ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 346

ตอนที่346กาเหล้าหัวมังกร

หลินซีนเยียนรีบตามเข้าไปรีบถาม“เจ้าไม่เป็นไรใช่หรือไม่เกิดอะไรขึ้น?”

สีหน้าหลี่อวี๋นซ่านซีดเผือดเขาไอออกมาส่ายหน้าอย่างเหนื่อยอ่อนพูด“ไม่เป็นไรแค่ก่อนหน้านี้ข้าสำลักน้ำจึงทำเวลาช้ากว่าปกติ”

“เลือดในน้ำมาได้อย่างไรล่ะ?”หลินซีนเยียนจ้องตาเขาอย่างระแวงข้อแก้ตัวของเขาทำให้คนไม่สบายใจเสียเลย

หลี่อวี๋นตัวดูเหมือนคาดเดาไว้แล้วว่านางจะถามเช่นนี้จึงยกบางอย่างที่จับไว้ในมือให้นางดู“นี่ไม่ใช่เลือดข้า เลือดพวกมันต่างหาก”

ในมือเขากำลังจับปลาตัวเล็กตัวหนึ่งแต่ปาตัวนี้ไม่เหมือนปลาทั่วๆไปตาปลาตัวนี้ขาวโพลนไม่มีความันวาวแม้แต่นิดเดียวแต่ซี่ฟันในปากทำให้คนตกใจกลัวกันมาก ปลาตัวนี้ถูกบีบจนตายแล้วบนตัวปลายังมีเลือดสดแห้งกรังอยู่

“ปลาตัวเดียวเลือดไหลมากขนาดนี้เลยหรือ?”หลินซีนเยียนยังรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างที่ผิดปกติ

หลี่อวี๋นซ่านหัวเราะไม่ใส่ใจพูดทะเล้น“จะมีแต่ตัวเดียวได้อย่างไรเมื่อกี้ข้าฝูงปลาถ้ามือข้าไม่ว่องไวพอไม่แน่คงออกมาจากบึงน้ำเย็นไม่ได้แล้วจะว่าไปพวกเจ้าโชคดีจริงแม้แต่ปลาสักตัวก็ไม่เจอกลับเป็นข้าที่โชค...เฮ้อ....”

เขาหัวเราะขำตัวเองในสภาพแวดล้อมที่นิ่งเงียบทำให้คนคลายความระมัดระวังตัวโดยไม่รู้ตัว

หลินซีนเยียนกึ่งเชื่อกึ่งสงสัยหลี่ห่ายประคองหลี่อวี๋นซ่านให้ยืนขึ้นมาแล้วพูด“เอาล่ะไม่ต้องพูดเรื่องนี้กันแล้วเวลาพวกเรามีไม่มากอย่าทำล่าช้าอีกพวกเรารีบไปกันเถอะ”

หลี่ห่ายคิดจะประคองหลี่อวี๋นซ่านไปแต่หลี่อวี๋นซ่านส่ายหน้ามือก็คลายออกจากแขนของหลี่ห่ายหน้าหลี่ห่ายยิ่งเผยความห่วงใยมากขึ้นสุดท้ายยังหันตัวเดินไปนำทางด้านหน้า

หลินซีนเยียนและหลี่อวี๋นซ่านเดินตามหลังหลี่ห่ายแต่เดินไประยะทางสิบกว่าจั้งก็พบกับภูเขาถ้าลูกโดดๆแต่ทว่า.....

เมื่อหลินซีนเยียนมองด้านในที่ปากถ้ำภูเขาส่วนลึกของหัวใจราวกับเกิดคลื่นโหมซัดแรงขึ้นมาอย่างอดไม่ได้แม้แต่ขาทั้งสองข้างถึงกับอ่อนแรง

ในถ้ำภูเขาไม่ได้มืดแต่มีไข่มุกใหญ่เท่าขนาดถ้วยเปล่งแสงสว่างไปทั่วถ้ำจนภูเขาถ้ำสว่างเหมือนตอนกลางวันถ้ำภูเขามีลานสนามกว้างใหญ่สูงประมาณยี่สิบถึงสามสิบเมตรในถ้ำภูเขามีแต่ของที่เหมือนกันกองเต็มพะเนินเกิงจีน!

มูลค่าของเกิงจีนกับทองคำต่างกันไม่มากแต่เกิงจีนในนี้เหมือนภูเขาเล็กๆเกิงจีนแต่ละกองถูกคนก่อขึ้นมาก่อเป็นรูปร่างพีระมิดนางนับคร่าวๆกองพีระมิดเกิงจีนที่สุงประมาณยี่สิบถึงสามสิบเมตรแบบนี้มีอยู่สิบกว่ากอง

นี่เป็นทรัพย์สินมหาศาลที่รวยเท่าๆกับความมั่งคั่งของประเทศ!มิน่าล่ะกลุ่มมีอิทธิพลมากมายพยายามใช้ความคิดอย่างหนักที่ร่วมกันคิดเรื่องความชอบของหลี่อวี๋นซ่านก็เพื่อที่จะได้ฟังเรื่องเกิงจีนสักน้อยนิด

แต่เกิงจีนพวกนี้เป็นส่วนที่ขุดออกมาแล้วแต่ไม่ใช่แหล่งเกิดของเกิงจีนจินตนาการได้ว่าแหล่งเกิดเกิงจีนนั้นต้องเป็นภาพที่โอ่อ่าอลังการจนทำให้วิญญาณคนขึ้นสวรรค์ได้เลยทีเดียว

“รีบเข้ามาเถิดมัวตะลึงอะไรกัน?”หลี่ห่ายที่อยู่ด้านหน้าตั้งแต่ริมบึงน้ำเย็นเหมือนมีเจตนาจะปฏิปักษ์กับหลินซีนเยียนเจตนาไม่ดีอย่างนี้ทำให้หลินซีนเยียนแปลกใจอยู่เสมอ

หลี่อวี๋นซ่านย่นหัวคิ้วชัดเจนหลังจากนั้นพูดกับหลินซีนเยียนอย่างอ่อนโยน“ไปกันเถิด”

หลินซีนเยียนพยักหน้าฝีเท้าเดินตาหลี่อวี๋นซ่านแต่ทนไม่ได้จึงถาม“เจ้าคัดเลือกเกิงจีนออกมาทุกครั้งที่แท้หยิบมาจากที่นี่หรือ?แล้วเงินทั้งหมดเข้ากระเป๋าของตระกูลหลี่?

คำถามของนางทำให้หลี่อวี๋นซ่านเผลอหัวเราะ“เจ้าก็รู้ว่าตระกูลหลี่ต้องใช้คนใช้กำลังทรัพย์มากขนาดเท่าใดเพื่อสำรวจถ้ำภูเขาแห่งนี้?ฉะนั้นเป็นเงินที่มาจากเกิงจีนที่นี่แน่นอน“เขาไม่ปฏิเสธเพราะไม่ว่าจะมีอำนาจอย่างไรเงินทองเป็นสิ่งสำคัญที่มีน้อยไม่ได้ไม่มีเงินอยากจะจัดการเรื่องใดให้สำเร็จก็คงไม่ต้องพูดถึง

“ที่พูดก็จริง”หลินซีนเยียนพยักหน้าพูดอีก“งั้นพวกเราจะเอาไปอย่างไร?”

หลี่อวี๋นซ่านชี้ไปที่กล่องที่ถูกตั้งทิ้งไว้ทางด้านข้าง“ใส่กล่องพวกนั้นครั้งนี้พวกเราเข้ามาแค่สามคนฉะนั้นเอาออกไปแค่หนึ่งกล่องก็ได้แล้วแต่....”

“แต่อะไร?”หลินซีนเยียนมองสีหน้าเขาเคลือบแคลงในใจรู้สึกหงุดหงิดกังวลอย่างแรงความรู้สึกนี้เคยปรากฏขึ้นตอนหลี่อวี๋นซ่านและหลี่ห่ายพากนางและกลุ่มเซียวฝานมาที่หุบเขาจิตวิญญาณแห่งจันทรา

หลี่อวี่นซ่านส่ายหน้าสุดท้ายไม่พูดอะไรเวลาอย่างนี้ช่างเป็นช่วงที่ตึงเครียดจริงๆเขาไม่ใช้กล่องใส่กงิจีนในทันทีกลับพสหลินซีนเยียนเดินตรงไปทางด้านหน้า

หลี่ห่ายเดินด้านหน้าสุดเขาหยุดกลางถ้ำภูเขาพอดี

หลินซีนเยียนและหลี่อวี๋นซ่านเดินตามมาถึงพบว่ากลางถ้ำภูเขามีแท่นหยกสูงราวครึ่งหนึ่งของคนกลางแท่นหยกมีเครื่องประดิษฐ์ชิ้นหนึ่งที่รูปทรงเหมือนกาเหล้าตั้งอยู่กาเหล้าทั่วไปมีพวยกาทางเดียวแต่เครื่องประดิษฐ์ชิ้นนี้มีพวยกาถึงเก้าปากพวยกาแต่ละปากถูกแกะสลักเป็นรูปหัวก๊อกไว้อย่างดี

“น้องชายหลินเจ้ามาดูของชิ้นนี้สิดูซิมีอะไรผิดปกติหรือไม่เปิดได้หรือไม่?”ยืนอยู่ข้างแท่นหยกดวงตาทั้งสองข้างมองทางหลินซีนเยียนเป็นประกาย

หลินซีนเยียนชักมุมปากพวกเขาพานางมาก็เพื่อจะบอกปัญหานี้หรือ?ถ้าเป็นอย่างนี้นางก็เบาใจแล้ว

ความหวาดกลัวมากที่สุดของมนุษย์ก็มีแค่ความกลัวที่ยังมาไม่ถึงรู้ความจริงในระยะเวลาสั้นๆความกลัวกลับค่อยๆลดลงเสียด้วยซ้ำ

“ได้ข้าจะลองดู”หลินซีนเยียนตอบรับเข้าไปใกล้แท่นหินนางยื่นมือออกไปคลำหาซอกมุมของกาโบราณหัวมังกร

เห็นท่าทางนางจริงจังหลี่ห่ายและหลี่อวี๋นซ่านอดมองตากันไม่ได้ในดวงตาของแต่ละฝ่ายต่างเผยความตื่นเต้นและความรอคอยออกมา

“แกร็ก”

เสียงแกร็กดังขึ้นในสภาพแวดล้อมที่เงียบยิ่งได้ยินชัดเจนในชั่วพริบตาเดียวดวงตาของหลี่ห่ายและหลี่อวี๋นซ่านทั้งสองคนเปล่งประกายออกมา!

“เปิดได้แล้วในที่สุดก็เปิดได้แล้ว!”หลี่ห่ายดีใจจนพูดสะเปะสะปะเอามือตบหลังหัวเองต่อเนื่องคนอายุสี่สิบกว่าปีแล้วน่าตะลึงคือเขายิ้มเหมือนกับเด็กที่ได้กินขนมหวาน“หลานรักเจ้าเห็นแล้วรึยัง?เปิดแล้ว!”

“อื้อ”หลี่หวี๋นซ่านไม่ลืมตัวจนเสียกิริยาแต่หน้าของเขาซ่อนความดีใจไว้ไม่อยู่โดยเฉพาะแววตาที่มองหลินซีนเยียนยิ่งรุ่มร้อนขึ้นมาทุกที

หลินซีนเยียนหัวเราะหัวก๊อกกาน้ำนี้เป็นกลไกชั้นสูงแม้เป็นของประเภทที่มีความซับซ้อนมากแต่ไม่ถึงกับแก้ไม่ได้อย่างที่จินตนาการเอาไว้อย่างน้อยๆนางคิดว่าไม่ได้มีแค่นางแม้แต่เซียวฝานอู๋อี้หรือผู้อาวุโสขึ้นไปของศาลาความลับแห่งสวรรค์ก็สามารถเปิดได้กันหมด

“เอ้ะมือเจ้าบาดเจ็บเสียแล้ว?”สายตาเฉียบคมของหลี่อวี๋นซ่านเห็นนิ้วชี้หลินซีนเยียนเลือดออกท่าทางเป็นห่วงขึ้นมาทันที