ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 367

ตอนที่367นายใหญ่ตระกูลหลิง

”หลินซีนเยียนยิ้มบางๆ"หากว่าข้าเป็นผู้หญิงธรรมดาๆก็คงไม่ทำให้นายใหญ่ตระกูลพวกเจ้าสนใจหรอกไม่ใช่รึไง?"

เฉินเทียนพยักหน้า"ก็จริงแต่เจ้านี่ก็ทายถูกแล้วล่ะกลุ่มคนหมานที่อาศัยอยู่ช่องว่างระหว่างประเทศหนานเยว่กับประเทศเป่ยหมิงมาจากประเทศหมานนี้จริงๆอย่างที่เจ้ารู้พวกเราตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกปกติแล้วจะไม่เข้าร่วมเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของราชวงศ์หวางแต่ว่าในทุกๆตระกูลของราชวงศ์หวางจะมีคนของพวกเราตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกอยู่แน่นอนเนื่องจากตำแหน่งในตระกูลของข้าไม่สูงนักดังนั้นความลับหลายๆอย่างข้าเองก็ไม่ค่อยแน่ชัดรู้เพียงแค่คร่าวๆเท่านั้น"

ข้าอยากฟังรายละเอียด"หลินซีนเยียนดึงบังเหียนแน่นให้ไปยืนเคียงข้างเซียวฝานหลังจากพักรักษาตัวไปเกือบครึ่งเดือนร่างกายของทั้งสองก็ฟื้นตัวขึ้นมามากแล้ววันนี้สามารถขี่ม้าได้โดยลำพังแล้ว

ข้าก็ได้ยินมาจากพี่น้องไม่กี่คนในตระกูลตอนที่ดื่มเหล้ากันพูดขึ้นมาเล่าว่ายี่สิบปีก่อนในตอนที่ราชวงศ์ตระกูลหมานสู้รบกันการสู้รบหลักๆเกิดขึ้นระหว่างลูกชายคนโตและลูกชายคนที่สองของฮ่องเต้พระมารดาของเจ้าชายคนโตป่วยหนักเจ้าชายคนที่สองก็เลยคุมทหารส่วนใหญ่ของราชวงศ์ดังนั้นก่อนที่ฮ่องเต้จะสวรรคตเจ้าชายคนโตกับเจ้าชายคนที่สองก็เริ่มต่อสู้กันสุดท้ายเจ้าชายคนโตไม่รู้ว่าใช้อะไรมาแลกกับความช่วยเหลือของพวกเราตระกูลหลิงในการสู้รบครั้งสุดท้ายเจ้าชายคนโตก็ได้รับชัยชนะไปเจ้าชายคนที่สองก็ถูกตามฆ่าโดนไล่ต้อนไปจนถึงช่องว่างระหว่างประเทศหนานเยว่กับประเทศเป่ยหมิง"

ราชวงศ์เป็นสถานที่ที่ไม่มีคำว่าญาติพี่น้องแม้แต่นิดเดียวพ่อกับลูกพี่กับน้องสุดท้ายก็หนีไม่พ้นการสู้รบเพื่อผลประโยชน์

แล้วเจ้าชายคนโตทำไมถึงไม่ฆ่าเจ้าชายคนที่สองให้สิ้นซากไปซะล่ะ?แค่ไล่ไปถึงชายแดนก็พอแล้วงั้นหรอ?"หลินซีนเยียนไม่คิดว่าเจ้าชายคนโตที่สามารถชนะการต่อสู้ที่ดุเดือดนี้ได้จะปล่อยวางในตอนสุดท้ายตรรกะถอนรากถอนโคนหากว่าเจ้าชายไม่เข้าใจล่ะก็ถ้างั้นเจียงซานก็ไม่สงบแล้วล่ะ

เฉินเทียนพยักหน้ามองหลินซีนเยียนด้วยแววตาชื่นชม"ไม่ผิดหรอกเจ้าชายคนโตคนนั้นก็คือฮ่องเต้ของประเทศหมานในปัจจุบันหลังจากความเปลี่ยนแปลงในวังครั้งนั้นเขาก็รีบฆ่าพี่น้องทุกคนทิ้งแล้วจะปล่อยเจ้าชายคนที่สองที่สู้รบกับเขาจนถึงที่สุดไปได้อย่างไรดังนั้นเขาจึงส่งคนไปตามฆ่าเจ้าชายคนที่สองอยู่ตลอดแต่ว่าเจ้าชายคนที่สองก็ถือว่าเก่งพอตัวอุตส่าห์รอดจากการตามฆ่ามาได้เรื่อยๆหลายปีจนเมื่อ9ปีก่อนพวกเขาก็ถูกต้อนจนจนมุมจึงถูกฆ่าทิ้งทั้งหมด"

9ปีก่อน?

อี้เซิงตอนนี้อายุ8ขวบงั้นก็แสดงว่าอี้เซิงก็เป็นสายเลือดที่เหลืออยู่ของกลุ่มคนหมานที่ใกล้จะถูกฆ่างั้นหรอ?ถ้าเป็นแบบนี้อี้เซิงก็ถือเป็นคนที่มีสายเลือดของเจ้าชายคนที่สองคนหนึ่งบางทีคงจะเป็นองครักษ์ข้างกายของเจ้าชายองค์ที่สองสักคนไม่หักห้ามใจตนเองที่ไม่มีทายาทดังนั้นก็เลยทำเรื่องแบบนั้นจากนั้นก็มีอีเซิ้งออกมา

นี่เป็นสมมุติคร่าวๆที่นางหวังให้เป็นตามนี้มีแค่แบบนี้นางถึงจะรู้สึกว่าไม่ทำให้อี้เซิงน่าสงสารไปมากกว่านี้อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เกิดออกมาจากความเกลียดชัง

"แต่ว่าฟังจากพี่น้องที่ดีของข้าบอกมาว่าก่อนที่พวกคนของเจ้าชายคนที่สองจะตายต่างก็ทิ้งสายเลือดของตัวเองเอาไว้แต่ก็ไม่รู้ว่าสายเลือดพวกนั้นอยู่ที่ไหนว่ากันว่าฮ่องเต้ประเทศหมานองค์ปัจจุบันก็ส่งคนไปตามฆ่าเด็กพวกนั้นอยู่หากว่าเด็กพวกนั้นมีอยู่จริงๆน่ะนะ"เฉินเทียนพูดเสริม

ที่แท้...พอฟังถึงตรงนี้หลินซีนเยียนก็นำมาเทียบกับการคาดเดาของตนเองอี้เซิงที่แท้ก็เพราะพวกคนหมานพวกนั้นเพื่อที่จะทิ้งสายเลือดของตนเองเอาไว้ก็เลยเกิดออกมาดังนั้นคนหมานพวกนั้นก็อาจจะไม่ได้น่ากลัวเข่นฆ่าผู้คนอย่างที่ข่าวลือเขาว่ากัน?บางทีที่พวกเขาแต่ละคนไปยังหมู่บ้านต่างๆก็แค่เพื่อที่จะทิ้งสายเลือดของตนเองเอาไว้เท่านั้นก็ได้?

นางอยากจะเอาข่าวดีนี้บอกกับอี้เซิงแต่ว่าก็ไม่รู้ว่าจนถึงวันนี้อี้เซิงติดตามอาจารย์ของเขาไปท่องเที่ยวถึงที่ไหนแล้วนางมองไปที่เมืองนี้สุดสายตาที่นี่เป็นบ้านเกิดของอี้เซิงสินะ?เด็กน้อยที่ไม่มีพื้นเพสักวันจะได้กลับมาใช้สกุลเดิมของตนเองมั้ยนะ?

เอาล่ะพวกเรารีบเข้าไปในเมืองเถอะประเทศหมานนี้มีเมืองอยู่ไม่เยอะทั้งหมดแค่สิบกว่าเมืองเองเมืองที่ติดกับชายแดนนี้ถือว่าเป็นเมืองที่ค่อนข้างรุ่งเรืองแล้วรอบๆยังมีประเทศเล็กๆอยู่สองสามประเทศบางครั้งก็เกิดการจลาจลขึ้นเพราะงั้นรีบเข้าเมืองก่อนฟ้ามืดเถอะไม่อย่างนั้นเกิดเจอการจลาจลเล็กๆเข้าจะเลี่ยงที่จะไม่ได้รับบาดเจ็บได้ยาก"เฉินเทียนกล่าวเตือนและบังคับม้าให้เคลื่อนไปข้างหน้า

หลินซีนเยียนกับเซียวฝานก็ตามอยู่ในทีมเพราะเฉินเทียนมีใบผ่านทางดังนั้นพวกเขาถึงผ่านเข้าเมืองมาได้อย่างสบายๆ

ในเมืองเป็นอย่างที่เฉินเทียนบรรยายไว้จริงๆเจริญรุ่งเรืองมากถนนทั้งสองฝั่งต่างก็มีร้านค้าต่างๆนาๆตั้งอยู่เพียงแค่ลักษณะการก่อสร้างของที่นี่ไม่เหมือนกับประเทศหนานเยว่เลยให้ความรู้สึกทางฝั่งยุโรปนิดหน่อย ผนังต่างใช้หินก่อสร้างขึ้นมา ของบางอย่างที่ตั้งอยู่ตามถนนทั้งสองฝั่งหลินซีนเยียนก็ไม่เคยเห็นมาก่อน

เซียวฝานเองก็ไม่เคยเห็นของแปลกๆพวกนี้มาก่อนดังนั้นทั้งสองคนก็เลยเดินไปด้วยถามนู่นถามนี่ไปด้วย

เฉินเทียนและเหลียงซินถึงแม้ว่าจะกลายเป็นพันธมิตรกันแต่ว่าในกระดูกดำกลับไม่เห็นหลินซีนเยียนกับเซียวฝานเป็นเพื่อนแต่เป็นศัตรูเพราะงั้นเขาเลยไม่จำเป็นที่จะต้องเป็นนักอธิบายสิ่งของที่ใช้ในชีวิตประจำวันพวกนี้เขาชี้ไปที่ชายชุดดำคนหนึ่งให้เขาตอบคำถามพื้นๆพวกนี้แทน

เฉินเทียนและพรรคพวกมากินข้าวที่ร้านเหล้าร้านหนึ่งแต่ไม่มีทีท่าว่าจะเข้าพักแต่อย่างใดทำให้หลินซีนเยียนกับเซียวฝานรู้สึกสงสัยแต่เขาก็ไม่พูดทั้งสองคนก็ไม่ได้ถามอะไรออกมา

หลังจากกินข้าวเสร็จเฉินเทียนก็ส่งสายตาไปให้ชายชุดดำที่อยู่ข้างๆชายชุดดำก็เข้าใจหยิบผ้าดำออกมาแล้วไปมัดปิดตาหลินซีนเยียนกับเซียวฝานไว้

หลินซีนเยียนเดาว่าที่นี่คงจะมีสถานที่ลับของตระกูลหลิงอยู่เพราะงั้นเฉินเทียนถึงได้ระมัดระวังแบบนี้

ครึ่งชั่วโมงผ่านไปหลินซีนเยียนและเซียวฝานที่ถูกปิดตาไว้ก็ถูกพามาถึงบ้านหลังหนึ่งตอนที่เฉินเทียนแกะผ้าดำออกให้ทั้งสองคนสภาพแวดล้อมรอบๆก็ทำให้ทั้งสองคนตกใจไปพักหนึ่ง

ที่แท้ในบ้านหลังนี้ก็ตกแต่งตามโครงสร้างของประเทศหนานเยว่ศาลานั่งพักสะพานข้ามแม่น้ำภูเขาหินหยกปลอมเช่นเดียวกับคฤหาสน์หรูหราของประเทศหนานเยว่

แต่ก่อนที่หลินซีนเยียนและเซียวฝานจะถูกพามาที่ศาลาแปดเหลี่ยมรอบๆศาลาก็ได้แขวนมุ้งสีขาวปิดเอาไว้ในศาลาก็มีผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ลางๆตรงหน้าของเขามีกระดานหมากรุกวางอยู่เขาถือตัวหมากเอาไว้เหมือนกับว่ากำลังคิดอะไรอยู่ผ่านไปตั้งนานก็ยังไม่ลงหมาก

นายท่านนี่คือสะใภ้ของตระกูลหลี่ที่หมั่นหมายไว้แล้ว!ครั้งนี้ตระกูลหลี่ได้ฉีกสัญญาพันธมิตรทิ้งแถมยังฆ่าเทียนอวิ๋นซีแห่งศาลาความลับแห่งสวรรค์อีกด้วยข้าน้อยไปถึงช้าไปไม่ทันได้ช่วยเทียนอวิ๋นซีดังนั้นก็เลยพาผู้หญิงคนนี้กลับมาด้วย!นายท่านโปรดจัดการ!"

”คนในศาลาพอได้ยินว่าพูดถึงเขาสักพักถึงจะลงหมากน้ำเสียงเย็นชาดังออกมาจากในศาลา"ทำงานไม่สำเร็จคิดว่านำผู้หญิงกลับมาแล้วจะลดโทษได้หรือ?"

ข้าน้อยมิบังอาจ!"เฉินเทียนตกใจจนก้มหัวลงรู้สึกต่ำต้อยด้อยค่ามองออกเลยว่าสถานะของเขาในตระกูลหลิงไม่สูงเลยจริงๆ