ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 40

ตอนที่ 40 คอยดูเถิด

ความเจ็บแสบที่ใบหน้า ทำให้หลินซีนเยียนจ้องไปที่หญิงวัยกลางคนนั้นอย่างตื่นตระหนก“เจ้า！”

“เจ้าทำไมเจ้า แค่เห็นก็รู้ว่าเจ้าไม่ยอมรับการสั่งสอน ข้ากุ้ยโมโม่ ไม่ว่าเจ้าจะมีฐานะอะไรมาก่อน ในเมื่อเข้ามาในจวนอ๋องแล้วก็ปฏิบัติตามกฎ ข้าเห็นสาวใช้ที่คิดจะขัดขืนมานักต่อนักแล้ว ท่านอ๋องเชื่อใจข้าและส่งพวกนางมาให้ข้าสั่งสอน หากข้าสั่งสอนนางขี้ข้าพวกนี้ไม่ดี ข้าคงทำผิดต่อท่านอ๋อง！”

กุ้ยโมโม่ยืนเท้าเอว สั่งให้หญิงแก่ 2 คนที่อยู่ข้างๆ จับแขนของหลินซีนเยียน ไม่สนว่าหลินซีนเยียนจะมีท่าทียังไง เพียงลากเธอเข้าไปข้างในจวน

ถึงจะเป็นทางเข้าประตูข้างของจวนอ๋อง แต่การตกแต่งภายในประตูจวนงดงามไม่แพ้ประตูหลักของเรือนหลังใหญ่ เรือน ศาลา ของประดับตกแต่ง แม้กระทั่งดอกไม้ใบหญ้าที่สามารถมองเห็นได้ทั่วทุกมุม ล้วนทำให้คนได้เปิดดูเปิดตาโดยแท้

หลินซีนเยียนไม่ชำนาญเรื่องพืชสมุนไพร แต่เธอจำงานฉลองวันเกิดของแม่ทัพใหญ่ฉินเมื่อปีก่อนได้ มีขุนนางได้ลงทุนซื้อต้นหญ้ามู่เฉามอบให้เป็นของขวัญ ต้นหญ้ามู่เฉาสามารถทำให้มีอายุยืนยาว แต่ไหนแต่ไรมามันมีราคาสูงจนขาดตลาด ดังนั้นเพียงต้นหนึ่งก็ถือว่ามีค่าอย่างมาก

หลินซีนเยียนจำได้ดีว่า ต้นหญิงมู่เฉานั้นเป็นสิ่งล้ำค่าอย่างมาก

แต่ทุกมุมในลานบ้านประตูข้างนี้ ถึงได้มีต้นหญ้ามู่เฉาปลูกเยอะขนาดนี้！อ๋องอู่เสวียนนี่ร่ำรวยมากจริงๆ ในขณะที่เธอตกตะลึงจนลืมตัว ก็โดนหญิงแก่ 2 คนลากเข้าไปในเรือนหลังเล็ก

ตรงกลางของเรือนมีห้องโถงหลักอยู่หนึ่งห้อง ในห้องนั้นได้จุดธูปที่สูงเท่าครึ่งหนึ่งของคนอยู่หนึ่งดอก ธูปได้ส่งกลิ่นหอมออกมาเล็กน้อย ส่วนด้านหลังธูปเป็นป้ายวิญญาณที่ตั้งเรียงกันอยู่

“คุกเข่าลง！”กุ้ยโมโม่เตะที่เข่าของหลินซีนเยียน บังคับให้เธอคุกเข่าลงที่พื้น “รู้หรือไม่ว่าที่นี่คือที่ใด？”

หลินซีนเยียนขมวดคิ้ว“ห้องป้ายวิญญาณของจวนอ๋อง？”

หากห้องป้ายวิญญาณของจวนอ๋องอู่เสวียนมาอยู่ที่นี่จริง มันไม่โกโรโกโสไปหรือ？ขนาดห้องป้ายวิญญาณของจวนแม่ทัพยังดูดีกว่าเลย

“เหลวไหล！ห้องป้ายวิญญาณของเจ้านายจะมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ที่นี่เป็นป้ายวิญญาณของพวกคนใช้ที่มีคุณงามความดี สาวใช้และคนรับใช้ที่เข้าจวนอ๋องมาใหม่ทุกคนต้องมากราบไหว้คนใช้รุ่นก่อน ตอนนี้ เจ้าก็ตั้งใจกราบไหว้ไปแล้วกัน ทุกป้ายต้องโขกหัว 3 ครั้ง ห้ามแอบขี้เกียจเด็ดขาด ข้าไม่อ่อนข้อให้สาวใช้ที่ไม่ยอมเชื่อฟังข้าเด็ดขาด”

หลินซีนเยียนเงยหน้ามองป้ายวิญญาณกว่าร้อยป้ายที่ตั้งเรียงอยู่ กำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว เธอเข้าใจการปกครองของสังคมศักดินาลึกซึ้งมากเกินพอแล้ว ทำไมถึงต้องให้เธอมีประสบการณ์กับตัวเองอีก?

“ทำไมยังไม่เริ่มไหว้อีก？”กุ้ยโมโม่เอ่ยเสียงต่ำ เมื่อเห็นเธอยังไม่ขยับตัวก็หยิบแส้มาจากคนข้างๆ“ดูเหมือนว่ายังไม่ยอมรับการสั่งสอนสินะ”

พอสิ้นสุดเสียง นางก็ตวัดแส้ไปที่หลังของหลินซีนเยียน

“ไม่ไหว้รึ？โขกหัวหนึ่งครั้งแลกกับแส้หนึ่งที ข้าอยากจะเห็นว่าเจ้าจะทนเจ็บได้สักกี่ที!”กุ้ยโมโม่ถกแขนเสื้อขึ้นเตรียมจะลงแส้

เสียงแส้ฟาดกระทบลงบนเนื้อดังเปรี๊ยะ！กึกก้องไปทั่วห้องป้ายวิญญาณที่เงียบสงบ ทุกคนต่างก็หยุดยืนมอง

โดนแส้ฟาดไปไม่กี่ที สีหน้าของหลินซีนเยียนเริ่มซีดขาว ทั้งตัวมีเหงื่อออกเต็มไปหมด แต่เธอก็ยังดึงดันทนกัดฟันต่อไปไม่ยอมโอนอ่อน

กุ้ยโมโม่ฟาดไป 10 กว่าทีมือก็เริ่มหมดแรง เรียกคนมาสับเปลี่ยน คนที่มาเปลี่ยนรูปร่างไม่ใหญ่แต่แรงกลับไม่น้อย ลงแส้คล่องกว่ากุ้ยโมโม่อยู่หลายเท่า

“เปรี๊ยะๆๆ”

ผ่านไปไม่นาน หลังของหลินซีนเยียนก็เต็มไปด้วยเลือด กุ้ยโมโม่เห็นว่าเธอยังไม่ยอม สีหน้าก็เริ่มไม่สู้ดี หลินซีนเยียนใกล้จะหมดสติแล้ว นางจึงหยุดคนที่ลงแส้“พอแล้ว พานางไปส่งที่ห้องก่อน อย่างไรนางก็เป็นสาวใช้อุ่นของท่านอ๋อง ต้องให้ความสำคัญกับผิวกาย”