ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 149

ตอนที่ 149 แขกผู้มาเยือนกะทันหัน

เมื่อฟ้ามืดลง อู๋อี้ก็กลับมาแล้ว เขานำข่าวดีมาบอกหลินซินเยียน อู๋อี้ไม่ทำให้คนผิดหวังแน่นอน เขาทำให้คนขององครักษ์อาณาจักรตอนเหนือประทับใจแล้วถึงแม้ว่าจะไม่ใช่องครักษ์จริงๆแต่ก็เป็นมือขวาที่มีความสามารถที่สุดของหัวหน้าองครักษ์แล้ว

นายทหารผู้ช่วยในกองบัญชาการบอกว่าสามารถไปพูดคุยกับท่านหัวหน้าองครักษ์ได้ ภายในวันพรุ่งนี้ต้องให้คำตอบที่แน่นอนกับพวกเขา

อู๋อี้ตื่นเต้นมาก ความอยากอาหารก็ดีมากขึ้น เวลาอาหารค่ำเข้ากินข้าวไปทั้งหมดสามถ้วย เขามองเอ้อร์ยาอย่างตะลึง

เอ้อร์ยาเจออู๋อี้ครั้งแรก เมื่อนั้นก็อ้าปากค้าง แต่ก็รู้สึกว่าคนนี้ช่างซื่อตรง ดังนั้นจึงมีความรู้สึกที่ดีกับอู๋อี้ขึ้นมาหน่อย

กระทั่งหมอหลวงเฉิน ถึงแม้ว่าจะอยู่ที่นี่ชั่วคราว แต่ว่าเมื่อได้ทานข้าวที่ทำให้ตนพอใจ ก็กินไปชมเอ้อร์ยาไป เอ้อร์ยาก็หัวเราะอย่างเบิกบานใจ

ถึงแม้ว่าหลินซินเยียนจะไม่สามารถลุกขึ้นได้ แต่เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะที่ดังมาจากโต๊ะกินข้าวข้างๆ ในใจของนางก็ตกลงสู่ความรู้สึกอบอุ่นที่ไม่ได้พบเป็นเวลานานแล้ว

หลังจากอาหารมื้อค่ำผ่านไป ก็มีแขกที่ทุกคนไม่คาดคิดมาเยือน

เวลานั้น อู๋อี้เพิ่งจะต่อเก้าอี้นวมในห้อง เขากลัวว่าหลินซินเยียนจะอบอ้าวจึงอุ้มนางไปนั่งรับลมที่ห้องโถง เอ้อร์ยาย้ายม้านั่งมาวางไว้ด้านหนึ่ง และเอาเม็ดแตงมาด้วยจานหนึ่ง หมอหลวงเฉินก็ไม่ได้ถือตัวนั่งแทะเม็ดแตงกับเอ้อร์ยา

ผ่านช่วงแรกเริ่มของฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว ดังนั้นช่วงกลางคืนจึงไม่หนาว กลับมามองบนท้องฟ้า นั้นเต็มไปด้วยดวงดาวทอแสงระยิบระยับอย่างไม่คาดคิด เหมือนเพชรที่แวววาวทำให้คนไม่สามารถละสายตาออกไปได้แม้แต่นิดเดียว

หลินซินเยียนกำลังเงยหน้ามองดวงดาวบนท้องฟ้าด้วยความสบายใจ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตู

“ดึกดื่นขนาดนี้แล้ว จะต้องเป็นหู่เอ๋อเด็กน้อยมาถูเม็ดแตงแน่เลย” เอ้อร์ยาพูดไปยิ้มไป เดินไปเปิดประตูก็เห็นหญิงสาวแปลกหน้าคนหนึ่ง ก็ตกใจ “แม่นางมาหาใครหรือ”

“ข้ามาหาอู๋อี้” เสียงสบายๆดังมาจากหน้าประตู เมื่อสิ้นเสียงหลี่ถิงก็พาสาวใช้เดินเข้ามาด้านในแล้ว ด้านข้างของสาวใช้พกถุงใหญ่ๆมาด้วย

เอ้อร์ยามองคนที่ไม่คำนึงถึงเรื่องsยุมหยิมเดินตรงเข้ามาด้านในอย่างงงๆ ถึงได้สติกลับมา ก็เห็นคนที่เดินเข้ามานั้นเดินไปตรงหน้าของอู๋อี้แล้ว

“ข้าเคยบอกแล้วว่าข้าจะมาหาพวกท่าน” หลี่ถิงยิ้มขณะพูดกับอู๋อี้

“.......”อู๋อี้เงียบไม่พูดจา

มุมปากของหลินซินเยียนกระตุกขึ้นอย่างอดไม่ได้ คำพูดของนางนี้ มาหาพวกเขารึ คนมากมายอยู่ในที่แห่งนี้ เมื่อนางมาถึงก็เดินไปตรงหน้าอู๋อี้ทันที ในดวงตาของนางเห็นได้ชัดเจนเลยว่าต้องการจะมาหาอู๋อี้คนเดียว

“เอ๋ เหตุใดท่านจึงไม่พูดอะไรเลย ข้ามาหาพวกท่าน ไม่ดีใจหรือ” หลี่ถิงไม่ค่อยพอใจกับท่าทีที่ไม่พูดไม่จาของอู๋อี้