ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 341

ตอนที่341ยั่วยุ

ยิ่งหลี่ฉวนเอ๋อพูดหน้าหลี่อวี๋นซ่านยิ่งอึดอัดสุดท้ายสลัดมือหลี่ฉวนเอ๋อค่อยๆตะเบ็งเสียงใส่“ฉวนเอ๋อ!ระวังคำพูดหน่อย!”

เห็นเขาโกรธในดวงตาหลี่ฉวนเอ๋อรู้สึกน้อยใจเบ้าตาก็เริ่มแดงทันทีนางกลับไปมองทางพ่อแม่ตัวเองให้ช่วยนางหลี่ห่ายกระแอมเบาๆถึงจะพูด“เอาล่ะหยุดพูดเรื่องนี้ก่อนจวนจะถึงอาหารมื้อเที่ยงแล้วอย่างอื่นไม่ต้องพูดถึงพวกเราไปรับประทานอาหารกันก่อนเถอะทุกท่านเดินทางมาไกลไม่ต้องเกรงใจให้ข้ากับฟูเยินข้าแสดงน้ำใจของเจ้าบ้านบ้างเถิด”

หลี่อวี๋นซ่านยังไว้หน้าหลี่ห่ายเขาจึงผ่นคลายสีหน้าลุกขึ้นพากลุ่มที่ติดตามไปทางโรงอาหารคนอื่นๆเห็นว่าหลี่อวี๋นซ่านเป็นผู้นำเห็นสีหน้าหลี่อวี๋นซ่านไม่ดีทุกคนก็ไม่พูดอะไรแค่เดินตามไปอย่างเงียบๆ

หลินซีนเยียนเดินท้ายกลุ่มด้วยความโกรธแค้นคนที่เดินหน้านางคือพวกเซียวฝานตอนกลางวันดวงตาเซียวฝานใสแจ๋วแต่ภายในใจยังเหม่อลอยเหมือนเดิม แม้ดูเหมือนจะปกติแต่ยากจะหลีกเลี่ยงให้คนรู้สึกว่าเขาพูดช้าลงราวกับไม่มีอะไรเปลี่ยนไปจากก่อนหน้านี้

นางอดไม่ได้ที่จะร้อนใจ ยาของหมอโจวก็ใช้มาตลอด เหตุใดถึงอาการไม่ดีขึ้นสักนิดเลยล่ะ?

หลี่ฉวนเอ๋อยังไม่หยุดนิ่งยังอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ถูกหลี่ห่านกับหลัวฉินจ้องอย่างดุ นางก็กัดริมฝีปากสะอึกสะอื้นกลืนคำพูดตัวเอง

อาหารมื้อเที่ยงเตรียมไว้เต็มโต๊ะจัดโต๊ะกลมสองสามที่เสร็จโต๊ะหน้าสุดให้หลี่อวี๋นซ่านและหลี่ห่ายนั่ง แน่นอนหลินซีนเยียนตั้งใจเดินไปที่โต๊ะพวกเซียวฝาน แต่ยังไม่ทันนั่งก็ได้ยินเสียงหลี่อวี๋นซ่านตะโกน“หลินฟงเจ้ามานั่งเป็นเพื่อนข้า”

ร่างหลินซีนเยียนชะงักไปทันที หันตัวเดินไปทางโต๊ะหลัก ท่าทางไม่ค่อยปกติ พวกนายช่างด้านข้างเห็นแล้วในดวงตามีความเหยียดหยามที่โรงงานอาวุธหลี่อวี๋นซ่านดูแลหลินฟงทุกคนก็เห็นลือกันว่าสองคนนี้มีความสัมพันธ์ชู้รักเพศเดียวกัน ดังนั้นนายช่างพวกนี้จึงคิดว่าหลินซีนเยียนหน้าตาดีได้รับความโปรดปรานจากหลี่อวี๋นซ่านจึงได้รับความอนุเคราะห์ทุกเรื่อง

พูดแล้วก็น่าขันถ้าตอนนี้หลินซีนเยียนเป็นผู้หญิงคงซวยไปเท่านั้นเองแต่นางแต่งหน้าเป็นผ้ายชัดเจนคาดไม่ถึงถูกคนมองเป็นคนงามจนเด่นออกมา

หลี่ฉวนเอ๋อนั่งข้างแม่ตัวเองอดไม่ไหวกระซิบที่ข้างหูหลัวฉินถามว่า“ท่านแม่ไม่ได้บอกว่าท่านพี่ชายซ่านจะพาผู้หญิงคนนั้นกลับมาหรือ?คนกลุ่มนี้เหตุใดถึงไม่มีผู้หญิงเลยล่ะ?”

หลัวฉินมองค้อนนางมือชี้ไปที่จมูกนางกระซิบ“เจ้านี่นะอย่าพูดเหวลไหลอีกเจ้าก็รู้ผู้หญิงคนนั้นสำคัญกับตระกูลเรามากฉะนั้นห้ามปะทะต่อหน้านางเข้าใจหรือไม่?”

“ท่านแม่เรื่องนี้ข้าก็เข้าใจข้าบอกแล้ว แม้ว่าท่านพี่ชายซ่านจะแต่งงานกับข้าหลังจากที่เขาแต่งกันผู้หญิงคนนั้นไปแล้วข้าจะแย่งชิงกับนางไม่ได้ท่านแม่ท่านยังไม่ตอบคำถามข้าเลยผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ใดล่ะ?”หลี่ฉวนเอ๋อยังไม่เลิกถามคำถามนี้

หลัวฉินถอนหายใจขัดใจนางไม่ได้ ทำได้แค่ส่งสายตาบอกใบ้ไปทางหลินซีนเยียน

หลี่ฉวนเอ๋อมองตามสายตานางเห็นใบหน้าชายหน้าตาธรรมดาหน้าตกใจอุทานออกมา นางรีบปิดปากตัวเองไว้ดึงแขนเสื้อแม่ตัวเอง“ท่านแม่ท่านไม่ได้ล้อเล่นหรอกนะนั่นมันผู้ชายชัดๆ...หรือว่าท่านพี่ชายซ่านชอบเพศเดียวกัน?แต่เป็นไปไม่ได้หรอกคำทำนายของมหาปุโรหิตไม่เคยพลาดเขาบอกว่าผู้หญิงคนนี้จะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของตระกูลหลี่งั้นก็ควระเป็นผู้หญิงนะ....”

หลัวฉินส่ายหัว“แม้แต่ให้เจ้าเรียนเรื่องยุทธจักรกับพวกพี่ชายเจ้า เจ้าไม่รู้หรือว่ามีคนใส่หน้ากากแบบนี้?แม้หน้าตากับลูกกระเดือกของนางจะแต่งอำพรางไว้ดีมากแต่มองจากท่าทางรูปร่างเขาน่าจะเป็นผู้หญิง”

หลี่ฉวนเอ๋อฟังแล้วอดไม่ได้มองหลินซีนเยียนอย่างละเอียดเพียงแต่ครั้งนี้ในแววตานางซ่อนความอิจฉาด้วย โชคชะตา!เป็นเพราะโชคชะตา!เลยมีผู้หญิงโผล่มาจากที่ใดไม่รู้จะมาแย่งท่านพี่ชายซ่านของนางไป!แม้นางไม่อาจขัดขืนต่อต้านสัจจะของตระกูลแต่กลับไม่เชื่อโชคชะตาที่ไม่เป็นธรรม

หลินซวีนเยียนรู้สึกว่าตัวเองเป็นเป้าสายตาตั้งแต่มาจนถึงตอนนี้นางไม่ได้พูดสักคำดังนั้นมันเป็นไปไม่ได้ที่นางจะทำอะไรผิดใส่คุณหนูจอมหยาบคายคนนี้แต่ที่คุณหนูมองนางด้วยสายตาเจตนาร้ายนี่มันอะไรกัน?ยังจะให้คนกินข้าวดีๆกันไหม?

“เจ้ากินกับข้าวให้มากหน่อยไม่ต้องสนใจคนอื่น”หลี่อวี๋นซ่านใช่ว่าไม่รู้หลี่ฉวนเอ๋อมีเจตนาร้ายกับหลินซีนเยียนเลยทนไม่ไหวพูดปลอบใจนาง

หลินซีนเยียนชักมุมปากมองเนื้อหมูสามชั้นอยู่ในถ้วยข้าวเจ้านี่ให้คนรอบข้างโกรธแค้นแทนนางตลอดเจ้าไม่พูดปลอบใจยังจะดีเสียกว่าทำแบบนี้ต่อไปจะไม่เห็นคุณหนูหลี่ทำหน้าตาน่าเกลียดยิ่งกว่าเดิมเหรอ?สำหรับเรื่องไอคิวหลี่อวี๋นซ่านนี่ไม่มีอีคิวเอาเสียเลยเธอหมดคำจะสรรหามาพูดจริงๆ

หลี่ฉวนเอ๋อโกรธจนใจเต้นเจ็บอกในความคิดนางหลี่อวี๋นซ่านเป็นคนเย็นชาไม่เห็นใจคนอื่นหยิ่งยโสโอหังอีกด้วยไม่ต้องพูดถึงเรื่องคีบกับข้าวให้คนหรอกแค่จะทำหน้ายิ้มแย้มให้คนก็ทำให้คนๆนั้นซาบซึ้งในพระคุณมากแล้วแต่ตอนนี้นึกไม่ถึงว่าเขาคีบอาหารให้ผู้หญิงคนนั้นน่ะซี?

“พี่ชายซ่าน....”หลี่ฉวนเอ๋อทนไม่ไหวแล้วลุกขึ้นยื่นถ้วยตัวเองออกไป“ข้าก็อยากกินหมูสามชั้น!”

หลีอวี๋นซ่านย่นหัวคิ้วแต่ไม่มีท่าทีจะขยับตะเกียบเลย“หมูสามชั้นไม่ได้วางอยู่หน้าเจ้ารึเจ้าคีบเองคงสะดวกกว่าข้าคีบให้นะ”

หลินซีนเยียนรู้สึกอยากจะขุดหลุมมุดไปให้พ้นจริงๆหลี่อวี๋นซ่านกลับไม่พูดอะไรนางเป็นตัวแสดงเล็กคนๆหนึ่งไม่อยากผิดใจกับคุณหนูจอมก้าวร้าวเพราะเรื่องไร้เหตุผลจริงๆนางถอนหายใจรีบเอาหมูสามชั้นในถ้วยตัวเองไปใส่ในถ้วยหลี่ฉวนเอ๋อ“นายหญิงน้อยหลี่ทานเถอะช่วงนี้ข้าทานของคาวไม่ได้ทานไม่ได้พอดีเลยน่ะ”

นางไม่ได้คิดอะไรกับท่านชายของตระกูลพวกเจ้าท่านนี้ทำเรื่องไร้เหตุผลขายหน้าเสียเองนางต้องทำดีใสซื่อด้วยมากงั้นหรือ?

อากัปกิริยาคู่ปรับไม่ว่าจะหวังดีหรือหวังร้ายไม่ว่าอย่างไรนางก็ต้องห้ามรู้สึกดีกับอีกฝ่าย

การกระทำของหลินซีนเยียนหนนี้สำหรับหลี่ฉวนเอ๋อแล้วถือเป็นการยั่วยุโจ่งแจ้งหลี่ฉวนเอ๋อวางถ้วยลงบนโต๊ะอย่างแรง“เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร!ตะเกียบเจ้าสกปรกโสโครกขนาดนั้นคีบอาหารให้ข้าจะกินได้ลงหรือ?”

“เอ่อ......”นางยังไม่ได้กินอาหารสักคำเดียวตะเกียบนี้ยังไม่ได้ขยับเลยไม่สะอาดที่ไหนกัน?นางยังอยากจะอธิบายแต่เห็นสีหน้าหลี่ฉวนเอ๋อกำเริบนางไม่คิดจะพูดทันทีวิธีที่ดีที่สุดที่จะปฏิบัติต่อผู้หญิงนิสัยก้าวร้าวคือทำเป็นอ่อนแอปวกเปียก

ในใจพวกผู้ชายล้วนชอบผู้หญิงที่อ่อนแอโดยเฉพาะในเวลามีเรื่องปะทะกันนางจะแสดงตัวเป็นหญิงแกร่งไปทำไมกัน?