ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 157

ตอนที่157สายลับที่ไล่ตามมา

ความจริงสามารถพิสูจน์ได้หมิงฉีไม่ได้มีเพียงรถม้าแต่ยังเป็นรถม้าที่กว้างและนั่งสบายอีกด้วย

ภายในรถม้าที่กว้างขวางราวกับห้องขนาดเล็กหลินซีนเยียนนั่งอยู่ริมหน้าต่างส่วนหมิงฉีเนื่องจากได้รับบาดเจ็บจึงนอนอยู่โชคดีที่รถม้ากว้างเพียงพอดังนั้นเขาเป็นถึงบุรุษผู้หนึ่งเมื่อนอนลงแล้วก็ยังคงเหลือพื้นที่ไม่เบียดเสียดกันมากเท่าไร

หมิงฉีได้มอบเงินให้กับนายพรานสองผัวเมียไปจำนวนหนึ่งถือว่าเป็นค่าตอบแทนที่ได้ช่วยชีวิตเขาเดิมสองผัวเมียไม่ต้องการแต่ทนคำแนะนำของหลินซีนเยียนไม่ไหวสุดท้ายก็รับเงินนั้นมาเพียงแต่เงินติดตัวของหลินซีนเยียนมีไม่มากเมื่อเห็นหมิงฉีมอบเงินให้แล้วเธอก็ไมต้องให้อีกตอนที่จะจากไปก็ได้ดัดแปลงอาวุธล่าสัตว์ให้กับนายพรานแล้ว

แม้จะเป็นการดัดแปลงง่ายๆแต่เทียบกับประโยชน์ใช้สอยเมื่อก่อนแล้วถือว่ายอดเยี่ยมกว่ามากหากว่าในภายภาคหน้ามีโอกาสเธอตั้งใจจะทำอาวุธล่าสัตว์ให้กับพวกเขาชุดหนึ่งอย่างแน่นอน

ผู้หญิงคนหนึ่งเชี่ยวชาญในการสร้างอาวุธนายพรานสองผัวเมียรู้สึกประหลาดใจมากโดยเฉพาะสายตาที่เฉียบแหลมของหมิงฉีทุกวันเขาต้องคลุกคลีอยู่กับอาวุธทางการหทารเขาเป็นคนที่เข้าใจเป็นอย่างดีภายนอกอาจจะดูสนุกสนานแต่ภายในมองได้อย่างทะลุปรุโปร่งหมิงฉีย่อมรู้อยู่แล้วว่าฝีมือของหลินซีนเยียนถือว่าเป็นช่างฝีมือที่ไม่ธรรมดาเลย

รถม้าคันใหญ่ขับเคลื่อนอยู่ถนนหลักไม่ทันไรก็เป็นที่ดึงดูดสายตาของคนที่ชอบสงสัยคนจากทางการล้วนมาตรวจสอบอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่สามารถรู้ฐานะที่แท้จริงของหมิงฉีได้ก่อนหน้าทุกครั้งที่มีคนเข้ามาตรวจสอบคนของเขาก็ส่งเหล่าคนนั้นจากไปอย่างรวดเร็ว

หลินซีนเยียนรู้สึกสงสัยมากมีอยู่ครั้งหนึ่งตอนที่คนของเขาได้ส่งคนที่มาตรวจตราจากไปเพียงแวบหนึ่งมองครั้งเดียวก็รู้โดยทันทีที่แท้พวกเขาก็ใช้วิธีบุ่มบ่ามอย่างง่ายๆนั่นก็คือการให้เงิน

ตั๋วเงินที่พับซ้อนกันแผ่นหนึ่งสอดเข้าไปในมือของคนที่มาตรวจตราเหล่านั้นเมื่อได้เยอะจนพอใจแล้วคนที่ตรวจตราเหล่านั้นก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปจากนั้นก็เดินจากไปด้วยความมีเมตตากรุณา

คนพวกนี้ที่แท้เป็นเศรษฐีใหม่ที่ชอบอวดรวยอย่างมากเมื่อมีคนเข้ามาก็ยัดตั๋วเงินทีละใบให้นี่เป็นวิธีที่พวกเศรษฐีชอบทำเดิมพื้นเพทางบ้านแล้วก็ไม่ได้เสียหายอะไรมาก

จะว่าไปดีเหมือนกันหลินซีนเยียนเห็นว่าการขอติดตามเขามาด้วยถือว่าทำให้การเดินทางในครั้งต่อไปสะดวกมากยิ่งขึ้น

อีก3วันก็จะไปถึงชายแดนของแคว้นหนานเยว่ได้เพียงข้ามด่านตรวจไปก็สามารถเข้าเขตแดนของอาณาจักรเป่ยหมิงแล้ว

ชายฉกรรจ์สวมเครื่องแบบคนหนึ่งเดินมาข้างรถม้าแล้วรายงานหมิงฉีอยู่บนรถม้า“นายท่านมีคนแอบตามพวกเรามาหนึ่งชั่วยามแล้วต้องรีบจัดการหรือไม่?”

“หนึ่งชั่วยามหรือ?”หมิงฉีกำลังชงชาอยู่บนรถม้าเมื่อได้พักผ่อนมาหลายวันสีหน้าของเขาก็ดีขึ้นมากเพียงแต่หลายวันมานี้ม้ายังไม่หยุดเดินเขากับหลินซีนเยียนก็นั่งอยู่บนรถม้าด้วยกันมาโดยตลอดดังนั้นหลายวันนี้จึงไม่ได้ชำระร่างกายทำให้เขารู้สึกรำคาญใจในเมื่อเป็นเช่นนี้แต่เขาก็ยังคงรักษากิริยาที่สง่าผ่าเผยของตนเองอยู่บุคลิกภาพอันสูงศักดิ์โดยกำเนิดเช่นนี้ไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถปิดบังได้

“ใช่แล้วขอรับหนึ่งชั่วยามแล้วแม้ไม่รู้ว่าเป็นใครแต่พวกเขาก็ตามพวกเรามาตลอดทางโดยไม่จากไปไหนทั้งยังไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรด้วยคิดว่าไม่ใช่คนจากอาณาจักรเป่ยหมิงที่ไล่ฆ่าพวกเรา”ชายฉกรรจ์สวมเครื่องแบบได้เอ่ยขึ้นอีก