ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 409

ตอนที่409สายเลือดพิเศษอีกแล้ว

คนน่ะพวกเราปล่อยออกมาไม่ได้อยู่แล้วล่ะแต่ว่า..เจ้าไม่อยากรู้ว่าทำไมคนของทางการต้องจับเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษมาที่นี่งั้นหรอ?"แววตาของอินฉีดูลึกลับยากรู้หยั่งถึง

หลินซีนเยียนประหลาดใจคิดอย่างละเอียดพักหนึ่งแล้วก็ได้บทสรุปที่แม้แต่ตัวเองยังตกใจออกมา"บนตัวของเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษมีสมุนไพรชนิดพิเศษอยู่พวกเขาเอาเขามาที่นี่จะต้องเกี่ยวข้องกับสมุนไพรยานั้นแน่?เช่นนั้นคนที่ต้องการสมุนไพรช่วยชีวิตอันนั้นบางทีอาจจะอยู่ที่นี่ก็ได้?"

เจ้านี่ฉลาดเสียจริงไม่เหมือนผู้หญิงคนหนึ่งเลย"อินฉีพยักหน้าถือเป็นการยืนยันว่าการคาดเดาของนางถูกต้อง

ภาพคำตอบที่ชัดเจนอยู่ในใจลึกๆของหลินซีนเยียนแต่ว่านั่นมันดูไม่ค่อยน่าเชื่อเสียเท่าไหร่เลยดังนั้นนางก็เลยไม่กล้าคาดเดาไม่กล้าคิดไม่กล้าพูดออกไป

บางทีอาจจะจริงอย่างที่เจ้าคิดเพราะงั้นพวกเราจะต้องไปรออยู่ที่บ้านหลักก่อนข้าเชื่อว่าไม่นานเดี๋ยวก็มีคนมาให้คำตอบกับพวกเราเอง"อินฉีค่อยๆปล่อยแขนหลินซีนเยียนแล้วเดินนำหน้านางไป

หลินซีนเยียนได้สติก็ตามเขาไปเพียงแค่ความกระวนกระวายใจของนางถูกความแปลกใจเข้ามาแทนที่เรื่องบางอย่างโชคชะตาก็คงลิขิตไว้แล้วหรือเปล่าแต่ถ้าหากเป็นจริงอย่างที่นางคิดไว้เรื่องจริงยิ่งกว่าละครเกินไปแล้ว

บ้านหลักของในหมู่บ้านกับบ้านข้างๆอยู่ไม่ไกลกันเดินผ่านสวนดอกไม้กับระเบียงทางเดินสองแห่งก็ถึงแล้วตอนกลางคืนมืดมากโคมไฟในสวนสนามก็น้อยมากดังนั้นระหว่างทางที่ทั้งสามเดินมาก็เลยไม่เป็นที่สังเกตของใครกลับกันยิ่งทำให้สวนสนามแห่งนี้ดูเงียบสงัดยิ่งขึ้น

เพียงแต่ผิดคาดจากที่พวกเขาคิดไว้บ้านหลักของหมู่บ้านนี้สภาพย่ำแย่กว่าบ้านหลังอื่นเสียอีกพึ่งจะเดินถึงหน้าประตูก็ได้กลิ่นเหม็นสาบโชยออกมาจากด้านในบ้านแล้ว

คนขับรถมือเท้าว่องไวมากมือซ้ายและขวาจับหลินซีนเยียนกับอินฉีคนละข้างแล้วพาขึ้นไปบนกำแพงบ้านแล้วก็พาลงบนพื้นก็ถึงในบ้านแล้วข้างในบ้านดูเสื่อมโทรมมากนอกจากบ่อตักน้ำที่ยังมีร่องรอยใช้งานแล้วของอื่นๆเหมือนกับว่าถูกทิ้งร้างไว้นานมากแม้แต่ดอกไม้ใบหญ้าในบ้านยังแห้งตายไปหมดจนไม่มีสีอะไร

คนขับรถจับทั้งสองคนแล้วโดดตัวขึ้นไปบนหลังคนห้องห้องหนึ่งอีกครั้งสำหรับเรื่องแบบนี้คนขับรถชำนาญมากเขาซ่อนร่างของทั้งสองคนอย่างระมัดระวังแล้วก็ก้มตัวลงแงะกระเบื้องหลังคาบ้านแผ่นหนึ่งออกผ่านรูว่างของกระเบื้องหลังคาจากด้านบนก็ทำให้มองดูเหตุการณ์ด้านล่างได้

แม่หญิงสิบกว่าคนอัดอยู่รวมกันบนเตียงใหญ่ชุดเครื่องนอนของเตียงนั้นเก่าเกือบร้อยปีถูกซ่อมแซมแล้วก็ไม่ได้ดีกว่าที่ขอทานใช้สักเท่าไหร่แม่หญิงพวกนั้นที่อายุมากก็เกินห้าสิบปีได้ที่อายุน้อยก็เกือบจะสามสิบปีแต่ว่ายังไงก็เป็นผู้หญิงของฮ่องเต้มาก่อนใบหน้าของแม่หญิงทุกคนยังพอมองออกถึงความงดงามสมัยสาวๆโดยเฉพาะคนที่อายุยังไม่มากนักถึงแม้จะผ่านช่วงเวลาที่แสนสาหัสมาแต่ว่าใบหน้ากลับยังคงมีความงดงามอยู่ไม่น้อย

คนแบบนี้แต่งองค์ทรงเครื่องเสียหน่อยจะต้องดึงดูดสายตาผู้ชายได้อย่างเป็นแน่มิน่าล่ะทหารพวกนั้นถึงเกิดความคิดที่จะใช้พวกนาง

พวกผู้หญิงในห้องนั้นไม่ได้พูดคุยอะไรกันอย่างกับศพเดินได้ต่างคนก็ต่างทำงานของตนเองไปมีแค่หญิงที่ยังสาวอยู่สองคนที่ยังอยู่รวมกันทั้งสองคนไม่ได้พูดคุยกันแต่ว่าสายตามองไปยังหน้าประตูเป็นบางครั้งบางคราว

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงในบ้านก็มีคนมา

ทหารคนก่อนหน้าที่พาพวกเขาสามคนเข้ามานำคนไม่กี่คนเดินเข้ามาคนข้างหน้าไม่กี่คนนั้นล้วนปิดบังหน้าตาไว้ทำให้ไม่เห็นว่าหน้าตาเป็นอย่างไรแต่ว่าคนที่เป็นหัวหน้ารูปร่างกำยำแข็งแกร่งแววตาดูมีพลังท่าเดินให้ความรู้สึกสง่างามแค่เห็นก็ทำให้รู้แล้วว่าเป็นผู้บัญชาการแน่ๆ

คนที่ตามมาข้างหลังเขาน่าจะเป็นผู้ติดตามของเขาผู้ติดตามสองคนมีราศีที่ไม่เหมือนกับชายวัยกลางคนที่เหลือชายวัยกลางคนไม่ได้ปิดบังใบหน้าโครงหน้าได้รูปตอนก้าวเดินฝีเท้าก็เบามากน่าจะเป็นยอดฝีมือที่มีวรยุทธเก่งกาจเขาแบกเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ลมหายใจรวยริน

แค่พริบตาหลินซีนเยียนก็จำได้ว่าเด็กที่ชายวัยกลางคนคนนั้นแบกไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นอี้เซิงที่นางพยายามตามหาสุดใจเด็กที่ถูกนางยกให้เป็นน้องชายแท้ๆของนาง

ไม่เจอกันมาปีกว่าๆตัวของอี้เซิงดูสูงขึ้นนิดหน่อยหน้าตาก็เริ่มเปลี่ยนเริ่มมีความหล่อเหลาของชายหนุ่มแล้วเพียงแค่สีหน้าของเขาดูซีดเซียวกำลังหลับตาอยู่ดูๆไปก็ไม่ได้ดูโกรธอะไร

หลินซีนเยียนตื่นเต้นจนกำแขนเสื้อตัวเองไว้แน่นกัดริมฝีปากของตนไว้พยายามสงบสติตัวเองให้นิ่ง

คนไม่กี่คนพอเข้ามาในบ้านแล้วก็ไม่ได้เข้าไปในห้องนอนแต่อย่างใดแต่ทหารคนนั้นเดินหน้าไปหยุดอยู่หน้าประตูห้องนอนไขกุญแจล็อคออกจากนั้นก็เรียกผู้หญิงที่ยังสาวสองคนนั้นออกมา

ผู้หญิงที่ยังสาวสองคนนั้นก็รีบออกมาทันทีตอนที่เห็นชายที่ปิดบังหน้าตาผู้ที่เป็นหัวหน้าทั้งสองคนก็มีสีหน้าหวาดกลัวออกมา

พวกเจ้าก็คือนางกำนัลที่ติดตามฮองเฮาองค์ก่อนมาด้วยใช่ไหม?"ชายที่ปิดหน้าผู้เป็นหัวหน้าถามด้วยเสียงเย็นชา

หญิงสาวสองคนมองตากันรอบหนึ่งมีคนหนึ่งในนั้นย่อตัวเคารพขึ้นอย่างกล้าหาญแล้วตอบว่า"ใช่พวกเราก็คือนางกำนัลที่ติดตามฮองเฮาองค์ก่อนเข้าวังมาต่อมาโชคดีถูกฮ่องเต้องค์ก่อนแต่งตั้งให้เป็นนางสนม"

ฮองเฮาองค์ก่อนมีสายเลือดพิเศษองค์ชายที่คลอดออกมาก็สืบทอดสายเลือดด้วยแต่ว่าเด็กที่องค์ชายกับหญิงชาวบ้านธรรมดาคลอดออกมาจะยังมีสายเลือดตกทอดด้วยหรือเปล่า?"ชายชุดดำที่ปิดหน้าถามขึ้นอีก

"ตระกูลหนึ่งของฮองเฮาองค์ก่อนก็เป็นตระกูลขุนนางลึกลับระดับสายเลือดก็เลยมีอยู่ในตัวถึงจะเป็นรุ่นที่สองแต่ก็ยังพอมีวิธีพิสูจน์เพียงแต่..."หญิงที่ยังสาวคนนั้นกัดฟันพูด:"ถ้าหากพวกข้าพิสูจน์ออกมาให้แล้วท่านจะช่วยพวกข้าออกไปจริงรึ?"

แค่พวกเจ้าสองคนเท่านั้นปล่อยพวกเจ้าไปไม่ใช่เรื่องยากอะไร"ชายปิดหน้าคนนั้นพูดเสียงจริงจังแต่ว่าดูจากอำนาจของเขาแล้วก็ไม่มีใครคิดจะสงสัยความน่าเชื่อถือของคำพูดของเขา

หญิงที่ยังสาวสองคนราวกับตัดสินใจได้แล้วรีบหันกลับเข้าไปในห้องทันทีหยิบกล่องเล็กๆกล่องหนึ่งเสร็จแล้วก็ออกมาพวกนางรู้อยู่ก่อนล่วงหน้าแล้วดังนั้นก็เลยเตรียมทุกอย่างไว้แต่แรกเรียบร้อยแล้ว

พวกนางมาที่ด้านหน้าอี้เซิงแล้วก็เปิดกล่องใส่เครื่องประดับออกหยิบขวดผงแป้งเล็กๆออกมาจากกล่องแล้วก็ดึงปิ่นปักผมที่อยู่บนหัวออกแทงเข้าที่ข้อมือของอี้เซิงเล็กน้อยในตอนที่เลือดสดๆไหลออกมานางก็เอาผงแป้งและเลือดสดๆผสมเข้าด้วยกันจากนั้นก็ใช้จมูกดมอยู่สักพัก

หลังจากดมแล้วสีหน้าของพวกนางก็เปลี่ยนไปแววตาดีใจอย่างประหลาด:"ไม่ผิดแน่ร่างกายของเขามีสายเลือดของฮองเฮาองค์ก่อนอยู่จริงๆ!"

"อ้อ?ว่าอะไรนะ?"ชายปิดหน้าราวกลับยังไม่เชื่อข้อพิสูจน์ของพวกนางในทันทืเลยถามขึ้นอย่างสงสัย

หญิงที่ยังสาวนั้นก็รู้ว่าควรจะอธิบายเหตุผลถึงจะทำให้คนเชื่อดังนั้นเลยพูดอย่างช้าๆว่า:"ที่ใส่อยู่ในขวดนี้ก็คือผงดอกไม้ของดอกหมู่ตานฮองเฮาองค์ก่อนเป็นตระกูลกลุ่มน้อยแต่ว่ามีสายเลือดพิเศษสายเลือดของพวกนางเมื่อผสมกับผงดอกหมู่ตานก็จะเกิดกลิ่นหอมที่แปลกประหลาดกลิ่นหอมนี้สามารถดึงดูดแมลงได้ในระยะสิบฟุตเจ้าดูที่พื้นรอบๆสิจะสามารถพิสูจน์ได้ว่าที่ข้าพูดเป็นความจริง"