ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 303

ตอนที่ 303 ต้นตระกูลลึกลับอีกหนึ่งขั้วอำนาจ

“หยาบคาย!” หลินซีนเยียนเป่าพ่นลมตะโกนเสียงต่ำใส่หูของเขา ทว่าเป็นน้ำเสียงที่สามารถได้ยินกันแค่สองคนเท่านั้น

มุมปากของโม่จื่อเฟิงยกยิ้ม นัยน์ตาทั้งสองยิ่งทอแววสุดซึ้งขึ้นมากกว่าเก่า “สามารถเข้าใจความหมายของข้าในฉับพลัน ราวกัน เจ้ายิ่งหยาบคาย!”

“...” หลินซีนเยียนไร้คำกล่าวไปชั่วขณะ ไม่รู้จริงๆ ว่าฝีปากของอู่เซวียนอ๋องผู้นี้แปรเป็นมีไหวพริบตอนไหนกัน!

“ทำไม ไม่ตอบคำถาม ไม่ตอบก็แล้วกันไปเถิด ข้าคือผู้ที่สามารถเก็บกุมความลับไว้ได้คนหนึ่ง” โม่จื่อเฟิงถอยหลังอย่างไว้ท่า

หลินซีนเยียนกลับอึ้งนิ่ง เอื้อมมือไปเกาะรัดเอวของเขาพร้อมกอดยื้อเขาให้กลับมาโดยสัญชาตญาณ เรือนร่างของทั้งสองแอบชิดซึ่งกันและกัน ต่างฝ่ายต่างรับรู้ได้ถึงอุณหภูมิร้อนเร่าจากร่างกายของอีกฝ่าย นางพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ “เอาล่ะ ข้าจะตอบ ถึงอย่างไรก็เป็นคนของท่าน คร้านจะหลับนอนกับท่านยังนับว่าพึงพอใจ”

โม่จื่อเฟิงได้ฟังแล้ว ยกมือขึ้น เอานิ้วชี้แตะบริเวณริมฝีปากเรื่อแดงของนาง กล่าวพร้อมพ่นลมหายใจต่ำ “ไม่รู้จริงๆ ว่าข้าต้องมนต์อันใดเข้าให้แล้ว หากเปลี่ยนเป็นผู้หญิงคนอื่นพูดประโยคลามกจกเปรตเหล่านี้กับข้า ข้าคงตัดคอนางขาดไปแล้ว แต่ว่าฟังเจ้าพูดออกมา กลับให้ความรู้สึกที่แตกต่างกันออกไป”

หลินซีนเยียนกลอกตาครั้งหนึ่ง หลบหลีกนิ้วของเขาพลางกล่าวกลั้วหัวเราะ “อาจเป็นเพราะท่านอ๋องมีความรู้สึกลึกซึ้งกับข้าแล้ว ดังนั้นในสายตาจึงมองเห็นแต่ความสวยงาม รู้สึกว่าต่อให้ข้าปลอมเค้าหน้าเป็นบุรุษ ท่านเองก็ยังรู้สึกว่าแช่มช้อยดุจผกามาศ”

นางเตือนเช่นนี้ สีหน้าของโม่จื่อเฟิงพลันไร้ความรู้สึก เสมือนเวลานี้เพิ่งจะนึกขึ้นได้ เมื่อครู่นี้เขาจุมพิตพวงแก้มของบุรุษเพศ! พินิจอย่างถี่ถ้วนแล้ว บุคคลตรงหน้าเห็นได้ชัดว่าเป็นเค้าโครงของชายแปลกหน้าคนหนึ่งแท้ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งใบหน้าของชายคนนี้ ยังแสดงออกทางสีหน้าแบบทะเล้นเฉกเช่นเหล่าสาวๆ

นี่ เดิมทีควรจะเป็นเรื่องที่ทำให้คนชวนสะอิดสะเอียน ทว่าเมื่อครู่เขาบดจุมพิตอย่างอดไม่ได้ไปแล้ว ถึงอย่างไรก็ยังรู้สึกว่าเค้าหน้าของชายคนนี้ดูดีอยู่ไม่น้อย!

มองดูสีหน้าเหมือนกลืนแมลงวันของเขา หลินซีนเยียนอดไม่ได้ที่จะระเบิดเสียงหัวเราะลั่นออกมา เรื่อยมานั้นนางล้วนถูกเขากดขี่อยู่เสมอ ปัจจุบันเห็นท่าทางเพลี่ยงพล้ำของเขา ทันใดนั้นรู้สึกว่าแม้กระทั่งอากาศก็ล้วนหอมฟุ้งขึ้นมา โม่จื่อเฟิงหนอโม่จื่อเฟิง อยู่ในกำมือของนาง ท่านก็มีวันนี้เหมือนกัน!

ภูตปีศาจน้อยผุดขึ้นมาในสมองของหลินซีนเยียน ฉับพลันก็มีความรู้สึกหนึ่งจำพวกแสนจะภูมิอกภูมิใจในตัวเองเสียเต็มประดา

“ท่านอ๋อง ท่านอ๋อง” ราวกับหลินซีนเยียนจงใจให้เขาอับอาย มีท่าทีเย้าแหย่แบบเล่นหูเล่นตาอย่างต่อเนื่อง นางคิดเองว่า นี่จะทำให้เขายิ่งรู้สึกขนพองสยองเกล้า

ใครจะรู้ว่าในครู่ต่อมา ทั้งกายของนางพลิกหมุนกลับด้านโดยโม่จื่อเฟิง

โม่จื่อเฟิงยืนอยู่ข้างหลังนาง กดไหล่ของนางเอาไว้กับลำต้นไม้ ครู่ต่อมา นางก็รู้สึกว่าร่างกายส่วนล่างเย็นวาบ ตอนที่ยังไม่ทันได้ถ่อแท้ว่าเรื่องอะไรกันแน่นั้น คางของโม่จื่อเฟิงก็พักอยู่ระหว่างลำคอระหงของนางเป็นที่เรียบร้อย ได้ยินเพียงเขาเอ่ยเสียงเนิบนาบ “ไม่เป็นไร ยามที่ข้าทำ ไม่มองหน้าเจ้าก็ได้!”

เวรกรรม!