ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 371

ตอนที่371พนันกัน

พอนางเตือนสติขึ้นมาหลิงห้าวก็ตกใจไปพักหนึ่งแล้วสีหน้าก็เปลี่ยนไปท่าทางราวกับไม่ค่อยอยากจะเชื่อผ่านไปครู่หนึ่งเขาถึงจะพูดขึ้นอีกครั้งแต่ในน้ำเสียงนั้นเพิ่มความเยือกเย็นจนทุกคนสัมผัสได้อย่างชัดเจน"เจ้าจะบอกว่าผู้หญิงพวกนั้นเพื่อจุดประสงค์ของตนถึงได้แสดงละครเพื่อมาเอาใจข้า?"

พวกผู้หญิงที่มาที่นี่ก่อนหน้านี้หลังจากจบเรื่องก็มีเรื่องขอเขาจริงๆแต่เขาก็ใจกว้างกับผู้หญิงเสมอมาดังนั้นของแค่ไม่ใช่เรื่องที่ผิดหลักการ เขาก็รับปากไปแบบส่งๆเสมอตอนนี้ถูกหลินซีนเยียนพูดแบบนี้เข้า เขามีความรู้สึกเหมือนถูกคนปั่นหัวขึ้นมาอย่างกะทันหัน

หลินซีนเยียนส่ายหน้าพร้อมถอนหายใจออกมาคนแบบหลิงห้าวที่เกิดมาก็มีแต่คนล้อมรอบเป็นคนที่ถูกคนอื่นวางไว้ในตำแหน่งที่สูงส่งแทบจะไม่ต้องการคนที่ปฏิบัติต่อเขาอย่างจริงใจสักคนเกรงว่าทุกคนที่เข้าใกล้เขาล้วนแต่มีอะไรแอบแฝงดังนั้นถึงได้เลี้ยงดูเขาให้กลายเป็นคนที่มีนิสัยเอาตัวเองเป็นใหญ่ยิ่งทำให้เขาคิดว่าเสน่ห์ของเขานั้นมีท่วมท้นผู้หญิงทุกคนบนโลกเพียงแค่ถูกเขาชายตามองก็จะตกหลุมรักเขาขึ้นมา

"ดูเหมือนว่าไม่ต้องให้ข้าพูดในใจท่านเองก็มีคำตอบอยู่แล้ว"หลินซีนเยียนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

หลิงห้าวแทบจะรับความจริงนี้ไม่ได้มือข้างหนึ่งบีบเข้าที่คอของนางพูดเสียงต่ำว่า"เพราะว่าข้าไม่ได้มอบความรักให้เจ้า เจ้าก็เลยกินองุ่นไม่ถึง แล้วเที่ยวพูดว่าองุ่นนั้นเปรี้ยวใช่หรือไม่!"

หลินซีนเยียนถูกเขาบีบแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออกเดิมทีก็ไม่ได้เหลือพื้นที่ไว้ให้พูดแต่แรกอยู่แล้ว อีตาหลิงห้าวคนนี้นี่มันเป็นคนบ้าจริงๆ อารมณ์แปรปรวนเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ไม่คิดถึงผลที่จะตามมาใดๆเลย

แต่ว่าผ่านไปแปปหนึ่งนางเพราะว่าขาดอากาศหายใจใบหน้าก็เลยเปลี่ยนเป็นสีแดงแต่หลิงห้าวยังคงอยู่ในอารมณ์โกรธของตนเองไม่มีวี่แววว่าจะหยุดลงเลยพวกผู้หญิงที่อยู่ข้างๆก็ตกใจจนหน้าซีดไปตั้งนานแล้วแต่ละคนคุกเข่าลงกับพื้นแทบจะไม่กล้าแม้แต่หายใจ

พวกเจ้าพูดออกมาพวกเจ้าเอาใจข้าเพราะมีจุดประสงค์อะไร?"หลิงห้าวใช้มือข้างหนึ่งบีบคอหลินซีนเยียนแน่นหันหน้าไปถามพวกผู้หญิงที่คุกเข่าลงบนพื้นพวกนั้น

ผู้หญิงพวกนั้นต่างก็ตกใจกลัวจนตัวสั่นใครมันจะกล้ายืนขึ้นมาพูดฉอดๆกันล่ะ

หลินซีนเยียนรู้สึกเหมือนจะวูบถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปไม่เกินห้าวินางกลัวว่าจะหมดสติไปซะก่อนนางดิ้นรนรีบใช้วิธีการรักษาชีวิตของตนเองอย่างรวดเร็วยกมือขึ้นใช้นิ้วกดลงไปที่คอของหลิงห้าว

ความเจ็บปวดที่เย็นเฉียบทำให้หลิงห้าวตกใจอย่างแรงก็เห็นหลินซีนเยียนที่บ่งบอกว่าอยากจะให้เขาปล่อยมือเขาถึงจะรับรู้บางอย่างแล้วก็ปล่อยมืออย่างไม่ค่อยเต็มใจ

หลินซีนเยียนไออยู่สักพักพยายามดึงสติตัวเองนิ้วของนางกดเข้าที่คอของหลิงห้าวไม่กล้าที่จะปล่อยออกแม้แต่น้อย"เข็มเหล็กอันนี้ถึงแม้ว่าจะไม่คมแต่ถ้าตัดเข้าที่เส้นเลือดแดงใหญ่ที่คอของเจ้า เจ้าก็อาจจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปเจ้าจะลองดูก็ได้แต่ว่าข้าขอเตือนเจ้าว่าอย่าเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงดีกว่าข้าผู้หญิงแค่คนเดียวชีวิตของข้าไม่มีค่าเท่ากับชีวิตของนายใหญ่ตระกูลหลิงหรอก"

"เส้นเลือดแดงใหญ่ที่คอ?"หลิงห้าวไม่เคยได้ยินวิธีเรียกแบบนี้มาก่อนแต่ก็รู้ว่าลำคอมีความสำคัญกับคนคนหนึ่งมากตอนแรกเขาคิดว่าหลินซีนเยียนแค่ขู่ให้เขาตกใจแต่พอหลินซีนเยียนพูดประโยคหลังออกมาเขากลับลังเลจริงอย่างที่นางว่าชีวิตของเขาไม่ใช่ผู้หญิงแบบหลินซีนเยียนจะเทียบได้"เจ้าต้องการอะไร?"

"ข้าจะอยากได้อะไรก็แค่อยากได้อิสระก็เท่านั้นบอกให้คนนำศิษย์พี่ของข้าเข้ามาแล้วพวกข้าเอาเจ้าหนีไปด้วยขอแค่ถึงสถานที่ที่ปลอดภัยข้าก็จะปล่อยเจ้าไปตัวประกันน่ะแหละไม่ใช่ว่าใช้แบบนี้กันรึไง?"หลินซีนเยียนยักไหล่"สะพานถึงจะเก่าไปหน่อยแต่ว่ายังใช้ได้ก็พอ"