ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 209

ตอนที่ 209 ตำแหน่งพระชายารอง

ฝีเท้าของหลินซินเยียนหนักราวกับบุตรสาวตระกูลร่ำรวย หลายก้าวของนางเหมือนจะก้าวไม่ไป

เรือนใหญ่

นางรู้สึกไม่อยากเชื่อเล็กน้อย โม่จื่อเฟิงดูเหมือนว่าจะไม่ชอบให้คนเข้ามาในเรือนใหญ่ เมื่อก่อนที่นางอยู่ในจวนอ๋อง นางไม่แม้แต่จะเข้ามาในเรือนใหญ่ วันนี้ได้กลับมาอีกครั้ง เขากลับจัดการห้องให้นางอยู่ข้างๆเขา

ใช่แล้ว ตอนนี้ ไม่ใช่นางคนเดียวที่กลับมา

หลินซินเยียนถอนใจ กอดลูกที่อยู่ในอกแน่นขึ้น คิดแล้ว นี่ก็นับว่าเป็นมารดาของผู้สูงศักดิ์กระมัง เพราะว่าการดำรงอยู่ของลูก ดังนั้นฐานะของนางจึงสูงขึ้นกว่าปกติ มิน่าเล่าเหล่านางสนมที่อยู่ในวังถึงได้ช่วงชิงที่จะคลอดลูกผู้ชายคนหนึ่งและลูกผู้หญิง ในยุคอดีต ความสำคัญของผู้สืบสกุลนั้นมากกว่าที่นางคิดไว้

หลังจากมาที่เรือนใหญ่ เหล่าสาวรับใช้ใหญ่ก็ทำความเคารพนางด้วยตาห้อยลง สาวรับใช้ใหญ่ในเรือนใหญ่และสาวใช้ที่อื่นนั้นไม่เหมือนกัน ล้วนเป็นคนที่โม่จื่อเฟิงสนิทและไว้ใจคนที่สามารถได้รับความเชื่อใจจากโม่จื่อเฟิง จะต้องเป็นคนที่มีความสามารถไม่ธรรมดา แต่ว่าสาวใช้ใหญ่บางคนเท่านั้นเอง ดูแล้วจะมีบุคลิกดีกว่าสาวใช้ทั่วไป

อย่างน้อย ในสายตาของพวกนาง หลินซินเยียนไม่ได้ถูกพวกนางดูถูกเลยสักนิด

จินมู่เดินด้านหน้า แบกโม่จื่อเฟิงขึ้นหลังเดินเข้าไปยังห้องนอน มู่เหอที่เดินอยู่ด้านหนึ่งเดินอย่างเด็กอารมณ์ดีอยู่ด้านข้าง ถาม “ท่านอ๋อง พี่สาวพวกนั้น ท่านว่าใครเหมาะไปรับใช้คุณนายดี”

สาวใช้ใหญ่พวกนี้ล้วนเป็นคนของโม่จื่อเฟิง มู่เหอไม่กล้าตัดสินใจแทนเขา

โม่จื่อเฟิงเงียบอยู่ครู่หนึ่ง หันไปมองสาวใช้เหล่านั้น ชี้มือส่งไปที่คนหนึ่ง “งั้นให้ชิงจู๋ไปแล้วกัน”

“รับทราบ” มู่เหอรับคำสั่ง ไม่เดินตามจินมู่เข้าห้องนอน แต่เขาเดินไปหยุดอยู่ที่ด้านหน้าของสาวใช้ใหญ่กล่าวว่า “พี่สาวชิงจู๋ ท่านได้ยินคำพูดของท่านอ๋องแล้วใช่ไหม”

“ได้ยินแล้ว” ชิงจู๋นั้นเป็นผู้หญิงที่มีใบหน้าธรรมดา แต่ว่าคิ้วของนางนั้นมีบุคลิกองอาจผึ่งผาย เมื่อนางได้ยินคำสั่งของโม่จื่อเฟิง นัยน์ตาของนางฉายแววประหลาดใจ

มู่เหอพยักหน้า “พี่สาวชิงจู๋ต่อสู้เก่งที่สุด ท่านอ๋องให้ท่านไปอยู่ข้างกายคุณนาย ท่านน่าจะเดาความหมายของท่านอ๋องได้ใช่ไหม เอาละ คำพูดอื่นๆข้าจะไม่พูดแล้วละ ” มู่เหอโบกมือ และเดินไปด้านหน้าของหลินซินเยียน นำหลินซินเยียนเดินปี่ห้องด้านข้าง

ที่แท้ห้องนอนในเรือนใหญ่นั้น เมื่อเปรียบกับห้องที่อื่นนั้น ห้องนอนนี้ก็จะหรูหราโอ่อ่ามากกว่าที่อื่นอย่างเห็นได้ชัด แม้ว่าจะเป็นห้องนอนห้องหนึ่ง แต่ว่าด้านในก็ยังแบ่งได้เป็นสองห้อง ห้องด้านในให้เจ้าของนอน ห้องด้านนอกให้สาวใช้ที่เฝ้ากลางคืนนอน

มู่เหอแนะนำรอบหนึ่งเสร็จก็ออกไป คนที่เข้ามาแทนก็คือชิงจู๋ ชิงจู๋มาด้านหน้าของหลินซินเยียน ทำความเคารพนางอย่างนบนอบ หลังจากนั้นก็พูดว่า “หลังจากนั้นชิงจู๋เป็นคนของคุณนายแล้ว คุณนายสั่งอะไร แค่สั่งมาก็ตามนั้น”

“ได้ ขอบใจนะชิงจู๋” หลินซินเยียนยิ้มอย่างเสียไม่ได้ แต่ว่าคืนนี้มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายเกินไป นางรู้สึกปล่อยวางได้ยาก

สำหรับความเกรงใจของนาง ชิงจู๋รู้สึกตะลึงมาก จึงได้ย่อตัวลงทำความเคารพ แต่ว่าความประทับใจที่มีต่อคุณนายคนนี้ก็นับว่าดีมาก “คุณนาย ท่านพาคุณชายน้อยพักผ่อนก่อนเถิด ข้าน้อยจะนอนอยู่ห้องด้านนอก หากท่านมีอะไรก็เรียกข้าได้เลย”

วันที่สองตอนฟ้ายังไม่ทันสาง หลินซินเยียนก็อดทนต่อไปไม่ไหวจึงนอนหลับลึกไป แต่ว่านอนไปไม่นาน ไม่ถึงสองชั่วยามก็ตื่นขึ้นมาเสียแล้ว

เมื่อนางตื่นนอน ก็พบว่าชิงจู๋นั้นยืนรออย่างนบนอบอยู่ในห้องด้านในแล้ว ในมือของชิงจู๋มือชุดมงคลสีสวยสดใสชุดหนึ่ง

เห็นนางตื่นแล้ว ชิงจู๋ก็โค้งหลังทำความเคารพ นำชุดมงคลวางไว้ด้านหน้าเท้านาง “คุณนาย เมื่อคืนท่านอ๋องไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ขอพระราชทานให้คุณนาย ผ่านไปอีกครึ่งเดือน ท่านอ๋องจะสู่ขอท่านเป็นพระชายาพระชายารองแล้ว”

“พระชายารอง” ข่าวนี้เป็นข่าวที่ฉับพลันทันด่วนจริงๆ ทำให้หลินซินเยียนรับไม่ได้ครู่หนึ่ง สักพัก นางถึงได้สติกลับมา รับชาร้อนจากชิงจู๋มาดื่มหนึ่งอึก ถึงจะพูด “ท่านเพิ่งจะบอกว่าเมื่อคืนโม่จื่อเฟิงไปเข้าวังหลวงรึ”

ราวกับว่ารู้ว่านางมีคำถาม ดังนั้นชิงจู๋จึงได้ตอบโดยสีหน้าไม่เปลี่ยน “ใช่ เมื่อคืนวานอัครเสนาบดีนำขุนนางไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ยื่นมติไม่ไว้วางใจท่านอ่อง แน่นอนว่าท่านอ๋องก็เข้าวังหลวง แต่ว่า.....คนที่อยู่เบื้องหลังวางแผนมาดี ท่านอ๋องของพวกเรามีจิตใจดีนับว่าเป็นบันไดสะพาน พวกเขาคิดว่าคนตายในจวนอ๋องของพวกเรา พวกเราก็จะไม่พ้นความรับผิดชอบ แต่ว่า ถ้าหากว่าพวกเราหาเจ้าคนที่เป็นคนลงมือวางยาได้ ส่งตัวไป ปัญหาก็จะคลี่คลายแล้ว ”

สำหรับสิ่งที่ชิงจู๋พูดนั้นทำให้หลินซินเยียนไม่สงสัยแล้ว เริ่มเตรียมตัว โม่จื่อเฟิงจะสามารถถูกยื่นมติไม่วางใจได้อย่างไร นางคิด ไม่ใช่ว่าโม่จื่อเฟิงอยากเห็นคนเหล่านั้นที่เวลานี้ยืนอยู่ข้างเดียวกับเขาก็เท่านั้น ก็จะเหมือนกันกับที่เขาทำการทดสอบนางนั่นเอง

“อีกอย่าง ท่านอ๋องได้รับบาดเจ็บ ในเหตุการณ์นี้นั้น ท่านอ๋องถือว่าเป็นผู้ได้รับบาดเจ็บ” ชิงจู๋พูดต่อ “ผู้ได้รับบาดเจ็บควรที่จะได้รับปลอบขวัญ ดังนั้นท่านอ๋องถึงได้ใช้โอกาสนี้ในการของงานสมรสพระราชทานจากฮ่องเต้”

มือที่ถือถ้วยชาของหลินซินเยียนนิ่งไม่ไหวติง ในใจตกตะลึงเป็นระลอก เดิม โม่จื่อเฟิงวางแผนทุกอย่างไว้ก่อนแล้ว ทุกเรื่องนี้ไม่ใช่ว่าเขาวางแผนแล้วก็จะเป็นไปตามแผนเท่านั้น เวลานั้นต่อให้ยายหลิวไม่ให้เขาทำร้ายตัวเอง เขาก็คิดหาวิธีที่จะให้ตัวเองบาดเจ็บอยู่แล้ว เพื่อที่จะไปขอสมรสพระราชทานจากฮ่องเต้

นางเป็นผู้หญิงที่ไม่ใช่ว่างร่ำรวยสูงส่ง ต้องเป็นพระชายาพระชายารองของอู่เซวียนอ๋อง เขาถึงกับใช้ความคิดเยอะขนาดนี้เลยทีเดียว นางควรจะซาบซึ้งกับความทุ่มเทของเขา หรือว่าควรจะเหน็บแนมตำแหน่งพระชายารองน่าขันที่ตกมาอยู่ที่คนต่ำต้อยนี้ดี