ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 334

ตอนที่334ที่แท้เป็นเขา

“ใต้เท้าหลี่ข้าเคยพูดแล้วว่าระหว่างพวกเราเป็นไปไม่ได้”หลินซีนเยียนถอนหายใจพูดจาติดอ่างมีความรู้สึกเหมือนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

หลี่อวิ๋นซ่านพูดเสียงเย็นชา“ตระกลูข้าไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้”

“ข้า……”หลินซีนเยียนเหมือนมีอะไรจะพูดแต่เมื่อเห็นท่าทางของเหล่าหลิวที่กินไข่เข้าไปแล้วลืมปิดปากคำที่จะพูดออกไปนางก็ทนเอาไหวหลังจากเรื่องนี้ผ่านไปนางอย่างมีโอกาสได้พบหน้าหลี่อวิ๋นซ่านอีก

หลี่อวิ๋นซ่านก็ไม่อยากพูดเรื่องนี้ต่อแล้วจึงถาม：“เจ้าจะให้ข้าช่วยอะไร?”

“ในเมื่อที่ดินนี้เป็นของตระกลูหลี่เจ้าก็สามารถตรวจสอบว่าในห้องเทียนจือห้าวมีใครอยู่บ้างพูดตามตรงข้าอยากรู้ว่าเซียวต้าเจียพบปะใครบ้าง?”หลินซีนเยียนพูดคำขอของตัวเองออกมามองไปทางหลี่อวิ๋นซ่านอย่างมีความหวัง

สายตามองมาด้วยความหวังเช่นนี้ทำให้หลี่อวิ๋นซ่านเสียหลักไปเล็กน้อยในส่วนลึกความทรงจำอย่างคงนึกถึงใบหน้าที่อยู่ภายใต้หน้ากากนั้นหญิงสาวที่งดงามเช่นนั้นแม้แต่ดวงตาก็สะอาดสดใสเขารู้สึกคอแห้งเล็กน้อยกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัวพูดอย่างยากเย็น：“เซียวต้าเจียอีกแล้ว?”

เหตุใดหน้าของนางมีแต่เรื่องของผู้ชายที่เป็นท่อนไม้นั้น?

“ตกลงท่านจะช่วยหรือไม่ช่วยหากไม่เต็มใจละก็ข้าสามารถหาวิธีเองได้”หลินซีนเยียนเห็นท่าทางเขาไม่ค่อยสบอารมณ์ในใจก็ยิ่งเป็นกังวลเหล่าหลิวที่อยู่ด้านข้างทนไม่ได้ที่จะดึงแขนเสื้อของนางส่งสัญญาณไม่ให้นางใช้น้ำเสียงเช่นนี้พูคคุยกับหลี่อวิ๋นซ่านยังไงเสียหลี่อวิ๋นซ่านก็เป็นคนที่พวกเขาต้องการให้ช่วยเหลือ

แต่ว่าผิดคาดจากที่เหล่าหลิวคิดไว้เมื่อหลินซีนเยียนเริ่มโกรธหลี่อวิ๋นซ่านก็ยอมแล้ว

“ช่วย!ข้าเคยพูดแล้วเรื่องของเจ้าก็คือเรื่องของข้า”หลี่อวิ๋นซ่านเก็บอาการที่ไม่พอใจจากนั้นหันหลังก็ออกจากห้องไป

หลี่อวิ๋นซ่านประนีประนอมเช่นนี้ยิ่งทำให้เหล่าหลิวตกตะลึงเข้าไปใหญ่ทันใดนั้นก็จับหน้าผากตัวเองแล้วพูดว่า：“น้องหลินข้าเหล่าหลิวนับถือ!นับถือ!เพื่อให้ภาระกิจสำเร็จแม้แต่สีผู้ชายเจ้าก็ต้องทำแถมยังเชื่อฟังง่ายๆเจ้ายังทำสำเร็จ!หากรู้ว่าใต้เท้าหลี่ชื่นชอบเช่นนี้ข้าจะแนะนำให้โหวเยว่หาคุณชายที่อายุน้อยรูปโฉมงดงามมาตั้งแต่แรกก็จบแล้วไม่ใช่หรือ?

สำหรับการเข้าใจผิดของเหล่าหลิวที่มองว่านางกับหลี่อวิ๋นซ่านเป็นรักร่วมเพศความจริงข้อนี้นั้นคงฝั่งลึกเข้าไปในความคิดของเขาแล้ว

“เหล่าหลิวที่จริงแล้วไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิด……”

“ทำไมจะไม่ใช่!ข้าเห็นหมดทุกอย่างใต้เท้าหลี่ก็พูดแล้วว่าจะให้เจ้าเข้าตระกลูยังเป็นเรื่องเล่นอีกหรือ?แต่ว่าเขามีความผิดปกติหรือเปล่าชายกับชายจะเป็นไปได้อย่างไร?แต่ว่าไม่สำคัญอะไรแล้วถ้าเป็นเช่นนี้ความลับของเกิงจีนนั้นเขาก็จะไม่ปิดบังเจ้าอีกไม่นานเราก็จะสามารถทำภาระกิจสำเร็จ”เหล่าหลิวยิ่งพูดก็ยิ่งมีความสุข“เจ้าไม่รู้อะไรข้าไม่ได้กลับไปหาลูกเมียเป็นเวลาสามปีแล้วรอภาระกิจนี้สำเร็จลุล่วงหลังจากนั้นก็ลาออกกลับไปใช้ปานปลายชีวิตที่บ้านเกิดเจ้าอย่าหัวเราะเยาะข้าโหวเย่พูดแล้วว่าเมื่อภาระกิจนี้สำเร็จก็จะให้ข้าหนึ่งพันตำลึงกับอีกหนึ่งร้อยเหรียญถึงเวลานั้นก็พอเลี้ยงชีพพวกเราทั้งครอบครัวไปชั่วชีวิตแล้ว”

ชั่วชีวิตของคนไม่ใช่ว่าวิ่งไปทั่วเพื่อหาเลี้ยงครอบครัวหรือ?เหล่าหลิวไม่ใช่คนทะเยอทะยานเช่นนั้นเขาแค่คิดที่จะใช้ชีวิตอยู่กับลูกเมียอย่างมีความสุขเท่านั้นเอง

เห็นเขามีท่าทีที่มีความสุขเช่นนั้นหลินซีนเยียนก็ไม่อยากอธิบายอะไรอีกช่างเถอะเมื่อเทียบกับการพูดความจริงใก้เขาฟังให้เขาคิดว่าเป็นดั่งที่เขาคาดหวังยังดีเสียกว่าเขาคงโล่งใจเป็นอย่างมาก

เพียงแค่จิบน้ำชาสักพักหลินซีนเยียนก็กลับมาแล้วเขากลับมาพร้อมกับรูปภาพใบหนึ่งหมึกของภาพนั้นอย่างไม่แห้งสนิทดูก็รู้ว่าเพิ่งวาดเสร็จ

บนภาพวาดเป็นชายชราหนวดเคราสีขาวเบื้องหลังซับซ้อนดวงตาคู่นั้นแหลมคมดั่งธนูดูมีภูมิฐานและมีความมั่นใจในตัวเอง

“คนนี้ก็คือคนที่อยู่ในห้องเทียนจือห้าวและพบปะกับเซียวต้าเจียเช่นกันภายในห้องยังมีท่านเซียวและภรรยาของเซียวต้าเจีย”หลี่อวิ๋นซ่านนำภาพให้กับหลินซีนเยียนแล้วพูด“แต่ทว่าข้ายังสืบไม่ได้ว่าคนคนนี้เป็นใครดังนั้นก็เลยให้คนวาดภาพของเขาออกมาแต่ว่าเจ้าไม่ต้องเป็นห่วงก่อนค่ำคืนนี้ข้าสืบรู้แน่ว่าเขาเป็นใครนี่คือความพยายามที่ข้ามีต่อเจ้า”

“ไม่ต้อง……”หลินซีนเยียนจ้องมองคนในภาพวาดแล้วยกยิ้มมุมปากอย่างความเกลียดชัง“ข้ารู้จักเขา”

หลี่อวิ๋นซ่านและเหล่าหลิวต่างตกใจหลี่อวิ๋นซ่านถามขึ้นมาก่อน“เจ้ารู้จัก?แล้วตกลงเขาเป็นใคร?”

“เจ้าของศาลาความลับแห่งสวรรค์หยุนเทียนฉี!”เมื่อพูดคำว่าหยุนเทียนฉีคำเหล่านี้หลินซีนเยียนก็กัดฟันกรอดเกลียดจนต้องฆ่าให้ตายถึงจะดับอารมณ์ของนางได้!

หลี่อวิ๋นซ่านกับเหล่าหลิวต่างก็คิดไม่ถึงว่าเบื้องหลังของผู้เฒ่านั้นจะเป็นเจ้าของศาลาความลับแห่งสวรรค์ที่เขาล่ำลือกันคนนั้นและคิดไม่ถึงว่าหลินซีนเยียนก็ยังรู้จักเช่นกันถ้าอย่างนั้นหลินซีนเยียนเกี่ยวข้องกับศาลาความลับแห่งสวรรค์?

“เจ้า……”หลี่อวิ๋นซ่านลังเลที่จะพูด：“เจ้ามีความแค้นกับศาลาความลับแห่งสวรรค์?”

ดวงตาคู่นั้นของหลินซีนเยียนสามารถพ่นไฟออกมาได้ความเกลียดชังในดวงตาคู่นัปิดบังเอาไว้ไม่อยู่ทำได้เพียงพยักหน้า：“ใช่หากแก้แค้นไม่สำเร็จชาตินี้นอกจากข้าตายไม่เช่นนั้นข้าก็จะให้เขาตาย!”

หลี่อวิ๋นซ่านไม่เคยเห็นนางเป็นเช่นนี้มาก่อนเขาคิดว่ามีแต่สายตาที่สดใสเช่นนั้นไม่เคยมีความเกลียดชังใดๆแต่ว่าตอนนี้นางนั้นไม่ใช้แค่เครียดแค้นและยังมีและมีความเศร้าโศกที่ทำให้นางเหมือนหายใจไม่ออกอีกด้วย

ความโศกเศร้าเช่นนั้นทำให้หลี่อวิ๋นซ่านกำมือแน่นภายในกายเหมือนมีไอสังหารที่พร้อมจะเข่นฆ่าผู้คนเหล่านั้นที่ทำให้นางโศกเศร้า!

“ตั้งแต่นับบัดนี่เป็นต้นไปศาลาความลับแห่งสวรรค์ก็เป็นศัตรูของตระกูลหลี่เช่นกัน”หลี่อวิ๋นซ่านพูดออกมาอย่างหนักแน่นไม่เหมือนกับพูดเล่นเขาพูดยังจริงจัง

หลินซีนเยียนมองเขาอย่างแปลกใจมีชั่วครู่ที่ทำให้ในใจนางรู้สึกอบอุ่นไม่ว่าก่อนหน้านี้หลี่อวิ๋นซ่านจะเข้าหานางเพราะจุดประสงค์อะไรก็ตามแต่ว่าประโยคนี้ของเขาทำให้นางรู้สึกอ่อนไหวเล็กน้อย

ช่วงเวลานั้นนางคิดว่าหลี่อวิ๋นซ่านพูดประโยคเพียงแค่เอาใจนางเท่านั้นจนล่วงเลยไปนานหลายปีหลังจากที่นางเห็นถึงความจริงใจของเขาทันใดนั้นนางจึงคิดได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์นั้นลึกลับซับซ้อนจริงๆบางคนปากแข็งจนน่าตกใจยิ่งทำให้คนนั้นเจ็บปวด

เพียงแต่มันช่างน่าเสียดาย แต่ระหว่างคนสองคนนั้น ไม่ใช่ว่ามีโชคชะตาร่วมกัน ดั่งเช่นความสัมพันธ์ระหว่างเขากับนางนั้น มีโชคแต่ไม่มีชะตาร่วมกัน ท้ายที่สุดก็เหลือเพียงความเสียใจที่ไม่มีวันสิ้นสุดเท่านั้น

“ช่างเถอะแค้นนี้ข้าชำระเองได้เพียงแต่ว่าตอนนี้หยุนเทียนฉีมาปรากฎตัวที่นี้ไม่ใช่เพียงแค่มาดูเซียวต้าเจียเท่านั้นแน่”หลินซีนเยียนยืนขมวดคิ้วแล้วทำสมาธิ

หลี่อวิ๋นซ่านพยักหน้าเบาๆแล้วก็พูดเสียงแผ่วเบาเล็กน้อยว่า“คิดไม่ถึงเลยว่าท่านเซียวและเซียวต้าเจียจะเป็นคนของศาลาความลับแห่งสวรรค์พวกเขาพยายามที่จะเข้ามาในขบวนเดินทางของเขาคงเพราะต้องการเกิงจีนถึงได้มาสินะไม่พึ่งพาตนเองเลยจริงๆคิดว่าเป็นศาลาความลับแห่งสวรรค์ก็สามารถมาหารือกันในพื้นที่ของตระกลูหลี่ได้หรือ?