ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 365

ตอนที่365เจรจาเงื่อนไข

นี่เป็นการกระตุ้นอย่างชัดเจนแต่สำหรับบางคนที่ถูกกระตุ้นด้วยจุดอ่อนกลับเป็นการโน้มน้าวที่ได้ผลดีที่สุดอย่างหนึ่ง

ชายคนนั้นเหงื่อแตกพลั่กเต็มหน้าผากไปหมดหันไปชักสีหน้าใส่ไม่กี่คนที่อยู่ข้างๆคนพวกนั้นก็รีบหันหลังกลับทันที

เขาเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าหลินซีนเยียนก้าวไปข้างหน้าและใช้มือข้างหนึ่งบีบเข้าที่คอของหลินซีนเยียน"ข้าจะฟังความลับของเจ้าก็ได้แต่หวังว่าความลับของเจ้าจะทำให้ข้าพอใจนะ ถึงแม้ว่าเจ้าจะเป็นคนที่พวกข้าจะเอากลับไปรายงานแต่ว่าพวกข้านั้นก็เป็นคนทำตามอำเภอใจซะด้วยสิหากว่าใจร้อนขึ้นมาอาจจะเผลอฆ่าคนผิดไปสักสองสามคนก็ได้"

สีหน้าของหลินซีนเยียนยังคงเหมือนเดิมไม่ได้กลัวแต่อย่างใดแต่กลับพูดนุ่มนวลข้างๆหูของเขาว่า"ที่พวกเจ้าตามหาช่างฝีมือก็เพราะว่าจะเปิดหีบสมบัตินั้นจำเป็นต้องถอดรหัสบางอย่างให้ได้ความลับนี้คนของตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกนั้นรู้ทุกคนแต่ว่า...ยังมีตระกูลหลี่ที่รู้ตอนที่เปิดครั้งสุดท้ายก็ได้เบาะแสบางอย่างมาจะต้องเป็นช่างฝีมือที่มีสายเลือดพิเศษถึงจะได้และข้าก็คือช่างฝีมือเพียงหนึ่งเดียวที่รู้ว่าตนมีสายเลือดพิเศษ!เจ้าคิดว่าทำไมเจ้าบ้านตระกูลหลี่ถึงอยากได้แต่ข้าคนเดียวไปเป็นลูกสะใภ้ล่ะ?"

คำถามย้อนกลับของเธอก็คือสิ่งที่ลุงคนนี้สงสัยอยู่ในใจแต่ฟังจากที่หลินซีนเยียนพูดแล้วเขาก็รู้สึกว่าสมเหตุสมผลดีเขาไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่จ้องหลินซีนเยียนตาค้างราวกับความลับที่เธอบอกนั้นทำให้เขารู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมากนานกว่าจะได้สติกลับมา

หลินซีนเยียนหัวเราะในลำคอยกมือขึ้นจับข้อมือของเขาแล้วค่อยๆดันมือเขาออกไปจากคอของนาง"หากว่าเจ้าส่งตัวข้าให้บ้านของเจ้าความเหน็ดเหนื่อยในครั้งนี้ก็เพียงพอให้เจ้าเลื่อนตำแหน่งได้หลายขั้นแล้วแต่ว่า...ก่อนที่จะเสนอเงื่อนไขข้าจะต้องให้ความร่วมมือถึงจะได้ถ้าหากข้าไม่ยินยอมงั้นก็โทษทีอย่างมากก็คงจะไม่เจ้าตายก็ข้าตายเจ้าก็ดันรู้ความลับนี้เข้าแล้วหากว่าข้าตายด้วยน้ำมือของพวกเจ้าบ้านตระกูลหลี่ก็คงไม่นิ่งอยู่เฉยแน่หากว่าทำให้บ้านของเจ้ารู้ว่าพวกเจ้าฆ่าข้าละก็ข้าคิดว่าพวกเจ้าสิบกว่าคนคงต้องตายตามข้าไปเป็นเพื่อนแล้วล่ะ"

การคำนวณของหลินซีนเยียนทำให้ชายวัยกลางคนถึงกับสะดุ้งตกใจอีกครั้งเขาไม่ได้นึกถึงเลยสักนิดว่าการคำนวณของหลินซีนเยียนจะใกล้ความเป็นจริงขนาดนี้เขาอาศัยอยู่ในตระกูลมาตั้งแต่เด็กรู้ว่าที่บ้านจะลงโทษกับผู้ที่ทำความผิดอย่างไรหากว่าเขาไม่รู้ความลับของหลินซีนเยียนเข้าก็รอดไปแต่หลินซีนเยียนดันให้เขารู้แล้วก็เป็นอย่างที่หลินซีนเยียนพูดหากว่าสักวันบ้านของเขารู้ว่าเบาะแสสำคัญขาดหายไปจากที่นี่ถึงตอนนั้นพวกเขาทั้งกลุ่มคงหนีไม่พ้นบทลงโทษที่ไม่ต่างจากตายทั้งเป็น

จากนาทีนี้ไปพวกเขาไม่เพียงแต่ห้ามทำให้หลินซีนเยียนตายยังต้องคอยปรนนิบัตินางดีๆอีกด้วย

"ช่างเป็นผู้หญิงที่เจ้าเล่ห์นัก!"ชายวัยกลางคนกัดฟันแน่นสบถออกมาแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า:มิน่าล่ะขนาดคนอย่างอู่เซวียนอ๋องยังถูกเจ้าทำให้สับสน!"

หลินซีนเยียนไม่ได้พูดอะไรแค่คิดถึงท่าทางที่โม่จื่อเฟิงวิ่งอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อช่วยนาง ใจของนางก็ค่อยๆเจ็บปวดขึ้นมา

"เอาล่ะเลิกพูดมากไร้สาระได้แล้วเงื่อนไขของข้านั้นง่ายมากจะให้ข้ายอมร่วมมือกับพวกเจ้าก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรข้าก็แค่อยากได้หัวของเจ้านั่น!ใช้มันหนึ่งคนแลกกับความก้าวหน้าของพวกเจ้าทุกคนคุ้มค่าดีใช่หรือไม่?"หลินซีนเยียนผายมือออกชี้ไปที่โซ่วโหวเอ๋อที่อยู่ตรงหน้าประตูคนต่ำทรามที่เตรียมตัวรังแกเซียวฝานไว้แต่แรกแล้ว

พอโซ่วโหวเอ๋อได้ยินเข้าก็หันตัวกลับมาอย่างดุร้ายมองลูกพี่ของตนอย่างตื่นกลัว"ลูกพี่ท่านอย่าไปฟังที่ผู้หญิงคนนี้พูดพล่อยๆนะพวกเราเป็นพี่น้องร่วมเป็นร่วมตายกันจะมาให้ผู้หญิงคนนี้ทำให้แตกคอกันได้อย่างไร?"

ชายวัยกลางคนไม่ได้พูดอะไรแค่มองโซ่วโหวเอ๋อครู่หนึ่งไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่