ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 205

ตอนที่ 205 เปลี่ยนเป็นตกตะลึงตั้งแต่ต้น

อาศัยช่วงเวลาที่เหล่าขุนนางกำลังปลอบใจครอบครัวของตัวเอง อินฉีเดินไปยังซอกมุมหนึ่งอย่างไม่มีชีวิตชีวาตรงหน้าของแม่นมคนหนึ่ง แม่นมคนนั้นเงยหน้ามองอินฉี อินฉีพยักหน้าให้นาง หน้าของแม่นมปรากฏความเด็ดเดี่ยว หลังจากนั้นแม่นมคนนั้นก็กัดฟันทันที แล้วอาเจียนออกมาเป็นเลือดสด

“อ่า” แม่นมร้องเสียงดังแล้วล้มลงไปอยู่ที่พื้น เมื่อทุกคนมองมา แม่นมคนนั้นก็ตายแล้ว

อินฉีชี้ไปที่ศพของแม่นมคนนั้นอย่างตกตะลึง หลังจากนั้นก็หันไปพูดเสียงเย็นกับทุกคนว่า “นางตายเพราะยาพิษแล้ว”

“นี่ นี่จะทำอย่างไรดี แม่นมคนนี้เกิดจากยาพิษ เช่นนั้นยาที่อยู่ในร่างของเราก็จะออกฤทธิเช่นเดียวกันรึไม่”

“เหตุใดอู่เซวียนอ๋องถึงได้โหดร้ายเช่นนี้ สั่งการทุกคน ยังไม่ทันตรวจสอบให้แน่ชัดก็ให้ทุกคนดื่มยาพิษเสียแล้ว”

“ใช่แล้ว พวกเราล้วนเป็นขุนนางในราชสำนัก ต่อให้เขาเป็นอู่เซวียนอ๋องก็เถอะ ก็ไม่ควรจะไม่เคารพครอบครัวของพวกเราเช่นนี้ รังแกคนมากไปจริงๆ คิดว่าในแคว้นหนานเยว่นี้ อู่เซวียนอ๋องจะทำอะไรก็ได้อย่างนั้นรึ”

ถ้าเป็นเวลาปกติ ใครจะกล้าขัดคำพูดของอู่เซวียนอ๋อง แต่ว่าครั้งนี้โม่จื่อเฟิงทำเกินไปจริง ทำให้คนทั้งหลายโมโห

แต่ว่าความโกรธของพวกเขานั้นยังไม่ทันระบายก็ได้ยินเสียงที่น่าตะลึงก็ดังขึ้นอีก มีคนตายอีกแล้ว แต่ว่าครั้งนี้คนที่ตายไม่ใช่แม่นมแต่เป็นภรรยาของขุนนางจำนวนหนึ่ง

เวลานั้น ในที่นั้นก็เปลี่ยนเป็นยุ่งเหยิง เสียงคำรามที่หวาดกลัวดังขึ้นเรื่อยๆ

“ท่านอ๋อง ท่านอ๋อง ข้าไม่อยากตาย”

“ที่รัก ทำอย่างไรดี ในท้องของข้ายังมีเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านนะ”

เหล่าขุนนางก็ลุกลี้ลุกลน มารวมตัวกันรอบๆอินฉี “ท่านอัครเสนาบดี ท่านพูดอะไรหน่อย วันนี้จะทำอย่างไรดี”

อินฉีทำหน้าลำบากใจ ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถอนใจ “จากที่ข้าเห็น ไม่สู้พวกเราไปรวมตัวกันพบฮ่องเต้ดีไหม”

“ใช่ ใช่ พวกเรารวมชื่อลงมติไม่ไว้วางใจ ไม่เชื่อว่าเวลานี้ฮ่องเต้จะปกป้องอู่เซวียนอ๋อง ”

“ใช่ เพื่อความปลอดภัยของเมียข้า ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิต ข้ายอมแตกหัก ไป พวกเราไปเข้าวังกันเดี๋ยวนี้”

อินฉีเป็นอัครเสนาบดี เดินนำหน้าเหล่าขุนนางอย่างไม่เสียใจ คนทั้งหลายเห็นเขาสงบนิ่งและยืดอกอย่างกล้าหาญในเวลาเช่นนี้ได้ ก็เคารพเลื่อมใส ชื่นชมในตัวอินฉีมากขึ้น

สองข้างของถนนยาวมีโคมไฟแขวนอยู่เล็กน้อย ล้วนเป็นโคมไฟของร้านค้าที่ยังไม่ได้ปิดนั่นเอง

รถม้าที่หรูหราวเคลื่อนตัวอยู่ในถนนยาวนั้น เสียงกีบม้าดังขึ้นเป็นขบวน เสียงกีบม้าดีงถี่ๆ ฝุ่นละอองลอยเข้าตาคนที่อยู่บนถนน ทำให้คนที่อยู่บนถนนด่าทอด้วยความโกรธต่อๆกัน

ในรถม้า หลินซินเยียนมองลูกที่อยู่ในอ้อมอกของโม่จื่อเฟิงตลอด ผื่นแดงที่อยู่ตรงท้องของวี่จิ่งแพร่พระจายขึ้นมาเรื่อยๆ ลามขึ้นมาถึงข้างแก้มแล้วผื่นแดงที่ชิดๆกันนั้นดูแล้วแทรกซึม และราวกับว่ากำลังวังชาของวี่จิ่งจะไม่ค่อยดี ลูกตาของเขาก่อนหน้านี้ยังกลิ้งไปกลิ้งมา ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะอ่อนเพลีย หนังตาตกดูแล้วหงอยเหงาเศร้าซึม

นางร้อนใจ ยาพิษนี้ เป็นยาที่นางลงมือให้ลูกเอง เพียงเพื่อที่จะมีโอกาสสัมผัสกับวี่จิ่ง แต่ว่า ท่านโจวบอกอยู่ชัดๆว่ายานี้เพียงแค่ปรากฏให้เห็นภายนอก แต่ว่ายานี้ไม่ได้มีผลกระทบมากถึงจะทำให้เกิดผื่นแดงเช่นนี้ ไม่มีทางที่จะเป็นอันตรายกับร่างกายของลูก

“เอ๋ เหตุใดท่านจึงกลับมาอีก เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ” ท่านโจวแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง ยืนขึ้นและเดินมาหา

“วี่จิ่งถูกพิษ รบกวนท่านโจวช่วยดูหน่อย” หลินซินเยียนพูดอย่างร้อนใจ

ท่านโจวได้ยินเช่นนั้น หน้าของเขาก็ปรากฏสีหน้ารีบร้อน รีบรับเด็กมาตรวจชีพจร อาศัยช่วงเวลาที่เขาจับชีพจรนั้น ยายหลิวก็รินชาร้อนให้หลินซินเยียนและโม่จื่อเฟิง

“ดื่มชาร้อนสะกดอารมณ์หน่อย” ยายหลิวปลอบหลินซินเยียนโดยการตบบ่านาง

หลินซินเยียนไหนเลยจะมีอารมณ์มาดื่มชา ทำเพียงแค่มองท่านโจวจับชีพจรของวี่จิ่งตาปริบๆ

“เอ๋ ถูกพิษจริงๆด้วย แต่ว่าไม่ต้องกังวลไปนะ ในห้องข้ามียาถอนพิษ ข้าจะพาเขาไปทายา” ท่านโวพูดไป อุ้มเด็กเดินไปทางห้องของเขา

ท่านโจวรีบร้อน ฝีเท้าจึงเร็วนัก ไม่กี่ก้าวก็เดินมาถึงห้องของตัวเองแล้ว

หลังจากท่านโจวจากไป หลินซินเยียนก็ย่นคิ้ว เหมือนคิดอะไรบางอย่างออก พลันถามยายหลิว “สรือโถวเล่า สรือโถวไปไหน”

ยายหลิวกำลังจะตอบก็ได้ยินเสียงขอหนักหล่นลงพื้นจากห้องเก็บฟืนไกลๆ

ไม่รู้ทำไม ใจของหลินซินเยียนจึงเต้นเร็วขึ้น นางเดินไปยังห้องเก็บฟืนอย่างรีบร้อน เมื่อเดินไปใกล้แล้วก็ผลักประตูห้องเก็บฟืน ก็เห็นสรือโถวถูกมัดไว้กับเก้าอี้