ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 261

ตอนที่ 261 คลังอาวุธทางการทหาร

หลังจากโม่จื่อยี่พูดคุยกับโม่จื่อเฟิงสักพักก็พาคนจากไป รอเขาเดินกลัยมา หลินซีนเยียนรอไม่ไหวรีบไปจับแขนของโม่จื่อเฟิง “ ท่านอ๋อง เรื่องนี้มันเป็นมายังไงกันแน่?”

โม่จื่อเฟิงยกมือมาประคองใบหน้าของเธอ ในดวงตาสะท้อนใบหน้าดีใจของเธอ น้อยมากที่เธอจะแสดงความดีใจต่อหน้าเขา ที่แท้ ตอนที่เธอดีใจ หางตาก็จะยกขึ้นสูงเล็กน้อย “ เจ้าชอบทำอาวุธไม่ใช่หรือ?”

สตรีผู้หนึ่ง หากไม่ใช่ว่าชอบจริงๆ จะไปร่ำเรียนได้อย่างไร เดิมสตรีไม่ควรแตะต้องสิ่งเหล่านี้อยู่แล้ว

“ ข้าชอบ! แต่เพียงเพราะข้าชอบ ท่านเลยให้โอกาสข้าเช่นนี้หรือ? ” เธอไม่เชื่อ ถ้าเป็นเพราะเหตุผลนี้ ทำไมเขาไม่แนะนำไปตั้งแต่แรกล่ะ ในเวลาที่มีเรื่องเกิดขึ้นเยอะแยะแบบนี้

โม่จื่อเฟิงหัวเราะอย่างชอบใจ พยักหน้าแล้วเอ่ย “ ไม่เสียทีที่เป็นผู้หญิงของข้าโม่จื่อเฟิง หัวสมองยังไม่ถือว่าโง่นัก แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะว่าเจ้าชอบ ทว่าข้ารู้ว่าเจ้าต้องไปทำอย่างแน่นอน แม้ข้าจะไม่อนุญาตให้เจ้าไปก็ตาม เจ้าต้องแอบไปแน่ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ไม่สู้ให้ข้าช่วยเจ้าอีกแรงล่ะ ”

หลินซีนเยียนยิ่งฟังยิ่งสับสน ตากระพริบปริบๆจ้องมองเขา แสร้งทำเป็นโมโหแล้วทุบตีไปที่อกของเขาทีหนึ่ง “ ท่านอ๋อง รู้ว่าข้ารีบร้อน ท่านอย่ามายั่วน้ำลายข้าได้หรือไม่? ”

โม่จื่อเฟิงยากที่จะเห็นนางทำตัวน่ารัก จึงหลุดยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ แต่รอยยิ้มกลับแย้มพอ เขาก็หยุดชะงัก ค่อยๆเอ่ยขึ้น “ หากข้าพูดว่า เซียวฝานก็อยู่คลังอาวุธทางการทหารล่ะ? ”

“ศิษย์พี่ใหญ่!” หลินซีนเยียนกล่าวขึ้นอย่างตกใจ รีบปิดปากของตนเอง เธอคิดว่าเธอสามารถเผชิญหน้ากับข่าวของเซียวฝานได้อย่างใจเย็น ทว่าตอนที่ได้ยินข่าวนี้เข้าจริง น้ำตาพลันท่วมทะลักในเบ้าตา

“ ใช้ ศิษย์พี่ใหญ่เจ้า ” โม่จื่อเฟิงแสดงสีหน้าเจ็บปวดเล็กน้อย ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่เอ่อล้นตรงหัวตาให้เธอ “ข้ารู้ดีว่าเซียวฝานเป็นปมในใจของเจ้ามาโดยตลอด ปมนี้เจ้าแก้ไม่ได้ จึงไม่สามารถมีชีวิตได้อย่างสงบสุข ดังนั้นข้าเลยให้โอกาสเจ้า แน่นอนว่าข้าก็มีเป้าหมายของตนเอง รอเจ้าเข้าคลังอาวุธทางการทหารได้ก่อน ข้าจะบอกกับเจ้า ”

เมื่อหลินซีนเยียนได้ยินข่าวของเซียวฝาน อดไม่ได้ที่จะจับแขนของโม่จื่อเฟิงอย่างตื่นเต้น รบเร้าถามขึ้นอีก “ ท่านทราบข่าวของศิษย์พี่ใหญ่ตอนไหน? ท่านแน่ใจว่าเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของข้าจริงๆ? ศิษย์พี่ใหญ่เดิมถูกอวิ๋นเทียนสี่พาตัวไป ทำไมตอนนี้ถึงไปอยู่ในคลังอาวุธทางการทหารได้? เรื่องทั้งหมดนี้เป็นมายังไงกันแน่? ”

“เจ้าพ่นคำถามออกมาเยอะขนาดนี้ ข้าจะตอบเจ้าได้อย่างไรกัน? ”โม่จื่อเฟิงหลุดขำอย่างทนไม่ไหว แล้วตบหลังมือของเธอเบาๆ “ กลับเรือนหลักแล้วข้าจะค่อยๆบอกเจ้า ตรงนี้ไม่ใช่สถานที่สำหรับพูดคุย ”

หลินซีนเยียนรู้ตัวว่าตัวเองรีบร้อน เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ซับซ้อนมาก อีกเดี๋ยวก็พูดไม่รู้เรื่อง ด้วยวรยุทธ์ของโม่จื่อเฟิง หากมีคนมาแอบฟังอยู่รอบๆเขาต้องรับรู้ได้แน่ แต่ที่นี่เป็นสถานที่ของเซียวฉางเยว่ ไม่ใช่สถานที่พูดคุยจริงๆแหละ