ตอนที่183การเชื้อเชิญที่แปลกประหลาด
“พวกเราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนรึเปล่า”โม่จื่อเฟิงถาม
หลินซินเยียนกระตุกมุมปาก ในใจของนางนั้นมีเรื่องมากมายพลุ่งพล่านอยู่ในใจ สีหน้าของนางเปลี่ยนแปลงไปมาก ผู้ชายคนนี้ยังรจำได้อีกหรือว่านางเป็นใคร
“ท่านชายท่านนี้เป็นบุคคลที่มีลักษณะเลิศล้ำถ้าหากว่าพวกเราเคยเจอกันมาก่อนเช่นนั้นก็คงจะเป็นในฝันละกระมัง”รอยยิ้มของหลินซินเยียนสวยสดงดงามแค่เอ่ยปากคำเดียวก็ทำให้เกิดท่าทียั่วยุนางเข้าใจโม่จื่อเฟิงดีผู้หญิงที่รีบยืนอยู่ด้านหน้าเกินไปนั้นเขาก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่ชอบที่ไม่เจียมตัว
เป็นอย่างที่คิดว่าโม่จื่อเฟิงได้ยินเช่นนั้นแล้วสีหน้าก็เข้มขึ้น
ผู้ชายที่อยู่รอบๆนั้นเห็นหญิงซินเยียนท้องใหญ่แล้วยังไม่ลืมอยากจะเอาชนะผู้ชายรูปหล่อนั้นก็ล้วนแสดงสีหน้าดูถูกนางแต่ว่าหลินซินเยียนไม่ได้ใส่ใจเพียงแค่ในขณะที่ทุกคนไม่ได้สังเกตเห็นนางก็แอบถอนใจ
หลินซินเยียนเห็นโม่จื่อเฟิงยืนอยู่ตรงหน้านางอยู่นางหัวใจนางที่เพิ่งจะหล่นไปก็ต้องระแวงขึ้นมาอีกเวลานี้ไม่ใช่ว่าเขาควรจะแค้นใจเดินจากไปแล้วไม่ใช่หรือยังยืนอยู่ตรงหน้านางอีกนี่มันหมายความว่าอย่างไร
“ในความฝัน......”สีหน้าที่เข้มของโม่จื่อเฟิงผ่อนคลายลงอย่างมากเกินความคาดหมายของหลินซินเยียนเขาใช้มือเชยคางนางขึ้น“วิธีการพูดเช่นนี้เห็นได้ยากนักดวงตาของเจ้านั้นไม่เลวเลยเหมือนของผู้หญิงของข้าคนหนึ่ง”
มารดามันสิ
หลินซินเยียนตื่นเต้นตกใจอ้าปากค้างท่านเป็นอู่เซวียนอ๋องที่สง่างามในโลกหล้าจริงๆอยู่ต่อหน้าคนเยอะเช่นนี้ยังจะมาลวนลามหญิงท้องแก่นี่มันเรื่องอะไรกัน
จริงดั่งคาดเมื่อเขาเริ่มเคลื่อนไหวคนทั้งหมดในร้านอาหารก็ตกอยู่ในภวังค์
คนมีอำนาจบางส่วนในนั้นพลันนึกขึ้นมาได้ว่าโม่จื่อเฟิงเป็นพระเจ้าที่พวกเขาเคารพเมื่อนึกออกก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาอย่างตกใจว่า“นั่นคนผู้นั้นคืออู่เซวียนอ๋อง”
คนจิตใจโหดเหี้ยมหน้าเย็นชาที่ถูกพูดถึงคนที่อยู่ในสนามรบแล้วฆ่าคนนับไม่ถ้วนซ้ำยังเป็นท่านอ๋องที่เกิดมารูปงามยิ่ง
มิน่าเล่าเมื่อครู่จึงรู้สึกคุ้นหน้ายิ่งนักนี่เพิ่งจะนึกออกว่าเคยพบกันที่งานฉลองแต่ว่าคนอย่างพวกเขานั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพบอู่เซวียนอ๋องในระยะใกล้แค่นี้คนทั่วไปก็ทำได้แค่มองจากที่ไกลๆดังนั้นจึงนึกออกได้ช้าคนที่รู้จักนั้นเสียวสันหลังวาบยังดีที่เมื่อครู่พวกเขาไม่ได้ทะเลาะวิวาทกับอู่เซวียนอ๋องขณะเดียวกันนั้นพวกเขายังเห็นด้วยกับกลุ่มคนเมื่อกี้ที่กำลังหาความตาย
แต่ว่า.......ข่าวลือที่ว่าผู้หญิงข้างกายของอู่เซวียนอ๋องนั้นล้วนเป็นสาวงามล่มเมืองเหตุใดจึงได้มาสนใจหญิงมีครรภ์เช่นนี้หรือว่าเบื่อรสชาติโสมคนแล้วจึงเปลี่ยนไปกินผักสดแทน
คิดเช่นนี้คนเหล่านั้นก็ตัดสินใจเงียบๆว่าจะไปตามหาหญิงมีครรภ์ที่หน้าตาสะสวยในเมืองนี้
ถ้าหากโม่จื่อเฟิงรู้ความคิดที่อยู่ในใจของคนเหล่านั้นกลัวว่าจะลงมือบีบคอพวกเขาเสียนี่
“ใช่ใช่ไหมดวงตาทั้งคู่ของข้านั้นดูดีใครๆก็พูดเช่นนี้สามารถเหมือนผู้หญิงที่อยู่ข้างกายท่านอ๋องได้ข้ารู้สึกโชคดีอย่างยิ่งเลย”เป็นเพราะว่าโอ้อวดเวลาที่หลินซินเยียนพูดนั้นจึงติดอ่างเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต
นางเอกเป็นพวกชอบความเจ็บปวด อ่านแล้วเหนื่อย เหมือนเราเห็นชีวิตคู่ผัวซ้อมเมีย แล้วอยากจะช่วยให้เค้าออกมา ผู้หญิงบอกไม่ต้อง เค้าถูกจริตแบบนี้ สงสารน้องชาย ช่วยมาก็จริง ทุกคืนต้องมานอนฟังอีผัวเมียคู่นี้มันทำร้ายกัน ป่วยจิตสุดๆ...
ทำไมนางเอกไม่คิดประกิษฐ์อาวุธไว้ป้องกันตัวเลยสักที เจอเหตุร้ายตลอดแต่ไม่เคยคิดปกป้องตัวเอง แล้วบอกว่าเป็นนักสร้างอาวุธนี่นะ...