ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 364

ตอนที่364อันตรายยังเกิดขึ้นเรื่อยๆ

นักรบชุดดำมาถึงตัวของเซียวฝานและหลินซีนเยียนแต่กลับไม่ไปมองหลินซีนเยียนเลยแม้แต่น้อยแต่กลับหยาลคายนำหลินซีนเยียนแยกออกจากเซียวฝานจากนั้นก็ใช้มือลูบไปที่แก้มของเซียวฝาน

“ลื่นจริงๆ”ชายชุดดำที่มีรูปร่างไม่สูงมากพูดขึ้นมือทั้งสองข้างก็ยังลูบที่ใบหน้าของเซียวฝานตอนพูดออกมานั้นกลิ่นปากทำให้คนฟังคลื่นไส้

เซียวฝานอยู่ท่ามกลางน้ำหอมร่างกายไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ในตอนที่มือของชายชุดดำใช้มือลูบไปมาบนหน้าของเขาใบหน้าของเขาทั้งหมดก็เปลี่ยนเป็นสีขาวเหงื่อไหลออกมาทำให้ผมของเขาเปียกไปหมดทำให้ผมหน้าเขาชื้นไปหมด

“อย่าร้องหากเจ้าไม่อยากให้คนอื่นเห็นส่วนนั้นของเจ้า”ชายชุดดำจับปากเซียวฝานทำให้เซียวฝานรังเกียจเขาพูดต่อไปว่า“ถึงแม้เจ้าจะตะโกนพวกของข้าก็จะไม่ช่วยเจ้าพวกเขาก็จะทำได้แค่มองดูความสนุกแค่นั้นเองข้าชอบผู้ชายโดนเฉพาะคนที่ดูอ่อนโยนและรูปร่างหน้าตาดีเหมือนเจ้าแล้วด้วย”

เซียวฝานดวงตาเบิกกว้างในดวงตาเต็มไปด้วยความกลัวสายตาเขามองไปเห็นหลินซีนเยียนนั่งเงียบๆอยู่อีกฝั่งแต่ในใจกลับเจ็บปวดหมื่นเท่าเขาไม่ร้องขอความช่วยเหลือแม้แต่น้อยเขาจะร้องเรียกได้อย่างไรหลินซีนเยียนโดนยาสลบนางคงยังไม่ฟื้นง่ายๆแน่แต่เขาก็ไม่เต็มใจเลยแม้แต่น้อย

เขาคือศิษย์พี่ของนางเขารับรู้ถึงความเคารพและความเจ็บปวดของศิษย์น้องเขาจะยอมให้นางมาเห็นเขาในสภาพนี้ได้หรือ

เซียวฝานฟันกัดเข้าไปถึงลิ้นของตัวเอง แม้ว่าเขาจะไม่สามารถตอบโต้ชายผู้นี้ได้เลยหรือว่าเขายังไม่พร้อมที่จะตาย

ดูเหมือนจะมองเห็นความคิดของเขาชายชุดดำ เอามือไปจับที่แก้มของเขาเพื่อลดความกังวลของเขาเองแล้วทำให้เซียวฝานอ้าปากทำให้เขาไม่สามารถกัดลิ้นตัวเองได้จากนั้นเขาก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเองแล้วค่อยๆยัดเข้าไปในปากของเซียวฝาน

เหงือกของเซียวฝานเจ็บแม้แต่โอกาสจะฆ่าตัวตายเขาก็ไม่มีแล้ว

ค่ำคืนนั้นเงียบสงัดภายในห้องมีเพียงชายชุดดำกับเสียงที่เขาใช้มือลูบคลำเข้าไปในเสื้อผ้าของเซียวฝานเรื่องสกปรกเลวร้ายกำลังจะเกิดขึ้นแต่ผู้คนรอบข้างกลับไม่รู้สึก

ในวินาทีนั้นเองใบหน้าของเซียวฝานก็มีความสิ้นหวังเกิดขึ้นในสมองของเขาความฝันอันเลวร้ายนั้นซ้อนทับกับความเป็นจริงเขาทำได้แค่นอนอยู่นิ่งๆและการตอบสนองที่จริงยิ่งกว่าจริงกลิ่นเหม็นออกมาจากตัวของเขา

ชายผิวดำกระแทกเล็กน้อยกระแทกเข้าไปที่จมูกและปากเล็กน้อยเท้าข้างหนึ่งพาดไว้บนร่างของเซียวฝาน“เจ้าเด็กเหม็นเจ้ากล้าตดอย่างนั้นรึช่างดึงความสนใจของข้าเสียจริงๆ”

เซียวฝานโดนบังขับให้นอนอยู่บนพื้นแต่ทว่าสายตาของเขากลิ้งไปกลิ้งมา เขาดูเหมือนจะอยู่ในโลกของตัวเอง ดูเหมือนจะลืมไปว่ายังมีชายชุดดำคนนั้นอยู่ แต่เขาเพียงแค่โดนความทรงจำครั้งเก่าของตัวเองทรมานแค่นั้นเอง

ร้อนไปจนถึงริมฝีปากของเขาชายชุดดำดูเหมือนจะไม่เต็มใจเขาหยิบมีดเล็กของเขาออกจากร้องเท้าบูทสั้นด่าทอ“เจ้าทำให้ข้าไม่พอใจข้าก็จะทำให้ทั้งชีวิตของเจ้าไม่มีความสุข”

พูดแล้วชายชุดดำก็จะแทงเข้าไปที่กางเกงของเซียวฝาน

แค่เพียงพริบตา

ในขณะที่หลินซีนเยียนลืมตาขึ้นมานั้นก็มองเห็นชายชุดดำอยู่บนขาของเซียวฝาน นางคิดใช้หัวของนางโขกไปที่หัวของชายชุดดำนั้น จากนั้นนางก็กัดเข้าไปที่แขนของชายชุดดำ

ชายชุดดำเจ็บหนักแล้วหลงทำมีดในมือหล่นลงแต่กลับไปโดนที่ใบหน้าของหลินซีนเยียน“แม่นางทำไมถึงได้ฟื้นเร็วเช่นนี้”

เขาจะรู้ได้ยังไงหลินซีนเยียนจะฟื้นขึ้นมาในเวลานี้โดยเฉพาะเพื่อนำยาถอนพิษของท่านโจวออกจากเสื้อด้านในของนางมาให้เขากินหนึ่งเม็ด