ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 276

ตอนที่ 276 เหตุผลขัดแย้งกับความรู้สึก

ตอนที่ไม่รักใคร ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ไม่สนใจ แต่พอได้วางใครไว้ในใจแล้วก็เปลี่ยนกลายเป็นคนวิตกกังวลได้ในฉับพลัน เหมือนสามีภรรยาใหม่หลายคู่ ในสายตาของภรรยาไม่อยากให้เกิดเรื่องที่ยังไม่ได้เกิด ไม่ว่าสามีจะมองสตรีอื่นมากมายก็จะตีหน้าไม่โกรธเคืองให้สามีเห็น

แต่หลังจาก 10 ปีผ่านไป ความรู้สึกในชีวิตข้าวมันปลามันของทั้งสองก็โดนแผดเผาลงอย่างช้าๆ สิ่งที่เหลือกลับมีความคุ้นชินและการพึ่งพาแบบหวังพึ่งมากขึ้นเท่านั้น ตอนนั้นไม่ว่าสามีจะมองสตรีอื่นมากเท่าไร กระทั่งสามีมีความสัมพันธ์กับสตรีอื่นนอกเรือนก็ตาม สุดท้ายก็ทำได้เพียงปล่อยไป

จำดาราคนหนึ่งเคยบอกไว้ว่า ทำได้แต่ทะนุถนอมไปแต่ละวัน การแต่งงาน มักจะผ่านช่วงเวลาจากความหลงใหลไปจนถึงความเฉยชา สุดท้ายก็เป็นชีวิตที่อยู่ในภาวะจำยอม

หลินซีนเยียนคิดไม่ถึงว่า จะมีวันที่ตัวเองเปลี่ยนเป็นผู้หญิงเพื่อผู้ชายอย่างโม่จื่อเฟิง เธอรู้ว่าความอวดอ้าง ความอ่อนไหว ความบริสุทธิ์ไร้มลทินทั้งหมด ท้ายที่สุดมันก็มาจากความห่วงใยโม่จื่อเฟิงเท่านั้น

ยิ่งห่วงใยก็ยิ่งขัดแย้งมากขึ้น เขาห่วงใยเธอ ดังนั้นพอคิดถึงตอนที่เขามีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นบนเตียง ใจทั้งหมดของเธอกลับมีช่องโหว่ขึ้นมา

ดังนั้น แส้โลหะอะไรนั่น เธอไม่มีใจทำมันอีกแล้ว

พอเห็นโจวหลี่กับช่างตีเหล็กเฉินมองตอนที่เธอบอกปฏิเสธ ในพริบตาเดียวความรู้สึกมันกลับพังทลายลงและความผิดหวังที่เปี่ยมอยู่ในดวงตา หลินซีนเยียนทนไม่ไหวจึงก้มหน้าลงแล้วปิดประตูลงช้าๆ

“ท่านอ๋องกล่าวไว้แล้ว หากฮูหยินไม่ยินยอม ใครก็ไม่สามารถฝืนบังคับนางได้ ” จินมู่เห็นทั้งสองคนยังคงคุกเข่าอยู่หน้าประตูไม่ยอมไปไหน จึงกล่าวเตือนอย่างทนไม่ได้

“ แต่ว่า...” โจวหลี่ขบฟัน ทนไม่ได้ที่จะยอมแพ้ไป

“ อย่าแต่เลย คำสั่งของท่านอ๋องไม่อาจขัดคำสั่งได้ เจ้าไม่ใช่ไม่รู้ เอาล่ะ เรื่องของพวกเจ้านาย พวกเราเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาไม่ควรไปยุ่งเกี่ยว ” จินมู่ปลอบใจคล้ายกับตบบ่าของโจวหลี่ อยากจึงดึงให้เขาลุกขึ้นมา

ใบหน้าของโจวหลี่เต็มไปด้วยความผิดหวัง เขาเป็นช่างเหล็กคนหนึ่ง ผ่านความยากลำบากมามากมายจนได้มีตำแหน่งในทุกๆวันนี้ แน่นอนว่าเป็นเพราะความสามารถที่เขามี และความพยายามในการพัฒนาทักษะ เขาใช้เวลาครึ่งชีวิตในการศึกษาอาวุธ จนถึงบัดนี้ เมื่ออาวุธในตำนานที่เขาเห็นว่ากำลังสร้างขึ้นอยู่นั้น มันกลับหายแวบไปต่อหน้าต่อตาของเขา เขาจะยอมได้อย่างไร?

ทันใดนั้น โจวหลี่กลับปัดมือของจินมู่ออกอย่างแรง เอาศีรษะกระแทกลงบนประตูที่ปิดสนิท แผดเสียงร้องตะโกน “ พระชายารอง! ข้าไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดถึงทำให้ท่านอารมณ์ไม่ดี แต่การเป็นช่างคนหนึ่ง ไม่ควรใส่ใจกับการทำอาวุธเป็นลำดับแรกหรอกหรือ? ท่านเป็นสตรี ข้าโจวหลี่เคยเลื่อมใสในตัวมาตั้งแต่แรก ไม่เคยเหยียดหยามท่าน จนกระทั่งท่านได้พิสูจน์ความจริงว่าท่านไม่เหมือนกับสตรีนางอื่น ท่านพิสูจน์ว่าสตรีก็สามารถทำงานของบุรุษอย่างพวกเราได้! แต่ว่าตอนนี้ เป็นเพราะอารมณ์ของตนเอง ท่านกลับละทิ้งแส้ยาวโลหะ นี่....ทำให้ข้าดูถูกท่าน! ข้าโจวหลี่ไม่ใช่คนที่เก่งกาจอะไร แต่ดีร้ายอย่างไรก็หยิ่งในศักดิ์ศรีของตนเอง หากท่านเป็นช่างเหล็กเช่นนี้ งั้นก็กลับไปเย็บปักถักร้อยที่บ้านนู่น! ข้าโจวหลี่ ดูถูกท่านยิ่งนัก! ”

ศีรษะของโจวหลี่กระแทกลงบนประตู จนหน้าผากถลอกปอกเปิก เลือดสดไหลทะลักออกมาจนเข้าไปในเบ้าตาของเขา เขายกมือขึ้นมาปาดออก กลับทำให้ครึ่งใบหน้าเปื้อนไปด้วยเลือด สภาพแบบนี้มองดูแล้วโหดร้ายยิ่งนัก