ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 342

ตอนที่342เส้นทางลับ

ด้วยเหตุนั้นในช่วงเวลาพริบตาเดียวในหัวหลินซีนเยียนคิดจะทำท่าทางเป็นยัยตัวร้ายตีสองหน้าออกมานางกัดปากเบาๆแล้วค่อยๆก้มหัวลงผมปรกหน้าปิดบังแววตานางไว้แต่ท่าทางและแววตาของนางสื่อว่าเสียใจอย่างถึงที่สุดราวกับดอกบัวขาวน้อยเนื้อต่ำใจ

แม้ว่านางจะแต่งเป็นหน้าบุรุษถ้าในเวลาปกติทำอากัปกริยาเช่นนี้ออกมาคงทำให้คนขยะแขยงแน่ๆแต่ถ้าพูดถึงในมุมมองคนรักไซซี[ไซซีเป็นชื่อหนึ่งในสี่ยอดหญิงงามของจีน]หลี่อวี๋นซ่านท่าทางอย่างนี้เข้าช่างเป็นภาพที่น่าสงสารไม่มีด่างพร้อย

หลี่อวี๋นซ่านมีน้ำโหตบโต๊ะโดยไม่คิดเลยสักนิดตะคอกใส่หลี่ฉวนเอ๋อ“เจ้าว่าใคร!หลี่ฉวนเอ๋อถ้าไม่เห็นแก่หน้าท่านอาและท่านอาสะใภ้เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้าสั่งสอนเจ้ารึ?”

“สั่งสอนข้า?”ดวงตาหล่ฉวนเอ๋อน้ำตาร่วงทันที“ตั้งแต่เล็กจนโตความสัมพันธ์ลูกพี่ลูกน้องเป็นความผูกพันที่ดีที่สุดของพวกเราแต่ไหนแต่ไรเจ้าไม่ได้ปกป้องข้าเลยหรือ?เหตุใดเจ้าถึงเปลี่ยนไป?เขาดีกว่าข้าตรงไหนเชียว?”

หลี่ฉวนเอ๋อพูดออกมาครั้งนี้ทำให้คนที่อยู่ด้วยจ้องหน้ากันทำอะไรไม่ถูกทันทีผู้หญิงอย่างเจ้าหึงหวงผู้ชายนี่มันคือเรื่องที่แปลกวิตถารมากแล้วเจ้ายังพูดได้เต็มปากเต็มขนาดนี้ทำให้ความจริงเรื่องชอบเพศเดียวกันที่ทุกคนปิดบังกันสุดขีดถูกเปิดสาวมาถึงเขา

“เมื่อก่อนข้าคิดว่าเจ้าไร้เดียงสา คาดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เจอเจ้าคาดไม่ถึงว่าเจ้าจะมีนิสัยก้าวร้าวหยาบคายเช่นนี้หลี่ฉวนเอ๋อข้าจะขอเตือนเจ้าเป็นครั้งสุดท้ายเจ้ายังจาบจ้วงข้าอีกครั้งเดียวข้าก็ไม่เกรงใจเจ้า!อย่าลืมกฎของตระกูลเจ้าจำไม่ได้จริงๆหรือ?”หลี่อวี๋นซ่านโกรธจนหน้าแดง

หลัวฉินรีบลุกขึ้นดึงหลี่แนเอ๋อมาข้างๆพูดตำหนิ“ฉวนเอ๋อ!อย่าเสียมารยาทกับพี่สิ!เจ้ายิ่งโตยิ่งไม่มีความคิดสาวใช้!ยังไม่พานางกลับห้องข้าไม่อนุญาตหลายวันนี้อย่าให้นางออกมา!”

สาวใช้สองมาด้านหน้าทันทีจับแขนหลี่ฉวนเอ๋ทั้งซ้ายขวาเดินไปแล้ว

สีหน้าหลัวฉินและหลี่ห่ายดูไม่ดีเสียบนสีหน้ากำลังตำหนิลูกสาวตัวเองแต่ในสายตาดูไม่พอใจหลี่อวี๋ซ่านอยู่บ้างหลี่จื้อจ้าวพยายามพูดไกล่เกลี่ยหลายต่อหลายครั้ง“นายท่านหลี่โปรดอย่าได้โกรธเคืองอายุหลิงเชียนจีนยังน้อยนักคิดว่าใต้เท้าหลี่จะไม่ถือสาหาความกับเด็กอย่างนาง”

เรื่องใหญ่ถึงขั้นนี้หลี่ห่ายจะฉีกหน้าก็ไม่ได้ทำได้เพียงพยักหน้าตอบรับไปแต่สายตาที่มองหลีนซีนเยียนเฉียบคมยิ่งกว่าก่อนหน้านี้เสียอีกหลี่อวี๋นซ่านหน้ามืดตามัวแต่ผู้มาเยือนรอบข้างอย่างพวกเขานี้กลับมองได้ทะลุปรุโปร่งที่หลินซีนเยียนทำท่าทางอ่อนแอออเซาะก่อนหน้านี้เสแสร้งแกล้งทำอย่างเห็นได้ชัดผู้หญิงวางแผนกุศโลบายประเภทนี้เป็นคนน่าคบหาที่ใดกัน?

หลังอาหารเที่ยงนายชั่งสองสามคนที่กำลังรีบร้อนจะกลับเมืองเสนอว่าควรเดินทางกลับแล้วแต่หลี่อวี๋นซ่านยังมีบางเรื่องต้องคุยกับนายท่านเพียงลำพังดังนั้นจึงให้หลี่จื้อจ้าวพาคนอื่นๆเดินทางกลับไปก่อนเหลือแค่หลินซีนเยียนกับพวกเซียวฝาน

เวลาที่เหลือหน้าท่านเซียวและผู้หญิงคนนั้นล้วนยินดีเพราะพวกเขาคิดว่าหลี่อวี๋นซ่านหลีกเลี่ยงคนเยอะเรื่องที่จะสนทนาเป็นเรื่องของเกิงจีนแน่นอนและคิดว่าช่วงหลายวันมานี้เซียวฝานเอาใจหลี่อวี๋นซ่านไม่เสียแรงเปล่าอีกทั้งยังให้เกียรติหลี่อวี๋นซ่านอย่างใจจริง

แต่ในใจหลินซีนเยียนกลับไม่ได้ดีใจขนาดนั้นถ้าหากอำนาจตระกูลหลี่ยิ่งใหญ่เช่นนี้นั่นแสดงว่าจะค้นหาเแหล่งเกิงจีนพบนั้นต้องกล้าขโมยของมีค่าของผู้ทรงอิทธิพลอย่างไม่ต้องสงสัยภารกิจที่นี้คนทั่วไปจะทำได้หรือไม่

หลังจากรอให้กลุ่มหลี่จื้อจ้าวไปแล้วหลี่อวี๋นซ่านก็พคนที่เหลือมาถึงห้องรับแขกแล้วแต่ครั้งนี้ในห้องรับแขกมีเพียงหลี่ห่ายผู้เดียวแลหลี่ห่ายยังปลอมตัวอย่างง่ายๆอีกด้วยปลอมตัวด้วยชุดดำอย่างง่ายๆยิ่งทำให้วิทยายุทธของเขาแกร่งกล้าเหนือขึ้นมากขึ้นอย่างชัดเจน

“ท่านอาเตรียมตัวเสร็จแล้วหรือขอรับ?”

หลี่ห่ายมองคนด้านหลังหลี่อวี๋นซ่านขมวดคิ้วพูดว่า“หลานรักเจ้าแน่ใจนะว่าพวกเขาเชื่อถือได้?”

หลี่อวี๋นซ่านพยักหน้า“วางใจเถอะขอรับในเมื่อเป็นคนที่ข้าพามาต้องเชื่อถือได้แน่นอนและไปที่นั่นครั้งนี้พวกเขาอาจจะช่วยเหลือได้ขอรับ”

“ในเมื่อเจ้าพูดเช่นนี้ข้าก็ไม่มีความคิดเห็นใดๆอยู่แล้ว”หลี่ห่ายพึ่งจะตกลงแล้วหันไปนำทางด้านหน้า“เตรียมอูฐเรียบร้อยแล้วอยู่ที่ประตูหลังบ้านพวกเราเดินทางได้แล้วก่อนฟ้ามืดน่าจะถึง”

หลินซีนเยียนและพวกเซียวฝานยังสงสัยแต่หลี่อวี๋นว่านไม่มีท่าทีจะอธิบายพูดแค่จะไปคัดเลือกเกิงจีนแค่นั้น

เป็นไปอย่างที่คิดพอท่านเซียวและผู้หญิงคนนั้นได้ยินว่าคัดเลือกเกิงจีนแววตาก็เป็นประกายทั้งสองคนแสดงท่าทางคึกคักสนอกสนใจจะใช้กำลังตัวเองเต็มที่เพื่อหลี่อวี๋นซ่าน

หลี่อวี๋นซ่านไม่ปริปากนอกจากมองหน้ากับหลินซีนเยียนส่วนเวลาอื่นเขายังเหินห่างมาก

หลังเรือนจัดเตรียมอูฐสิบกว่าตัวเรียบร้อยหลี่ห่ายปีนขึ้นอูฐด้วยตัวเองหลังจากนั้นเรียกให้ทุกคนขึ้นไป

“พวกเราจะขี่อูฐไปที่ใด?”หลินซีนเยียนกำลังมองอูฐสองตัวที่สูงกว่าตัวเองใจไม่ค่อยดี

หลี่อวี๋นซ่านเหมือนจะมองความสงสัยของนางออกจึงปีนขึ้นอูฐแล้วเอื้อมมือไปทางนาง“เจ้ากับข้านั่งตัวเดียวกันเถอะบนทางมีคนดูแลกันก็ดี”

หลีนซีนเยียนอยากทำเหมือนว่าตัวเองนั่งเองได้แต่ก็รู้สึกว่าถ้าตัวเองไม่คุ้นชินกับอูฐถ้าเกิดอันตรายขึ้นมาคงจะชดเชยค่าเสียหายไม่ได้เธอจึงลังเลสักพักถึงจะดึงมือหลี่อวี๋นซ่านใช้เท้าถีบปีนขึ้นไป

ท่านเซียวนั่งหนึ่งตัวผู้หญิงคนนั้นกับเซียวฝานนั่งหนึ่งตัวด้านหลังยังมีองครักษ์ติดตามห้าหกคนอูฐแต่ละตัวห้อยน้ำและอาหารไม่น้อยทั่วตัวเตรียมไปเยอะมากสภาพเหมือนไม่สามารถจะไปกลับได้แค่วันสองวัน

หลังจากทุกอย่างเตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้วนักเดินทางก็เดินทางออกจากโอเอซีสไปยังที่ราบระหว่างภูเขาอีกฟากแม้จะบอกว่าเป็นฤดูหนาวแต่ในทะเลทรายอันเวิ้งว้างว่างเปล่าแห่งนี้พระอาทิตย์ร้อนแผดเผากลางแสกหน้ายิ่งเดินทางไปข้างหน้ายิ่งทำให้คนรู้เห็นภาพที่ถูกไหม้เกรียม

“รักษาหน้าไว้ให้ดีตากแบบเพียงสิบห้านาทีผิวก็ลอกแล้ว”มือทั้งสองข้างของหลี่อวี๋นซ่านจับผ้าคลุมไว้พาหลินซีนเยียนเข้าไปในอ้อมแขนท่าทางใกล้ชิดมากเหมือนเขาจะพอใจมากที่ได้ใกล้ชิดเช่นนี้ท่างทางและน้ำเสียงจึงอ่อนโยนลงมากทีเดียว

หลินซีนเยียนก็นั่งทำหน้าอึดอัดถ้าเธอไม่ใช่ผู้หญิงยุคปัจจุบันไม่มีผู้หญิงที่นี่จะหาเรื่องโวยวายเธอคงกระโดดลงไปเดินไม่สนใจแล้วเธอพยักหน้าพูดว่า“ข้าเข้าใจแล้วแต่ว่า.....พวกเราจะไปคัดเลือกเกิงจีนกันจริงๆหรือเปล่า?เจ้าไม่กลัวพวกข้าปล่อยความลับคัดเลือกเกิงจีนให้รั่วไหลออกไป?”

“ไม่กลัว”หลี่อวี๋นซ่านพูดสองคำนี้ได้อย่างง่ายดายและไม่ตอบคำถามอื่นๆอีกเลยระหว่างที่มองพวกเซียวฝานทางด้านหลังอย่างไม่ใส่ใจเขากระซิบที่ข้างกูนางเบาๆว่า“ข้าเคยบอกแล้วเพื่อเจ้าข้าจะทำภารกิจให้เต็มที่เท่าที่จะทำได้นี่ไม่ใช่คำพูดเลื่อนลอยไร้สัจจะ”