ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 412

ตอนที่412จิตใจที่ดีงาม

หลินซีนเยียนโอบกอดอี้เซิงอย่างอ่อนโยนพักหนึ่งแล้วถึงจะยืนขึ้นมาหยุดอยู่ต่อหน้าหลีฮวนกับเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษนางพูดกับเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษว่า:"เจ้าก็เห็นแล้วว่าลูกสาวของเจ้าสบายดีก็ทำอย่างที่เจ้าพูดก่อนหน้าขอแค่ไม่ใช่ใช้เพื่อช่วยชีวิตลูกสาวของเจ้า เจ้าก็จะมอบยาให้ถูกหรือไม่?"

เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษใช้สายตาที่มึนมัวของตนมองหลีฮวนแล้วก็มองไปทางชายที่ปิดหน้าอีกครั้งพูดอย่างไร้เรี่ยวแรงว่า:"ข้าจะให้ยาก็ได้ขอแค่พวกเจ้าอย่าได้ทำร้ายพวกเราพ่อลูกอีก..."

"ไม่ได้!"หลีฮวนพูดขึ้นโดยสัญชาตญาณส่ายหน้าอย่างตื่นตระหนก"ไม่ได้ยาอันนั้นจะให้เขาไม่ได้ให้ไม่ได้เด็ดขาด!"

เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษมองหลีฮวนอย่างสงสัยมองเห็นความกลัวและความกังวลจากแววตาของนางในฐานะพ่อของนางก็เข้าใจเรื่องราวหลายอย่างขึ้นมาทันที:"ไม่ใช่เจ้างั้นก็คงจะเป็นคนคนนั้นที่ต้องการใช้ยานี้ใช่หรือไม่?"

แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดชื่อของคนคนนั้นออกมาแต่หลีฮวนก็รู้ว่าที่เขาพูดหมายถึงใครนางน้ำตาซึมพยักหน้าเบาๆ"พ่อท่านก็รู้สำหรับข้าชีวิตของเขาสำคัญมากกว่าชีวิตของข้าเพราะฉะนั้นหากว่าจะต้องตายก็ให้ข้าตายเถอะเขา...ต้องมีชีวิตอยู่ต่อ"

"เจ้า.."เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษโกรธในคำพูดของนางมากบนโลกนี้จะมีพ่อคนไหนทนรับได้ที่ลูกสาวของตนเพื่อผู้ชายแค่คนเดียวถึงกับยอมทิ้งชีวิตตัวเอง?เพราะว่าความรีบร้อนใจเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษก็เลยไอออกมาเป็นเลือด:"เจ้าลูกอกตัญญูลูกอกตัญญู!เจ้าอยากจะให้ข้าโมโหตายรึไง?ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันมีดีอะไรให้เจ้าแม้แต่วางสีหน้าดีๆใส่เจ้าก็ไม่เคยเจ้าก็ยังจะพยายามเอาใจใส่เขาเพราะอะไรกัน?"

ไม่มีคำว่าเพราะอะไรข้ารักเขาข้าอยากให้เขามีชีวิตอยู่ต่อ!"หลีฮวนสะอื้นเสียงยาวแต่ว่าแววตาแน่วแน่

พ่อและลูกสาวที่ยังคงถกเถียงกันทำให้คนที่อยู่รอบๆถึงกับคิ้วขมวด

โดยเฉพาะหลินซีนเยียนกวาดสายตามองอี้เซิงที่ใกล้จะไม่ไหวแล้วยิ่งอารมณ์เสียขึ้นมานางจับไหลของหลีฮวนและดันนางไปด้านหลังตอนที่หลีฮวนเงยหน้าขึ้นมามองฝ่ามือหนักๆของนางก็ตบเข้าให้หนึ่งฉาด

"เจ้าจะไม่ต้องการชีวิตของตัวเองก็ได้แต่ว่าชีวิตของพ่อเจ้าล่ะ?"หลินซีนเยียนปฏิบัติต่อหลีฮวนอย่างไม่ละอายคำพูดที่พูดออกมาก็ไม่สนใจคนฟังแม้แต่น้อย:"เจ้าดูสภาพพ่อของเจ้าตอนนี้สิเพื่อปกป้องเจ้าเขาถูกแทงตั้งหลายรอบแต่ไม่บ่นสักคำเลือดไหลออกเยอะขนาดนี้ก็ไม่ร้องโอดอวยสักนิดก็แค่เพื่อให้เจ้ามีชีวิตอยู่ต่อเขาให้กำเนิดเจ้าเลี้ยงเจ้ามาตั้งหลายปีพอโตมาเจ้ากลับเพียงเพราะผู้ชายคนเดียวก็ไม่สนใจชีวิตของเขา!ลูกสาวแบบเจ้าหากว่าเป็นข้า ข้าจะฆ่าเจ้าให้ตายหากว่าเจ้ายังหน้าไม่อายขวางเขาอีก!เจ้ามันก็คือคนที่จิตใจต่ำตม!"

พ่อแม่ของหลินซีนเยียนเสียไปไวแต่ว่าที่มีอยู่ในความทรงจำกลับอบอุ่นมากมายนักแต่หลีฮวนมีพ่อที่รักนางสุดหัวใจแต่กลับตอบแทนพ่อของตนอย่างไร้หัวใจแบบนี้มันทำให้นางทนไม่ไหวจริงๆ

อาจเป็นเพราะคำพูดของหลินซีนเยียนทิ่มแทงใจเกินไปขณะนั้นหลีฮวนราวกับถูกเตือนให้ได้สติร้องห่มร้องไห้อย่างไม่ลืมหูลืมตาออกมาพักใหญ่

ส่วนเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษพอเห็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของตนเป็นแบบนั้นสีหน้าก็ค่อนข้างลำบากใจเขาส่ายหน้าไปมาชายวัยกลางคนคนหนึ่งท้ายที่สุดก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่"ช่างเถอะช่างเถอะถือว่าชาติที่แล้วข้าติดหนี้เจ้าไว้ก็แล้วกัน..."