ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 330

ตอนที่330แอบหดหู่

ก็ไม่รู้ว่าเส้นเอ็นของข้าไม่ดีหรือเมื่อเห็นท่าทางของหลินซีนเยียนทั้งกังวลและคุ่นเขืองทันใดนั้นใจของเขาก็กระตุ้นแล้วเปิดปากพูดออกไปแม้แต่ตนเองบางครั้งยังไม่เชื่อ“ได้ให้นางอยู่ต่อ”

“หลี่อวิ๋นซ่าน!”หลินซีนเยียนโกรธสุดขีดก็เรียกชื่อเขาต่อหน้าทุกคนทั้งชื่อทั้งแซ่

หลี่อวิ๋นซ่านขมวดคิ้วก็แค่ก็จะระเบิดออกมาแต่ว่าเมื่อเห็นหลินซีนเยียนน้ำตาคลอถึงได้ทนต่อไป“เอาล่ะในเมื่อข้าตัดสินใจแล้วก็ไม่ต้องพูดอะไรอีก”

หลังจากพูดจบหลี่อวิ๋นซ่านหันหลังกลับต่อหน้าทุกคนที่ยืนอยู่หน้าประตูแล้วพูด：“ต่างแยกแยะไปเตรียมของตัวเองให้เรียบร้อยอีกครึ่งชั่วยามจากนี้พวกเราจะออกเดินทาง”

ทุกคนต่างเห็นสีหน้าของหลี่อวิ๋นซ่านไม่ดีนักใครก็ไม่กล้าคิดจะไปคลายปมให้ดังนั้นจึงได้แยกย้ายเหมือนนกแตกรัง

เพียงแต่ว่าไม่มีใครเห็นหลังจากที่เขาหันหลังกลับบนหน้าของเขาสำนึกผิดและเสียใจเขาก็ไม่รู้ว่าตนเองนั้นเป็นอะไรไปทั้งๆที่รู้ว่าผู้หญิงที่ไม่ทราบที่มานั้นไม่ควรให้อยู่ต่อแต่ว่าดูเหมือนว่าเขาไม่คุ้นชินกับสายตาห่วงใยของหลินซีนเยียนที่มองเซียต้าเจียเช่นนั้นดังนั้นเขาให้นางอยู่ต่อมีผู้หญิงคนนั้นค่อยอยู่ข้างกายเซียวต้าเจียนางก็ไม่สามารถไปยุ่งเกี่ยวกับเซียนต้าเจียได้อีก

หลินซีนเยียนไม่รู้ว่าหลี่อวิ๋นซ่านนั้นตัดสินใจด้วนความเห็นแก่ตัวนางเพียงแต่มองผู้หญิงที่ซบอกของเซียวฝานอย่างไม่พอใจ

ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนว่าจะดูว่าหลินซีนเยียนไม่พอใจนางอย่างไรก็ตามนางไม่มีความจำเป็นใดๆที่ต้องทำดีกับหลินซีนเยียนดังนั้นหลังจากที่ทุกคนออกไปนางพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งว่า：“ทำไมเจ้ายังไม่ออกไป?ทำไมยังจะอยู่ดูความเร่าร้อนของพวกเราสามีภรรยาหรืออย่างไร?

ในสังคมศักดินานี้ผู้หญิงที่สามารถพูดเช่นนี้ออกมาได้มีที่ไหนกัน?

ท่านเซียวนั้นก็แสดงท่าทางเหมือนกับว่าเป็นเจ้านายเช่นนั้นพูดกับหลินซีนเยียนว่า：“เจ้านี่นิอย่างคิดว่ามาช่วยข้าจัดการกับปัญหาสองสามคืนแล้วไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงรีบออกไปซะอย่าอยู่ขวางลูกหูลูกตาลูกสะใภ้ของข้า!

หลินซีนเยียนกัดฟันกรอดแต่ก็ยังไม่มีวิธีจัดการไอ่แก่และผู้หญิงคนนี้ได้แต่เพียงกำมือแน่นแล้วออกไป

เมื่อนางกลับถึงห้องด้วยความโกรธหนีหว่านก็รออยู่ในห้องก่อนแล้ว

“หนีหว่าน？”ทันใดนั้นนางถึงได้สติเมื่อคืนนางให้หนีหว่านไปสำรวจผู้หญิงคนนั้นรีบถามทันที：“ผู้หญิงคนนั้นต้องการอะไรกันแน่?”

หนีหว่านมองไปนอกหน้าต่างโดยไม่รู้ตัวเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้นางแล้วพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า：“คิดไม่ถึงการกระทำของพวกเขาจะรวดเร็วเช่นนี้ไม่รีรอรีบเข้ามาแต่เช้า”

“เจ้าพูดเร็วสิตกลงนางมาจากไหน?”หลินซีนเยียนเห็นว่าหนีหว่านชักช้าทนไม่ได้กระวนกระวายที่จะเร่งคำตอบจากนาง

“เร่งทำไมข้าจะรายงานเจ้าอย่างละเอียดยิบเลย”หนีหว่านมองบนใส่นางแล้วถึงพูดว่า：“นางเป็นลูกสาวของช่างฝีมือในท้องถิ่นท่านปู่ของเคยเป็นศิษย์ของศาลาความลับแห่งสวรรค์แต่ที่บ้านของพวกเขามีกฎอยู่ข้อหนึ่งคืองานฝีมือถ่ายทอดให้ชายไม่ถ่ยทอดให้หญิงถ่ายทอดให้ผู้ใหญ่ไม่ถ่ายทอดให้เด็กดังนั้นถึงแม้นางจะเป็นลูกคนแรกแต่ก็ไม่มีสิทธิ์สืบทอดงานฝีมือของตระกลู”

หนีหว่านหยุดชั่วคราวแล้วดื่มน้ำมองทางหลินซีนเยียนอย่างมีความหมาย“แม้ว่านางจะเป็นหญิงก็ไม่เต็มใจที่จะถูกปฏิบัติอย่างไม่ยุติธรรม ณจุดนี้นางก็เหมือนเจ้า ดังนั้นนางจึงติดต่อกับคนที่อยู่ในศาลาความแห่งสวรรค์ที่ด้านหลังเป็นเช่นที่เจ้ารู้นั้นแหละนางใช้ความงามในการหลอกล่อท่านเซียวให้ติดกับ”