ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 234

ตอนที่234การเติบโตของโม่จื่อเฟิง（3）

เสียงของเขาค่อยเปลี่ยนเป็นความเศร้า หลินซีนเยียนไม่ได้ขัดจังหวะเขา ให้เขาพูดต่อไป“ตอนนั้น ข้าก็มีเพื่อน เพื่อนที่ดีแสนดีคนหนึ่ง โตกว่าข้าหนึ่งปี เพราะอย่างนั้นเขามักจะชอบพูดว่าเขาจะเป็นพี่ของข้า ข้าก็เรียกเขาพี่ชายแบบนั้นเสมอ ในปีนั้น ข้ามีความสุขมาก ถึงแม่ไม่มีญาติพี่น้อง แต่ว่าเด็กคนนั้นที่เรียกตัวเองว่าจะเป็นพี่ชายของข้าได้มอบความอบอุ่นของครอบครัวให้ข้า”

“ หลังจากนั้น การสอบสิ้นปีก็มาถึง”อยู่ๆในลำคอของโม่จื่อเฟิงก็มีเสียงออกมา เขากระแอมออกมาถึงจะพูดต่อได้“รับผิดชอบดูแล รุ่นพี่ของพวกเราพูดกฎในการสอบ เด็กสองคนหนึ่งกลุ่มทำการต่อสู้ เมื่อมีใครตายถึงจะหยุดได้！”

เด็กสองคนต่อสู้กัน จนกว่าจะตายกันไปข้างหนึ่ง！

ประโยคนี้ทำให้ใจของหลินซีนเยียนรู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก นางไม่กล้าที่จะคิดภาพอันเลวร้ายในตอนนั้น ทั้งที่เป็นแค่เด็กอายุไม่เท่าไหร่ แต่กลับต้องฆ่าเด็กอีกคนเพื่อให้ตัวเองอยู่รอด นี่คือต้องการให้เด็กพวกนี้เปลี่ยนเป็นสัตว์ที่ดุร้ายหรืออย่างไรกัน？

หลินซีนเยียนไม่รู้สึกตัวนางกอดโม่จื่อเฟิงแน่น เอาหน้าแนบไปกับอกของเขา ปลอบใจเขาว่า“มันผ่านไปแล้ว”

สายตาของโม่จื่อเฟิงมองไปที่นอกหน้าต่าง แดดส่องไปที่ใบไม้นอกหน้าต่าง ทะลุผ่านกิ่งไม้เหลือเพียงเส้นเล็กๆ แสงแดดตั้งมากมายกลับเหลือไว้เพียงเส้นแสงเล็กๆแค่นั้น

“ รุ่นพี่พูดเรื่องการเลือกคู่แข่งคือการสุ่มจับชื่อ เพราะว่าเด็กคนนั้นที่เรียกตัวเองว่าเป็นพี่ของข้าโตกว่าข้าหนึ่งปีจึงได้ไปหยิบก่อน ตอนที่เขาหยิบออกมาจากกระบอก หน้าของเขาหน้านิ้วคิ้วขมวด เขาเบิกตาโพลงมองมาที่ข้า หลังจากนั้น ข้าก็รู้แล้วว่าคนที่เขาจับได้คือข้า และเมื่อข้าหันไปดูรอบๆ เด็กคนอื่นแทบจะทั้งหมดจับได้คนที่สนิทที่สุดคนที่เล่นด้วยกันตลอด

“ดูเหมือนจะเป็นการสุ่มจับ แต่จริงๆแล้วกลับโดนวางแผนไว้หมดแล้ว？”หลินซีนเยียนถามเขา

โม่จื่อเฟิงพยักหน้า“เรื่องนี้ข้าก็เพิ่งมารู้ทีหลังเหมือนกัน พวกเขาใช้เวลาหนึ่งปีให้พวกเราสร้างความสัมพันธ์ หลังจากนั้นกลับใช้วิธีที่เลวร้ายที่สุดทำลายความสัมพันธ์ของเรา พวกเขาพูดว่า ความรู้สัมพันธ์ที่มากไปมันคืออุปสรรคของความสำเร็จ อยากเป็นคนที่แกร่งที่สุดในนี้ ก็ต้องละทิ้งหลายสิ่งหลายอย่าง”

เขาก้มมองหลินซีนเยียนที่อยู่ในอ้อมกอด เห็นนางอบอุ่นที่ได้ซบกับอกของตัวเอง ก็อดไม่ได้ที่จะจูบลงไปที่หน้าผากนาง แล้วพูดต่อ“ผลที่ออกมาเห็นได้ชัด ข้ายังมีชีวิตอยู่ ไม่ใช่ว่าเขาด้อยกว่าข้า แต่เขาพูดว่า ชื่อนั้นคือเขาเองที่เป็นคนจับขึ้นมาเช่นนั้นควรเป็นเขาที่ต้องรับผิดชอบ และเขาทำมันได้อย่างเด็ดขาด เขาไม่ต่อสู้กับข้า และเลือกที่จะปลิดชีพตัวเอง เขาเลือกที่จะตาย และให้ข้าใช้ชีวิตต่อไป อย่างน้อย ในความคิดของเขา ข้าก็ไม่ได้เป็นคนลงมือฆ่าเขา และชีวิตนี้ของข้าก็ไม่ต้องมารู้สึกเสียใจเพราะเขา แต่ว่า เขาคิดผิดแล้ว เพราะว่าเขาทำแบบนั้น ชีวิตของข้า ข้าติดหนี้ชีวิตเขา”

“หลังจากที่เขาตายไป พวกเราเด็กที่เหลืออยู่รอด ก็ไม่มีใครกล้าที่จะมีเพื่อนอีก และคอยรักษาระยะห่างระหว่างกันใครจะไปไว้ใจคนที่ฆ่าเพื่อนสนิทของตัวเองได้ลง จริงไหม ？”

หลินซีนเยียนได้ฟังแล้ว รู้สึกร่างกายเย็นสู้ขึ้นมาทันที อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น นางรู้สึกกลัวขึ้นมาเมื่อได้ฟังเรื่องราวของเขา นี่เป็นเพียงแค่เริ่มต้นก็เลวร้ายขนาดนี้แล้ว หลังจากนี้นางไม่กล้าที่จะคิด

ตอนที่เขาอายุเจ็ดขวบ ก็ผ่านเรื่องราวที่ผู้ใหญ่ยังรับไม่ได้กับความทรมาน แล้วเด็กเจ็ดขวบจะเป็นอย่างไรเล่า？

“กลัวใช่ไหม？”เหมือนว่าจะรู้สึกได้ถึงร่างกายที่สั่นของนาง โม่จื่อเฟิงเอาคางเกยบนหน้าผากนาง และถอนหายใจทีหนึ่ง“จริงๆหลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว โดยรวมแล้วที่นั่นคือการฝึกแบบนรกและการรวบรวมเท่านั้น จนถึงข้าอายุสิบหกปี การทดสอบเพื่อที่จะได้ออกไปจากที่นั่นก็มาถึง เพียงแค่ข้าสอบผ่านข้าก็จะได้กลับไปหาป้าของข้า เป็นผู้ดูแลปกป้องป้าและฮ่องเต้พี่ชายข้าและในแคว้นหนานเยว่ข้าก็จะเป็นผู้รับหน้าที่ต่อ

หลินซีนเยียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจ นางคิดว่าเขาเติบโตมาในวังใหญ่โต เขาเป็นลูกของฮ่องเต้คนที่แล้ว เป็นเด็กที่คาบช้อนทองเกิดมา แต่ไม่คิดเลยว่า จะเดียวดายเพียงนี้ ทั้งหมดที่มีต้องพึ่งตัวเองมาตลอด