ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 371

ตอนที่371พนันกัน

พอนางเตือนสติขึ้นมาหลิงห้าวก็ตกใจไปพักหนึ่งแล้วสีหน้าก็เปลี่ยนไปท่าทางราวกับไม่ค่อยอยากจะเชื่อผ่านไปครู่หนึ่งเขาถึงจะพูดขึ้นอีกครั้งแต่ในน้ำเสียงนั้นเพิ่มความเยือกเย็นจนทุกคนสัมผัสได้อย่างชัดเจน"เจ้าจะบอกว่าผู้หญิงพวกนั้นเพื่อจุดประสงค์ของตนถึงได้แสดงละครเพื่อมาเอาใจข้า?"

พวกผู้หญิงที่มาที่นี่ก่อนหน้านี้หลังจากจบเรื่องก็มีเรื่องขอเขาจริงๆแต่เขาก็ใจกว้างกับผู้หญิงเสมอมาดังนั้นของแค่ไม่ใช่เรื่องที่ผิดหลักการ เขาก็รับปากไปแบบส่งๆเสมอตอนนี้ถูกหลินซีนเยียนพูดแบบนี้เข้า เขามีความรู้สึกเหมือนถูกคนปั่นหัวขึ้นมาอย่างกะทันหัน

หลินซีนเยียนส่ายหน้าพร้อมถอนหายใจออกมาคนแบบหลิงห้าวที่เกิดมาก็มีแต่คนล้อมรอบเป็นคนที่ถูกคนอื่นวางไว้ในตำแหน่งที่สูงส่งแทบจะไม่ต้องการคนที่ปฏิบัติต่อเขาอย่างจริงใจสักคนเกรงว่าทุกคนที่เข้าใกล้เขาล้วนแต่มีอะไรแอบแฝงดังนั้นถึงได้เลี้ยงดูเขาให้กลายเป็นคนที่มีนิสัยเอาตัวเองเป็นใหญ่ยิ่งทำให้เขาคิดว่าเสน่ห์ของเขานั้นมีท่วมท้นผู้หญิงทุกคนบนโลกเพียงแค่ถูกเขาชายตามองก็จะตกหลุมรักเขาขึ้นมา

"ดูเหมือนว่าไม่ต้องให้ข้าพูดในใจท่านเองก็มีคำตอบอยู่แล้ว"หลินซีนเยียนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

หลิงห้าวแทบจะรับความจริงนี้ไม่ได้มือข้างหนึ่งบีบเข้าที่คอของนางพูดเสียงต่ำว่า"เพราะว่าข้าไม่ได้มอบความรักให้เจ้า เจ้าก็เลยกินองุ่นไม่ถึง แล้วเที่ยวพูดว่าองุ่นนั้นเปรี้ยวใช่หรือไม่!"

หลินซีนเยียนถูกเขาบีบแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออกเดิมทีก็ไม่ได้เหลือพื้นที่ไว้ให้พูดแต่แรกอยู่แล้ว อีตาหลิงห้าวคนนี้นี่มันเป็นคนบ้าจริงๆ อารมณ์แปรปรวนเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ไม่คิดถึงผลที่จะตามมาใดๆเลย

แต่ว่าผ่านไปแปปหนึ่งนางเพราะว่าขาดอากาศหายใจใบหน้าก็เลยเปลี่ยนเป็นสีแดงแต่หลิงห้าวยังคงอยู่ในอารมณ์โกรธของตนเองไม่มีวี่แววว่าจะหยุดลงเลยพวกผู้หญิงที่อยู่ข้างๆก็ตกใจจนหน้าซีดไปตั้งนานแล้วแต่ละคนคุกเข่าลงกับพื้นแทบจะไม่กล้าแม้แต่หายใจ

พวกเจ้าพูดออกมาพวกเจ้าเอาใจข้าเพราะมีจุดประสงค์อะไร?"หลิงห้าวใช้มือข้างหนึ่งบีบคอหลินซีนเยียนแน่นหันหน้าไปถามพวกผู้หญิงที่คุกเข่าลงบนพื้นพวกนั้น

ผู้หญิงพวกนั้นต่างก็ตกใจกลัวจนตัวสั่นใครมันจะกล้ายืนขึ้นมาพูดฉอดๆกันล่ะ

หลินซีนเยียนรู้สึกเหมือนจะวูบถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปไม่เกินห้าวินางกลัวว่าจะหมดสติไปซะก่อนนางดิ้นรนรีบใช้วิธีการรักษาชีวิตของตนเองอย่างรวดเร็วยกมือขึ้นใช้นิ้วกดลงไปที่คอของหลิงห้าว

ความเจ็บปวดที่เย็นเฉียบทำให้หลิงห้าวตกใจอย่างแรงก็เห็นหลินซีนเยียนที่บ่งบอกว่าอยากจะให้เขาปล่อยมือเขาถึงจะรับรู้บางอย่างแล้วก็ปล่อยมืออย่างไม่ค่อยเต็มใจ

หลินซีนเยียนไออยู่สักพักพยายามดึงสติตัวเองนิ้วของนางกดเข้าที่คอของหลิงห้าวไม่กล้าที่จะปล่อยออกแม้แต่น้อย"เข็มเหล็กอันนี้ถึงแม้ว่าจะไม่คมแต่ถ้าตัดเข้าที่เส้นเลือดแดงใหญ่ที่คอของเจ้า เจ้าก็อาจจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปเจ้าจะลองดูก็ได้แต่ว่าข้าขอเตือนเจ้าว่าอย่าเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงดีกว่าข้าผู้หญิงแค่คนเดียวชีวิตของข้าไม่มีค่าเท่ากับชีวิตของนายใหญ่ตระกูลหลิงหรอก"

"เส้นเลือดแดงใหญ่ที่คอ?"หลิงห้าวไม่เคยได้ยินวิธีเรียกแบบนี้มาก่อนแต่ก็รู้ว่าลำคอมีความสำคัญกับคนคนหนึ่งมากตอนแรกเขาคิดว่าหลินซีนเยียนแค่ขู่ให้เขาตกใจแต่พอหลินซีนเยียนพูดประโยคหลังออกมาเขากลับลังเลจริงอย่างที่นางว่าชีวิตของเขาไม่ใช่ผู้หญิงแบบหลินซีนเยียนจะเทียบได้"เจ้าต้องการอะไร?"

"ข้าจะอยากได้อะไรก็แค่อยากได้อิสระก็เท่านั้นบอกให้คนนำศิษย์พี่ของข้าเข้ามาแล้วพวกข้าเอาเจ้าหนีไปด้วยขอแค่ถึงสถานที่ที่ปลอดภัยข้าก็จะปล่อยเจ้าไปตัวประกันน่ะแหละไม่ใช่ว่าใช้แบบนี้กันรึไง?"หลินซีนเยียนยักไหล่"สะพานถึงจะเก่าไปหน่อยแต่ว่ายังใช้ได้ก็พอ"

"เจ้าคิดว่าเจ้าจะสามารถออกไปจากเมืองนี้ได้หรอ?ที่นี่คือประเทศหมานไม่ใช่ประเทศหนานเยว่"หลิงห้าวคิดว่านางวาดฝันเกินจริง"ในประเทศหมานไม่ว่าเจ้าจะหนีไปที่ไหนก็หนีไม่พ้นอิทธิพลของตระกูลหลิงไม่อย่างนั้นเจ้าก็ลองดู"

ความมั่นใจในด้านนี้หลิงห้าวยังพอมีอยู่บ้างดังนั้นก็เลยไม่ได้มองเรื่องที่หลินซีนเยียนเอาเขาเป็นตัวประกันเป็นเรื่องเดียวกัน

"อ้อ?ข้าอยากลองดูถ้าหากว่านายท่านสนใจล่ะก็ ก็มาลองดูกับข้าไปด้วยกัน"หลินซีนเยียนใช้วิธีการพูดกระตุ้นอีกแล้ว

”พอหลิงห้าวได้ยินเข้าก็ตอบตกลงอย่างไม่ลังเล"ได้ข้าจะให้โอกาสเจ้าหนีสักครั้งข้าจะต้องทำให้เจ้ายอมแพ้จากใจจริงจนมาอ้อนวอนขอให้ข้ามอบความรักแก่เจ้า"

พูดไม่เกรงใจใครเลย!ประโยคนี้หลินซีนเยียนไม่ได้พูดออกมากลับแค่ห่างจากหลิงห้าวไปทางประตูทีละก้าวทีละก้าว

เหล่านางกำนัลที่อยู่นอกประตูพอเห็นนายของตนถูกข่มขู่เข้าก็ตกใจไม่นานก็มีคนไปเรียกองครักษ์กับแม่นมทั้งสองคนที่แต่งตัวให้หลินซีนเยียน

แม่นมทั้งสองเห็นหลินซีนเยียนใช้แหวนที่อยู่ในมือข่มขู่นายท่านก็ตกใจจนเข่าอ่อนทันทีแต่ว่าพวกนางยังไม่ทันได้เอ่ยปากร้องขอชีวิตก็ถูกคนจับออกไปแล้วคิดว่าตอนที่หลิงห้าวเห็นพวกนางเข้าก็ส่งสัญญาณออกคำสั่งลงโทษประหารกับองครักษ์ทันที

แววตาของหลินซีนเยียนเป็นประกายความมืดมนหน่อยๆสำหรับแม่นมทั้งสองที่ถูกฆ่าไปทั้งแบบนี้ในใจเลยเกิดความรู้สึกผิดถึงแม้ว่านางจะไม่ได้ฆ่าด้วยมือนางเองแต่ก็เพราะมีนางเป็นต้นเหตุน่าเสียดายนางเองยังเอาตัวแทบไม่รอดคงจะปกป้องแม่นมทั้งสองคนนั้นไม่ไหว

จากคำสั่งของหลิงห้าวพวกองครักษ์ก็รีบไปพาตัวเซียวฝานมายังตำหนักอย่างรวดเร็วเซียวฝานเองก็ตกใจเหมือนกันแต่ก็รู้สึกโล่งใจศิษย์น้องของเขาไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาๆจริงๆมักจะหาทางเอาชีวิตรอดจากสถานการณ์เลวร้ายได้เสมอ

ตอนนี้ไปเตรียมรถม้าคันหนึ่งมารอที่หน้าประตู"หลินซีนเยียนบอกสิ่งที่ต้องการกับหลิงห้าวอีกครั้ง

"ได้เจ้าวางใจเถอะข้าพูดคำไหนคำนั้นก็แค่ให้โอกาสเจ้าหนีหนึ่งครั้ง"หลิงห้าวมั่นใจสุดๆสั่งให้คนไปทำตามทันทีสมแล้วที่เป็นคนของตระกูลหลิงคำสั่งของเขาพึ่งสั่งลงไปไม่นานรถม้าก็เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว

หลินซีนเยียนลากหลิงห้าวไปที่หน้าประตูอย่างระแวดระวังแล้วขึ้นไปรถม้านางส่งสัญญาณให้เซียวฝานเร่งฝีเท้าม้าแล้วก็หันไปพูดกับตระกูลหลิงทุกคนว่า"ใครก็ห้ามตามมาทั้งนั้นหากว่าข้าเห็นว่ามีคนสะกดรอยตามละก็งั้นก็โทษทีพวกเจ้าก็รอเก็บศพนายใหญ่ของพวกเจ้าละกัน"

นางรู้สึกโชคดีนิดหน่อยดีนะที่เมื่อก่อนดูละครมาเยอะคำพูดพวกนี้เลยจำได้แม่นแต่คิดไม่ถึงว่าจะมีสักวันที่ตนเองได้ใช้คำพวกนี้ออกมา

"เจ้าวางใจเถอะข้าไม่ให้พวกเขาตามมาหรอกข้าจะให้พวกเจ้าหนีเชื่อไม่เชื่อพรุ่งนี้ก่อนตะวันตกดินข้าก็สามารถจับพวกเจ้าจากในประเทศหมานนี้กลับมาได้?"หลิงห้าวมั่นใจในตัวเองสุดๆมองดูหลินซีนเยียนที่ทำท่าทางระมัดระวังตัวแจถึงกับหัวเราะเยาะ"เอางี้เรามาพนันกันพรุ่งนี้ก่อนตะวันตกดินหากว่าข้ายังจับเจ้าไม่ได้ข้าหลิงห้าวขอให้สาบานในชีวิตนี้เจ้าขออะไรมาได้หนึ่งอย่างขอแค่ข้าทำให้ได้จะไม่ปฏิเสธแน่นอนแต่ว่าเจ้าก็ต้องนำของที่มีเท่าเทียมกันมาแลกเปลี่ยนด้วยเจ้าต้องคิดให้ดีข้าคือผู้สืบทอดของตระกูลหลิงคำสัญญาของข้าเงินทองมากมายก็ไม่ใช่จะแลกได้ง่ายๆ"

"หลินซีนเยียนลังเลอยู่ครู่หนึ่งก็ตอบว่า"ตกลง!เรามาพนันกันถ้าหากนายใหญ่หลิงพรุ่งนี้ก่อนตะวันตกดินสามารถจับข้าได้ล่ะก็ข้าก็จะให้ตระกูลหลิงได้แผนที่แหล่งถ้ำเกิงจีนจากมือข้าไป"