ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 395

ตอนที่395สถานะของท่านอิน

รถม้าคันหนึ่งกำลังจอดอยู่ที่หน้าประตูโรงน้ำชาทันทีที่ชายผู้สูงศักดิ์ถือหมวกลงจากรถม้าก็มีคนมารอต้อนรับเขาให้เข้าไปข้างในโดยเฉพาะ

จะสามารถเข้ามาในโรงน้ำชาแห่งนี้ได้นั้นล้วนแต่เป็นผู้ลากมากดีจากตระกูลสูงศักดิ์ดังนั้นโรงน้ำชาจึงสะอาดเป็นพิเศษระหว่างทางก็จะไม่ค่อยพบเจอคนที่รู้จักเท่าไหร่

“ช่วงนี้รายได้จากโรงน้ำชาเป็นอย่างไรบ้าง?”ท่านชายที่สวมหมวกทรงขุนนางชั้นสูงตลอดทั้งทางเดินก็ซักถามคนที่มาคอยต้อนรับหากเป็นลูกค้าที่มาที่นี่บ่อยๆก็จะรู้จักเขาคนนำทางคนนี้ก็คือผู้ดูแลโรงน้ำชาแห่งนี้

“เรียนท่านอินลูกค้าที่มาโรงน้ำชาในปีนี้เยอะกว่าปีก่อนๆยังไงก็ต้องขอบคุณการดูแลของท่านเฉิงจู่ด้วยขอรับ”ผู้ดูแลตอบอย่างเคารพน้อบนอมท่านอินผู้นี้ก็คือผู้อยู่เบื้องหลังโรงน้ำชาแห่งนี้ถึงแม้ว่าปีหนึ่งจะมาเพียงแค่ไม่กี่ครั้งแต่ว่าทุกครั้งที่เจอเขาผู้ดูแลจะรู้สึกตื่นกลัวนิดหน่อยรัศมีผู้สูงศักดิ์ที่อยู่ทั่วทั้งตัวของท่านอินเปรียบเทียบกับท่านเฉิงจู่แล้วยิ่งมีเยอะมากกว่าเสียด้วยซ้ำ

“อืมงั้นก็ดี”ท่านชายสูงศักดิ์ที่สวมหมวกอยู่พยักหน้ากลับหยุดฝีเท้าลงอย่างกะทันหันชะเง้อมองไปข้างหน้าก็มองเห็นเหล่ามามาสองคนกำลังพยุงหญิงสาวคนหนึ่งเดินลับไปตรงริมโถงทางเดินพอดีเขามองไปทิศทางนั้นอย่างสงสัยอยากจะมองให้ละเอียดกว่านี้อีกหน่อยแต่ว่าคนนั้นก็ได้หายไปแล้ว

ไม่ทันไรเขาก็รีบหันมาถามผู้ดูแลที่อยู่ข้างๆ“นั่นใคร?”

“ท่านหมายถึงแม่นางคนนั้นสินะได้ยินว่าเป็นแม่นางคนหนึ่งที่ท่านเฉิงจู่ชอบพอเข้าที่ตลาดในวันนี้แม่นางคนนั้นค่อนข้างไม่ยอมคนขนาดท่านเฉิงจู่จะทำดีด้วยปานใดก็ไม่มีผลอะไรสุดท้ายก็ไม่รู้จะทำอย่างไรท่านเฉิงจู่ก็ได้แต่ต้องใช้กำลังแทน"ผู้ดูแลอธิบาย

ท่านชายผู้สูงศักดิ์ที่สวมหมวกเงียบไปครู่หนึ่งในมือกลับรู้สึกชาอย่างไม่รู้ตัวสักพักเขาก็ถามอีกรอบว่า“ฉินชิงเฟิงมักชอบพาผู้หญิงมาที่โรงน้ำชาบ่อยๆหรือ?”

ผู้ดูแลโรงน้ำชาส่ายหน้า“จะว่าอย่างนั้นก็หาใช่ไม่ทุกครั้งที่ท่านเฉิงจู่มาก็เพียงแค่มาดื่มน้ำชาพักผ่อนแค่นั้นเองขอรับพาผู้หญิงมานั้นนี่เป็นครั้งแรกเพียงแต่ปกติท่านเฉิงจู่ก็ไม่ได้มีงานอดิเรกอะไรผู้หญิงนั้นเป็นเพียงสีสันเขาชอบที่จะเพลิดเพลินกับผู้หญิงในจวนของท่านเฉิงจู่นั้นก็มีนางสนมอยู่หลายสิบคนปกติท่านเฉิงจู่จะใช้คารมเพื่อให้ผู้หญิงหลงรักทำให้พวกนางยอมสวามิภักดิ์ต่อเขาใช้กำลังกับผู้หญิงนี่ถือเป็นครั้งแรกขอรับ”

“ฉินชิงเฟิงแม้ว่าจะเป็นผู้บัญชาการทหารแต่ทว่านิสัยของเขาง่ายต่อการหลอกผู้อื่นผู้หญิงถูกเขาหลอกลวงน่ะไม่ใช่เรื่องแปลกแต่ว่า..."ชายผู้สูงศักดิ์ที่สวมหมวกนั้นไม่ได้พูดต่อเขาแค่ถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วกวักมือเรียกผู้ดูแลให้เข้ามาใกล้ๆ

เขาพูดเสียงเบาๆที่ข้างหูของผู้ดูแลผู้ดูแลคนนั้นถึงกับตกใจอย่างแรงมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ“ท่านอินทำอย่างนี้จะเป็นการไม่เหมาะสมหรือเปล่าขอรับนั่นคือท่านเฉิงจู่นะขอรับภายภาคหน้าโรงน้ำชาของเรายังคงต้องพึ่งบารมีของท่านเฉิงจู่อยู่นะขอรับ”

"บางครั้งกิจการอะไรพอเอามาเทียบกับของบางอย่างมันก็ไม่ได้สำคัญเท่าไรหรอกเจ้ารีบไปจัดการเถอะ”คุณชายผู้สูงศักดิ์สั่งการไปแล้วก็เดินก้าวใหญ่ๆจากไป

ผู้ดูแลยืนทื่ออยู่ข้างหลังจากนั้นก็พึมพำอะไรออกมาไม่กี่ประโยคแล้วถึงจะรีบวิ่งไปทางตำหนักหลัง

โรงน้ำชาชั้นสองนั้นคุณชายผู้สูงศักดิ์เปิดประตูและเดินเข้าไปเขาเดินอ้อมฉากกั้นเข้ามานั่งลงตรงหน้าของฉินชิงเฟิงแล้วถึงจะถอดหมวกขุนนางออกพร้อมพูดกับฉินชิงเฟิงว่า“ฉินเฉิงจู่ไม่ได้เจอกันตั้งนานท่านดูสดใสขึ้นมากเลยนะ”

“ท่านอินเกรงใจไปแล้วนี้ไม่ใช่เพราะพึ่งใบชาสมุนไพรของโรงน้ำชาท่านหรือไงมาดื่มน้ำชาที่นี่กี่ทีก็ทำให้ข้ากระปรีกระเปร่าขึ้นเยอะเลย”ฉิงชิงเฟิงพูดไปก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ“แต่ก็น่าเสียดายข้าฉินโม่วเหรินแม้จะคิดว่าตัวเองคือสุภาพบุรุษที่งดงามคนหนึ่งแต่ว่าทุกครั้งที่เปรียบกับท่านอินก็ยังรู้สึกว่าด้อยกว่าอยู่ดี”

“ฉินเฉิงจู่ท่านกล่าวเกินจริงไปแล้วหรือว่าแกล้งข้ากัน?ผู้ชายคนหนึ่งรูปร่างหน้าตาดีก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องดีอะไร”หากหลินซีนเยียนอยู่ที่นี่ล่ะก็คงจะจำได้แน่ชายสูงศักดิ์ผู้ที่ถูกเรียกว่าท่านอินไม่ใช่ว่าคือมหาเสนาบดีอินฉีแห่งประเทศหนานเยว่งั้นหรือ?

“ใครบอกว่าผู้ชายรูปร่างหน้าตาดีไม่มีอะไรดีกัน?อย่างน้อยผู้ชายหน้าตาดีจะนอนกับผู้หญิงกี่คนนั้นก็เป็นเรื่องง่ายผู้หญิงตอนนี้น่ะแค่เห็นผู้ชายหน้าตาดีก็พร้อมใจแก้ผ้านอนรออยู่บนเตียงแล้ว”อยู่ต่อหน้าผู้ชายฉินชินเฟิงก็เผยตัวตนความเป็นชายออกมาไม่แกล้งทำตัวเป็นสุภาพบุรุษผู้แสนดีอีกในความคิดของเขานั้นผู้หญิงก็แค่เอามานอนด้วยเอามาตอบสนองความต้องการของร่างกายก็เท่านั้น

อินฉีไม่ได้ว่าอะไรรับน้ำชาจากมือของฉินชิงเฟิงมาดื่ม“จริงสิได้ยินว่าราชวงศ์แคว้นหมันช่วงนี้มีความเคลื่อนไหวครั้งใหญ่รู้หรือไม่ว่าเพื่ออะไร?”

“ท่านอินท่านทำตัวไม่เหมาะเสียแล้วรับน้ำชาไปยังดื่มไม่ถึงสองอึกก็จะมาดักฟังข่าวซะแล้ว”ฉินชิงเฟิงส่ายหน้า“อย่ารีบร้อนเรามาคุยเรื่องเก่าๆกันก่อน”

ความหมายในคำพูดนั้นคนฉลาดอย่างอินฉีก็เข้าใจในทันทีเขายิ้มบางๆแล้วพูดว่า“งั้นก็ได้รายได้ของโรงน้ำชาในปีนี้เพิ่มขึ้นมากกว่าปีที่แล้วทั้งหมดนี้ล้วนเป็นน้ำพักน้ำแรงของท่านฉินเฉิงจู่แท้ๆคนดูแลโรงน้ำชาบอกกับข้าแล้วว่าท่านฉินเฉิงจู่ใส่ใจไม่น้อยข้ามาที่นี่ก็เพื่อมาจัดการบัญชีของโรงน้ำชากลับไปจะต้องส่งของขวัญปีใหม่ที่ท่านฉินเฉิงจู่พอใจให้กับท่านเสียหน่อยแล้ว”

ฉินชิงเฟิงพอได้ฟังดังนั้นก็พยักหน้าหลายๆรอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้มยกมือขึ้นชี้ไปทางอินฉีแล้วพูดว่า“ท่านอินสมเป็นนักค้าขายเสียจริงเข้าใจอะไรได้ง่ายช่างเถิดข้าไม่ปล่อยให้ท่านรอเก้อแล้วข้าเป็นผู้บัญชาการทหารหนึ่งในสามกองทัพใหญ่แม้ว่าจะดูแลเมืองชุนแห่งนี้มาหลายปีแต่ว่าในเมืองจิ่งแคว้นหมันถือว่ายังพอมีอิทธิพลอยู่บ้างช่วงนี้ฮ่องเต้มีความเคลื่อนไหวเล็กน้อยแต่ว่าเป็นความลับคนที่รู้เรื่องนี้ก็มีไม่มากนักว่ากันว่ากำลังตามหาบางอย่างใช่แล้วท่านอินอยู่ที่ประเทศหนานเยว่ทำไมแม้แต่ความลับของราชวงศ์แคว้นหมันถึงรู้ได้นี่ยิ่งทำให้ข้ายิ่งอยากรู้เข้าไปอีกท่านอินเป็นแค่นักการค้าคนหนึ่งจริงหรือ?”

ฉินชิงเฟิงถึงแม้ว่าจะพฤติกรรมไม่ค่อยดีนักแต่ว่าสามารถเป็นถึงผู้บัญชาการทหารหนึ่งในสามกองทัพใหญ่ไม่ใช่ว่าใครก็จะทำได้เพราะงั้นถือว่าความรู้สึกไวมาก

เพียงแต่ต่อหน้าเขาไม่ใช่แค่คนธรรมดาแต่อินฉีที่อายุแค่นี้ก็ได้เป็นถึงมหาเสนาบดีของประเทศหนานเยว่แล้ว

อินฉีทำสีหน้าเฉยเมยสีหน้าไม่ได้เปลี่ยนไปเพราะคำพูดของฉินชิงเฟิงแม้แต่น้อย"ฉินเฉิงจู่ช่างเป็นผู้มีความสามารถนักแค่คำถามเดียวก็ทำให้ฉินเฉิงจู่เจอเงื่อนงำเสียแล้วข้าน่ะที่จริงไม่ใช่เพียงแค่นักการค้าคนหนึ่งหรอกข้า..."

เขาหยุดพูดไปตอนที่ฉินชิงเฟิงทำหน้าตารอฟังสิ่งที่เขาจะพูดต่อไปนั้นเขาก็ยิ้มแล้วพูดออกมาว่า"ข้ายังเป็นที่ปรึกษาของฮ่องเต้ประเทศหนานเยว่อีกด้วยเป็นที่ปรึกษาของฮ่องเต้มิใช่ง่ายๆหากไม่มีสายตากว้างไกลและข้อมูลของราชวงศ์แต่ละประเทศไม่เพียงแต่เป็นที่ปรึกษาของฮ่องเต้ไม่ได้เกรงว่าจะนำภัยมาสู่ชีวิตด้วยดังนั้นสำหรับข่าวลับนี้พวกข้าจะหาคนมารวบรวมโดยเฉพาะ"

ฉินชิงเฟิงจ้องมองอินฉีอย่างตกตะลึงสำหรับเรื่องที่เขาเป็นที่ปรึกษาฮ่องเต้นั้นเขาไม่ได้แสดงอารมณ์ของตัวเองออกมาในทันทีแต่ว่าสายตากลับมองไปบนหน้าของอินฉีราวกับว่าจะเห็นอะไรจากบนหน้าของเขา