ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 398

ตอนที่398ออกไปเดินเล่นข้างนอก

“อินฉี!”หลินซีนเยียนสบถอย่างโมโหในแววตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

อินฉีสัมผัสได้ถึงความโกรธของนางนัยน์ตาฉายแววความกลัวเขาค่อยๆถอยออกไปเล็กน้อยรักษาระยะห่างเพื่อความปลอดภัยของทั้งสองคนสะอึกสะอื้น：”ซีนเยียน....”

”หลินซีนยียนหัวเราะหึออกมาเผยสีหน้าน่าเกลียดน่ากลัวที่แม้แต่ตัวเองก็ไม่เคยคิดมาก่อนของตนออกมา“อินฉีเจ้ารู้มั้ยว่าตรงไหนที่เจ้าสู้โม่จื่อเฟิงไม่ได้?”

อินฉีไม่ได้พูดอะไรออกมาสำหรับเขาท่าทางที่น่าเกลียดน่ากลัวของหลินซีนเยียนนี้ก็ถือว่าทำร้ายเขาอย่างที่สุดแล้วสำหรับเขา

“เพราะว่าตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้เขาไม่เคยคิดที่จะหลอกใช้ข้าแม้จะเป็นตอนที่เพิ่งจะรู้จักกันแรกๆก็ตามเขาอยากจะแกล้งข้าแต่ก็ตรงไปตรงมาไม่มีอะไรแอบแฝงเขาใช้กำลังแต่เขาไม่เคยหลอกลวง!เจ้ายอมรับลูกของข้าได้?เจ้าไม่รู้สึกว่าตอนที่เจ้าพูดประโยคนี้ออกมามันน่าขำหรอ?หากว่าเจ้าเป็นเพราะว่ารักจริงและยอมรับลูกของข้าได้เจ้าก็คงจะไม่ละเลยความปลอดภัยของเขาใช้เขามาบงการข้าบงการโม่จื่อเฟิง”

นางไม่ปฏิเสธหรอกว่าอินฉีเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่เปลี่ยนไปอยู่ในสายตาของผู้หญิงได้อย่างง่ายๆถึงขั้นละทิ้งเรื่องที่เขาหลอกใช้นางสิ่งดีๆที่เขาทำให้กับนาง นางก็สัมผัสได้ แต่ว่าการสร้างความเชื่อใจระหว่างคนนั้นง่ายมากอยากจะทำลายมันกลับยิ่งง่ายเข้าไปใหญ่

“โม่จื่อเฟิงดีขนาดนั้นเลยหรอ?”เสียงของอินฉีแหบพร่าไปหมดสายตาตกหล่นไปอยู่ที่พื้นไม่รู้ว่าเขากำลังมองอะไรอยู่

“เขาไม่ดีแต่ว่าเจ้าก็ดีได้ไม่เท่าไหร่เหมือนกันดังนั้นขอร้องพวกเจ้าล่ะคนแบบพวกเจ้ามันไม่เหมาะสมกับผู้หญิงธรรมดาๆอย่างข้าข้ากับพวกเจ้ามันอยู่คนละโลกกันฝืนใจอยู่ด้วยกันไปก็ไม่มีความสุขหรอก”หลินซีนเยียนอดไม่ได้ที่จะน้ำตาคลอเบ้านางไม่รู้ว่าคำพูดประโยคนี้พูดกับอินฉีหรือว่าพูดกับตัวนางเองกันแน่

นางกับโม่จื่อเฟิงท้ายที่สุดแล้วก็เป็นคนคนละโลกกันมันผิดตั้งแต่เริ่มต้นแล้วใช่มั้ย?

มือของอินฉีค่อยๆลื่นไหลหลุดออกไปจากบ่าของนางแอลกอฮอล์ในตัวเขาก็ค่อยๆลำเลียงไปทั่วตัวทำให้สายตาการมองเห็นของเขามึนมัวเขาโซเซไปที่เตียงดึงผ้าห่มออกถอดรองเท้าออกแล้วก็ล้มลงนอนบนเตียงหลับตาลงเขาไม่มองสภาพแวดล้อมรอบๆอีก

หลินซีนเยียนก็ยืนอยู่ตรงกลางห้องนางเช็ดน้ำตาของตนนั่งลงบนเก้าอี้อย่างไร้เรี่ยวแรง

ยามค่ำคืนปรากฎโลกที่เงียบสงบไร้เสียงใดๆมีเพียงเสียงลมหนาวพัดผ่านกระทบใบไม้ให้ปลิวไสว

บางทีอาจจะเพราะเมาอินฉีหลับไปอย่างสนิทหลับยาวไปจนถึงเช้าตรู่ของวันที่สอง

แต่หลินซีนเยียนกลับไม่ได้นอนทั้งคืนนั่งพิงโต๊ะจ้องมองเทียนอยู่อย่างนั้นตลอดทั้งคืนจนถึงเช้าในตอนที่อินฉีตื่นขึ้นมาเห็นนางนั้นสีหน้าก็แย่ลงแต่ก็ยังคงลุกขึ้นอย่างสง่างามเดินมาถึงด้านหลังของนาง

“เมื่อคืน....”อินฉีพูดแค่สองคำนี้ออกมาก็ถูกหลินซีนเยียนตัดบทไปซะก่อน

“เมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้นพอเจ้าเข้ามาก็หลับไปแล้ว”ในเมื่อเป็นความทรงจำที่ไม่ดีนักจะพูดขึ้นมาให้ทุกคนลำบากใจอีกทำไม

“อ้อ”อินฉีตอบรับกลับมาไม่ได้ถามต่ออะไรเห็นนางไม่มีอารมณ์จะคุยกับเขาก็เลยนั่งลงเงียบๆแทน