ตอนที่ 164 สถานะของหมิงฉี
ถูกต้อง ช่วยนาง...เหตุไฉนต้องช่วย
“ข้ารู้ว่าข้าไม่มีเหตุผลที่จะวิงวอนท่านให้ช่วยข้า ฉะนั้น ข้ากำลังขอร้องท่าน มิใช่ว่าจะมีข้อต่อรองหรือข้อแลกเปลี่ยนใดๆ กับท่าน” แววตาของหลินซินเยียนค่อยๆ มืดสลัวพลางก้มศีรษะลงต่ำ เสียงฝีเท้าของม้าที่อยู่ไกลๆ ดังเข้ามาแทบจะชัดเจนขึ้นแล้ว
หมิงฉีหัวเราะเยือกเย็น เคาะนิ้วลงบนกำแพงไม้ของรถม้า เสียงนั้นดังเป็นจังหวะ แต่กลับเจือความรีบร้อน ก็เหมือนกับอัตราการเต้นหัวใจของหลินซินเยียน ทุกครั้งราวกับเสียงกลองที่อึกทึกครึกโครม
“ข้านั้น...แต่ไหนแต่ไรมาไม่ใช่คนที่มีเมตตา ชั่วชีวิตนี้ก็มิเคยทำเรื่องปราณีใดๆ ด้วยจิตใจอันบริสุทธิ์อยู่แล้ว เจ้าขอร้องข้า ฮ่าๆ...” เขาหัวเราะ จากนั้นก็มองเห็นสีหน้าของหลินซินเยียนค่อยๆ ไร้สีเลือด
เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว หลินซินเยียนทำเพียงถอนหายใจยาวเหยียด ดีที่อู๋อี้จากไปแล้ว ยังดี...ในเมืองเฟิ่งชีไม่มีคนที่นางต้องเป็นกังวลอีก ต่อให้โม่จื่อเฟิงจับตัวนางกลับไป ก็ทำได้เพียงระเบิดเพลิงโทสะใส่นาง แต่ไม่สามารถเอาแค้นไปลงกับคนรอบตัวนางได้
แต่ไหนแต่ไรมานางมิใช่คนที่จะหมดหวังง่ายๆ ต่อให้เป็นเวลาเช่นนี้ นางก็ยังสามารถเฟ้นหาเหตุผลที่ตนเองได้มีชีวิตรอดต่อไปได้
ฉะนั้นนางจึงค่อยๆ สงบลง และไม่มีแววเวทนาน่าสงสารเฉกเช่นเดิมอีก นางเป็นเช่นนี้ หากบนทางนี้ได้ถูกกำหนดแล้วว่าต้องเป็นเส้นทางมรณะ เช่นนั้นนางก็หันเหไปยังเส้นที่ทางสามารถเดินต่อไปได้ ต่อให้ทางเส้นนั้นจะทั้งลำบากทั้งอันตราย
“ผู้หญิงเปลี่ยนง่ายเสียจริง นี่เพิ่งจะผ่านไปไม่กี่ยาม ที่แท้เจ้าก็ไม่หวาดกลัวแล้วรึ ไฉนเจ้าถึงไม่วิงวอนข้าอีก ไม่แน่ว่าข้าอาจจะใจอ่อนแล้วก็ได้ มิแน่ว่าข้าไม่อาจทนเห็นเจ้าน่าเวทนาจนยอมตกลงแล้วล่ะ” นางผ่อนคลายอย่างฉับพลัน หมิงฉีกลับไม่ยินดีเลย
ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกัน ในที่สุดเสียงฝีเท้าอาชาก็ใกล้เข้ามาประชิดแล้ว แค่ได้ยินเสียง “อวี” ดังเข้ามาจากข้างนอกรถม้า กองทัพคนจำนวนมากที่อยู่นอกรถได้ดึงบังเหียนหยุดม้าเป็นที่เรียบร้อย
พลม้าจำนวนกว่าร้อยได้ล้อมรอบรถม้าเอาไว้ แวบเดียวก็มองเห็นขบวนคนบนหลังม้าที่แน่นขนัด คนของหมิงฉีก็ถูกปิดล้อมบริเวณรถม้า แม้ว่าคนจำนวนนั้นจะเคยออกรบกว่าร้อยสนามก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเกรงกลัว พวกเขามิใช่คนธรรมดาทั่วไป ธรรมชาติก็มีแววตาที่ไม่ธรรมดา พวกเขามองออกว่าคนที่ปิดล้อมรถม้าเอาไว้นั้นจะต้องไม่ใช่องครักษ์ของบุคคลทั่วไปเป็นแน่
พลม้าเหล่านี้ เป็นทหาร!
แต่ว่าในแคว้นหนานเยว่ มีเพียงกองทัพทหารกองเดียวที่สามารถทำให้พวกเขารับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งยิ่งใหญ่ นั่นก็คือกองทัพอุทัยที่อู่เซวียนอ๋องเป็นหัวหน้าทัพ! เครื่องแบบที่พลม้าเหล่านี้สวม...ก็เป็นชุดเครื่องแบบของกองทัพอุทัย
แต่ว่า เขตแบ่งแคว้นเยี่ยงนี้ก็มิใช่บริเวณเขตอำนาจของกองทัพอุทัย พวกเขาเลือกเส้นทางจุดตรวจนี้หลังจากที่สืบค้นข้อมูลเชิงลึกแล้ว ปัจจุบัน ไฉนกองทัพอุทัยจึงปรากฏที่นี่ได้อีก
โม่จือเฟิงรู้ถึงสถานะที่แท้จริงของนายท่านแล้วรึ
หากว่านายท่านเกิดเรื่องขึ้นที่นี่แล้วล่ะก็ เช่นนั้นพวกเขานับว่าตายไปหมื่นครั้งก็ไม่สามารถทดแทนความผิดในครั้งนี้ได้เลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต
นางเอกเป็นพวกชอบความเจ็บปวด อ่านแล้วเหนื่อย เหมือนเราเห็นชีวิตคู่ผัวซ้อมเมีย แล้วอยากจะช่วยให้เค้าออกมา ผู้หญิงบอกไม่ต้อง เค้าถูกจริตแบบนี้ สงสารน้องชาย ช่วยมาก็จริง ทุกคืนต้องมานอนฟังอีผัวเมียคู่นี้มันทำร้ายกัน ป่วยจิตสุดๆ...
ทำไมนางเอกไม่คิดประกิษฐ์อาวุธไว้ป้องกันตัวเลยสักที เจอเหตุร้ายตลอดแต่ไม่เคยคิดปกป้องตัวเอง แล้วบอกว่าเป็นนักสร้างอาวุธนี่นะ...