ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 186

ตอนที่186ฉากละครของผู้หญิงสามคน

เป็นอีกครั้งหนึ่งที่หลินซินเยียนรู้สึกว่าตนเองตัดสินใจถูกต่อให้ไม่ต้องแต่งให้ใครทั้งชีวิตก็จะได้ไม่ต้องแบ่งสามีร่วมกับผู้หญิงคนอื่น

แม่นมกุ้ยพวกคนจำนวนหนึ่งและหลินซินเยียนไปยังเรือนของพระชายาเด็กรับใช้ที่ก้มหน้าก้มตาทำได้เพียงเดินจากไปอย่างเงียบๆเขาทำได้เพียงหวังว่าแม่นางเสียวอิงจะยังนึกเรื่องนี้ไม่ออกถ้าหากว่าผู้หญิงคนนั้นออกมาได้ทันเวลาแล้วแม่นางเสียวอิงจับไม่ได้นั่นก็คือผลลัพธ์ที่ดีที่สุด

แต่น่าเสียดายที่ความหวังของเด็กรับใช้ต้องหายวับไปในอากาศแม่นมกุ้ยเดินนำไปข้างหน้าเขายังไม่กลับมามองเห็นเหมือนเดิมก็เห็นสาวใช้จากเรือนอวิ๋นเสียวอิงเดินมา

เดิมเมื่ออวิ๋นเสียวอิงตื่นนอนมาก็ถามเลยว่าเหตุใดแม่นางคนเมื่อวานยังไม่มาไม่ทันไรก็ให้สาวใช้มาดูที่ประตูเด็กรับใช้ไหนเลยจะกล้าปิดบังเลยต้องบอกเรื่องที่แม่นมกุ้ยชิงตัวคนไปแล้ว

อวิ๋นเสียวอิงที่นั่งแทะเม็ดแตงอยู่ในห้องโถงเมื่อได้ฟังสาวใช้รายงานก็ถ้วยชาที่วางอยู่บนโต๊ะก็ถูกปาออกไป

ในถ้วยชานั้นเพิ่งจะรินชาร้อนลงไปชาร้อนจึงถูกสาดไปบนหน้าของสาวใช้หน้าของนางแดงสาวใช้คนนั้นก้มหน้าไม่กล้าส่งเสียงอะไรเลย

“แม่นมกุ้ยนั่นก็เป็นคนใช้ยังคิดว่าตัวเองเป็นเจ้านายของจวนอ๋องหรือไม่ใช่ต้องปรนนิบัติเมียของท่านอ๋องหรือไงยังต้องการให้ท่านอ๋องเป็นลูกของตัวเองด้วยไหม”อวิ๋นเสียวอิงโมโหแม้แต่เม็ดแตงที่อยู่ในมือยังปาไปยังสาวใช้คนนั้น

สาวใช้คนนั้นกลัวจนอยากร้องไห้ออกมาแต่ก็ไม่กล้าร้องนางไม่ลืมที่ไม่กี่วันก่อนสาวใช้ที่ร้องไห้ต่อหน้าอวิ๋นเสียวอิงวันต่อมาก็ถูกตีจนขาหัก

“พอได้แล้วพระชายาต้องการแก้เบื่อเช่นนั้นข้าก็จะไปแก้เบื่อให้พระชายา”อวิ๋นเสียวอิงลุกขึ้นปัดฝุ่นเม็ดแตงที่อยู่ในมือออก“ใช่แล้วข้าจำได้ว่าพระชายาชอบใส่ชุดสีขาว ไปเอาชุดตัวยาวสีขาวเมฆที่ท่านอ๋องมอบให้มา”

สาวใช้ถอนสายบัวรีบไปหยิบชุดอย่างคล่องแคล่วกลัวว่าถ้าเดินช้าจะยิ่งทำให้ตัวเองต้องรับอารมณ์โกรธของอวิ๋นเสียวอิงมากขึ้น

แยกจากกันนานได้มาที่จวนอู่เซวียนอ๋องอีกครั้งราวกับว่าหลินซินเยียนอยู่ในภาพลวงตาทุกก้าวที่เดินความทรงจำที่อยู่ในจวนอู่เซวียนอ๋องกับโม่จื่อเฟิงก็ค่อยๆกลับมามีคนเคยพูดว่าไม่ว่าจะเป็นคนที่รักที่สุดหรือว่าเกลียดที่สุดถึงจะเหลือความทรงจำที่มีผลกระทบลึกซึ้งที่สุด

ตอนนี้คิดแล้วสำหรับนางน่าจะเกลียดแค้นโม่จื่อเฟิง ชายคนนั้นเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของนาง แล้วยังบดขยี้นางให้ไปอยู่ในห้วงลึกอย่างโหดร้าย

“คุณนายระวังบันได”เด็กรับใช้ที่เดินอยู่ข้างๆหลินซินเยียนเห็นนางจะหกล้มจึงได้ยื่นมือมาช่วยประคอง

หลินซินเยียนได้สติกลับมาถึงได้รู้ว่าตอนนี้ตัวเองได้เข้ามาที่เรือนที่มีบรรยากาศเต็มไปด้วยข้อกำหนดจากรูปแบบของเรือนนี้จะต้องเป็นที่พักอาศัยของพระชายาแน่

คนกลุ่มหนึ่งเดินเข้าไปในห้องโถงแล้วก็เห็น เซียวฉางเยว่ใส่ชุดสีขาวรูปร่างหน้าตางดงามราวกับภาพวาดกำลังนั่งอยู่ใต้แสงแดดที่สาดมาในมือของนางถืองานปักอะไรบางอย่าง

“พระชายาเหตุใดท่านจึงได้ปักผ้าอีกแล้วเมื่อวานก็ปักถึงเที่ยงคืนเหตุใดวันนี้จึงเริ่มปักตั้งแต่เช้าระวังจะเจ็บตา”แม่นมกุ้ยรีบเดินไปข้างๆ เซียวฉางเยว่ทำท่าจะดึงเข็มที่อยู่ในมือนางมา

เซียวฉางเยว่กลับปรากฏรอยยิ้มที่อบอุ่น“แม่นมกุ้ยท่านอย่าขวางข้าเลยใกล้จะถึงวันเกิดของท่านอ๋องแล้วไม่ใช่ว้าข้าจะทำชุดตัวยาวให้เขาหรอกหรือถ้าหากว่ามืดแล้วก็ไม่เป็นอัปมงคลนี่”