ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 328

ตอนที่328หนี่หว่านคุ้มกัน

หลินซีนเยียนหัวเราะเยาะเพิ่งหัวเราะ“เจ้าคงไม่ใช่จะพูดว่าผู้เฒ่านั้นไปอย่างว่ากับหญิงสาวหรอกมั้ง?”

เหล่าหลิวก็ตะลึงตาค้างจ้องมองหลินซีนเยียนเหมือนมองตัวประหลาดเช่นนั้น“อย่างว่าเจ้าทายถูกแล้วเขาไปอย่างว่ากับหญิงสาวมา!

ผู้เฒ่านั้นอย่างมีความต้องการทางเพศสูงเช่นนั้นเลยหรือ

..ชิ...."เหล่าหลิวนั่งลงข้างๆหลินซีเยียนและพูดอย่างจริงจัง:"จะโทษก็โทษที่ไม่เหมือนผู้หญิงในหอนางโลมแต่กลับเหมือนฮูหยินในตระกูลที่มีฐานะร่ำรวยฮูหยินนั้นใส่หมวกเลยทำให้เห็นโฉมหน้าไม่ชัดเพียงแค่เห็นโครงร่างคราวๆเท่านั้นผู้เฒ่าไปพบนางที่ประตูเล็กด้านหลังโรงเตี้ยมเจ้าไม่เห็นท่าทางของผู้เฒ่านั้นเหมือนหมาป่าที่หิวโซพร้อมจะขย้ำเหยื่อ

สำหรับเสียงคำบรรยายของเขานั้นหลินซีนเยียนรู้สึกเพียงว่าปกติแต่ในใจกลายรู้สึกแปลกๆขึ้นมาผู้เฒ่านั้นเป็นคนของความลับแห่งสวรรค์เวลานี้เขากลับพบฮูหยินนั้นเป็นแค่การพบปะกันธรรมดาจริงๆหรือ?หรือมีอะไรแอบแฝง?แต่เมื่อทุกอย่างเกี่ยวข้องกับเซียวฝานนางก็จะระมัดระวังเป็นพิเศษ

“หรืออาจจะ……เป็นคนรู้จักของผู้เฒ่าที่บังเอิญมาที่นี้ดังนั้นเลยนัดพบปะกันเท่านั้น?”

“เป็นไปไม่ได้แน่นอน！”เหล่าหลิวหยุดการคาดเดาของหลินซีนเยียนทันทีและเข้าใกล้มาอีกนิดแล้วพูดเบาๆว่า：“เพราะว่าแม้กระทั่งตอนไปข้าเห็นผู้เฒ่านั้นโอบกอดฮูหยินแต่ดูเหมือนว่าฮูหยินไม่สมยอมดังนั้นถึงได้ดิ้นรนแต่สุดท้ายก็สู้แรงของผู้เฒ่าไม่ได้ ผู้เฒ่าจะกัดบนใบหน้าของฮูหยินอย่างให้ได้……”

พูดถึงเรื่องนี้เหล่าหลิวก็มีใบหน้าท่าทางสะอิดสะเอียนผู้เฒ่าคนหนึ่งทำกับหญิงสาวเช่นนั้นทำให้เหล่าหลิวที่เป็นชายบริสุทธิ์รู้สึกอับอายเป็นอย่างยิ่ง

ฟังเหล่าหลิวพูดเช่นนี้ทำให้หลินซีนเยียนต้องคิดให้ถี่ถ้วนอีกครั้งพลังของศาลาความลับแห่งสวรรค์มีอยู่ทุกหนทุกแห่งใต้หล่าเมื่อนก่อนที่อยู่ศาลาความลับแห่งสววรค์เคยได้ยินว่ามีครอบครัวมากมายที่ส่งลูกหลานไปล่ำเรียนวิชาที่ศาลาความลับแห่งสวรรค์เมื่อเรียนสำเร็จก็กลับไปหาครอบครัวของตนเอง

เหล่าหลิวเกี่ยวข้องกับฮูหยินนั้นก็แปลว่าเกี่ยวข้องกับศาลาความลับแห่งสวรรค์ด้วย!เมื่อนึกถึงศาลาความลับแห่งสวรรค์หยุนเทียนฉีทำให้อาจารย์ต้องตายและยังทำให้เซียวฝานมีสภาพเฉกเช่นทุกวันนี้หลินซีนเยียนในใจรู้สึกเครียดแค้นขึ้นมาทันทีเลยพาลให้ไม่อยากพบเห็นคนของศาลาความลับแห่งสวรรค์แม้แต่คนเดียว

หลังจากเหล่าหลิวพูดคุยกับหลินซีนเยียนต่ออีกสักพักก็จากไปเขาเดินนำไปก่อนหลินซีนเยียนหยุดเดินลังเลสักครู่พูดด้วยเสียงใส：“หากโม่จื่อเฟิงให้พวกเจ้ามาดูแลข้าอย่างลับๆข้าขอเชิญให้พวกเจ้าส่งคนออกมาเพื่อช่วยเหลือข้าข้าจะนับถึงสามหากว่าพวกเจ้าไม่ออกมาละก็ข้าจะใช้มีดสั้นกรีดแขนตนเองหลังจากนั้นส่งสาส์นไปให้โมจื่อเฟิงว่าพวกเจ้าไม่มีปัญญาดูแลข้าพวกเจ้าว่าโม่จื่อเฟิงจะเชื่อข้าหรือเชื่อพวกเจ้า?”

นางไม่รู้ว่ารอบตัวมีคนคุ้มกันตัวเองอย่างลับๆอยู่หรือเปล่าแต่ทว่านางรู้จักโมจื่อเฟิงดีออกเดินทางไกลเช่นนี้เขาไม่มีทางเพิกเฉยต่อนางแน่ดังนั้นนางถึงได้ลองทำเช่นนี้

เป็นไปตามที่นางคาดหวังเสียงของนางหายไปไม่ถึงสามวิก็มีคนเสื้อดำมาโผล่ต่อหน้านางสิ่งที่ทำให้นางตกใจคือคนสวมเสื้อดำนี้ยังเป็นคนที่คุ้นเคยอีกด้วย

“หนี่หว่าน？”นางคาดไม่ถึงว่าคนที่โมจื่อเฟิงส่งมาคุ้มครองนางจะเป็นหนี่หว่านนางรู้ว่าหนี่หว่านอยู่ข้างกายโมจื่อเฟิงในฐานะอะไรนางคิดว่าเขาจะส่งสายลับทั่วไปมาเท่านั้นใครจะคาดคิดว่าสุดท้ายแล้วเขาจะส่งหนี่หว่านมา