ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 399

ตอนที่399บ้านยาวิเศษ

สำหรับอินฉีแล้วไม่ว่ายังไงหลินซีนเยียนยอมออกไปข้างนอกกับเขาถือเป็นการเริ่มต้นใหม่ที่ดีตลอดชีวิตของคนจะเจอสักกี่คนกันที่เป็นคนที่ทำให้เราไม่เคยลืมเลย?

หลินซีนเยียนให้เหล่ามามานำชุดธรรมดาๆมาให้นางชุดหนึ่งเป็นแบบที่ทันสมัยที่สุดของประชาชนแคว้นหมันผ่านจากเมื่อคืนมาแล้วในสายตาของทุกคนหลินซีนเยียนถือเป็นคนของอินฉีจะตีสุนัขก็ต้องดูเจ้าของด้วยอินฉีเป็นแขกคนสำคัญฉินชิงเฟิงผู้หญิงของอินฉีก็ไม่ควรที่จะไม่เคารพนาง

นี่ก็คือสถานะที่เปลี่ยนไปเพราะถูกคนสร้างขึ้นมาหลินซีนเยียนอดคิดถึงภรรยาเศรษฐียุคปัจจุบันพวกนั้นไม่ได้ขึ้นมาบางทีก่อนหน้าอาจจะเป็นแค่พนักงานธรรมดาๆคนหนึ่งในบริษัทแต่พอแต่งงานกับสามีที่มียศถาบรรดาศักดิ์ก็จะมีพวกผู้บริหารของบริษัทต้องการตัวแล้วก็เข้ามาเอาอกเอาใจทันที

สังคมก็คือความเป็นจริงดังนั้นถึงได้มีผู้ชายมากมายยอมที่จะเสียสละหญิงข้างกายเพื่อให้ได้เป็นคนที่เหนือกว่าคนอื่นๆ

“คิดอะไรอยู่หรอ?”

ในรถม้าอินฉีเห็นหลินซีนเยียนเหม่อออกไปนอกหน้าต่างเลยอดไม่ได้ที่จะถามออกมา

หลินซีนเยียนได้สติกลับมาส่ายหน้าเล็กน้อยแต่ไม่ได้พูดอะไร

อินฉีไม่สนใจความเย็นชาของนางแต่กลับพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนขึ้นไปอีก“วันนี้อากาศดีเชียวเจ้าอยากจะไปเดินเล่นรอบๆนอกเมืองหรือว่าเดินเล่นรอบๆในเมืองล่ะ?หากว่าเป็นนอกเมืองข้ารู้จักที่ที่หนึ่งที่มีดอกพลัมงดงามหากว่าเป็นในเมืองก็มีอาหารแล้วก็สิ่งของมากมายที่มีเอกลักษณ์ของแคว้นหมันน่าที่จะไปลองดู”

เขาพยายามแนะนำอย่างสุดความสามารถพยายามเอาอกเอาใจหลินซีนเยียนแต่ว่าท่าทางของหลินซีนเยียนก็ยังคงเย็นชาเหมือนเดิม

ผ่านไปครู่หนึ่งหลินซีนเยียนถึงจะพูดขึ้นมาว่า：”ข้าอยากไปพวกร้านที่ขายยาสมุนไพรโดยเฉพาะ”

อินฉีประหลาดใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรแค่เปิดผ้าม่านออกแล้วสั่งการกับคนขับรถม้าสองสามประโยค

รถม้าก็เปลี่ยนทิศทางไปขับไปทางถนนเส้นใหญ่อีกเส้นหนึ่ง

ข้างหลังรถม้าสามสิบฟุตแผงขายแป้งร้านหนึ่งชายวัยกลางคนที่สวมหมวกสานวางแป้งในมือลงเดินตามทางที่รถม้าไปอย่างเงียบๆ

ถนนร้านขายยาของเมืองชุนล้วนมีชื่อเสียงมากทั่วทั้งแคว้นหมันเพราะว่าสภาพแวดล้อมทางภูมิศาสตร์ที่พิเศษของเมืองชุนทำให้สามารถปลูกสมุนไพรหายากมากมายขึ้นได้

พอรถม้ามาถึงปากทางของถนนก็หยุดลงเพราะว่าถนนสายนี้ไม่กว้างนักแล้วอีกอย่างผู้คนก็ชุกชุมเพราะงั้นรถม้าก็เลยเข้าไปไม่ได้อยู่แล้วดังนั้นอินฉีกับหลินซีนเยียนก็เลยต้องลงรถม้าอย่างเดียว

ข้างกายอินฉีพาคนขับรถม้ามาเพียงคนเดียวคนขับรถนั้นพอเอารถม้าไปจอดไว้แล้วก็เดินตามหลังอินฉีอย่างเงียบๆคนขับรถคนนั้นฝีเท้าเบามากหลินซีนเยียนถึงจะไม่ค่อยรู้เรื่องวรยุทธแต่ก็รู้ว่ายิ่งคนที่ฝีเท้าเบาเพียงใดวรยุทธก็ยิ่งเก่งกาจล้ำลึกขึ้นไปอีกอีกอย่างหนึ่งคนระดับอินฉีหากว่าข้างกายไม่มียอดฝีมือสักคนเกรงว่าก็คงไม่กล้าออกมาเดินเล่นตามอำเภอใจข้างนอกแบบนี้หรอก

อินฉีปกติแล้วจะแต่งตัวหรูหรามากวันนี้เพราะว่าไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาก็เลยใส่ชุดที่ธรรมดาที่สุดถึงจะเป็นแบบนี้แต่ว่ารัศมีความสูงส่งมีระดับของเขาก็ทำให้เขาพออยู่ในหมู่ผู้คนก็ถูกจำได้ง่ายๆ

หลินซีนเยียนเดินอยู่ข้างๆเขาก็สัมผัสได้ถึงสายตาอิจฉาริษยาของพวกผู้หญิงรอบข้างได้ทั่วทุกทิศ