ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 219

ตอนที่ 219 คนตระกูลหลิน

นางกำนัลที่นำทางให้หลินซีนเยียนเห็นว่านางหยุดย่างก้าว จึงหันหน้าไปถามอย่างอดไม่ได้ “แม่นางหลินรู้จักคนเหล่านั้นหรือ”

“...” หลินซีนเยียนขมวดคิ้ว ส่ายศีรษะทันควัน “ไม่รู้จัก ข้าตาฝาดไปเท่านั้น มองถี่ถ้วนแล้วกลับมิใช่คนที่ข้ารู้จัก ใช่แล้ว เขาเหล่านั้นคือนางสนมคัดเลือกที่เข้าวังมาในครั้งนี้ใช่ไหม นางสนมคัดเลือกสะสวยจริงๆ ด้วย”

ฟังนางกล่าวเช่นนี้ นางกำนัลยกมุมปากขึ้นมาหัวเราะคิกคัก “แม่นางหลิน ท่านพูดจาน่าสนใจยิ่งนัก ท่านว่านางสนมคัดเลือกเหล่านั้นสะสวย ในมุมมองของข้าน้อย แม่นางหลินสะสวยกว่าพวกนางหลายเท่านัก”

“เอ่อ...” หลินซีนเยียนนึกไม่ถึงว่านางกำนัลของพระตำหนักยงเหอนี้จะชมว่านางสะสวย ดูเหมือนจะมีปณิธานไม่ตรงกับฮองเฮานัก แต่ว่านึกแล้วก็ใช่ หากว่าเป็นนางกำนัลชิดใกล้ของฮองเฮา ก็คงไม่ถูกจัดเตรียมให้มาปรนนิบัติคนเช่นนางหรอกกระมัง

“แม่นางหลินพวกเรารีบเข้าไปเถิดเจ้าค่ะ หากชักช้าฮองเฮาจะพิโรธแล้วนะเจ้าคะ” นางกำนัลกล่าวเช่นนี้พลางนำทางนางเดินไปข้างหน้า

ไกลออกไป นางสนมคัดเลือกไม่กี่คนกำลังหัวร่อต่อกระซิกพลางเดินไปด้านหน้า หนึ่งในนั้นกลับมองเข้ามายังทิศทางของหลินซีนเยียน นางขมวดหัวคิ้วมุ่น ร้องตกใจอย่างพิศวง แต่ว่าเพียงแวบเดียวก็พลันส่ายหน้า ราวกับไม่อยากเชื่อความจริงที่ตนมองเห็น

“ซินเอ๋อ เจ้ากำลังมองอะไรอยู่” ผู้หญิงที่เดินอยู่ข้างๆ ประชิดเข้ามา เห็นว่าหลินซินเอ๋อยืนทื่อแน่นิ่งจึงเอ่ยปากถาม

หลินซินเอ๋อผงะ หันหน้ากลับมา พลางหัวเราะ “ไม่มีอะไร เพียงแค่เห็นผู้หญิงที่แต่งตัวชดช้อยคนนั้นช่างเหมือนน้องสาวข้าก็เท่านั้น แต่ว่าข้าต้องตาฝาดไปเป็นแน่ น้องสาวข้าคนนั้นจากโลกนี้ไปตั้งนานแล้ว”

“อ้อ...เจ้าพูดถึงคนในครอบครัวเจ้าที่ยังมิทันได้ออกเรือนก็ไปกับหนีตามผู้ชายจนเสื่อมเกียรติ สุดท้ายก็ฆ่าตัวตาย...ใช่พี่สาวคนนั้นหรือไม่” โจวฉินถามกะพริบตาปริบๆ

ตระกูลโจวกับตระกูลหลินนับว่าเป็นตระกูลมิตรเก่าแก่กัน เพียงแต่ต้นตระกูลของตระกูลโจวล้วนเป็นข้าราชการพลเรือนในเมืองหลวง ส่วนคนต้นตระกูลหลินเป็นหัวหน้าทัพตระเวนชายแดน คนของทั้งสองตระกูลจึงไม่ได้แต่งงานเกี่ยวดองกัน

ปีกลายหลังจากที่ตระกูลหลินย้ายถิ่นกลับสู่เมืองหลวง ทั้งสองตระกูลจึงได้ไปมาหาสู่กันบ่อยครั้งขึ้น ในทั้งสองตระกูล หลินซินเอ๋อกับโจวฉินทั้งคู่อายุอานามใกล้เคียงกัน ก็ต้องสนิทสนมไม่น้อยกันเป็นธรรมดา ยิ่งเพิ่มพูนการถูกคัดเลือกให้เป็นนางสนมในรอบเดียวกัน ยิ่งชัดเจนว่าปรองดองกันมากกว่าคนอื่น เรื่องของตระกูลหลิน นับว่าโจวฉินรับรู้อยู่ค่อนข้างมาก

หลินซินเอ๋อพยักหน้า “ใช่ ก็คือพี่สามที่ขายหน้าพวกเราตระกูลหลิน เอาล่ะ ไม่พูดถึงนางแล้ว กล่าวขึ้นมาล้วนกระทบต่ออารมณ์ อย่างไรนางก็ตายไปแล้ว พูดถึงอีกก็ไร้ซึ่งความหมายอันใด”

จุดกึ่งกลางของสวนเหมย โต๊ะเหลี่ยมแต่ละตัวถูกจัดวาง ด้านหลังโต๊ะเหลี่ยมเล็กปูพรมผืนหนาที่สามารถต้านความหนาวเอาไว้ บนพื้นมีนวมรอง นาทีนี้บนที่นั่งประจำโต๊ะเหลี่ยมเล็กมีผู้คนประทับกายจำนวนไม่น้อยแล้ว ล้วนนั่งร่วมกันแบบกลมเกลียวต่อกัน ล้อมรอบโต๊ะเหลี่ยมเล็ก รับประทานของว่างไปพลางพูดคุยกันไปพลาง

สถานที่ซึ่งมีหญิงสาวคณานัป มักมิอาจเดียวดาย ข่าวคราวเล็กน้อยทุกรูปแบบสามารถทำให้พวกนางไม่รู้ตัวว่าพร่ำกล่าวไปแล้วครึ่งค่อนวัน