ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 352

ตอนที่352ดินแดนมรณะ

อีกอย่างเหมือนความรู้สึกนางนึกได้จุดประสงค์ที่อวิ๋นเทียนซีสังหารเหล่าผู้อาวุโสในศาลาความลับสวรรค์ในตอนแรกบางทีผู้อาวุโสศาลาความลับแห่งสวรรค์ทุกสำนักแบ่งส่วนแผนที่เล็กๆไว้ก็เป็นไปได้หลังจากนั้นให้ลูกศิษย์ที่อยู่บ้านข้างนอกของแต่ละคนนำออกไปจากศาลาความลับแห่งสวรรค์และนายช่างที่ตายพวกนั้นก็ต่างเป็นลูกศิษย์ลับของเหล่าผู้อาวุโส

นึกถึงก่อนที่นายช่างใกล้ตายเขาก็ไม่เปิดเผยความลับนี้ออกมาที่หลินซีนเยียนทุกข์อัดอั้นตันใจก็คืออวิ๋นเทียนซีสังหารพวกเดียวกันอย่างไม่เสียดายชีวิตเพื่อชิ้นเศษแผนที่พวกนี้!แล้วยังค่าคนที่ไม่มีความผิดด้วย!ตอนนี้เวลาชีวิตของเซียวฝานเหลือไม่มากแล้วอู๋อี้ไปประเทศเป่ยหมิงตั้งไกลก็ไม่มีข่าวคราวแม้แต่น้อยทั้งหมดเป็นเพราะถูกพวกตระกูลลับนี่แย่งชิงชิ้นส่วนแผนที่!

มีคนบอกว่าสิ่งชั่วร้ายไม่ใช่เงินทองแต่เป็นใจคนหลินซีนเยียนไม่สนว่าความเลวร้ายคืออะไรนางแค่รู้ว่าทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นไปแล้วหวนกลับไปไม่ได้แล้วฉะนั้นทุกอย่างมันไม่มีทางฟื้นคืนกลับมานางก็หวนกลับไปก็ไม่ได้แล้ว

“ชิ้นส่วนแผนที่?”หลี่อวี๋นซ่านขึ้นเสียงสูง

สีหน้าหลี่อวี๋นซ่านแสดงอาการแตกตื่นไม่หยุดสีหน้าเขามีความแน่วแน่ถึงที่สุดแววตาลึกซึ้งขึ้นมา“คิดไม่ถึงว่าพวกเจ้าก็มีชิ้นส่วนแผนที่ มิน่าล่ะ....พวกเจ้าตระกูลหลิงเซียงหนานถึงสามารถปีนขึ้นมาอยู่จุดที่สูงได้ ข้ายังแปลกใจเลยตระกูลหลิงเซียงหนานมองว่าตัวเองสูงส่งแม้แต่ตระกูลทั่วไปก็ไม่เห็นในสายตาก็ว่า เหตุใดถึงให้เจ้าเป็นเจ้าสำนักศาลาความลับแห่งสวรรค์คนเดียวจนกลายเป็นกำลังตระกูลหลิงเซียงหนานได้ ที่แท้เจ้าเอาชิ้นส่วนแผนที่ไปแลกเปลี่ยนนี่เอง อ้อใช่แล้วครั้งก่อนตอนที่ทุบตีเจ้าตระกูลหลิงเซียงหนานไม่ออกหน้าให้เจ้าข้าเลยคิดตอนนี้ศาลาความลับแห่งสวรรค์ยังไม่นับทุกคนว่าเป็นคนตระกูลหลิงเซียงหนานสินะทำไมตระกูลหลิงเซียงหนานให้เจ้าแลกเปลี่ยนชิ้นส่วนแผนที่ถึงจะให้เจ้าเข้าสำนัก?”

อวิ๋นเทียนซีไม่ได้คิดถึงตลอดที่ผ่านมาต้องการปิดบังความลับ คาดไม่ถึงว่าจะถูกสองคนนี้พูดออกมาได้เป็นรูปเป็นร่างถึงขนาดนี้ เขามุ่งวางแผนเรื่องราวมาหลายปีจากตอนสองคนนี้พูดออกมาเป็นไปตามที่ตัวเองคิดชัดเจน!

“พวกเจ้ารู้แล้วยังไง?ยังไงวันนี้พวกเจ้าก็หนีไม่พ้น!”อวิ๋นเทียนซีโกรธพาลสีหน้ายิ่งดุร้าย

ตอนนี้คนติดตามของอวิ๋นเทียนซีเดินมาถึงด้านหน้าหลินซีนเยียนแล้วหนึ่งในนั้นหันกลับไปถามอวิ๋นเทียนซี“นายท่านฆ่าพวกเขาเลยหรือไม่ขอรับ?”

“ไว้ชีวิตคนตระกูลหลี่ไว้ก่อน อย่างไรค่ายกลด้านในต้องให้พวกเขาไปทำลาย ส่วนนายช่างคนนี้ฆ่าไปก่อนเถิดเอาไปก็ยุ่งยาก”อวิ๋นเทียนซีสั่งเสียงเย็นชา

หลินซีนเยียนตกใจสีหน้าไม่ลนลานแค่กังวลในใจจนทนไม่ไหว เมื่อคนๆหนึ่งมีความห่วงพะว้าพะวังกลับเปลี่ยนทำตัวไม่ถูกเสียแล้ว เมื่อนึกถึงวี่จิ่งตัวน้อยและฟู่จื่อโม่ นางจะตายไม่ได้

ฉะนั้นเมื่อผู้ติดตามเอาธนูเล็งไปที่นาง นางชักมีดสั้นออกมาจากรองเท้าโดยไม่ต้องคิด มีดไม่ได้ชี้ไปทางคนติดตามผู้นั้นแต่จ่อบนคอหลี่อวี๋นซ่าน!

นางไม่มีวิทยายุทธไม่มีทางให้เลือกมากนักและคนอื่นๆต่างสู้สุดใจ เพียงแค่ให้คนๆหนึ่งตายหลี่อวี๋นซ่านเพียงผู้เดียวนางรู้เขาหนีไปไม่ได้!“พวกเจ้าอย่าเข้ามานะ!พวกเจ้าไม่ปล่อยข้าไป ข้าจะฆ่าเขาซะ!”

ผู้ติดตามทั้งสองคนหยุดฝีเท้าหันไปมองทางอวิ๋นเทียนซีอวิ๋นเทียนซีย่นหัวคิ้วลังเลสักพักถึงพูด“งั้นไว้ชีวิตเขาก่อนเถิด”หลังพูดจบเขาชี้ไปทางหลี่อวี๋นซ่านอีก“ให้เขานำทางก่อน”

หลี่อวี๋นซ่านถูกขู่หลี่ห่ายก็ไม่กล้าทำผลีผลามแค่ถูกผู้ติดตามทั้งสองคนพยุงเดินไปด้านหน้าฝีเท้าของเขาเริ่มเลื่อนลอยเหมือนเป็นปฏิกิริยาหลังถูกยาพิษ

หลินซีนเยียนประคองหลี่อวี๋นซ่านเดินตามหลังหลี่ห่ายดูลาดเลาด้านหลังอย่างรอบคอบระมัดระวังแต่ตำแหน่งที่กลุ่มคนมองไม่เห็นก็ล้วงขวดลายครามเล็กๆออกมาจากกลางอกเทยากเม็ดออกมาสองเม็ด เม็ดหนึ่งให้หลี่อวี๋นซ่านเม็ดหนึ่งใส่เข้าปากนางรู้สึกขอบคุณความรอบคอบเห็นการณ์ไกลของท่านหมอโจวก่อนโดนทางได้ให้ยาแก้พิษที่สามารถแก้พิษทั่วไปให้นาง

หลี่อวี๋นซ่านไม่ลังเลแม้แต่น้อยราวกับเขาไม่เคยสงสัยที่หลินซีนเยียนจะฆ่าตัวเองจึงหยิบยาเม็ดกินเข้าไปอย่างเงียบๆ

“ระวังฝีเท้า”หลี่อวี๋นซ่านกระซิบข้างหูหลินซีนเยียน“เดินตามรอยเท้าที่หลี่ห่ายเดิน”

หลินซีนเยียนพยักหน้าย่ำบนรอยเท้าหลี่ห่ายไม่มีซุ่มเสียง

หลายคนเดินปสักพัก นอกจากหมอกหนาเหมือนจะไม่พบอันตรายอะไร หลินซีนเยียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสัยเหตุใดพื้นที่แห่งนี้ถูกเรียกว่าพื้นมรณะ แม้ที่นี่มีค่ายกลแน่นอน ถึงค่ายกลจะยิ่งใหญ่แค่ไหนแต่ก็เป็นสิ่งที่คนจัดวางงั้นก็พูดได้ว่ามันก็ถูกทำลายได้ ฉะนั้นก็ไม่ใช่พื้นที่มรณะที่คนได้ยินชื่อแล้วสันหลังวาบ

“อ้าก!”

ทันใดนั้นมีเสียงตกใจมาจากกลุ่มคนด้านหลัง หลินซีนเยียนรีบหันกลับไปมองก็เห็นผู้ติดตามอวิ๋นเทียนซีสองคนยืนอยู่ใกล้จากขอบหลุมใหญ่และในหลุมขนาดใหญ่ท่านเซียวหญิงที่อ้างเป็นภรรยาเซียวฝานและเซียวฝานตกลงไปหลุมใหญ่ที่เต็มไปด้วยโคลน

หลินซีนเยียนก็เดินเข้ามา ถนนสายนี้นางกล้ายืนยันว่าก่อนหน้านี้ไม่เห็นหลุมขนาดใหญ่อย่างนี้!หลุมใหญ่มาได้อย่างไร?

และโคลนนั่นดูเหมือนไม่ใช่โคลนธรรมดาแต่เป็น....ทรายดูด!

หลินซีนเยียนสูดหายใจเฮือกตาคมกริบเห็นสามคนค่อยๆจมลงไป

“นี่มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?”อวิ๋นเทียนซีโกรธแค้นหันไปปมองทางหลี่อวี๋นซ่าน

หลี่อวี๋นซ่านฮึมฮัมไม่พอใจพูดหมดความอดทน“จะเกิดอะไรได้อีกล่ะ?โดนค่ายกลแน่นอนไม่ได้บอกให้พวกเจ้าตามมาติดๆหรือไง?ที่นี่น่ะเดินผิดก้าวเดียวอาจจะเป็นหรือตาย”

“เจ้าอย่าพูดไร้สาระ!พวกข้าก็เดินตามพวกเจ้าที่นี่มีผีชัดๆอีกอย่างเจ้าอย่าลืมเสียล่ะข้าเป็นหัวหน้าศาลาความลับแห่งสวรรค์เจ้าคิดว่าค่ายกลธรรมดาข้าจะสนใจ?ที่นี่มีค่ายกลแต่ไม่ได้ซับซ้อนที่ทรายดูดปรากฏออกมาไม่เกี่ยวอะไรกับค่ายกลอย่างแน่นอน!เจ้าหลอกข้าให้น้อยๆหน่อย!”

อวิ๋นเทียนซียืนอยู่ริมสระคำรามโกรธเคืองแต่เท้าไม่กล้าขยับแม้แต่ก้าวเดียวกลัวว่าจะไปโดนอะไรอีก

หลินซีนเยียนไม่ได้สนใจอวิ๋นเทียนซีและหลี่อวี๋นซ่านปะทะกันตอนนี้นางสนแค่ชีวิตเป็นตายของเซียวฝาน“พวกเจ้าหยุดพูดก่อนตอนนี้เรื่องสำคัญที่สุดคือช่วยชีวิตพวกเขาออกมา!”

หลังพูดจบนางจะยกเท้าเดินเข้าไปทางนั้นแต่หลี่อวี๋นซ่านกลับดึงแขนนางเอาไว้“อย่าขยับมั่วสิ!”

“แตต่พวกเขาถูกดูดลงไปเร็วมากแล้ว!”ลินซีนเยียนร้อนใจดวงตาจ้องมองเซียวฝานถูกทรายดูดกลืนไปครึ่งตัวแล้ว

หลี่อวี๋นซ่านถอดหายใจพูด“เจ้ามีสามีแล้วมิใช่หรือเหตุใดยังสนใจเซียวต้าเจียเช่นนี้เจ้าอย่าบอกข้านะสามีเจ้าก็คือเซียวต้าเจีย!”

“หลี่อวี๋นซ่าน!จะใช่หรือไม่ใช่มันเกี่ยวอะไรกันเล่า?ตอนนี้ข้าไม่มีใจจะพูดปัญหานี้กับเจ้าจะทำอย่างไรถึงจะช่วยเขาออกมา!”ชีวิตคนสำคัญดุจฟ้าหลินซีนเยียนจะประสาทขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว