ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 347

ตอนที่347ฉีกหน้า

หลินซีนเยียนตกใจก่อนหน้านางมุ่งสนใจจะเปิดกาเหล้าหัวมังกรไม่ระวังมือจนได้รับบาดเจ็บ หลี่อวี๋นซ่านชี้มาที่แผล นางถึงเห็นตอนที่ชิ้นส่วนเคลื่อนไหวตั้งแต่ก่อนหน้านี้อาจจะมาบาดมือเข้าก็เป็นไปได้

นางไม่รู้ตัวแววตาหลี่อวี๋นซ่านและหลี่ห่ายทั้งสองคนแปลกไปมากเพราะสายตาพวกเขามองไปบนฝากา บนจุกฝากามีไข่มุกสีขาวใสเม็ดหนึ่งมุกใสเม็ดนั้นกำลังเปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับเลือดสด

เมื่อก่อนใช่ว่าพวกเขาจะหาคนเปิดสิ่งประดิษฐ์ชิ้นนี้ไม่ได้อย่างไรบนโลกนี้ก็ยังมีคนที่มีความสามารถมากมายคนที่ได้เจอเครื่องประดิษฐ์กาเหล้ามีไม่น้อยแต่ทว่ากลไกปลดกลับเปิดไม่ได้ถึงขั้นนี้เหมือนเคยมีเพียงหลินซีนเยียนที่เปิดกาเหล้านี้ได้

ฉะนั้นพวกเขาเชื่อมั่นนี่ไม่ได้เป็นเพียงการปลดกลไกแต่เป็นวิธีที่จำเป็นต้องใช้ทักษะพิเศษอีกด้วย

แต่พวกเขาคิดไม่ถึงจุดแกนสำคัญนี้จะเป็นเลือดสด!

“เหตุใดสายตาพวกเจ้าแปลกๆล่ะ?”หลินซีนเยียนระแวงจ้องมองสองคนนั้น

ในขณะที่ทั้งสองคนสับสนรีบหยุดทำสายตาอึ้งหลังจากนั้นส่ายหน้าว่าไม่มีอะไร

หลี่ห่ายเอื้อมมือไปจับฝากาอยากเห็นว่าสิ่งที่อยู่ในกาเหล้าคืออะไรกันแน่แต่เมื่อมือเขาสัมผัสบนฝากานั้นเพียงแวบเดียวรู้สึกวิงเวียนศีรษะฉับพลันเขายังคิดว่าเขาคิดไปเองแต่พอเห็นหลี่อวี๋นซ่านกับหลินซีนเยียนสีหน้าทั้งสองคนก็เปลี่ยนไปในชั่วพริบตาเดียว

“เกิดอะไรขึ้น?”หลินซีนเยียนร้องตะโกนตกใจแต่สายตาหลี่อวี๋นซ่านมองไปที่ไข่มุกใสบนจุกฝาก็เปลี่ยนเป็นสีขาวเขาเอาฝากาจากมือหลี่ห่ายปิดฝากลับไป

ความรู้สึกวิงเวียนศีรษะอย่างกับโลกหมุนหายไปเป็นปลิดทิ้งมีเพียงฝุ่นที่โปรยหล่นจากด้านบนเห็นได้ชัดว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อกี้พวกเขาไม่ได้คิดไปเองแต่เป็นความจริง

ทั้งสามคนยังหวาดผวาอยู่แม้เหตุการณ์ได้ผ่านพ้นไปแล้วระยะทางออกของภูเขาถ้ำไกลมากถ้าถ้ำภูเขาถล่มลงมาจริงๆพวกเขาคงเอาชีวิตรอดจากที่นี่ไม่ได้อย่างแน่นอน!

“ดูเหมือนเลือดนางเป็นตัวเปิดหัวก๊อกกาเหล้ามีเพียงเลือดนางเท่านั้นที่สามารถเปิดกาเหล้านี้ได้!”ตอนที่พูดความจริงออกมาหลี่อวี๋นซ่านสงบจิตสงบใจไม่ได้เลย

ในความคิดส่วนตัวแล้วสำหรับเรื่องโชคชะตาของตระกูลหลี่เขาไม่ได้เชื่อทั้งหมดแต่ผู้ทรงศีลกลับทำนายไม่เคยพลาดฉะนั้นเขาจึงกึ่งเชื่อกึ่งสงสัยมาถึงตอนนี้เขาถึงเลื่อมใสศรัทธาอย่างสุดใจแล้วที่แท้บางเรื่องราวมันมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นผู้กำหนดไว้แล้วจริงๆ

“เจ้าว่าอะไรนะ?เลือดข้า?”หลินซีนเยียนไม่ใช่คนโง่ดังนั้นตอนที่หลี่อวี๋นซ่านพูดออกมานางก็พอเดาออกอยู่แล้ว“พวกเจ้าพาข้ามาไม่ได้พามาเอาเกิงจีนแต่มาเพื่อสิ่งนี้?”

มองแววตาที่ผิดหวังและเกลียดชังของหลินซีนเยียนหลี่อวี๋นซ่านอยากจะบอกว่าไม่ใช่กับนางแต่ริมฝีปากขยับกลับพูดไม่เอาเสียอย่างนั้นเขาไม่ได้จะโกหกนาง!ตั้งแต่เขาเริ่มเปิดใจของตัวเองอย่างจริงจังเขาก็ไม่โกหกนางอีกเลย!

ความเงียบของเขาทำให้หลินซีนเยียนเข้าใจทุกอย่างนางหัวเราะเหน็บแนม“ดูท่าเจ้ามีท่าทางจะชอบข้ามาตลอดคงเพราะสาเหตุนี้สินะเป็นไงผลที่ข้าทำออกมาทำให้เจ้าพอใจได้หรือไม่?”

แม้นางไม่ได้รักหลี่อวี๋นซ่านแต่ไม่ได้หมายความว่าจะถูกคนอื่นหลอกใช้!เรื่องอินฉีในตอนแรกก็ใช่ตอนที่นางระแวงเขาไม่ยอมรับเขาเป็นเพื่อนง่ายๆตั้งใจวางแผนร้ายให้นางรับไปหนึ่งดอกเต็มๆตอนนี้มาที่ตัวหลี่อวี๋นซ่านประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอีกครั้งเขาให้ความสำคัญกับตัวเองในที่สุดก็แค่เป็นผลประโยชน์เท่านั้นเอง

“เจ้า....”หลี่อวี๋นซ่านสะอึกพูด“เจ้าอย่ายิ้มอย่างนี้สิขอร้องเจ้าล่ะ”

คำว่าขอร้องสองคำเขานำพาตำแหน่งตัวเองมาถึงจุดต่ำที่สุดลูกหลานสายตรงตระกูลหลี่อันน่าเกรงขามแสดงอากัปกริยาเช่นนี้ออกมาต่อหน้าสตรีเขากลับไม่ละอายใจเขาแค่อยากให้หลินซีนเยียนให้อภัยที่เขาปิดบังก่อนหน้านี้

หลินซีนเยียนทำเสียงไม่พอใจเย็นชาไม่มองเขาแต่สีหน้ายิ่งเผยความห่างเหินมากกว่าเดิมทั้งร่างจากบนลงล่างแผ่ลมปราณเตือนคนอย่าเข้าใกล้นางหยิบฝากาขึ้นมา“ในเมื่อข้าเท่านั้นที่เปิดได้ข้าจะดูว่าข้างในมีความลับอะไรซ่อนอยู่กันแน่”

เป็นไปอย่างที่หลี่ห่ายคิดตอนหลินซีนเยียนหยิบฝากาขึ้นมาในถ้ำภูเขานิ่งสงบมากแม้แต่ความผิดปกติสักนิดก็ไม่เกิดขึ้น

หลินซีนเยียนยื่นเข้าไปมองในปากกาน้ำมองทางด้านในไปด้านนอกนึกไม่ถึงว่าจะเห็นแสงลางๆจากด้านนอกสะท้อนเข้าไปที่หาหยกงามประณีตชิ้นนี้นางจึงเห็นของด้านในกาสีคราม

ด้วยความรู้สึกสงสัยนางยื่นมือไปหยิบของด้านในออกมาเป็นกระดาษหนังแกะม้วนรูปร่างเหมือนถังนางหยิบกระดาษหนังแกะมาไว้ในมือจะเปิดออกทันทีใครจะรู้หลี่ห่ายที่เงียบตลอดฉวยแย่งกระดาษหนังแกะม้วนนั้นไปทันที

“ขอบคุณที่แม่นางหลินหยิบกระดาษหนังแกะชิ้นนี้แทนตระกูลหลี่ของข้าเจ้าวางใจได้พวกเราตระกูลหลี่ไม่ปฏิบัติกับเจ้าอย่างไม่เป็นธรรมแน่นอนรอออกไปแล้วเราจะให้ทรัพย์สินยศฐาบรรดาศักดิ์แก่เจ้ามากมาย”ตอนหลี่ห่ายพูดแรงมากกำกระดาษหนังแกะแน่นยิ้มพูดอีก“แม่นางหลินอย่าได้โทษหลี่โหม่วว่าไม่มีน้ำใจอย่างไรเสียสำหรับตระกูลหลี่เรื่องนี้เป็นภารกิจยิ่งใหญ่และสำคัญนักและแม้แม่นางลินจะบอกว่าต่อไปจะได้แม่ใหญ่ของตระกูลหลี่ของข้าแต่ตอนนี้เจ้าก็ยังไม่ได้เป็นจึงยอมให้คนบางกลุ่มในสกุลหลี่ของข้าล่วงเกินแล้ว”

คำพูดของเขาพูดได้อย่างเฉียบขาดทว่าทำให้ใจหลินซีนเยียนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจนทนไม่ไหว“เจ้าเอาแต่พูดตระกูลหลี่ในเมื่อเจ้าก็รู้ว่าข้าช่วยเหลือตระกูลหลี่ของเจ้ามากนักทำไมพอทำสำเร็จจะทิ้งคนที่ช่วยเหลือรึ?แม้ข้าไม่ใช่ศัตรูของพวกเจ้าให้ข้าดูเสียหน่อยว่าเขียนอะไรไว้คำขอร้องครั้งนี้คงไม่มากไปหรอกกระมัง?ข้าเป็นคนหยิบกระดาษหนังแกะนี่ออกมาแม้แต่จะดูก็ไม่ให้ดูคงจะไม่รังแกคนอื่นมากหรอกนะ!“

“แต่ตอนนี้เจ้ายังไม่ได้เป็น.....”หลี่ห่ายเป็นหัวหน้าคนหนึ่งของตระกูลหลี่ในเรื่องนี้ดูเหมือนจะยอมต่อรองให้ง่ายๆไม่ได้

“ไม่ใช่แค่ตอนนี้ยังไงต่อไปข้าคงกลายเป็นแม่ใหญ่ตระกูลหลี่ไม่ได้!”หลินซีนเยียนตัดบทคำพูดของเขาไม่ลังเลแม้แต่น้อย“อีกอย่างถ้าพวกเจ้าจะเปิดแค่ความลับในถ้ำภูเขาแห่งนี้งั้นข้าก็ยอมแพ้แต่หากพวกเจ้าไม่อยากเปิดความลับถ้ำภูเขาที่อื่นงั้นก็ขอโทษด้วยถ้าเจรจาร่วมมือกันไม่ได้งั้นข้าก็คงช่วยอะไรไม่ได้”

นางกำลังท้าพนันในถ้ำภูเขาอื่นๆก็มีกาเหล้าแบบนี้และกาเหล้าพวกนั้นต้องใช้เลือดของนางถึงจะสามารถเปิดได้!

หลี่ห่ายคิดไม่ถึงผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ตั้งแต่พบหน้าจนถึงตอนนี้ไม่เคยสร้างความแปลกใจให้เขามากนักตอนนี้นางฉลาดเสียจนทำให้เขาหวาดกลัวในเวลาอันน้อยนิดเช่นนี้นางยังคิดหาทางปิดกั้นออกมาได้ความเฉลียวฉลาดเป็นที่น่าเป็นกังวลมากเมื่อนางขึ้นมามีบทบาทเป็นแม่ใหญ่