ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 407

ตอนที่407วัดท่ายเฟย

วัดท่ายเฟย?"หลีฮวนพึมพำคำนี้ออกมาแล้วก็ดึงเด็กรับใช้เดินออกไปนอกภัตตาคาร

พอพวกนางออกไปอินฉีและหลินซีนเยียนก็ลุกขึ้นทั้งสองมองตากันแวบหนึ่งเห็นความงุนงงสงสัยผ่านทางสายตาของอีกฝ่ายหลีฮวนพาเด็กรับใช้คนนั้นขี่ม้าไปเหมือนเดิมส่วนอินฉีและหลินซีนเยียนก็นั่งรถม้าไป

บนรถม้าสีหน้าของหลินซีนเยียนเคร่งขรึมมากอดถามอินฉีไม่ได้ว่า:"วัดท่ายเฟยของแคว้นหมันเป็นวัดหรือว่าเป็นที่พักอาศัยของคนกัน?"

อินฉีประหลาดใจเล็กน้อยที่นางถามคำถามแบบนี้ออกมาแต่ว่าลองคิดอย่างละเอียดดูแล้วถึงจะเข้าใจก็จริงถ้าหากว่าเป็นแค่วัดจริงๆทางการก็คงจะไม่พาคนไปที่นั่นหรอก

"วัดท่ายเฟยของแคว้นหมันพูดตามตรงแล้วก็ไม่ใช่วัดแต่เป็นกรงคุมขังพระมเหสีแค่นั้นมันถูกสร้างขึ้นหลังจากฮ่องเต้แคว้นหมันขึ้นครองบัลลังก์แล้วคิดจะกำจัดทุกอย่างทิ้งในวัดท่ายเฟยคนที่อาศัยอยู่ล้วนแต่เป็นพระมเหสีของฮ่องเต้องค์ก่อนฮ่องเต้แคว้นหมันไม่ได้ฆ่าพวกเขาทิ้งเพียงแค่คุมขังพวกเขาไว้ถือเป็นการยอมถอยที่มากที่สุดแล้วแล้วก็เป็นเพียงเพราะกลัวว่าเข่นฆ่ามากไปจะทำให้เหล่าเสนาบดีทั้งหลายไม่พอใจก็เท่านั้น"อินฉีอธิบาย

หลินซีนเยียนพยักหน้าเล็กน้อย"ถ้าตามที่เจ้าพูดมาผู้ที่อยู่ที่วัดท่ายเฟยล้วนเป็นผู้หญิงที่ถูกขังไว้ก็เท่านั้นตามหลักแล้วก็ต้องไม่มีอำนาจอะไรมากมายแล้วทางการพาคนไปที่วัดท่ายเฟยมันจะเป็นอะไรได้บ้าง?"

อินฉีนิ่งเงียบไปพักหนึ่งราวกับคิดหาอะไรอยู่ผ่านไปสักพักเขาถึงจะพูดออกมาอย่างช้าๆ:"ผู้หญิงพวกนั้นถึงแม้ว่าจะไม่มีอำนาจอะไรแต่ว่ายังไงก็เป็นผู้หญิงของฮ่องเต้องค์ก่อนหากว่าข้าคาดเดาไว้ไม่ผิดในผู้หญิงพวกนั้นจะต้องมีคนที่ได้รับความรักใคร่จากฮ่องเต้องค์ก่อนแล้วก็เข้าใจเหล่าลูกๆเชื้อพระวงศ์เป็นอย่างดีอยู่แน่ๆ"

หลินซีนเยียนไม่กล้าพูดต่อนิดหน่อยแต่นางรู้ความสามารถของอินฉีดีหากว่าเป็นสิ่งที่เขาพูดออกมายังไงก็ถูกต้องครึ่งหนึ่งนางอดที่จะคิดถึงเกี่ยวกับข่าวลับในราชวงศ์แคว้นหมันอันนั้นไม่ได้ที่ได้ยินมาฮ่องเต้แคว้นหมันไล่ตามฮ่องเต้ที่ก่อกบฏและพ่ายแพ้ไปจนถึงชายแดนประเทศหนานเยว่หากว่าตอนนี้มันเกี่ยวข้องมาถึงวัดท่ายเฟยแล้วล่ะก็งั้นก็อาจจะเกี่ยวกับข่าวลับนั้นด้วย?

ไม่รู้ว่าทำไมถึงแม้อินฉีจะตอบคำถามหลินซีนเยียนตรงๆแล้วแต่หลินซีนเยียนกลับรู้สึกว่ามันมีบางอย่างแปลกๆเซ้นส์ของผู้หญิงนี่แปลกมาอย่างกะทันหันแต่กลับแม่นยำดังนั้นนางก็เลยไม่พูดอะไรอีกจนกระทั่งรถม้าขับมาเรื่อยๆแล้วก็หยุดลงที่ชานเมืองของเมืองหลวง

เหนื่อยมาทั้งวันแล้วท้องฟ้าก็มืดสนิทถิ่นทุรกันดารนี้แทบจะไม่มีผู้อยู่อาศัยอยู่เลยนอกจากหมู่บ้านที่ดูทรุดโทรมแล้วก็แทบจะไม่มีสิ่งก่อสร้างใดๆอีกเลย

หลีฮวนถึงจะเป็นคนใจร้อนแต่ก็ไม่โง่ยังคงรู้ว่าจะเข้าไปอย่างโจ่งแจ้งไม่ได้ดังนั้นจึงอ้อมไปที่ประตูหลังของหมู่บ้าน

ที่นี่ยังไงก็แค่ตำหนักที่ใช้คุมขังผู้หญิงก็เท่านั้นหลายปีมานี้ก็มีเพียงทหารรักษาการณ์สี่ห้าคนรับผิดชอบคุ้มกันที่นี่แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยเกิดเรื่องอะไรขึ้นดังนั้นทหารรักษาการณ์ของที่นี่ก็เลยไม่ค่อยเข้มงวดอะไรดังนั้นทั้งสองคนเลยคิดว่าจะผ่านเข้าไปนั้นคงไม่ยาก

หลินซีนเยียนตามอินฉีลงรถม้าลงไปกำลังคิดว่าจะใช้วิธีอะไรเข้าไปในตำหนักก็เห็นอินฉีเดินไปเคาะประตูดังก๊อกๆเรียบร้อยแล้ว