ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 392

ตอนที่ 392 การเปลี่ยนแปลงที่ไม่คาดคิดอันแสนสงบ

เพียงแต่ แววตาของเด็กสาวคนนั้นกลับทำให้ผู้คนเยิ่งเพิ่มความประหลาดใจขึ้น

หลินซีนเยียนมองเห็นความคุ้นเคยบางอย่างจากแววตาของเด็กคนนั้น ก็ราวกับแรกเริ่มตอนที่นางเป็นฝ่ายกระตุ้นโม่จื่อเฟิงก็ไม่ปาน เผยความสิ้นหวังและความเพียรอันไม่ย่อถอยประการหนึ่ง

ฉากย้อนความหลังในสมองผุดขึ้นมา หลินซีนเยียนพลันรู้สึกหัวใจค่อยๆ แตกสลาย มีความรู้สึกจำพวกสูดหายใจไม่เข้า

คนรอบด้านต่างตกตื่นยิ่ง โดยเหล่าบุรุษตอนที่มองเห็นเด็กสาวคนนี้ ปรับเปลี่ยนทัศนคติก่อนหน้าของพวกเขา แววทอประกายตาพลันวิบวับขึ้นมา หากว่าก่อนหน้ายังด่าทอยายแก่คนนั้นไร้ยางอายล่ะก็ เช่นนั้นตอนนี้ ผู้ชายพวกนั้นกลับเริ่มอิจฉาโชคเรื่องผู้หญิงของใต้เท้าผู้ว่าขึ้นมาแทน

นี่ก็คือฝูงชนคนมุง มักจะไม่ได้วิจารณ์ตามแนวพัฒนาการของเรื่องราว ก็ลืมเลือนอารมณ์ก่อนหน้าไปเสียสิ้น กลับเลือกข้อมูลที่ทำให้ตนเองเพิ่มความผ่อนคลายแทน

“ใต้เท้าผู้ว่า ท่านก็รับเด็กคนนี้เอาไว้เถิด อย่างไรเสียยายแก่อย่างข้าก็เลี้ยงดูชีวิตนางไม่ไหวแล้ว ก็ให้นางติดตามท่านได้กินข้าวสักคำเถิด หากว่าท่านไม่ต้องตาจริงๆๆ เช่นนั้นยายแก่อย่างข้าก็จะขายเด็กคนนี้ไว้ที่นี่ก็สิ้นเรื่องแล้ว” ยายแก่ร้องไห้จนน้ำมูกน้ำตาไหล ซ้ำยังหันหน้ามาแผดร้องใส่คนรอบด้าน “พวกท่านใครต้องการเด็กคนนี้บ้าง เช่นนั้นก็ควักเงินออกมาซื้อไปเถิด วันนี้ข้ายายแก่ไม่อาจเอานางกลับไปได้แล้ว!”

ประกาศขายหลานสาวของตนเองต่อหน้าธารกำนัล วิธีการของหญิงชราคนนี้ช่างทำให้คนรู้สึกละอายนัก แต่ว่า คนรอบด้านกลับเป็นนกกระจอกไร้เสียง โดยเฉพาะเหล่าผู้ชาย ราวกับมองฝ่ายตรงข้าม ล้วนประมวลเหตุการณ์โดยรอบ

เพียงชั่วขณะนั้น หลินซีนเยียนก็เห็นแจ้งถึงความเฉยชาของมนุษยชน ก่อนหน้ายังปกป้องความยุติธรรมแก่เด็กคนนั้น พริบตาเดียวกลับรู้สึกว่าเด็กคนนั้นเป็นเนื้ออ้วนพีชิ้นหนึ่งไปแล้ว

แต่เพียง แม้ฝูงชนจะกำลังประมวลสถานการณ์ แต่กลับไม่ได้หยัดลุกขึ้น ราวกับคนทั้งหมดต่างมองไปยังรถม้าคันนั้นโดยไม่รู้ตัว หลินซีนเยียนฉุกคิด ก็รู้ถึงสาเหตุที่ฝูงชนไม่กล้าแสดงความเห็นตามอำเภอใจ

เด็กสาวที่น่ามองเพียงนี้ เป็นความคิดที่ผู้ชายแต่ละคนมีอยู่บ้าง ฝูงชนกลัวว่าเผื่อตอนนี้ใต้เท้าผู้ว่ามีใจยอมรับเด็กสาวคนนี้ไว้ ใครก็ตามว่าท่าทีจะรับซื้อเด็กคนนี้ไปในยามนี้ เช่นนั้นก็เป็นโทษต่อใต้เท้าผู้ว่าเข้าให้แล้ว

บ่าวสารถีราวกับก็ตกตะลึงในรูปลักษณ์ของเด็กสาวคนนั้น แม้กระทั่งเขาก็ยังมีท่าทีไม่แน่ใจขึ้นมา หันหน้าไปมองประตูรถม้าด้านหลัง เสมือนรอให้คนด้านในให้คำชี้แนะเพิ่มเติม

“เด็กสาวผู้นี้ราคาเท่าไร ข้ารับซื้อ”

ขณะที่ฝูงชนยังรอคอยใต้เท้าผู้ว่าภายในรถเอ่ยคำนั้น หลินซีนเยียนกลับปริปากขึ้นมา เมื่อนางเอ่ยปาก คนทั้งหมดล้วนหันมามองยังทิศทางของนาง ทั้งสะใจในความช้ำชอกของศัตรู ทั้งดูอุปรากรจรรโลง ทั้งถูกเรือนร่างและรูปโฉมของนางทำให้ตกตะลึง

“โอ้ว วันนี้เป็นอะไรไปหนอ เหตุใดจึงมีแม่นางที่สวยกินกันไม่ลง”

“นั่นสิ ยามเอ่ยวาจาก็เป็นเบญจกัลยาณี ถึงแม้อายุจะมากสักหน่อย แต่ก็มีเสน่ห์ของหญิงสาวมากกว่า”