ตอนที่188ท่านโจวที่ถูกทุบตี
คนหนุ่มล้มลงต่อเนื่องกันทุกคนก็ขู่เจ้าของร้านถ้าหากว่าหลินซินเยียนคนเดียวที่พูดว่าเจ็บเขาจะต้องเข้าใจได้ว่าหลินซินเยียนปลิ้นปล้อนแต่ว่าในบรรดาคนเหล่านั้นก็เป็นลูกค้าประจำของร้านนี่คงจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
เจ้าของร้านลุกลี้ลุกลนรีบให้บ่าวไปเชิญหมอมาบ่าวก็รีบออกไปทันทีสถานการณ์ในร้านอาหารก็วุ่นวายขึ้นมา
คนที่จะสามารถเข้ามาทานอาหารในภัตตาคารเฟิ่งเสียงได้นั้นล้วนเป็นคนรวยสิ่งที่เอาใจใส่ที่สุดนั้นก็คือชีวิตของตัวเองดังนั้นเมื่อเห็นคนเจ็บปวดกลิ้งไปมาคนที่อยู่ในร้านอาหารนั้นก็วางตะเกียบลงไม่ว่าจะจริงหรือเท็จเพียงแค่ร้านเฟิ่งเสียงนี้น่าจะกำลังมีปัญหาพวกเขาไม่กล้าเอาตัวเองไปเสี่ยง
เวลานั้นคนในร้านอาหารก็เดินออกไปมากเจ้าของร้านเครียดจนเหงื่อไหลท่วมตัวแล้วรีบเรียกพนักงานให้ไปที่ชั้นสอง
ที่จริงหลินซินเยียนเพียงแค่คิดว่าจะเพียงแค่สั่งสอนคนประสบสอพลออย่างเจ้าของร้านและพนักงานก็เท่านั้นไม่ได้คิดว่าจะจับเอาภัตตาคารเฟิ่งเสียงนี้ไว้ไม่ปล่อยเห็นแขกออกไปจำนวนมากแล้วยายหลิวก็ประคองหลินซินเยียนให้ลุกขึ้น
นางหอบขณะจ้องไปยังเจ้าของร้านและพูดกันท่านโจวอีกว่า“คุณชายข้าปวดท้องข้าว่าท่านพาข้าไปหาหมอหน่อยเถิดเมื่อไม่มีปัญหาแล้วค่อยกลับมาที่ร้านนี่มาคิดบัญชีกับคนชั่ว”
ท่านโจวเข้าใจความหมายของนางจึงพยักหน้า
เจ้าของร้านเห็นพวกเขากำลังจะจากไปก็รู้สึกยินดีไม่มีพวกเขาก่อความวุ่นวายเขาจัดการเรื่องที่เหลือนี่ก็จะสะดวกมากขึ้น
เพียงแต่เมื่อพวกหลินซินเยียนเดินไปถึงหน้าประตูก็เห็นคนจำนวนหนึ่งเดินมาจากบันไดขึ้นสองบ่าวที่เดินอยู่ด้านหน้าก็ชี้มาทางหลินซินเยียน“ผู้หญิงคนนั้นไงที่เพิ่งก่อความวุ่นวายที่ร้าน”
คนที่เดินอยู่ด้านหลังของบ่าวคนนั้นเป็นคุณชายที่ยังวัยรุ่นอยู่คาดไม่ถึงเลยว่าสองคนในนั้นเป็นคนที่หลินซินเยียนรู้จักคนหนึ่งคือฮูเหยียนหลิวหยุนอีกคนคืออู่ฉือพวกเขาคือผู้ลากมากดีของร้านเฟิ่งเสียงนี้
หลินซินเยียนคิดไม่ถึงเลยว่าเบื้องหลังขอร้านเฟิ่งเสียงนี้จะเป็นฮูเหยียนหลิวหยุนไม่ถ้าจะพูดให้ถูกนั้นก็คือตำหนักอ๋องฮูเหยียนก็คือรูปร่างหน้าตาของซือจื่อที่สองฮูเหยียนหลิวหยุนที่ดูแล้วไม่น่าจะมีหัวการค้า
มีตำหนักฮูเหยียนเป็นผู้หนุนหลังเช่นนี้ไม่แปลกที่ร้านเฟิ่งเสียงนี้ถึงมีสหายชั้นสูงมานั่งอยู่เต็มไปหมดบางคนเหล่านั้นพยายามที่เข้ามาที่นี้เพื่อที่จะมาประจบประแจงตำหนักอ๋องฮูเหยียนคนที่มาประจบประแจงนั้นมีจำนวนมากจะต้องค้าขายดีเป็นธรรมดา
หลินซินเยียนรู้ว่าถ้าฮูเหยียนหลิวหยุนอยู่ที่นี่นั้นไม่ต้องคิดจะพูดหลักเหตุผลใดใดรีบส่งสายตาให้ท่านโจวว่าให้รีบออกไปนางยั่วยุไม่ได้ก็ยังหลบซ่อนได้นะ
เพียงแต่ฮูเหยียนหลินอวิ๋นพบหลินซินเยียนแล้วไหนเลยจะสามารถหลบพ้น
“คิดจะไปหรือพวกเจ้ากินเจรึไปขวางพวกเขาเอาไว้”ฮูเหยียนหลิวหยุนออกคำสั่งให้คนด้านหลังคนเหล่านั้นต่อสู้พื้นฐานเป็นก็เข้ามาขวางประตูพวกหลินซินเยียนได้อย่างรวดเร็ว
ดูจากสถานการณ์นี้แล้วเรื่องนี้ไม่เป็นผลดีแน่หลินซินเยียนขมวดคิ้วท่านโจวกังวลใจยายหลิวกลัวจึงดึงสรือโถวไปหลบด้านหลัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต
นางเอกเป็นพวกชอบความเจ็บปวด อ่านแล้วเหนื่อย เหมือนเราเห็นชีวิตคู่ผัวซ้อมเมีย แล้วอยากจะช่วยให้เค้าออกมา ผู้หญิงบอกไม่ต้อง เค้าถูกจริตแบบนี้ สงสารน้องชาย ช่วยมาก็จริง ทุกคืนต้องมานอนฟังอีผัวเมียคู่นี้มันทำร้ายกัน ป่วยจิตสุดๆ...
ทำไมนางเอกไม่คิดประกิษฐ์อาวุธไว้ป้องกันตัวเลยสักที เจอเหตุร้ายตลอดแต่ไม่เคยคิดปกป้องตัวเอง แล้วบอกว่าเป็นนักสร้างอาวุธนี่นะ...