ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 373

ตอนที่373เสียงที่คุ้นเคย

เวลาทุกๆนาทีทุกๆวินาทีผ่านไปทุกคนทั้งเมืองต่างตื่นกลัวแม้แต่ประชากรธรรมดาๆยังรู้สึกถึงบรรยากาศที่วุ่นวายในเมืองโดยเฉพาะในตอนที่ท้องฟ้ากลายเป็นสีมืดเมืองทั้งเมืองถูกปกคลุมไปด้วยความรู้สึกกดดัน

หลิงห้าวหมดความอดทนถึงกับไปเดินหาบนถนนด้วยตัวเองตั้งนานแล้วพาคนกลุ่มหนึ่งไปด้วยอย่างรีบร้อนสีหน้าของเขาไม่ได้มีสีหน้ามั่นอกมั่นใจเหมือนดั่งตอนแรกตั้งนานแล้วแต่กลับเป็นอารมณ์โมโหฉุนเฉียวที่รุนแรง

เฉินเทียนตามมาข้างหลังของหลิงห้าวเขารู้สึกกระวนกระวายใจข้างหลังเหงื่อเปียกโชกไปหมดเขาเข้าใจหลิงห้าวดีที่สุดไม่ถ้าจะพูดให้ถูกกลุ่มคนที่ตามมาล้วนเข้าใจหลิงห้าวดีในตระกูลหลิงใครต่างก็รู้ว่าหลิงห้าวเป็นลูกชายที่นายใหญ่และนายหญิงรักและประคบประหงมมากเป็นลูกชายที่ได้ใจที่สุดในสายตาของคนในตระกูล

เพราะว่าหลิงห้าวฉลาดมากอายุ7ขวบก็เริ่มช่วยตระกูลจัดการเรื่องทั่วไปต่างๆเรื่องทุกครั้งก็จัดการได้อย่างมีระเบียบความสามารถของเขาได้รับการยอมรับจากคนในตระกูลส่วนใหญ่ผ่านไปหลายปีเขาไม่เคยต้องผิดหวังมาก่อนเพราะแบบนี้ถึงได้ทำให้เขามีนิสัยหยิ่งยโสโอหังเอาตัวเองเป็นใหญ่

เพียงแต่ความสำเร็จของเขาไม่ใช่มาจากการสนับสนุนของอำนาจตระกูลหลิงหรอ?ข้างกายเขามีผู้ช่วยฝีมือดีมากมายแล้วยังมีนายใหญ่ดูแลอยู่เบื้องหลังอีกอำนาจของตระกูลหลิงทั้งหมดก็เพื่อไว้ให้เขาใช้งานครั้งนี้ที่มาชายแดนก็เป็นความต้องการที่จะมาฝึกฝนตัวเองของเขาเองแล้วเขาก็เป็นคนออกปากเองว่าไม่ต้องการให้ผู้ช่วยฝีมือดีทั้งหลายตามเขามา

แต่ว่าใครจะไปคิดว่าแปปเดียวจะทำให้เขารู้สึกด้อยกว่าและลิ้มรสรสชาติของความพ่ายแพ้เร็วขนาดนี้

ลมกลางคืนพัดผ่านมาช่วงเวลาที่ตะวันลับขอบฟ้าไปเวลานั้นก็ได้เวลาของยามกลางคืนมาเยือน

สุดทางเดินถนนหลิงห้าวดึงบังเหียนให้หยุดลงประชากรที่อยู่รอบๆเหมือนกับรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างรีบเก็บข้าวของแล้ววิ่งถอยหายไปหมดมีเพียงกลุ่มชายที่ขี่ม้าหยุดอยู่ตรงถนนไม่ขยับเขยื้อนไปไหน

"ฟ้ามืดแล้ว"หลิงห้าวขบฟันแน่นพูดสามคำนี้ออกมา

เฉินเทียนและคนอื่นๆต่างมองหน้ากันอย่างไม่รู้ว่าจะทำไงดี

"หรือว่าจะหายไปแล้วจริงๆ?"หลิงห้าวไม่เชื่อสีหน้าของเขาย่ำแย่จนถึงที่สุดเขาหันไปมองแรงใส่เฉินเทียนแล้วพูดเสียงดังว่า"ยังมีที่ไหนที่ยังไม่ได้หาอีก?"

เฉินเทียนคิดอย่างละเอียดแล้วก็ส่ายหน้า"ทุกคนทุกบ้านในเมืองก็หาหมดแล้วแต่ก็ไม่พบแม้แต่ในตำหนักตระกูลหลิงก็หาอย่างละเอียดแล้วรอบหนึ่ง"

"จริงด้วยยังมีอีกที่หนึ่งที่เรายังไม่ได้ไปหากัน!"เฉินเทียนนึกขึ้นมาได้อย่างกะทันหันหันไปมองหลิงห้าวอย่างยากที่จะเชื่อ

หลิงห้าวถูกสายตาที่มองมาของเขาก็ตัวชาขึ้นมาแต่ว่าไม่นานนักเขาก็ได้สติรู้ว่าที่เฉินเทียนพูดคือสถานที่ใด!

"น่าตายนัก!นังผู้หญิงเจ้าเล่ห์!"เฉินเทียนโมโหออกมาหนีบท้องม้าไว้แน่นแล้วคุมบังเหียนมุ่งไปทางตำหนักตระกูลหลิง

ตำหนักตระกูลหลิงคือสถานที่แรกที่เริ่มออกตามหาแต่ว่าในตำหนักตระกูลหิงมีอยู่ที่แห่งหนึ่งแทบจะไม่มีใครกล้าย่างเท้าเข้าไปนั่นก็คือสระสุราบ่อเนื้อที่เขาไว้ใช้เสพสุขสังสรรค์!