ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 350

ตอนที่350ให้ความพอใจ

หลี่อวี๋นซ่านเอาหัวเข้าใกล้บนหน้าอกนางแม้ร่างกายจะอ่อนแอแต่หูไวตาไวได้ยินทุกคำพูดของนางรู้สึกถึงความร้อนแผ่มาจากร่างกายนางเขาถึงกับหวังให้เวลาหยุดไว้ตรงนี้

“เจ้ายืนขึ้นมาได้หรือไม่?”แต่น่าเสียดายคำถามหลินซีนเยียนทำลายฝันของเขานางค่อยๆผลักเขาออก

แววตาหลี่อวี๋นซ่านมืดมัวลงทันทีเขาถ่วงเวลาไม่ขยับตัวทันทีและพูด“ที่หน้าอกข้ามียาเม็ดบำรุงเลือดขวดหนึ่งเจ้าให้ข้ากินเม็ดหนึ่งคงลุกขึ้นมาได้”

หลินซีนเยียนพยักหน้าไม่สนเรื่องความแตกต่างระหว่างชายหญิงเอื้อมมือล้วงเข้าไปหยิบขวดลายครามเล็กๆออกมา“นี่ใช่หรือไม่?”เห็นหลี่อวี๋นซ่านพยักหน้านางถึงเทยาออกมาเม็ดหนึ่งจากในขวดลายครามมาป้อนให้เขากิน

ผลของยาเม็ดดีถนัดหลี่อวี๋นซ่านถ่วงเวลาไม่นานหลังจากนั้นหลินซีนเยยียนพยุงให้ยืนขึ้นมา สามคนเดินตามเส้นทางที่พวกเขามา

อาจเป็นเพราะเวลาอยู่ในถ้ำนานดังนั้นตอนที่พวกเขาเดินออกมาจากถ้ำภูเขาไม่นานมีเสียงกับดักเริ่มดังครันครืนขึ้นมาจากด้านหลังทั้งสามคนก็ไม่เสียเวลาคุยกันมากกว่านี้และออกไปทางด้านหน้าอย่างสุดชีวิตจนกระทั่งตอนฝีเท้าก้าวออกจากปากถ้ำภูเขาได้ทั้งสามคนหอบหายใจแรง

ตอนกลับไปมองอีกครั้งก็เข้าไปในปากถ้ำภูเขาทั้งสองฟากมีหนามแหลมปรากฏออกมาแวบหนึ่งเหมือนกับดักจะกลับมาทำงานหมดแล้วใช้เวลาเข้าไปได้แค่หนึ่งชั่วโมงตามที่คิดไว้จริงๆ

หลี่ห่ายนำเกิงจีนเต็มหีบมัดไว้กับหลังอูฐหลังจากนั้นพาอูฐของหลี่อวี๋นซ่านไปที่ด้านหลังอูฐของตัวเองเขาประคองหลี่อวี๋นซ่านขึ้นไปบนหลังอูฐแล้วพูดกับหลินซีนเยียน“แม่นางหลินตอนเดินทางกลับครั้งนี้ต้องรบกวนเจ้าดูแลนายน้อยด้วยแล้ว”

ครั้งนี้ที่เขาเรียกไม่ใช่หลานรักแต่เป็นนายน้อย

สายตาหลี่อวี๋นซ่านแฝงความแปลกใจพยักหน้าให้หลี่ห่ายอย่างปล่อยวางทันที

“อื้มข้ารู้แล้ว”หลินซีนเยียนตอบรับหลี่ห่ายประคองนางขึ้นอูฐ

หลี่ห่ายกำลังขี่อูฐขึ้นไปทางด้านหน้าหลินซีนเยียนที่กำลังพยุงหลี่อวี๋นซ่านนั่งอยู่บนอูฐตัวหลังถูกฉุดดึงให้เดินไปข้างหน้าความเร็วช้ากว่าตอนมามาก

กลางหุบเขามืดมากเหมือนเดิมคบไฟข้างอูฐทั้งสองตัวเป็นแหล่งที่มีแสงเพียงจุดเดียว

“ท่านอา”ไปดินแดนมรณะ”หลี่อวี๋นซ่านอ่อนแอแต่ยังกรานจะพูด

หลี่ห่ายหันกลับมาสงสัย“ไปด้วยเหตุใดเจ้าบาดเจ็บหนักต้องรีบออกไปหาหมอมารักษาเจ้าถึงจะถูกและสถานที่คนตายนั้นมัน.....”

“ข้าไม่เป็นไรข้ายังเรื่องหนึ่งที่ยังทำไม่เสร็จ”ตอนหลี่อวี๋นซ่านพูดเขามองหลินซีนเยียนโดยไม่รู้ตัว

หลินซีนเยียนรู้ที่เขาพูดคือเรื่องจะช่วยนางจัดการกับคนของศาลาความลับแห่งสวรรค์“เจ้าบาดเจ็บร้ายแรงนักเรื่องจัดการพวกเขายังมีโอกาสหลัง”แม้ไม่ยอมแต่หลินซีนเยียนกลับไม่อยากให้หลี่อวี๋นซ่านไปเสี่ยงชีวิตอย่างนี้เพื่อนางอีกบางอย่างนางชดใช้คืนให้ไม่ได้