ตอนที่347ฉีกหน้า
หลินซีนเยียนตกใจก่อนหน้านางมุ่งสนใจจะเปิดกาเหล้าหัวมังกรไม่ระวังมือจนได้รับบาดเจ็บ หลี่อวี๋นซ่านชี้มาที่แผล นางถึงเห็นตอนที่ชิ้นส่วนเคลื่อนไหวตั้งแต่ก่อนหน้านี้อาจจะมาบาดมือเข้าก็เป็นไปได้
นางไม่รู้ตัวแววตาหลี่อวี๋นซ่านและหลี่ห่ายทั้งสองคนแปลกไปมากเพราะสายตาพวกเขามองไปบนฝากา บนจุกฝากามีไข่มุกสีขาวใสเม็ดหนึ่งมุกใสเม็ดนั้นกำลังเปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับเลือดสด
เมื่อก่อนใช่ว่าพวกเขาจะหาคนเปิดสิ่งประดิษฐ์ชิ้นนี้ไม่ได้อย่างไรบนโลกนี้ก็ยังมีคนที่มีความสามารถมากมายคนที่ได้เจอเครื่องประดิษฐ์กาเหล้ามีไม่น้อยแต่ทว่ากลไกปลดกลับเปิดไม่ได้ถึงขั้นนี้เหมือนเคยมีเพียงหลินซีนเยียนที่เปิดกาเหล้านี้ได้
ฉะนั้นพวกเขาเชื่อมั่นนี่ไม่ได้เป็นเพียงการปลดกลไกแต่เป็นวิธีที่จำเป็นต้องใช้ทักษะพิเศษอีกด้วย
แต่พวกเขาคิดไม่ถึงจุดแกนสำคัญนี้จะเป็นเลือดสด!
“เหตุใดสายตาพวกเจ้าแปลกๆล่ะ?”หลินซีนเยียนระแวงจ้องมองสองคนนั้น
ในขณะที่ทั้งสองคนสับสนรีบหยุดทำสายตาอึ้งหลังจากนั้นส่ายหน้าว่าไม่มีอะไร
หลี่ห่ายเอื้อมมือไปจับฝากาอยากเห็นว่าสิ่งที่อยู่ในกาเหล้าคืออะไรกันแน่แต่เมื่อมือเขาสัมผัสบนฝากานั้นเพียงแวบเดียวรู้สึกวิงเวียนศีรษะฉับพลันเขายังคิดว่าเขาคิดไปเองแต่พอเห็นหลี่อวี๋นซ่านกับหลินซีนเยียนสีหน้าทั้งสองคนก็เปลี่ยนไปในชั่วพริบตาเดียว
“เกิดอะไรขึ้น?”หลินซีนเยียนร้องตะโกนตกใจแต่สายตาหลี่อวี๋นซ่านมองไปที่ไข่มุกใสบนจุกฝาก็เปลี่ยนเป็นสีขาวเขาเอาฝากาจากมือหลี่ห่ายปิดฝากลับไป
ความรู้สึกวิงเวียนศีรษะอย่างกับโลกหมุนหายไปเป็นปลิดทิ้งมีเพียงฝุ่นที่โปรยหล่นจากด้านบนเห็นได้ชัดว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อกี้พวกเขาไม่ได้คิดไปเองแต่เป็นความจริง
ทั้งสามคนยังหวาดผวาอยู่แม้เหตุการณ์ได้ผ่านพ้นไปแล้วระยะทางออกของภูเขาถ้ำไกลมากถ้าถ้ำภูเขาถล่มลงมาจริงๆพวกเขาคงเอาชีวิตรอดจากที่นี่ไม่ได้อย่างแน่นอน!
“ดูเหมือนเลือดนางเป็นตัวเปิดหัวก๊อกกาเหล้ามีเพียงเลือดนางเท่านั้นที่สามารถเปิดกาเหล้านี้ได้!”ตอนที่พูดความจริงออกมาหลี่อวี๋นซ่านสงบจิตสงบใจไม่ได้เลย
ในความคิดส่วนตัวแล้วสำหรับเรื่องโชคชะตาของตระกูลหลี่เขาไม่ได้เชื่อทั้งหมดแต่ผู้ทรงศีลกลับทำนายไม่เคยพลาดฉะนั้นเขาจึงกึ่งเชื่อกึ่งสงสัยมาถึงตอนนี้เขาถึงเลื่อมใสศรัทธาอย่างสุดใจแล้วที่แท้บางเรื่องราวมันมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นผู้กำหนดไว้แล้วจริงๆ
“เจ้าว่าอะไรนะ?เลือดข้า?”หลินซีนเยียนไม่ใช่คนโง่ดังนั้นตอนที่หลี่อวี๋นซ่านพูดออกมานางก็พอเดาออกอยู่แล้ว“พวกเจ้าพาข้ามาไม่ได้พามาเอาเกิงจีนแต่มาเพื่อสิ่งนี้?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต
นางเอกเป็นพวกชอบความเจ็บปวด อ่านแล้วเหนื่อย เหมือนเราเห็นชีวิตคู่ผัวซ้อมเมีย แล้วอยากจะช่วยให้เค้าออกมา ผู้หญิงบอกไม่ต้อง เค้าถูกจริตแบบนี้ สงสารน้องชาย ช่วยมาก็จริง ทุกคืนต้องมานอนฟังอีผัวเมียคู่นี้มันทำร้ายกัน ป่วยจิตสุดๆ...
ทำไมนางเอกไม่คิดประกิษฐ์อาวุธไว้ป้องกันตัวเลยสักที เจอเหตุร้ายตลอดแต่ไม่เคยคิดปกป้องตัวเอง แล้วบอกว่าเป็นนักสร้างอาวุธนี่นะ...