ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 348

ตอนที่348เพื่อนร่วมงาน

“เอามาให้ข้าดูหลังจากนั้นพวกเราค่อยมาเจรจาร่วมมือกันต่อมิฉะนั้นก็แยกกันไปเถอะสำหรับตัวข้าไม่มีอะไรเสียหายอยู่แล้ว”หลินซีนเยียนยื่นมือแบมือรอให้หลี่ห่ายส่งกระดาษหนังแกะนั้นกลับมา

สีหน้าหลี่ห่ายเปลี่ยนไปหัวคิ้วทั้งสองข้างกองซ้อนกันจนกลายเป็นยอดเขาสูงสายตาเขาแฝงและสื่อเจตนาฆ่ากัดฟันพูด“เจ้าก็รู้นี่ว่าข้าไม่ศัตรูของเจ้างั้นถ้าข้าตัดมือตัดเท้าเจ้าแล้วพาเจ้าไปเปิดเรื่องความลับของถ้ำภูเขาลูกอื่นล่ะ??”

ความโหดของเขาหลินซีนเยียนไม่ตกใจแต่อย่างใดนางแค่ยิ้มเศร้าสายตาเคียดแค้น“เจ้าลองดูได้นะตัดมือตัดเท้าข้าต่อไปข้าคงไม่เอาตัวรอดซังกะตาย?ข้าขวางพวกเจ้าลงมือกับไม่อยู่หรอกหรือว่าข้ายังกุมชีวิตตัวเองไม่ได้?มีชีวิตต่อไปคงยากถ้าตายก็คงไม่ง่าย?”

เวลาเช่นนี้ถ้าเอาเรื่องคิดฆ่าแกงกันออกไปเรื่องบางเรื่องคงไม่เกิดสถานการณ์ซับซ้อนแบบนี้

มองสภาพตึงเครียดระหว่างสองคนหลี่อวี๋นซ่านทำหน้าลำบากใจทำได้แค่พูดโน้มน้าวหลินซีนเยียน“งั้นเอาอย่างนี้เถิดคนตระกูลหลี่ของข้าไม่บังคับเรื่องพิธีเล็กๆน้อยๆพวกเราก็สาบานต่อสวรรค์เป็นสามีภรรยาที่นี่เสียถ้าเจ้ากลายเป็นคนของตระกูลหลี่ตระกูลหลี่ของพวกข้าจะเป็นของเจ้า!จะให้เจ้าดูกระดาษหนังแกะนี้ก็ย่อมได้อยู่แล้ว”

เวลานี้ยังจะพูดถึงคำขอแต่งงานหลินซีนเยียนรู้สึกจะหมดแรงผู้ชายสมัยโบราณเกรงกลัวศักดินาแต่พอเสนอตัวขึ้นมาทำให้คนอับอายจนเหงื่อตก!นี่เป็นคำขอแต่งงานจากชายสมัยโบราณ?ถ้ามีผู้หญิงอยู่ที่นี่จริงๆผู้หญิงที่ถูกขอแต่งงานคงจะเศร้ามาก

“ข้าเคยบอกแล้วระหว่างเจ้ากับข้ามันเป็นไปไม่ได้”หน้าหลินซีนเยียนเย็นชาพูด“ข้าเคยแต่งงานมาแล้วข้าไม่ได้มีแค่สามียังมีลูกอีกคนหนึ่งด้วยฉะนั้นเจ้ายังคิดว่าข้าเป็นภรรยาที่โชคชะตากำหนดให้เจ้าหรือ?”

“อะไรนะ!”หลี่ห่ายตะโกนตกใจ

หลี่อวี๋นซ่านอึ้งตัวแข็งทื่อตรงหน้าใบหน้าเหลือเพียงภาพซีดเผือดในชั่วพริบตา

ความจริงสำหรับพวกเขาเรื่องนี้มันน่าตกใจมากเกินไปแล้วคงต้องเป็นบ้านหลี่แน่ๆฐานะเซ่นไหว้สูงส่งมากนักโดยเฉพาะการเซ่นไหว้ที่ต้องใช้ชีวิตแลกกับคำเสี่ยงทายยิ่งออกมาไม่เคยพลาดตอนที่หลินซีนเยียนยืนยันคำพูดนั้นพวกเขาไม่เคยคิดว่านางจะเป็นคนที่แต่งงานแล้ว!

“ที่.....ที่เจ้าพูดมันจริงหรือ?”หลี่อวี๋นซ่านส่ายหน้าไม่อยากจะเชื่อ

ในเมื่อแหล่งเกิดเกิงจีนก็เป็นถ้ำภูเขาของตระกูลหลี่หลินซีนเยียนเข้ามาทำหน้าที่ของโรงงานอาวุธเสร็จสิ้นแล้วนางถึงไม่พะว้าพะวงมากขนาดนั้น

“จริงแน่นอนเรื่องอย่างนี้ข้าจะเอามาล้อเล่นได้ยังไง?”หลินซีนเยียนพูดจบก็ม้วนแขนเสื้อตัวเองขึ้นเผยท่อนแขนเนียนต่อหน้าชายทั้งสองคนหลี่ห่ายเก้ๆกังๆไม่มองไปสายตาหลี่อวี๋นซ่านค่อยๆจ้องมองต่อไปนางพูดอีก“เจ้ารู้จักผู้หญิงของประเทศหนานเยว่สินะตอนเกิดมาก็ต้องมีกิ้งก่าทรายอย่างนี้ซิ?ฉะนั้นตอนนี้พวกเจ้าเชื่อที่ข้าพูดแล้วรึยังล่ะ?”

เพราะรู้พอดีดวงตาหลี่อวี๋นซ่านจึงมืดมัวสนิทไม่มีแสงประกายแม้แต่นิดเดียวโลกของเขาราวกับเข้าสู่ห้วงความมืดในทันที

เขากำมือแน่นไม่รู้ว่าเป็นเพราะเสียใจหรือโกรธในคอเขามีกลิ่นคาวเลือดออกมา

นางแต่งงานแล้ว!นางแต่งงานแล้ว!

ในสมองรับรู้สิ่งนี้ทำให้หัวใจเขาเต้นตุบๆเขามีชีวิตมายี่สิบกว่าปีเป็นครั้งแรกที่ตกหลุมรักผู้หญิงแต่ไม่นึกว่าจะมีจุดจบเช่นนี้

“เขา....”ในหัวหลี่อวี๋นซ่านยุ่งเหยิงไปหมดพูดคำเดียวแต่ทนไม่ไหวจึงถามไป“เขาเป็นผู้ใดเหตุใดถึงยอมให้เจ้าเข้ามาในกลุ่มบุรุษ”ถ้าเป็นเขา เขาทนให้ผู้หญิงที่รักของตัวเองอยู่กับกลุ่มผู้ชายทุกวันไม่ได้อย่างแน่นอน!

หลินซีนเยียนถอนหายใจไม่ตอบคำถามเขาแต่พูดต่อจากที่พูดก่อนหน้านี้“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาคุยถึงเขาพวกเจ้าไม่ได้บอกว่ามีเวลาแค่ชั่วโมงเดียวหรือ?ข้าว่าพวกเราบรรลุข้อตกลงกันให้เร็วที่สุดก่อนคงจะดีพวกเราไม่ได้เป็นคนรักอย่างน้อยก็ยังเป็นเพื่อนร่วมงานกันได้”

“เพื่อนร่วมงาน?”แม้หลี่อวี๋นซ่านไม่เคยได้ยินคำนี้แต่พอคาดเดาความหมายของมันได้ใครจะยอมเป็นแค่เพื่อนร่วมงานกับนาง?เขาน่ะอยากให้นางเป็นภรรยาของเขาต่างหาก!

“ใช่ฉะนั้นเอากระดาษหนังแกะม้วนมาให้ข้าดูข้ารับรองจะไม่แย่งกระดาษหนังแกะม้วนนี้ไปจากพวกเจ้า”ส่วนจะร่วมมือกันต่อไปได้นั้นก็ต้องแบ่งสรรกันล่วงหน้าตอนนี้จะต้องทำให้ชัดเจนเสียก่อนว่าด้านในมีความลับอะไร

หลี่ห่ายกำกระดาษหนังแกะม้วนไม่กล้าส่งให้นางแค่มองไปทางหลี่อวี๋นซ่านอย่างไรเสียหลี่อวี๋นซ่านเป็นหลานคนโตสายเลือดตรงของตระกูลหลี่เป็นไปสูงมากที่จะได้เป็นหัวหน้าตระกูลในอนาคตฉะนั้นในเวลานี้มีคนออกมาเป็นแพะรับบาปเขาก็คงปฏิเสธไม่ได้

สายตาหลี่อวี๋นซ่านจ้องหลินซีนนเยียนเขม็งนางยืนหยัดและไม่ประนีประนอมราวกับมีดทิ่มแทงเข้าไปในหัวใจเขาอีกครั้งเขายิ้มเศร้าพูดอย่างกล้ำกลืน“ท่านอาเอากระดาษหนังแกะม้วนให้นางดูเถิด”

“เจ้าแน่ใจรึ?”หลี่ห่ายยังลังเล

หลี่อวี๋นซ่านพยักน้า“ท่านวางใจได้ข้าจะรับผิดชอบทุกอย่างเองและในตอนนี้ท่านยังมีทางเลือกอื่นหรือ?”

หลี่ห่ายถอนหายใจเอากระดาษม้วนหนังแกะใส่ในมือหลินซีนเยียนอย่างไม่เต็มใจ

หลินซีนเยียนก็ไม่ได้แสดงความเกรงจกับพวกเขาทั้งสองคนเปิดกระดาษม้วนหนังแกะต่อหน้านางดูกระดาษม้วนหนังแกะไม่ได้เขียนอะไรไว้มีแต่รูปภาพเป็นชิ้นส่วนภาพแน่ๆแต่ดูลักษณะทั้งหมดของภาพน่าจะเป็นแผนที่ถึงจะถูก

คิดถึงมูลค่าของเกิงจีนพวกนั้นคนที่เก็บเกิงจีนไว้มีความลับแฝงไว้มากเท่าใดแค่คิดก็รู้กลางถ้ำภูเขามากมายขนาดนี้มีเกิงจีนมากมายขนาดนี้ไม่ว่าประเทศไหนก็ว้าวุ่นระส่ำระสายและภาพแผนที่ถูกแบ่งส่วนเก็บไว้มากมายขนาดนี้ยิ่งมีขุมสมบัติแบบนี้ยิ่งทำให้คนบ้าคลั่ง

หลี่ห่ายกลัวว่านางจะมีอะไรลับหลังแย่งชิ้นส่วนแผนที่ชิ้นนั้นกลับไปหลังจากนั้นเอาแผนที่ซ่อนไว้ในอกอย่างระมัดระวัง“เอาล่ะดูเสร็จแล้วเวลาก็ไม่มากแล้วพวกเรารีบออกไปกันเถิด”

หลี่อวี๋นซ่านพยักหน้าพูดกับหลินซีนเยียน“ใช่พวกเราออกไปแล้วค่อยคุยกันเถิดพวกตระกูลเซียวน่าจะยังอยู่ท่ามกลางหมอกหนาข้าสัญญากับเจ้าไม่ว่าอย่างไรก็ต้องทำตามสัญญา”

พูดถึงเซียวฝานใจหลินซีนเยียนก็รีบร้อนจึงไม่คิดถือสากิริยาที่หลี่ห่ายแย่งแผนที่ไปหลังจากตอบรับก็เตรียมตัวตามสองคนนั้นออกไป

ทางออกเหมือนกับทางตอนเข้ามาแต่ไหนๆมาแล้วเพื่อช่วยตบตาคนอื่นดังนั้นหลี่ห่ายและหลี่อวี๋นซ่านแสร้งนำเกิงจีนกล่องหนึ่งไปด้วย

มาถึงริมบึงน้ำเย็นอีกครั้งครั้งนี้หลินซีนเยียนไม่ต้องให้ทั้งสองคนนั้นเตือนกระโดดลงไปในน้ำเองและว่ายนำหน้าไปก่อน