ตอนที่ 283 พระราชโองการลับ
โดยเฉพาะบุรุษรูปงามหมดจดคนนี้เห็นอยู่ว่าสวมเสื้อแพรระดับสูง เนื้อผ้าของผ้าแพรผืนนั้นหรูหรา ทั้งชีวิตนี้พวกเราล้วนไม่มีทางได้พบเห็น ใบหน้าของบุรุษผู้นั้นเลอะไปด้วยควันหม้อสีดำ ด้านล่างของเสื้อแพรถูกไหม้เกรียม แต่เขากลับไม่รู้ตัว ดวงตาสองคู่จับจ้องไปด้านหน้า ราวกับไม่รู้สึกถึงสายตาแปลกๆที่ลอบมองมาก็ไม่ปาน
เหล่าช่างตีเหล็กอาบน้ำลืมว่าต้องเปลี่ยนน้ำใหม่ ถือผ้าเช็ดที่แห้งแล้วเช็ดหน้าซ้ำไปซ้ำมา จนกระทั่งสตรีร่างเล็กเดินออกมาจากโรงครัว สตรีนางนี้พวกเขารู้จักเป็นอย่างดี ว่ากันว่าเป็นพระชายารองของอู่เซวียนอ๋อง เพียงเห็นพระชายารองเดินสามก้าวรวบเหลือสองก้าวตามบุรุษรูปงามไป ใบหน้ายิ้มแย้มควงแขนของเขาไป
การกระทำเช่นนี้ เหล่าช่างตีเหล็กหลายคนตกใจจนพลิกคว่ำน้ำร้อนที่อยู่ตรงหน้า ในดวงตาพวกเขาหวาดกลัว พระชายารองท่านนี้กล้าออกไปมีชู้นอกบ้านอย่างเปิดเผยหรือ? มะ ไม่ เป็นไปไม่ได้ หรือว่าบุรุษรูปงามคนนั้นเป็นอู่เซวียนอ๋องในตำนาน? ในข่าวลือที่ว่าอู่เซวียนอ๋องมีใบหน้างดงามพราวเสน่ห์ยิ่งกว่าสตรีซะอีก
เรื่องจริงอยู่ด้านหน้าแล้ว อีกทั้งทำให้ทุกคนยิ่งอยู่ไม่สงย มารดาเจ้าสิ บุรุษผู้นั้นเป็นอู่เซวียนอ๋อง? อู่เซวียนอ๋องต้มโจ๊กให้พระชายารองหรือ? หากเป็นชาวบ้านธรรมดาแล้วก็ถือว่าไม่ใช่เรื่องปกติ และยิ่งคนผู้นั้นเป็นถืออู่เซวียนอ๋องด้วยแล้ว!
หลังจากวันนั้นมา เมืองเฟิ่งชีก็มีข่าวลือ กล่าวว่าอู่เซวียนอ๋องโปรดปรานพระชายารองมาก โปรดปรานจนเกือบลืมฐานะของท่านอ๋องเอง แน่นอน ในสังคมศักดินานี้ ข่าวลือเช่นนี้ บุรุษที่โปรดปรานได้ถึงขั้นนี้ จนสุดท้ายล้วนเป็นเล่ห์เหลี่ยมของนางจิ้งจอก
ดังนั้น ระหว่างฮูหยินขุนนาง ข่าวลือเกี่ยวกับพระชายารองก็ยิ่งแพร่สะพัดไปทั่ว กล่าวว่าพระชายารองมีรูปโฉมงดงามปานจิ้งจอก ใช้เล่ห์เพทุบายหลอกลวงทำให้อู่เซวียนอ๋องลุ่มหลง ดังนั้นเหล่าฮูหยินขุนนางส่วนใหญ่ล้วนดูแคลนนาง
แต่ก็มีเหล่าสตรีที่ชื่นชม ซึ่งล้วนเป็นสตรีที่ไม่ได้รับการโปรดปราน จึงอยากจะมาขอคำแนะหลินซีนเยียนหมายพิชิตใจบุรุษ
เรื่อเหล่านี้ได้รู้ตอนที่มีฮูหยินตัวเป็นๆคนหนึ่งมาหาหลินซีนเยียน ทว่าตอนนั้น มันก็ผ่านไปนานแล้ว ข่าวโคมลอยยังแพร่สะพัดไปยังทุกมุมในเมือง จนนางไม่มีโอกาสได้แก้ต่างเลย
วันรุ่งขึ้นโม่จื่อยี่ที่นำแส้ยาวโลหะไปได้ถ่ายทอดราชโองการลับให้หลินซีนเยียน โดยทั่วไปบอกให้นางเข้ามาคลังอาวุธทางการทหาร สืบหาที่มาของเกิงจีน
“เกิงจีน?” ในห้องอักษร หลินซีนเยียนอ่านพระราชโองการลับจบ อดถามโม่จื่อเฟิงไม่ได้ “ เดิมความหมายของฝ่าบาทต้องการให้ข้าหาที่มาของเกิงจีนหรือ? ”
โม่จื่อเฟิงพยักหน้า “ ไม่ผิด เจ้าก็ค่าของเกิงจีนว่าไม่ต่างอะไรจากทองคำ แต่คุณค่าของมันยังมีอย่างอื่นอีก ที่สำคัญของสิ่งนี้ห้ามตกไปอยู่ในประเทศอื่น ประเทศเหนึ่งต้องการความแข็งแกร่งสยบทั่วหล้า จำเป็นต้องมีกองกำลังติดอาวุธ ตอนนี้หลายประเทศล้วนสนใจเกิงจีน ทางการทหารมีหน้าที่รับผิดชอบทำการค้าโดยเฉพาะ บัดนี้เกิงจีนของแคว้นหนานเยว่เกือบเป็นเขาที่ทำการค้าขาย ทว่าคนผู้นั้นแปลกคน ไม่คบค้าสมาคม นิสัยแปลกประหลาด จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครรู้ว่าเขาทำเกิงจีนได้อย่างไร ”
เมื่อได้ยินเขาอธิบาย หลินซีนเยียนเข้าใจอย่างถ่องแท้ เดิมทุกอย่างก็เพื่อโลหะหายากที่เพิ่งค้นพบใหม่อย่างเกิงจีน แต่ก็จริง ตั้งแต่โบราณมาแร่หายากล้วนเป็นของที่ผู้มีอิทธิพลใหญ่แก่งแย่งกัน เพียงเกิงจีนนี้ล้ำค่าจนทำให้แต่ละประเทศให้ความสำคัญกันเท่านั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต
นางเอกเป็นพวกชอบความเจ็บปวด อ่านแล้วเหนื่อย เหมือนเราเห็นชีวิตคู่ผัวซ้อมเมีย แล้วอยากจะช่วยให้เค้าออกมา ผู้หญิงบอกไม่ต้อง เค้าถูกจริตแบบนี้ สงสารน้องชาย ช่วยมาก็จริง ทุกคืนต้องมานอนฟังอีผัวเมียคู่นี้มันทำร้ายกัน ป่วยจิตสุดๆ...
ทำไมนางเอกไม่คิดประกิษฐ์อาวุธไว้ป้องกันตัวเลยสักที เจอเหตุร้ายตลอดแต่ไม่เคยคิดปกป้องตัวเอง แล้วบอกว่าเป็นนักสร้างอาวุธนี่นะ...