ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 313

ตอนที่ 313 ให้หลินซื่อเป็นพระชายา

ยามที่สตรีท้องโตนั้นปรากฏต่อสายตา ทุกคนในท้องพระโรงนั้นอดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้าง แม้กระทั่งเซียวโส่วฝู่ยังอ้าปากตะลึงค้างอย่างยากที่จะเชื่อ

เพราะว่ารูปลักษณ์ของสตรีผู้นั้น คล้ายคลึงกับเซียวฉางเยว่ถึงแปดส่วน!

บนโลกนี้คาดไม่ถึงว่าจะมีคนสองคนที่คล้ายคลึงกันอย่างมาก แต่นั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญ สิ่งที่ไม่สามารถยอมรับได้มากที่สุดก็คือสตรีผู้นี้ตั้งท้องลูกของเซียวฉิ้ง

เซียวฉิ้งกับสตรีที่คล้ายคลึงกับน้องสาวคลานตามกันมาของตนถึงแปดส่วน อีกทั้งยังมีลูกด้วย...

นี่ก็มากพอที่จะทำให้จินตนาการผุดขึ้นมาอย่างไม่ขาดสาย ดูเหมือนว่าเพียงชั่วพริบตาก็นำด้านมืดที่สุดของหัวใจเซียวฉิ้งเผยออกมา สิ่งเหล่านั้นเก็บอยู่ในเบื้องลึกของหัวใจมานานเพียงแค่ชั่วประเดี๋ยวก็ถูกทุกคนรู้ไส้รู้พุงจนหมดเปลือก

“เจ้า...เจ้า….” เซียวโส่วฝู่โกรธจนเกินกว่าจะพูดอะไรออกมา ยามนี้สิ่งที่เขาให้ความสำคัญมากที่สุดของสกุลเซียวก็คือทายาท ทายาทที่ยังเป็นความคาดหวัง ความสามารถในทุกๆด้านก็ไม่เลว ดังนั้นในช่วงวัยรุ่นจึงก็ได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้บัญชาการทหารสกุลเซียว ไฉนเลยเขาจะคิดถึงว่าลึกลงภายในใจของทายาทจะเก็บซ่อนความลับแบบนี้เอาไว้

เซียวฉิ้งรู้ว่าเรื่องราวนั้นปิดบังไว้ไม่อยู่ ดังนั้นจึงทำได้เพียงกัดกรามคำรามเสียงต่ำ โดยไร้ข้อโต้แย้ง

เซียวโส่วฝู่เห็นเขานิ่งเงียบ ก็ยิ่งคับแค้นโกรธจนตัวสั่นไปทั่วทั้งร่าง พลันชี้หน้าด่าเขา “เจ้าลูกอกตัญญู! เจ้าลูกอกตัญญู! สกุลเซียวของข้าให้กำเนิดเจ้าสวะสองคนนี่ออกมาได้อย่างไร!”

เซียวฉิ้งยังก้มหน้างุดโดยไม่ปริปาก ยืนนิ่งตะลึงอยู่ใจกลางท้องพระโรง เงาด้านหลังกลับให้ความรู้สึกเหมือนกับผู้กล้าคราวใกล้ฝั่ง(ผู้กล้าที่โรยราหมดฤทธิ์เดชใกล้จะตาย)

“เซียวโส่วฝู่ ทำไมจะต้องกล่าวว่าแม่ทัพน้อยด้วย เรื่องความรักของชายหญิงไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรน่า แค่สตรีคนหนึ่ง แต่งเข้ามาซะก็สิ้นเรือง” โม่จื่อเฟิงกล่าวออกมาเหมือนยืนพูดไม่ปวดเอว เป็นการจงใจกระตุ้นโทสะเซียวโส่วฝู่ ใครบ้างที่จะไม่รู้ ไฉนเลยจะเป็นแค่ปัญหาเกี่ยวกับสตรี แต่เป็นเรื่องที่เซียวฉิ้งหลงรักน้องสาวของตนต่างหาก!

ในท้องพระโรง มีเจ้าหน้าที่พิธีการยืนขึ้นมา เรื่องนี้เป็นสิ่งที่ทำให้เจ้าหน้าที่เหล่านี้ไม่สามารถละเลยได้ อีกทั้งยังเป็นขุนนางฝ่ายพลเรือนที่กอปรด้วยความรู้และคุณธรรม สำหรับเหตุการณ์เช่นนี้จึงเกิดการต่อต้านอย่างมาก ในช่วงเวลานั้นคนจึงคุกเข่าเกินครึ่งท้องพระโรงเพื่อถอดถอนตำแหน่งของเซียวฉิ้ง

ฉากในการขอขมายอมรับความผิดของเซียวโส่วฝู่ กลับตาลปัตรกลายเป็นละครฉากใหญ่อันซับซ้อนของสกุลเซียว

สตรีที่ยืนห่างจากเซียวฉิ้งประมาณสองจั้งกำลังจ้องเซียวฉิ้งอย่างเย็นชา ที่ผ่านมานางเข้าใจว่าเซียวฉิ้งรักตนมาโดยตลอด ดังนั้นถึงแม้ว่ายามที่คนรอบกายเซียวฉิ้งวางกับดักต้องการจะสังหารนาง นางยังเข้าใจว่าคนเหล่านั้นดูแคลนตัวตนของนาง ดังนั้นจึงคิดกำจัดนางเพื่อเซียวฉิ้ง

แม้ในยามที่นางใกล้จะตาย นางก็ยังคิดว่ามิใช่เซียวฉิ้งที่ทรยศนาง จวบจนตอนนี้นางจึงได้รู้ว่า ที่เซียวฉิ้งดีกับนาง ก็แค่เพียงเพราะว่านางคล้ายคลึงกับน้องสาวแท้ๆของเขา….

“ฮาๆ…” หญิงที่กำลังอุ้มท้องโตดูเหมือนว่าจะไม่สามารถรับความจริงข้อนี้ได้ นึกไม่ถึงว่าจะหัวเราะขึ้นมาอย่างเสียสติ ความเศร้าระทมในเสียงหัวเราะนั้นดูเหมือนว่าจะทำให้บุรุษชาวแมนจูเหล่านั้นถึงกับทนไม่ไหว

“ไอ้ลูกอกตัญญู! ไอ้ลูกไม่รักดี!” ปากเซียวโส่วฝู่ตะโกนก่นด่าอย่างไม่ขาดสาย โทสะของเขาพุ่งถึงขีดสุดจนคว้าดาบยาวขึ้นมาจากพื้นแล้วเงื้อขึ้นมาเพื่อจะสังหารเซียวฉิ้ง แต่ขณะที่ดาบยาวเงื้ออยู่กลางอากาศกลับร่วงหล่นลงมาอย่างช้าๆ