ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 318

ตอนที่318พูดตามลำพัง

สายตาของหลี่อวิ๋นซ่านเหมือนมีดที่ปักบนใบหน้าของหัวหน้าโรงงานชั่วครู่หนึ่งหัวหน้าโรงงานรู้สึกเหมือนตายแล้วจริงๆ

มีแต่หัวหน้าโรงงานเท่านั้นที่กลัวแต่หลินซีนเยียนไม่กลัวให้เหล่าหลิวช่วยลากหีบหันหลังแล้วจากไปยังไม่ลืมที่จะขอบคุณหัวหน้าโรงงาน

หลี่อวิ๋นซ่านอยากจะรั้งไว้แต่ว่าเห็นท่าทีของหลินซีนเยียนที่เด็ดเดี่ยวแน่วแน่ไม่มีช่องว่างเหลือเลยแม้แต่น้อยทนไม่ได้กับความอับอายตั้งแต่เล็กจนโตเมื่อเขาเอาใจใครสักคนเขารู้สึกสมเพชมันไม่ง่ายเลยที่เขาจะหยิบยื่นความจริงใจออกมาให้คนอื่นเห็นยังถูกผู้อื่นเหยียบย่ำเขารู้สึกถึงความภาคภูมิใจในตนเองได้รับบาดแผลดังนั้นเขากัดฟันแน่นด้วยความขุ่นเคืองไม่เอ่ยปากยับยั้งแม้แต่คำเดียวด้วยท่าทางที่หยิ่งยโส

หลินซีนเยียนลากหีบตามเสี่ยวซือคนหนึ่งมาถึงลานเดี่ยวถึงแม้ลานจะไม่ใหญ่มากแต่ว่าถูกทำความสะอาดเรียบร้อยแล้วด้านหนึ่งนางก็เก็บเสื้อผ้าอีกด้านก็เคาะด้านข้างพูดคุยกับเหล่าหลิว“ใช่แล้วเหล่าหลิวเรื่องฆาตกรรมตรวจสอบเป็นอย่างไรแล้ว？”

เหล่าหลิวก็ช่วยนางจัดห้องให้เป็นระเบียบตอบกลับโดยไม่ได้ตั้งใจมากนัก：“จะเป็นอย่างไรเล่าหากจับฆาตกรได้แล้วยังต้องให้เจ้าย้ายที่อยู่หรือแม้แต่ร่องรอยของฆาตกรยังหาไม่เจอแต่เจ้าไม่เคยเห็นคนที่ตายเมื่อวาน ตายอย่างอนาจบน ร่างกายมีบางส่วนที่ไม่สมบูรณ์เนื้อหนังถูกฉีกออกอย่างสดๆ”

หลินซีนเยียนยิ่งฟังในใจยิ่งรู้สึกผวาในสมองมีแต่ภาพของเมื่อคืนที่มีเนื้อหนังสดๆในหีบเหตุใดเซียวฝานถึงต้องการเนื้อหนังเหล่านั้นกันเพราะการกระทำที่ขาดสติหรือว่ามีสาเหตุอื่นกันแน่

“น้องหลินเจ้ามัวแต่คิดอะไรอยู่เจ้าเอากรรไกรตัดเสื้อผ้าทำไมกัน？”

หลินเซียนเยียนถึงได้สติและพบว่าตัวเองกำลังใช้กรรไกรตัดเสื้อผ้านางตกตะลึงชั่วครู่ก็รีบวางกรรไกรแล้วจัดเสื้อผ้าให้เป็นระเบียบใหม่อีกครั้ง

“น้องหลินเห็นเจ้าสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเช่นนี้เกิดเรื่องขึ้นใช่หรือไม่”เหล่าหลิวเดินมาถามด้วยความเป็นห่วง“ใต้เท้าหลี่ล่วงละเมิดเจ้าใช่หรือไม่ดูไม่ออกจริงๆว่าใต้เท้าหลี่นั้นวิปริตที่แท้ก็นิยมไม้ป่าเดียวกันลำบากเจ้าแล้วจริงๆน้อ

“……”หลินซีนเยียนมุมปากกระตุกไม่รู้ควรตอบคำถามนี้อย่างไรดีก็ได้ยินเสียงฝีเท้าในลาน.

นางกับเหล่าหลิวหันไปมองทางประตูพร้อมกันทั้งสองคนตกใจ

เหล่าหลิวตกตะลึงทันใดนั้นตบหน้าผากแล้วหันกลับไปทางนางถามเสียงเบา：“ข้าไม่ได้ดูผิดใช่ไหมข้าเห็นอู่เสวียนอ๋อง……”

หลินซีนเยียนมุมปากกระตุกคิดไม่ถึงว่าสายตาของโม่จื่อเฟิงที่จ้องมาหานางช่างจงแจ้งเช่นนี้

หัวหน้าโรงงานที่อยู่หน้าโม่จื่อเฟิงเพื่อนำทางเขานั้นหยาดเหงื่อบนหน้าผากเกิดจากความตึงเครียดฟ้าเท่านั้นที่รู้ว่าในใจของเขามีม้ามาวิ่งผ่านอยู่หมื่นตัวเพิ่งถูกหลี่อวิ๋นซ่านไปรอบหนึ่งยังไม่ทันดีขึ้นมาเลยก็ได้ยินว่าอู่เสวียนอ๋องมาก็รีบเร่งมาต้อนรับผู้ยิ่งใหญ่นี้!

“พวกเจ้าสองคนทำไมยังไม่มาถวายบังคมมัวทำอะไรกันอยู่？”หัวหน้าโรงงานเห็นหลินซีนเยียนและเหล่าหลิวต่างยืนหน้าโง่อยู่อย่างนั้นในใจก็ยิ่งโกรธ

หลินซีนเยียนได้สติแล้วรีบส่งสายตาให้เหล่าหลิวสองคนมาถึงในลานถวายบังคมโม่จื่อเฟิง