิด เข้าห้องไปได้ไม่นาน ก็มีคนมาเคาะประตูห้อง นางถามว่าใคร เสียงของหรูซูก็ดังขึ้น

“พระชายา หรูซูเอาเสื้อผ้ามาส่งให้ท่าน” หรูซูพูด

อยากจะเจอหน้า วิธีการไหนก็ใช้ได้หมด โล่หวินหลานถึงแม้จะไม่ค่อยสนใจเรื่องในจวนเท่าไหร่ แต่ว่าปกติแล้วเสื้อผ้าของนางเสี่ยวเต๋เป็นคนส่งมาให้ แต่ทำไมพอรัชทายาทเกิดเรื่อง ถึงได้เปลี่ยนมาเป็นหรูซูล่ะ?

นางแอบคิดในใจ แต่ก็ยังปล่อยให้นางเข้ามาในห้อง เมื่อเห็นนางถือเสื้อผ้าเข้ามาในห้อง ก็ถามไปว่า “ปกติเสี่ยวเต๋เป็นคนเอาเสื้อผ้ามาส่งให้ข้านี่นา? ทำไมวันนี้ถึงเป็นเจ้าได้ล่ะ?”

หรูซูเองก็ตอบได้อย่างฉะฉาน เหมือนเตรียมตัวมาแล้วอย่างดี “เสี่ยวเต๋วันนี้ไม่ค่อยสบาย แม่นมซิ้วก็เลยให้ข้าเอาเสื้อผ้ามาส่งแทน”

นางพูดไป พลางพับเสื้อผ้าใส่ตู้ให้ โล่หวินหลานเห็นนางทำงานกระฉับกระเฉง ก็เลยพูดขึ้นมาว่า “เก็บเสร็จแล้ว ก็ออกไปได้”

นางก็อยากจะรู้ว่าหรูซูจะทนได้อีกเท่าไหร่ ครั้งนี้ที่มาก็เพราะอยากจะได้ยินความจริงจากปากของนางเท่านั้นแหละ

หรูซูปิดตู้เบาๆ แล้วเดินมาที่ข้างๆโล่หวินหลาน แล้วพูดกับนางเบาๆว่า “พระชายา ช่วงนี้สาวใช้ในจวนคุยกันว่ารัชทายาทบาดเจ็บหนัก สาวใช้ในห้องซักล้างไม่ทำงานทำการกันเลย เอาแต่พูดเรื่องรัชทายาท พระชายาคิดว่ารัชทายาทเขาเป็นอะไรไปหรอ?”

ในที่สุดก็ถามออกมาสักที โล่หวินหลานคิดว่านางจะไม่กล้าถามซะอีก อุตส่าห์หาเรื่องมาส่งเสื้อผ้าถึงที่นี่แล้ว ก็เลยอยากมาสืบเรื่องรัชทายาท นางเองก็ฉลาดไม่เบา

โล่หวินหลานมองไปที่นางแล้วพูดว่า “พวกสาวใช้ก็ปากมากไปอย่างนั้นแหละ ทำอะไรไม่ได้มากกว่านั้น เรื่องรัชทายาทก็ให้คุยไปเถอะ เพียงแต่ว่ารัชทายาทก็น่าสงสารจริงๆ อายุแค่นี้ก็ .......”

ประโยคด้านหลัง นางไม่ได้พูดอะไรต่อ นางรีบจับมือของนางเอาไว้ แล้วถามอย่างร้อนรนว่า “รัชทายาทเป็นอะไรไป?”

โล่หวินหลานมองไปที่มือที่จับแขนนางไว้ หรูซูจับชายเสื้อของนางไว้แน่น มือของนางทั้งหยาบทั้งแดง มันเป็นผลจากการทำงานในห้องซักล้าง สายตาของนางนิ่งไป