ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 354

ตอนที่354ชีวิตแลกชีวิต

ลมโชยพัดมาแล้วหรือว่าหัวใจนางมันเย็นชาไปเสียแล้ว?นางแค่รู้สึกว่าแม้แต่ความคิดก็สั่นหวิว

สายตานางแน่วแน่สุดท้ายหันกลับไปยกก้อนหินใหญ่ขึ้นมาแค่ทุ่มก้อนหินก้อนนี้ลงไปอวิ๋นเทียนซีก็จะจมลงไปในโคลนดูดหลังจากนั้นเลือดแค้นนี้นางชำระแค้นได้แล้ว!

มองผู้หญิงที่กำลังยืนข้างหลุมยกก้อนหินขึ้นมาใบหน้าอวิ๋นเทียนซีก็ซีดเผือดน้ำโคลนท่วมถึงหน้าอกเขาแล้วเขาไม่สงสัยเลยหากก้อนหินหนักเข้ามาอีกครั้งเขาจะถูกโคลนดูดกลืนกินจนหายไปในทันที!

ทันใดนั้นอวิ๋นเทียนซีตะโกนออกมาอย่างสุดชีวิต”ข้ายังมียาถอนพิษ!ข้ายังมียาถอนพิษ!”

เซียวฝาน.....

ตอนอวิ๋นเทียนซีพูดสองคำนี้ออกมาในที่สุดหลินซีนเยียนที่ถูกความโกรธแค้นบังตากลับนึกขึ้นได้“ใช่แล้วยังมีศิษย์พี่ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดคือช่วยศิษย์พี่....”

เห็นนางจะคิดเปลี่ยนใจตัวเองอวิ๋นเทียนซีไม่ล่าช้าแม้แต่น้อยรีบตะโกนอีกครั้ง“แค่เจ้าไว้ชีวิตข้า ข้าจะนำยาถอนพิษเขาให้เจ้าทันทีเจ้าดูท่าทางน่าเกลียดผิดปกติของเขาตอนนี้สิทรมานยิ่งกว่าตายเสียอีกใช่หรือไม่?ตอนนี้เจ้าไม่ฆ่าข้าต่อไปก็ยังมีโอกาสฆ่าข้าได้แต่เขาล่ะถ้าเจ้าไม่ช่วยชีวิตเขา เขาก็ต้องตายแน่ๆแค่ข้าตายไปแล้วเขาก็ไม่มียาต่อชีวิตเดือนละครั้งคงต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยนอกเสียจากแก้พิษในร่างกายเขาถึงจะสามารถฟาดเคราะห์รอดไปตลอดชีวิตใช้ชีวิตข้าแลกกับชีวิตศิษย์พี่ของเจ้าไม่เสียหายใช่หรือไม่?”

ถ้าให้คนรู้ว่าเจ้าสำนักชื่อเสียงโด่งดังจะเอาชีวิตรอดอย่างซังกะตายนึกไม่ถึงว่าจะพูดออกมาได้ไร้ยางอายถึงขนาดนี้เกรงว่าให้คนทั่วไปรู้เข้าคงจะหัวเราะจนฟันหัก

หลินซีนเยียนเริ่มเสียใจถ้าที่นี่มีโทรศัพท์ก็คงดีแค่ถ่ายลงวิดีโอนี้ก็สามารถเอาด้านที่แท้จริงของอวิ๋นเทียนซีไปเปิดเผยให้โลกรู้ได้!

จำเป็นต้องพูดข้อเสนอของอวิ๋นเทียนซีเป็นความต้องการที่แฝงอยู่ในใจหลินซีนเยียนอยู่แล้วตอนที่เขาพูดถึงเซียวฝานตั้งแต่แรกนางก็คิดจะให้เขาส่งยาถอนพิษออกมาแต่คิดไม่ถึงว่าอวิ๋นเทียนซีจะพูดมาเองด้วยตัวเอง

“ได้งั้นเจ้าส่งยาถอนพิษมาก่อน!”หลินซีนเยียนพูดอย่างเย็นชา

อวิ่นเทียนซีร้องไห้ไม่ออก“แม่หญิงข้าตอนนี้ข้าจมลึกอยู่ในบึงโคลนแม้แต่จะขยับก็ไม่ได้จะให้ข้าหยิบยาถอนพิษให้เจ้าได้อย่างไร?อย่างไรเสียเจ้าช่วยข้าออกมาแล้วข้าถึงจะสามารถให้ยาถอนพิษเจ้าได้ไง!”

“เจ้าคิดว่าข้าโง่หรือ?ช่วยเจ้าออกมาเจ้ายังจะให้ยาถอนพิษข้า?”หลินซีนเยียนกลัดกลุ้มอวิ่นเทียนซีสับปลับเจ้าเล่ห์ให้เขาออกมาอย่างนี้ถึงเวลาเขาเปลี่ยนใจนางไม่ทางจับเขาไว้ได้แต่นางไม่มีวิทยายุทธอีกให้ทางฟู่จื่อโม่มาคุมตัวตัดเอ็นมือเอ็นเท้าเขาตรงหน้าแบบนั้นไม่ได้เสียด้วย

“แม่หญิงท่านวางใจเถิดหนาข้าอวิ๋นเทียนซีขอสาบานต่อสวรรค์รอให้ข้าออกมาแน่นอนว่า.....”

อวิ๋นเทียนซีพูดยังไม่ทันจบหลินซีนเยียนทิ้งก้อนหินใหญ่ในมือหยิบลูกหินลูกเล็กเขวี้ยงลงไปอีกด้วยลูกหินก้อนเล็กเขวี้ยงไปโดนหัวคิ้วอวิ๋นเทียนซีรูแผลชุ่มเลือดน่าเกลียดปรากฏออกมาอีกครั้ง“พอได้แล้วข้าไม่เชื่อคำสาบานของคนอย่างเจ้า”

ตอนที่นางกำลังเสียใจหลี่อวี๋นซ่านค่อยๆเดินเข้ามาเขาหยิบกล่องหยกเล็กๆออกมาจากกลางอก“เจ้าหยิบไปเถิดนี่เป็นยาพิษร้ายแรงที่ตระกูลหลี่ของข้าใช้ควบคุมการสั่งตายยาเม็ดสีแดงนี่ก็คือพิษร้ายแหวนด้านข้างก็คือตัวควบคุมยาพิษหลังจากเจ้าช่วยเขาออกมาแค่เขาตุกติกอะไรเจ้าก็บีบตัวควบคุมพิษในแหวนให้แตกเส้นชีพจรเขาจะขาดและตายทันที”

หลินซียเยียนจ้องมองกล่องหยกนั้นอย่างอึ้งตะลึงนางเคยได้ยินเรื่องของการสั่งตายเพียงแต่ปกติการสั่งตายล้วนเป็นเรื่องที่ต้องปิดบังไม่ให้แพร่งพรายมากที่สุดเคยได้ยินว่าทุกๆตระกูลลับจะมีขั้นตอนควบคุมการสั่งตายเป็นพิเศษแต่นางคิดไม่ถึงว่าหลี่อวี๋นซ่านจะมีของอย่างนี้พกติดตัว

เหมือนหลี่อวี๋นซ่านจะอ่านความคิดนางออกเขาถอนหายใจพูดว่า“เจ้าไม่ต้องสงสัยลูกหลานสายตรงของตระกูลหลี่ก็มีกล่องหยกอย่างนี้หนึ่งกล่องเป็นของตอนที่พวกเราพบคนที่พวกเราอยากจะสั่งตายเอาไว้มาใช้ควบคุมสั่งตายเจ้าไม่เคยเจอการสั่งตายด้วยความเต็มใจฉะนั้นของในกล่องนี้ข้าจึงไม่ใช้ทิ้งๆขว้างๆ”

“ลูกหลานสายตรงทุกคนมีหนึ่งกล่องแค่หนึ่งกล่อง?“ตระกูลหลี่เป็นตระกูลลับแบบไหนกันหลินซีนเยียนเข้าใจหมดแล้วของประเภทนี้อยู่ในบ้านหลี่มีแค่ลูกหลานสายตรงเท่านั้นถึงจะมีแสดงว่ายังเห็นคุณค่าของมัน“เจ้าจะให้ข้าอย่างนี้เลยหรือ?”

หลี่อวี๋นซ่านยิ้มเศร้า“ข้า....แค่ไม่อยากให้เจ้าโทษข้าเท่านั้นเองเจ้าไม่ต้องคิดจะตอบแทนอะไรให้ข้าออกจากโกรกธารเยว่หวนไปแล้วต่อไปข้ากับเจ้าจะมีโอกาสได้พบกันอีกหรือไม่ก็ยังไม่รู้เมื่อกี้ข้าไม่ได้บอกหรือว่าคนอื่นๆยังไงก็ไม่สำคัญเท่าอาจารย์เจ้าศิษย์พี่ของเจ้า?จะกลัวติดหนี้บุญคุณข้าไปทำไม?”

ใช่สิ!ทียบกับชีวิตเซียวฝานความรักน่ะจะไปมีความหมายอะไร?

หลินซีนเยียนไม่ลังเลอีกรับกล่องหยกหยิบแหวนด้านในออกมาใส่บนนิ้วตัวเองหลังจากนั้นหันไปพูดกับอวิ๋นเทียนซี“เจ้าอ้าปาก!”

ที่ทั้งสองคุยกันพวกอวิ๋นเทียนซีได้ยินแล้วแต่พอได้ยินแล้วเขาก็ไม่มาหนทางต่อต้านแม้ถูกควบคุมข่มเหงไว้มากแต่ถ้าต้องไร้ชีวิตแม้แต่โอกาสจะขู่ก็ไม่มี

ดังนั้นอวิ๋นเทียนซีค่อยๆอ้าปากอย่างไม่เต็มใจเขาคิดแค่จะอมยาเม็ดไว้ในปากแต่ไม่กลืนเข้าไปสักพักหาโอกาสพวกเขาไม่ทันระวังถ่มออกมาก็ได้

เพียงแต่ตอนที่ยาเม็ดนั้นเข้าปากเขาไม่ต้องกลืนในยาเม็ดนั้นเหมือนมีสิ่งมีชีวิตอยู่หลังจากที่รู้สึกคันมีสิ่งหนึ่งเข้าไปในลำคอเขา เขาคลื่นไส้แต่คายอะไรไม่ออก

“เจ้ารอหน่อยข้าจะช่วยเจ้าออกมา”หลินซีนเยียนพูดอย่างเยือกเย็นสำรวจไปรอบๆสักพักกลับไม่มีอุปกรณ์อะไรที่สามารถเอามาใช้ช่วยชีวิตเซียวฝานได้และกลุ่มคนในโคลนดูดนั้นท่อนล่างตั้งแต่หน้าอกลงมาถูกโคลนดูดกลืนกินไปแล้วเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ออกมาเพียงครู่เดียวพวกเขาจะตายในที่สุด

หลินซีนเยียนร้อนใจได้ยินเสียงหลี่ห่ายดังขึ้นอีกครั้ง

“จับไว้!”

ที่แท้หลี่ห่ายโยนเชือกยาวของอูฐเข้ามาหลินซีนเยียนรีบคว้าไว้หลังจากนั้นโยนเชือกไปกลางหลุมโคลน

อวิ๋นเทียนซีไม่รอช้าอยากคว้าเชือกนั้นแต่น่าเสียดายตามองจะจับไว้ได้หลินซีนเยียนกลับดึงเชือกกลับไปอีก“ช้าก่อน!คนแรกที่ขึ้นมาไม่ใช่เจ้า”

“แม่หญิงข้าก็กินยาพิษไปแล้วเจ้ายังต้องการอะไรอีก?”บนภายนอกร่างอวิ๋นเทียนซีจมลงไปลึกมากแต่ในใจกลับเกลียดแค้นจนกัดฟันกรอดๆขอให้เขาคว้าโอกาสได้เพียงนิดเดียวเท่านั้นเถอะจะเอาให้แม่สาวน้อยคนนี้ตายจนไร้ที่ฝัง!

“ข้าโยนเชือกเข้าไปพวกเจ้ามัดบนตัวเซียวฝานก่อนรอข้าช่วยเขาแล้วข้าค่อยช่วยพวกเจ้า!”โยนอย่างระมัดระวังแล้วจะปลอดภัยโอกาสจะช่วยเซียวฝานออกมาไม่ง่ายนักนางจะพลาดพลั้งอีกไม่ได้เด็ดขาด

อวิ๋นเทียนซีโกรธจนครางเสียงต่ำยังพยักหน้ารับชะตากรรม

หลินซีนเยียนถึงจะโยนเชือกออกไปพวกอวิ๋นเทียนร่วมกันคนละไม้คนละมือเอาเชือกผูกบนหน้าอกของเซียวฝานหลี่ห่ายและหลี่อวี๋นซ่านก็เดินเข้ามาช่วยดึงเชือกภายใต้แรงกำลังหลายคนในที่สุดก็ดึงเซียวฝานออกมาจากโคลนดูดได้