ตอนที่ 205 เปลี่ยนเป็นตกตะลึงตั้งแต่ต้น
อาศัยช่วงเวลาที่เหล่าขุนนางกำลังปลอบใจครอบครัวของตัวเอง อินฉีเดินไปยังซอกมุมหนึ่งอย่างไม่มีชีวิตชีวาตรงหน้าของแม่นมคนหนึ่ง แม่นมคนนั้นเงยหน้ามองอินฉี อินฉีพยักหน้าให้นาง หน้าของแม่นมปรากฏความเด็ดเดี่ยว หลังจากนั้นแม่นมคนนั้นก็กัดฟันทันที แล้วอาเจียนออกมาเป็นเลือดสด
“อ่า” แม่นมร้องเสียงดังแล้วล้มลงไปอยู่ที่พื้น เมื่อทุกคนมองมา แม่นมคนนั้นก็ตายแล้ว
อินฉีชี้ไปที่ศพของแม่นมคนนั้นอย่างตกตะลึง หลังจากนั้นก็หันไปพูดเสียงเย็นกับทุกคนว่า “นางตายเพราะยาพิษแล้ว”
“นี่ นี่จะทำอย่างไรดี แม่นมคนนี้เกิดจากยาพิษ เช่นนั้นยาที่อยู่ในร่างของเราก็จะออกฤทธิเช่นเดียวกันรึไม่”
“เหตุใดอู่เซวียนอ๋องถึงได้โหดร้ายเช่นนี้ สั่งการทุกคน ยังไม่ทันตรวจสอบให้แน่ชัดก็ให้ทุกคนดื่มยาพิษเสียแล้ว”
“ใช่แล้ว พวกเราล้วนเป็นขุนนางในราชสำนัก ต่อให้เขาเป็นอู่เซวียนอ๋องก็เถอะ ก็ไม่ควรจะไม่เคารพครอบครัวของพวกเราเช่นนี้ รังแกคนมากไปจริงๆ คิดว่าในแคว้นหนานเยว่นี้ อู่เซวียนอ๋องจะทำอะไรก็ได้อย่างนั้นรึ”
ถ้าเป็นเวลาปกติ ใครจะกล้าขัดคำพูดของอู่เซวียนอ๋อง แต่ว่าครั้งนี้โม่จื่อเฟิงทำเกินไปจริง ทำให้คนทั้งหลายโมโห
แต่ว่าความโกรธของพวกเขานั้นยังไม่ทันระบายก็ได้ยินเสียงที่น่าตะลึงก็ดังขึ้นอีก มีคนตายอีกแล้ว แต่ว่าครั้งนี้คนที่ตายไม่ใช่แม่นมแต่เป็นภรรยาของขุนนางจำนวนหนึ่ง
เวลานั้น ในที่นั้นก็เปลี่ยนเป็นยุ่งเหยิง เสียงคำรามที่หวาดกลัวดังขึ้นเรื่อยๆ
“ท่านอ๋อง ท่านอ๋อง ข้าไม่อยากตาย”
“ที่รัก ทำอย่างไรดี ในท้องของข้ายังมีเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านนะ”
เหล่าขุนนางก็ลุกลี้ลุกลน มารวมตัวกันรอบๆอินฉี “ท่านอัครเสนาบดี ท่านพูดอะไรหน่อย วันนี้จะทำอย่างไรดี”
อินฉีทำหน้าลำบากใจ ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถอนใจ “จากที่ข้าเห็น ไม่สู้พวกเราไปรวมตัวกันพบฮ่องเต้ดีไหม”
“ใช่ ใช่ พวกเรารวมชื่อลงมติไม่ไว้วางใจ ไม่เชื่อว่าเวลานี้ฮ่องเต้จะปกป้องอู่เซวียนอ๋อง ”
“ใช่ เพื่อความปลอดภัยของเมียข้า ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิต ข้ายอมแตกหัก ไป พวกเราไปเข้าวังกันเดี๋ยวนี้”
อินฉีเป็นอัครเสนาบดี เดินนำหน้าเหล่าขุนนางอย่างไม่เสียใจ คนทั้งหลายเห็นเขาสงบนิ่งและยืดอกอย่างกล้าหาญในเวลาเช่นนี้ได้ ก็เคารพเลื่อมใส ชื่นชมในตัวอินฉีมากขึ้น
สองข้างของถนนยาวมีโคมไฟแขวนอยู่เล็กน้อย ล้วนเป็นโคมไฟของร้านค้าที่ยังไม่ได้ปิดนั่นเอง
รถม้าที่หรูหราวเคลื่อนตัวอยู่ในถนนยาวนั้น เสียงกีบม้าดังขึ้นเป็นขบวน เสียงกีบม้าดีงถี่ๆ ฝุ่นละอองลอยเข้าตาคนที่อยู่บนถนน ทำให้คนที่อยู่บนถนนด่าทอด้วยความโกรธต่อๆกัน
ในรถม้า หลินซินเยียนมองลูกที่อยู่ในอ้อมอกของโม่จื่อเฟิงตลอด ผื่นแดงที่อยู่ตรงท้องของวี่จิ่งแพร่พระจายขึ้นมาเรื่อยๆ ลามขึ้นมาถึงข้างแก้มแล้วผื่นแดงที่ชิดๆกันนั้นดูแล้วแทรกซึม และราวกับว่ากำลังวังชาของวี่จิ่งจะไม่ค่อยดี ลูกตาของเขาก่อนหน้านี้ยังกลิ้งไปกลิ้งมา ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะอ่อนเพลีย หนังตาตกดูแล้วหงอยเหงาเศร้าซึม
นางร้อนใจ ยาพิษนี้ เป็นยาที่นางลงมือให้ลูกเอง เพียงเพื่อที่จะมีโอกาสสัมผัสกับวี่จิ่ง แต่ว่า ท่านโจวบอกอยู่ชัดๆว่ายานี้เพียงแค่ปรากฏให้เห็นภายนอก แต่ว่ายานี้ไม่ได้มีผลกระทบมากถึงจะทำให้เกิดผื่นแดงเช่นนี้ ไม่มีทางที่จะเป็นอันตรายกับร่างกายของลูก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต
นางเอกเป็นพวกชอบความเจ็บปวด อ่านแล้วเหนื่อย เหมือนเราเห็นชีวิตคู่ผัวซ้อมเมีย แล้วอยากจะช่วยให้เค้าออกมา ผู้หญิงบอกไม่ต้อง เค้าถูกจริตแบบนี้ สงสารน้องชาย ช่วยมาก็จริง ทุกคืนต้องมานอนฟังอีผัวเมียคู่นี้มันทำร้ายกัน ป่วยจิตสุดๆ...
ทำไมนางเอกไม่คิดประกิษฐ์อาวุธไว้ป้องกันตัวเลยสักที เจอเหตุร้ายตลอดแต่ไม่เคยคิดปกป้องตัวเอง แล้วบอกว่าเป็นนักสร้างอาวุธนี่นะ...